Gisteren ten achten had de baas me de sleutels van twee bakken gegeven met de woorden 'Freins en schijven rondom vor den dezen en gewoon onderhoud voor den anderen. Ik was er direct aan begonnen en tegen tienen waren de snertbakken weer buiten. Weer een goeie prestatie niettegenstaande ik aan niets anders dacht dan July, mijn aanstaand lief.

'Rond elven mocht ik naar de bureau komen. ' Euch, Vroem, wat hebt ge gedaan aan de auto van Gaston?'
' Ewel baas, zoals je gezegd hebt, Onderhoud. Is er iets?' De mierenneuker had een kwartiertje geleden een gigantische rekening mogen betalen, denk ik toch want de bazin schrijft met een dubbele stilo, en toen hij vertrok schraapten zijn freins nog evenveel als toen hij hem binnenbracht. Gaston, een gepensioneerde leraar stond erbij alsof hij mij voor het vuurpeloton ging zetten. ' Er moesten freins op, gie stommen uil. Ik wil niet meer hebben dat die knoeier nog aan mijn auto werkt' zei hij. Ola! Stommen uil tegen ik? Ik had de lul bijna bij zijn nek toen de bazin tussen ons kwam, haar joekels mogen er zijn, en het brandje bluste. Ze troonde hem mee naar minder gevaarlijke oorden.. Dat is haar werk. De potschijters doen geloven dat alles goed komt.

Toen ze buiten waren moest ik nog iets bekennen. Toen ik hem zei dat ik de remmen op de verkeerde gestoken had begon de normaal altijd rode kop van mijn baas verschillende kleuren te krijgen. Paars, purper, lila en mauve........
Toen hij een beetje bedaard was vroeg hij hoe zoiets kon gebeuren. En ik vroeg hoe het kwam dat de anderen een werkfiche met nummerplaat en opdracht kregen en ik niet. 
Ik mocht beschikken.