Wijven. De dag dat ik ze versta, valt Pasen op een maandag. En hebben we een regering. Vrijdagavond nog naar de coiffeur geweest. Coiffeuse eigenlijk. Zoals doktores en tantiste. Geen venten aan mijn lichaam. Coiffeuse dus. Kwestie van mooi te blinken voor mijn aanstaande. Want dat dacht ik toch. Ik liep op wolkjes. Ze had me 's middags opgebeld. Of ik zaterdag tegen drie uur in het Mamoetcenter van Roeselare kon zijn. Aan die winkel.Een date. Een echte.
Ik had over enkele weken een slechte ervaring in dat groot olifantgedoe en vertrok vroeg. Om halftwee stond ik al aan te schuiven. Om kwart voor drie was ik ter plaatse. Rotplek.
Ik zat in de spiegel de binnenkant van mijn neus te controleren op eventuele puiten toen ze op mijn ruit klopte. Dat begon al goed. 'Groooote klasse' moet ze gedacht hebben. Of had ze het niet gezien? Ze gebaarde in elk geval van piekenaas. 'Ik herkende eerst je auto niet met die rode bumper. Een ongevalletje gehad? ' Nee, onnozele trut, ik heb er een rooie opgezet voor de leute.'  Ik was nogal opgefokt door dat neusincident. Gelukkig dacht ik het maar en antwoordde normaal. 'Ja, moeten uitwijken in de sneeuw voor een kat.' Ik had evengoed 'Plectosaurius' kunnen zeggen. Want zeg nu zelf, hoeveel katten zie je in de sneeuw de straat oversteken? Die beesten zijn slimmer dan dat. Ze lachte lief en deed alsof ze het geloofde.
Zo'n schoon wijf en mij mee uit vragen. In de tearoom kwam ze naast me zitten. 'Om naar buiten te kunnen kijken'. Loog ze. In tegenstelling tot de vorige keer vlotte het gesprek, dat ik aan jullie neus niet zal hangen, dit maal wel. Alles ging goed tot ik begon over mijn rallyproject. De gelukzalige schijn die ik al gans de namiddag op haar wondermooi gezicht had gezien, verdween. Toen ik voorzichtjes peilde naar het waarom, antwoordde ze ' Wil je de rekening vragen? Ik ben al laat.' We betaalden, ik kreeg een kus op mijn wang en ze verdween. Were van dadde! Tien seconden later was ze daar terug. ' Ik bel je woensdagnamiddag, goed?' Ze lachte weer. Nog een kus. En weg was ze. Een kwartier later zat ik, nog steeds aan mijn stoel genageld, naar de garson te staren. 'Mag ik afruimen of drinkt mijnheer nog iets?' ' Euuch.....welk merk van pils hebt ge hier?'