Het eerste weekend van februari is synoniem met het pk veldlopen. Alhoewel het geen doel op zich is ben ik er elk jaar weer opnieuw bij. Zo ook dit jaar. Het was al een tijdje geleden dat het zo'n goed loopweertje was want de zon was van de partij en het kwik klom naar een aangename 10 graden. De afstand sprak niet meteen in mijn voordeel want een cross van 7 km is net iets te lang voor mij. Zeker dit jaar want het aantal trainingskilometers is door omstandigheden (winterweer en andere) nog niet zo hoog opgelopen als ik gepland had. Het was dan ook met een lichte terughoudendheid dat ik de start nam. Heel even dacht ik de korte cross te lopen maar dat zou ook geen al te goed idee zijn want de snelheid ligt hier nog een pak hoger dan in de masterscross. Bij deze laatste startten trouwens nog een tiental atleten van onze trainingsgroep zodat ik alsnog voor de lange cross koos. Ik start normaal gezien vrij snel maar aangezien ik geen weet had van de conditie koos ik ervoor om toch iets trager te vertrekken. Ik liep na een ronde zowat op mijn plaats waar ik dacht te eindigen (op 2/3 van het pak). Er dienden 4 ronden gelopen te worden en het was de bedoeling om er een doorgedreven training van te maken. In een wedstrijd wordt er toch altijd iets dieper gegaan dan bij een gewone duurloop. Ik had echter op geen enkel moment het gevoel dat ik enige trainingsachterstand had want ik kon het tempo mooi aanhouden. In de laatste ronde zat er zelfs nog een lichte versnelling in zodat ik kon aansluiten bij een tweetal die enkele meters voor mij uitliepen en op 150m van de streep zette ik de spurt in. Ik kon ze nog makkelijk afhouden. Mijn verwondering was des te groter toen ik afklokte in exact 31'00" wat betekende dat ik enkele tellen sneller was dan vorig jaar. De conditie is dus nog zo slecht niet. Het zal nu vooral kwestie worden om nog een paar procentjes te verbeteren tegen half maart wanneer het BK indoor op het programma staat. Eind maart wordt dan stilaan de weg opgezocht met de start van het nieuwe zomerseizoen. Tegen die tijd wil ik weer top zijn want er staan een paar mooie wedstrijdjes op de agenda die ik graag wil meepakken.
Het was moeilijk kiezen dit weekend. Enerzijds stonden er 2 indoorwedstrijden geprogrammeerd maar er was ook een cross dichtbij. Aangezien de wegen niet echt van die aard waren om ver van huis te gaan werd het dus maar dit laatste. De cross in Lessines was er eentje van sneeuw en ijs. Bij de verkenning viel het op dat er op sommige plaatsen enkele veraderlijke putten onder het sneeuwtapijt verscholen lagen. Er was nochtans een mooie omloop uitgetekend door de plaatselijke club. Met een weiland, een bos en een piste kan je natuurlijk veel variatie leggen. Doordat ik deze week op training ondervond dat de conditie voor de langere afstanden allesbehalve was, besloot ik om de korte cross te lopen. Deze is slechts 3 km maar je loopt er wel tegen de snellere juniores en seniores. De scholieren mochten ook samen met ons starten aangezien zij dezelfde afstand moesten lopen. De start is net als de rest van de cross trouwens verschroeiend snel. Ik ging goed mee in het (pak alles samen waren er 36 vertrekkers) en na de 1e ronde liep ik zowat in 20e positie. Wat er toen gebeurde snap ik nog altijd niet maar plots kwam mijn borstnummers helemaal los en voor ik het besefte was ik al 10m verder. Er zat niets anders op dan rechtsomkeer te maken en opnieuw in het ritme proberen te komen. Ik verloor hierdoor toch minstens 15" maar vooral de voeling met het groepje net voor mij. Alhoewel ik maar 2 plaatsen verloren had door dit oponthoud was het tempo toch gebroken. In de laatste ronde kon ik nog enkele jongens remonteren om uiteindelijk op de 17e plaats te eindigen in 11'56" wat voor een cross toch niet zo traag is.
Het zal waarschijnlijk moeilijk worden om de prestaties van 2009 te evenaren. Met 3 provinciale titels, een zilveren plak op de Vlaamse en een bronzen plak op het Belgisch Kampioenschap was dit veruit mijn meest succesvol pistejaar tot nog toe. Voeg daar nog eens 2 overwinningen, een 2e plaats en 8 derde plaatsen op de weg aan toe en je begrijpt dat het bijna onmogelijk zal zijn om nog beter te doen in 2010. Na de feesten van de voorbije dagen waarbij de trainingen (noodgedwongen) eventjes iets (veel) minder talrijk waren is het dus vooral vooruit kijken naar wat dit jaar zal brengen. De strenge winter met sneeuw en ijzel noopt velen tot het zoeken van alternatieven maar voor iemand die vooral in spurt- en springnummers wil uitblinken is het dubbel zo lastig. Wanneer het provinciaal kampioenschap indoor dan nog eens op 2 januari gehouden wordt is het voor de meesten gissen naar het vormpeil. Bij mezelf ging het de voorbije weken zelfs uitzonderlijk goed. Het is altijd weer een beetje kiezen en gokken tijdens een kampioenschap. Wie zal er zijn en welke disciplines zullen de concurrenten doen? Ik heb eigenlijk keuze uit 5 proeven maar ik mag er maar 2 doen. Deze keer koos ik voor een combinatie van hinkstapspringen en een 60m vlak. De eerste 2 sprongen waren niet zo goed met 10m25 en 10m26 als resultaat. De 3e sprong was wel een hele mooie maar werd jammer genoeg afgekeurd wegens het overschrijden van de plank met 1 cm. Alle hoop werd dan maar op de laatste sprong gesteld, de aanloop en afstoot was perfekt en ik landde na 10m68. De leverde meteen een nieuw clubrecord op maar wat belangrijker was: de provinciale titel bij de masters, vandaar de titel van dit stukje. De 60m beloofde zeer spannend te worden met liefst 7 atleten die slechts door 5/100 sec gescheidden werden. Mijn start was dit keer wel goed (meestal is hij iets te traag) maar tijdens de race vond ik de kracht niet om te versnellen. Hierdoor werd ik pas 6e maar ik troost mij met de gedachte dat de meeste van de concurrenten enkele jaren jonger waren en tijdens het BK van eind maart zal ik ze dus niet tegenkomen. Met zowel mijn hinkstapprestatie van zaterdag en het verspringen van vorige week sta ik ondertussen wel op de 1e plaats in de Belgische ranking voor deze winter in mijn categorie.
Een nieuwe sponsor betekend meestal een nieuwe uitrusting. Het was de bedoeling dat dit al enkele weken eerder zou gebeuren maar het werd uiteindelijk uitgesteld tot de jaarwisseling. Waar het vroeger overwegend wit was is dit nu verandert in een zwart shirt met bijhorende zwarte broek. De verticale geel-rode streep staat nu ietwat schuin. Natuurlijk horen daar ook de bijpassende schoenen bij die ik liet overkomen uit Groot-Brittanië. Laat ons hopen dat we kunnen schitteren in onze nieuwe kleuren. Laat gerust eens weten wat jullie ervan vinden.
Aan alle vrienden/sporters en supporters: De allerbeste wensen voor een gezond, sportief, blessurevrij en hoogstaand 2010. Moge alle wensen en verzuchtingen de uwe worden. Dat iedereen voor zichzelf mag slagen in de doelstellingen die hij/zij voor hem/haar heeft vooropgesteld en dat de sportiviteit mag zegevieren.
Ik ben Rijdant Pascal, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Boternochvis.
Ik ben een man en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is Magazijnier.
Ik ben geboren op 19/11/1969 en ben nu dus 55 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Atletiek.
Door toedoen van mijn zoontje ben ik in 2006 in de atletiek belandt.
