Af en toe hebben we er eentje in onze portemonnee. Maar vandaag slaat de crisis ook ongenadig hard toe in de paardensector. Toni André Hanssen en Lars Nieberg bijvoorbeeld kregen recent te horen dat hun sponsor er mee ophoudt. Zowel de Noor als de Duitser moeten ofwel op zoek naar een geldschieter of moeten zelf diep in de buidel tasten om hun belangrijkste viervoeters verder aan zich te binden. Lukt dat niet, dan zullen ze beiden wellicht een stapje terug moeten zetten.
Jazeker. We gaan de tour van de populaire dagbladen op. Een beetje sensatie in de aanhef en dan vervolgens niks. Al is het dit keer toch een beetje anders want de voorbije maanden is er wel één en ander veranderd ten huize Ahlmann. De Duitser werd zoals bekend door het FEI-tribunaal veroordeed voor dopinggebruik op de Olympische Spelen in Hongkong. Doping, niet het gebruik van verboden medicatie. Een niet onbelangrijk onderscheid en precies daarom stapte Ahlmann na de uitspraak van het tribunaal naar het sporttribunaal in Lausanne. Maar daar ving de Duitser bot, vervolgens volgde een procedure voor het Zwitserse gerecht en ook daar kwam Ahlmann van een kale reis terug. Slecht nieuws voor de Duitser, want de kwalificatie als dopingzondaar zorgt er voor dat hij in de toekomst niet meer moet rekenen op een Duitse selectie voor de Olympische Spelen. Maar misschien kan Ahlmann wel een nationaliteitswissel overwegen? De overigens sympathieke Duitser heeft al maanden een relatie met Judy-Ann Melchior en wordt dezer dagen vaak gesignaleerd ten huize Melchior in Lanaken. De Duitser heeft sinds een paar maanden trouwens al Taloubet Z te rijden, een viervoeter in eigendom van stoeterij Zangersheide én liet zich meer dan een jaar terug al eens ontvallen dat een nationaliteiswissel wel eens een optie zou kunnen zijn. In bijlage de link naar een interviewtje van december 2008.
De nieuwe chef d'équipe van de Belgische springruiters heeft in Mechelen z'n entree gemaakt. Guerdat zonderde zich met een flink aantal springruiters af voor een tête a tête. Eind januari volgt een overleg met de ruiters in groep. Daar worden allicht de eerste afspraken formeel gemaakt. Toch laat het zich aanzien dat er al een aantal afspraken gemaakt zijn. Zo krijgt Peter Postelmans eindelijk zijn zin: op de CSIO Lummen, de enige landenwedstrijd in België, wil Guerdat aantreden met de sterkste Belgische ploeg. Philippe Lejeune kreeg zo al te horen dat hij zich kan klaarstomen voor die wedstrijd. Met Patrick Mc Entee en diens sponsor werden ondertussen de plooien gladgestreken: Mc Entee krijgt wellicht z'n kans in de volgende wereldbekerwedstrijden en is één van de kanshebbers voor een selectie voor de wereldruiterspelen. In de kerstperiode leek alles weer peis en vree in het Belgische jumpinghuishouden en toonde Guerdat zich als een verzoener en communicator. Het is wachten op een eerste opstootje want het lijkt dat Guerdat late afmeldingen, zoals die voor de wereldbekerwedstrijd in Londen niet zomaar zozo zal laten. Naar het voorbeeld van zijn buitenlandse collega's wellicht: zo meldde Lars Nieberg recent naar de zin van Otto Becker nog te laat af voor een wedstrijd en dat werd meteen beloond met het niet selecteren van Nieberg voor het concours in Frankfurt, nochtans de thuisbasis van Nieberg. En Juan Carlos Garcia kreeg tijdens de Europese Kampioenschappen in Windsor van Fuchs te horen dat hij uit het team zou donderen als hij niet tijdig op de groepstraining zou opdagen. Dat Garcia een afspraak had met een belangrijke klant deed daarbij voor Fuchs niet ter zake. Kortom, als Guerdat straks uit hetzelfde vaatje tapt als zijn Duitse en Italiaanse collega dan kan een eerste opstootje niet lang uitblijven...
Jarnac, de hengst die het voorbije seizoen succesvol was onder het zadel van Thimothée Anciaume, verhuist naar Spanje. De dekhengst zal in de toekomst uitgebracht worden door Julio Arias. De komende maanden zullen er wellicht nog wel een paar viervoeters van stal (en land) verhuizen. Een bekend fenomeen in de aanloop naar grote kampioenschappen. Voor de komende wereldruiterspelen liggen de kandidaat-combinaties vast en is het aan de selectieheren en federaties om hun keuze te maken. Maar in de handel worden de voorbereidingen voor de Olympische Spelen van 2012 getroffen. Dat er trouwens een markt is en blijft bestaan voor goed presterende sportpaarden bleek ook in de Mechelse Nekker nog maar eens. Nadat Adamo van 't Steenputje zich onder Yves van der Hasselt in de wereldbeker in de kijker sprong was er prompt interesse voor de Darcozoon. Het is de schrik waar elke ruiter mee leeft; heb je al eens een goeie dan wordt de kans op een verkoop met elke nieuwe sterke prestatie groter. Sommigen hebben er leren mee leven en stellen zich er tevreden mee op tijd en stond aan de kassa langs te gaan. Ver weg van de schijnwerpers van de internationale topsportarena's.
Eigenlijk zouden we moeten beginnen met onze stukjes over Jumping Mechelen voor de diverse media. Maar 'k vrees dat ik een beetje verzadigd ben, althans op hippisch vlak. Alles netjes laten bezinken, even rusten en zaterdag vol goede moed achter de laptop plaatsnemen om alles in te tikken. Meestal heb ik de stukken, of wat er in zo'n stuk meest toedoet, al vooraf in m'n hoofd geschreven: de inleiding, het slot, de grote lijnen van wat er tussen zit. Het is een beetje als puzzelen waarbij ge de stukskes uit de verschillende interviews probeert ineen te passen tot een mooi plaatje. 'k Heb me deze morgen zoet gehouden en een beetje gelezen, wat achterstand ingehaald van de voorbije weken en maanden. Want er valt hier wat in de bus aan vakliteratuur: twee keer per week de Paardekrant, maandelijks een nummer van Equitime, de nummers van 'Sport Horse Breeding', Dressuur, Bit, Hippo Revue en het lijfblad van het KWPN. Dan laten we nog even buiten beschouwing wat hier allemaal in de mailbox landt. Met het schaamrood op de kaken moet ik toegeven dat ik het merendeel van het leesvoer dat me voorgeschoteld wordt niet eens lees. Wegens geen tijd, al is dat een flauw excuus en is 'wegens geen goesting' dichter bij de waarheid. Het is gewoon een zaak van verzadiging. Twee, drie keer per week schuim ik m'n vaste sites af en jaag ik het internet af naar interessant nieuws. Tussendoor moet ge wat stukken maken, de ene en de andere opbellen, alles netjes uitschrijven. Meestal heb ik er dan voor even genoeg van. Maar zo'n strooptocht op het internet levert interessante invalshoeken op voor een babbel in de coulissen. Zoals deze week met Lars Nieberg en Toni André Hanssen bijvoorbeeld, of Kevin Staut om maar wat te noemen. Het staat allemaal netjes op ons digitaal recordertje, klaar om één van de komende dagen verwerkt, op temperatuur en smaak gebracht te worden en geserveerd te worden...
Aandoenlijk was het: Eiken Sato met zijn nieuwe speeltje. Nou ja, speeltje. Een rolex, zo willen wij er ook wel eentje. Jessica Kürten heeft er duidelijk al eentje in de kast want achteraf gaf ze toelichting aan de (bijna schreven we zak-) Japanner terwijl Patrick Mc Entee afgunstig toekeek. Mooie wedstrijd trouwens met alweer een mooi verhaaltje: Sato die pas op de deelnemerslijst van het vijfsterrenconcours kwam na het forfait van Jules Van Roosbroeck, zich plaatste voor de wereldbeker en die meteen won. Z'n allereerste trouwens op West-Europese bodem. Sato traint trouwens al vijf jaar bij Axel Verlooy onder toezicht van Harrie Smolders die Sato tussen basisparcours en barrage door de nodige tips en aanwijzingen gaf. Maar we hebben mooie dingen gezien, niet alleen van Sato, ook van Dirk Demeersman bijvoorbeeld met Cicero Z netjes op de afspraak. Fraai paard is dat geworden trouwens: een atleet die niet alleen kracht maar ook souplesse uitstraalt. De hand van de meester, zeg maar. En wat te denken van Yves Vanderhasselt en Adamo van 't Steenputje? Dat Mc Entee op de afspraak zou zijn: dat hadden we wel verwacht. Jos Lansink ook, maar die was er niet en baalde achteraf. Rik Hemerijck ook, concentratiefoutje op de allerlaatste hindernis. Maar meest gecharmeerd waren we toch van Jessica Kürten. De Ierse was weer de vriendelijkheid zelve, gespeeld of niet, maar wat een métier en wat een paard is die Libertina. Zo zouden we er ook wel eentje willen. Liever nog dan een rolex eigenlijk...
"Nu gaat den Dirk bleiten zie". En Ludo Philippaerts kan het weten. Want vorig jaar mocht hij in een volle Nekker afscheid nemen van Parco. Dit keer was het dus de beurt aan Dirk Demeersman en een andere witte reus. Clinton dus. Ik kon niet zien of Dirk bij zijn ererondjes aan het bleiten was, maar dat hij genoot, dat kon je wel zien. En wat te zeggen van Clinton? Die fris en fit oogde als in zijn beste jaren.
Onderaan de link naar een stukje dat we een goed jaar terug schreven. En uiteraard een fotootje.
Het leek wel een heruitgave van vorig jaar, vanavond daar in Mechelen. De grote prijs, vorig jaar gewonnen door Harrie Smolders. Dit keer was het net niet voor Smolders die met Oliver Q wel een hele snelle tijd neerzette, maar uiteindelijk toch nog geklopt werd door de Brit Guy Williams met z'n BWP'er Toronto van de Middenslede. Williams schitterde vorig jaar in de barrage van de grote prijs van het tweesterrenconcours, net als Janika Sprunger trouwens. Sprunger, Williams, ze speelden dit keer een vooraanstaande rol in de gp van het vijfsterrenconcours waarin slechts één Belg zich wist te manifesteren: Rik Hemerijck met de relatief onervaren Cantho Z. Hopen op beterschap dus voor morgen.
Nu we toch bezig zijn in afwachting van de prei met hesprolletjes die onze wederhelft met liefde aan het bereiden is gooien we nog maar een berichtje op deze blog. We hebben tenslotte één en ander goed te maken niet? De stukjes voor de Paardenkrant zijn gemaakt, het interviewtje voor Equitime uitgeschreven. De afrekening voor december is opgemaakt en opgestuurd, voor de rest is het wachten op de grote prijs van vanavond en de wereldbeker van morgen. Dirk Demeersman, de nieuwe Vlaamse kampioen, siert morgen de voorpagina van de Paardenkrant. Met Tymoon pikte Demeersman eerst nog 8 strafpunten op in de eerste proef, maar een dag en een nieuw bit later was er opnieuw geen houden aan de nieuwe chef d'équipe van de Belgische junioresploeg. Demeersman kon gisteren trouwens meteen kijken hoe één van z'n sterkhouders het er vanaf bracht: uiteindelijk wist alleen Europees Kampioen Kevin Staut de zoon van Ludo Philippaerts van de zege te houden. Een beetje van een natuurtalent die Nicola, een knaapje dat op het gevoel rijdt. Niet te veel piekeren en passen, gewoon op gevoel en talent de barrage in en dan vlammen. Iets wat alleen de hele groten gegeven is... Opvallend low profile de voorbije dagen in de Mechelse Nekker was Jos Lansink. Even in the picture voor de masters, nadien onzichtbaar als van de aardbodem verdwenen. De wereldkampioen zou straks wel eens raar uit de hoek kunnen komen. En wat te denken van het handvol Belgen dat al maanden naar deze wedstrijd toeleeft? Jammer misschien dat men niet met eenzelfde enthousiasme en professionalisme kon pieken naar de wedstrijden van de Meydan Top League of het EK in Windsor. Maar goed, we gaan de steen niet gooien naar de ruiters, al evenmin gaan we Lucien Somers uitroepen tot de absolute zondebok. Alleen vaststellen dat het voorbije seizoen er zelfs geen was van net niet. Het was gewoon niet.
Het grote paardenfeest dat hele dorpen naar de Mechelse Nekker lokt is weer volop aan de gang. Uiteraard kunnen we daar niet ontbreken, ondanks een opspelende hernia, een haast onoverzichtelijk geworden bureau thuis en tonnen werk zoals dat heet. Vreemd hoe ik, zelfs al staat dit blogje al maanden 'op wacht' nog altijd aangesproken en gecomplimenteerd wordt over dit blogje. Alleen een beetje jammer dat de complimenten altijd achteraf komen en het gezaag en de kritiek er veel sneller zijn. Het blijft me trouwens een raadsel hoe sommigen in dit wereldje toch hun rijlaarzen aan weten te trekken. Met zo'n tenen... Nu goed, aan kritiek hebben we ons nooit veel laten gelegen worden, tijd daarentegen... Gelukkig is ook onze stiel ingrijpend veranderd. Gedaan met de papiertjes en noteblocs, tegenwoordig duwen we de gesprekspartner een digitaal recordertje onder de neus en wordt alles haarfijn en feilloos geregistreerd. Tussendoor nemen we ook wat foto's met ons nieuw speeltje een Samsung Star. Mechelen is voor mensen zoals mij een buitenkans. Je ziet er natuurlijk oude bekenden en kunt een beetje socializen en in de coulissen vang je al eens een nieuwtje op. Maar belangrijker is; je kunt er heel veel ruiters die je anders zelden of niet tegen het lijf loopt interviewen en hebt dus voor een paar weken kopij. Het zit namelijk zo, twee keer per week vul ik een pagina voor de Paardenkrant en het springwereldje loopt niet altijd over van het echte nieuws. Dan is een interviewtje dat je achter de hand houdt best welkom.
Het blijft maar dopingschandaaltjes regenen in Duitsland. Eerst was er het geval Christian Ahlmann, recent nog de aantijgingen in verband met een ongeoorloofde behandeling van nog twee andere paarden uit het Duitse team en nu zou ook Cöster van Christian Ahlmann in Hongkong medicamenteus behandeld zijn tussen beide omlopen van de landenwedstrijd. Ahlmann werd al geschorst door de FEI en vervolgens werd de straf op verzoek van de Duitse federatie nog eens verzwaard door het sporttribunaal in Lausanne nadat gebleken was dat Cöster behandeld werd met capsaïscin. Maar nu blijkt dat Cöster in Hongkong nog een tweede behandeling kreeg, dit keer van de Duitse teamveterinair Nolting nadat Cöster zich blesseerde tijdens de eerste omloop. Ahlmann gaf ondertussen de behandeling toe maar liet verstaan dat volgens hem alles volgens het boekje verlopen was. En ondertussen haastte ook de Duitse federatie zich om te zeggen dat voor de behandeling toestemming gevraagd en verkregen werd bij de officiële FEI-veterinair in Hongkong. In alle geval wordt momenteel in de Duitse media een onfris beeld opgehangen van de praktijken in de springsport waarbij niet wedstrijdfitte paarden toch opgelapt worden. Ondertussen loopt het onderzoek van de FEI naar de behandeling, ook al in Hongkong en ook al tussen beide manches van de landenwedstrijd in, van Cornet Obolensky.
LA BAULE _ Jos Lansink had een zorgelijke blik, na de Grote Prijs in het Belgische Lummen. Spender S (v. Silbersee) kreeg een spreekwoordelijk schouderklopje en aan wie het horen wilde zei Lansink; Hij maakt de keuze voor La Baule wel erg moeilijk, misschien moet ik wel Spender meenemen. Zondagavond bleek dat de regerende wereldkampioen de juiste keuze gemaakt had, want met de 14-jarige hengst won hij de Grote Prijs van La Baule. Angelique Hoorn reed Blauwendraads OBrien (v. Peter Pan) naar een 6de plaats.
In een barrage met 7 wisten slechts 2 combinaties foutloos te blijven; de latere winnaar uiteraard en ook de Zweedse Malin Baryard Johnsson met H&M Actrice W (v. Ars Vivendi).
KOPENHAGEN _ Het zat er al een tijdje aan te komen, na de ereplaatsen van de voorbije weken met ondermeer een tweede plaats op het Nederlands kampioenschap. Zondagmiddag zette Nathalie Van der Mei met Heechiems Springtime (v.Indorado) in de Grote Prijs van Kopenhagen de kers op de taart. De amazone uit het Friese Makkinga won op imponerende wijze.
Eindelijk, juicht Van der Mei door haar geleend mobieltje. Mijn telefoon is stuk en ik heb een oud toestelletje geleend van Jur Vrieling, de batterij is niet zo goed meer en ik krijg hier het ene berichtje na het andere. Dat is wel fijn natuurlijk, maar het beantwoorden zal voor morgen zijn. Het liep hier gewoon super voor mij, ik was de laatste starter in de barrage en Thomas Weinberg en Escobar (v. Escudo I) waren best snel, maar dat ik uiteindelijk bijna 4 seconden sneller zou zijn
Het Nederlandse team heeft gisteren op overtuigende wijze de landenwedstrijd in Kopenhagen gewonnen. De Belgen eindigden op een 5de plaats, met 24 strafpunten, 2 meer dan de Noren die tweede werden na de Spanjaarden. Yves Vanderhasselt tekende met Prince van de Wolfsakker voor 2 nulrondjes. Patrick Spits hield het met Whitney bij twee keer 4, Wilm Vermeir met Umit met twee keer 8. Marc Van Dijck en Va et Viens van de Zelm lieten in de eerste omloop 12 strafpunten optekenen en kwamen niet meer aan de start in de tweede.
Hieronder leest u het persbericht van de knhs
KOPENHAGEN (KNHS) - Ook in de Deense hoofdstad Kopenhagen werd een landenwedstrijd verreden en daarin werd het Nederlandse team eerste. Nathalie van der Mei (Makkinga) bewees met Heechhiems Springtime (v. Indorado) dat haar tweede plaats in het Nederlands kampioenschap twee weken geleden in Mierlo geen toevalstreffer was, want zij leverde met twee foutloze ritten een grote bijdrage aan deze zege.
Eric van der Vleuten (Mierlo) noteerde in de eerste manche een foutloze rit, terwijl het met VDL groep Tomboy (v. Emilion) drie springfouten noteerde. Jur Vrieling (Holwierde), die VDL Oramé (v. Indoctro) steeds beter in de hand krijgt, noteerde in de eerste ronde een springfoutje en hield in de tweede manche de lei schoon. Willem Greve (Weerselo) noteerde in de eerste manche twee springfouten en hoefde met Perpetua (v. Lux) niet meer in actie te komen, omdat de overwinning zeker was. Nederland won de landenwedstrijd met een totaal van 16 strafpunten, voor Spanje en Noorwegen.
In het Oostenrijkse Linz werd de landenwedstrijd gewonnen door België, voor de Fransen, terwijl Oostenrijk derde werd. Het Nederlandse team, dat bestond uit Mark Jespers (Prinsenbeek) met Tikila, 12 strafpunten, Sabrina van Rijswijk (Waddinxveen) met Toskane, 1 strafpunt, Mark Martens (Oploo) met Adonis van De Silverhoeve, 12 strafpunten, en Robert Vos (Wierden) met Sambuca, 28 strafpunten, eindigde met 25 strafpunten na de eerste manche op de 12de plek en mocht niet terugkomen voor de tweede omloop.
De Belgische ploeg heeft de landenwedstrijd in het Oostenrijkse LInz gewonnen. Pieter Devos, die aanvankelijk in het team zat, werd vervangen door Frederiek Cattebeke. Hij zette met Queros de Bioagrico met 0 en 4 de sterkste prestatie neer. Bert Prouvé en Hugo du Heup lijken hersteld van het dipje dat ze in Lummen kenden en zorgden voor een 0 en 5. Rik Hemerijck en Quarco de Kerambars kwamen met 4 en 11 uit de ring. Dirk Demeersman en Cicero Van Paemel kenden een minder gelukkig optreden, zij werden uitgesloten in de eerste omloop en kwamen niet meer aan de start in de tweede. De Fransen werden tweede, voor de Oostenrijkers en de Duitsers.
De Zwitserse ploeg heeft vandaag de eerste wedstrijd uit de Meydan-League (de vroegere Super League) gewonnen. Er kwam in het Franse La Baule een barrage aan te pas om de winnaar aan te duiden, daarin moest Marks Fuchs het met La Toya opnemen tegen de Zweed Svante Johansson met Saint-Amour. Tweede plaats voor de Zweden dus, vorig jaar nog het zwakke broertje in de Super league. De Belgen begonnen goed met één strafpunt in de eerste omloop, sterk, want Judy-Ann Melchior werd uitgesloten en kwam in de tweede ronde niet meer aan de start met Aktion Pur Z. Jos Lansink en Spender S en Niels Bruynseels met Aluna tekenden voor een nulrondje, Philippe Lejeune hield het mt Vigod'Arsouilles bij één strafpunt. De regerende wereldkampioen herhaalde met Spender S zijn resultaat van de eerste in de tweede ronde, Niels Bruynseels liet 13 strafpunten optekenen, Lejeune hield het bij één balkje. De springduivels werden uiteindelijk 6de. De Nederlanders reden zich naar een derde plaats, voor de Duitsers en de Fransen. Beste Nederlander was Harrie Smolders die met Walnut de Muze twee keer een foutloos parcours aflegde.
Daniël Deusser is er opnieuw bij op de internationale springconcours. En de strijdbijl tussen Deusser en de Duitse federatie lijkt eindelijk begraven. Want de voorbije maanden speelden Deusser en de FN een welles-nietes-spelletje waarbij Deusser een licentie geweigerd werd.
Ik hoop me dit seizoen te kwalificeren voor de finale van de Global Tour, daar is niet alleen veel geld te verdienen, maar het is voor mijn werkgever Jan Tops ook een belangrijke wedstrijd. Momenteel hebben we een aantal veel belovende paarden op stal, te jong nog om competitie te zijn op het hoogste niveau. Maar in deze sport moet je ook vooruit denken en kijken naar de grote afspraken die op ons afkomen; de wereldruiterspelen van volgend jaar en de Olympische Spelen van 2012. De voorbije jaren waren erg vermoeiend voor mij, ook mentaal, vooral door die hele heisa met de federatie. De dopingperikelen op de Olympische Spelen hebben mijn zaak geen goed gedaan, want binnen de federatie waren er mensen die perse werk wilden maken van een cleane sport en de jacht op doping. Daardoor ben ook ik harder aangepakt en uiteindelijk gestraft voor een zaak die al een paar jaar oud is. (Deussers paard Air Jordan (v. Argentinus) werd tijdens de wereldbekerfinale van 2007 in Las Vegas betrapt op het gebruik van het verboden reserpine, n.v.d.r.) De situatie is nu dat de zaak eindelijk afgehandeld is en definitief van de baan is. "
de rest van het interview is te lezen in de Paardekrant van 15 mei
We hebben er helaas geen foto van, maar de leden van de officiële Belgische selecties steken straks in een nieuw pakje. Alles samen zullen zo'n 500 ruiters en amazones zich straks kunnen showen in de nieuwe kledij. In de marge van het gebeuren werden ook de doelstellingen voor het komende seizoen toegelicht.
Voor de springruiters verklaarde Eugène Mathy dat er twee prioriteiten zijn : een plaats in de Meydan league handhaven en het EK in Windsor. Het aantal goede ruiters is groot genoeg maar het komt erop aan de toppaarden te hebben en te behouden. Anne Van Neste-d'Ieteren was verheugd te melden dat er dit jaar voor het eerst sinds begin jaren '90 een ploeg is uitgenodigd op het CDIO Aken, wat meteen een eerste belangrijke doelstelling is. Daarna wordt voor de dressuur natuurlijk ook uitgekeken naar het EK in Windsor waar eveneens een ploeg zal starten. Martine Eggerickx verklaarde dat de eventers volledig op schema liggen. De ploeg, met zowel jonge als ervaren combinaties, presteerde uitstekend in Fontainebleau, de eerste belangrijke wedstrijd van het seizoen, waar trouwens ook het EK zal verreden worden. Karin Donckers bevestigde haar kwaliteit met een zevende plaats in Badminton vorig weekend. De ruiters kiezen hun eigen wedstrijden dit seizoen en er zijn voldoende combinaties die de selectienorm gehaald hebben voor deelname aan het EK.
Ongeloof. Verbijstering. Zoeken naar het waarom maar geen antwoord vinden. Willen begrijpen maar niet kunnen. Het waarom van het plotse afscheid van Jean-Claude Vangeenberghe, daar ergens ver weg in zn nieuwe vaderland. Waar hij niet alleen een succesvol zakenman geworden was, maar ook bondscoach van het Oekraïnse springteam en steunpilaar van datzelfde team. Het drama heeft de familie Vangeenberghe het voorbije anderhalf jaar achtervolgd. Het drama eerst van het nichtje van Jean-Claude, dochtertje van zn zus Martine, om het leven gekomen in het familiale hippisch complex in Moorsele bij een val van een paard. Het overlijden van vader Jacques Vangeenberghe op 3 april eerder dit jaar en nu dus Jean-Claude. Winnen en dan definitief afscheid nemen met dat euforische gevoel van succes nog in de aderen. Een afscheid een sportman als Vangeenberghe waardig. Alleen, zo vroeg, zo veel te vroeg. Het overlijden van één van de meest getalenteerde ruiters uit de geschiedenis van de Belgische ruitersport slaat de Belgische en internationale ruitersport met verstomming.
Getalenteerd, dat zeker, maar ook gedreven was hij. Te gedreven misschien. Ambitieus, te ambitieus misschien. Perfectionist, te perfectionistisch misschien. Maar hippisch succes wordt niet gebouwd op snel tevreden en snel moe. Wel op een mix van hard werken, talent, geloof in eigen kunnen en de wil om het te maken. Dat alles had Jean-Claude zeker. Hij was een man die maar zelden een blad voor de mond nam, kritiek spuwde, maar ook kritiek kon slikken. Iemand die hard kon zijn voor de mensen om zich heen, maar ook en vooral hard voor zichzelf. Zich snel boos kon maken, maar die boosheid weer even snel kon laten varen om opnieuw voort te doen en over te gaan tot de orde van de dag en te bouwen aan zijn droom en ambitie. Voor zijn paarden was niks hem te veel en was alleen het allerbeste goed genoeg. De zweep gebruikte hij zelden of nooit en aan de praktijken van de gesloten pistes had hij een broertje de dood. Laat de herinnering aan Jean-Claude niet alleen een herinnering zijn aan de getalenteerde sportman, maar ook een herinnering aan de mens Vangeenberghe.
Voor een journalist was Jean-Claude Vangeenberghe een dankbare gesprekspartner. Want bij Jean-Claude klopte je nooit vergeefs aan. Hij wikte en woog zn woorden niet en eens op dreef was de spraakwaterval maar moeilijk te stuiten. Visionair soms, maar altijd overtuigd van het eigen gelijk en het eigen kunnen. Vol van grootse plannen. Om de Oekraïnse springsport definitief op de hippische kaart te zetten bijvoorbeeld of om straks een medaille te halen op de Olympische Spelen in Londen. Een derde keer zijn naam vereeuwigd zien op de muren van dat immense stadion in Aken. Daarvoor had hij een project. Met steun van sponsors en investeerders, want naast het geloof in eigen kunnen kon Vangeenberghe ook overtuigen. Een project dat hij de voorbije weken en maanden al gestalte gegeven had door paarden te kopen. Die opbouwen naar Londen 2012, dat was het ultieme doel, de ultieme droom.
Deze week nog keert Jean-Claude terug naar zn thuis en volgende week wordt hij ten grave gedragen. Een koppige West-Vlaming die de wereld zag en nog niet aan het eind van zn veroveringstocht van de wereld gekomen was. En die zaterdag en zondag op het concours in Grobbendonk bij velen niet alleen voor een traan in de ooghoeken zorgde, maar ook voor een glimlach op de lippen. Of zoals Damiaan Vanhollebeke ons ooit zei: Op Jean-Claude kunt ge niet kwaad zijn.
dit is de integrale tekst van de door ons geschreven column die verscheen in de Paardekrant van 13 mei ll.
Op 9 mei jl. overleed topruiter Jean-Claude Van Geenberghe te Donbass, Oekraïne. De plechtige uitvaartdienst, waartoe u vriendelijk wordt uitgenodigd, zal plaatshebben op dinsdag 19 mei om 11 uur in de Sint-Martinuskerk te Moorsele, gevolgd door de teraardebestelling op het gemeentelijk kerkhof. Gelieve de wagens te parkeren aan de Zilveren Spoor, Overheulestraat 235 te Moorsele. Er is een shuttledienst voorzien naar de kerk. Na de dienst kan er afscheid genomen worden van Jean-Claude
