Nee, hij was niet tevreden.Onze bondscoach Philippe Guerdat. Vond dat de Belgen zich in de grote proeven iets te veel hadden laten wegdrummen. Enkele uren later kon er, na de grote prijs, al een glimlachkje af bij de Zwitser. En donderdagavond toverde de Zwitser zowaar zelfs een brede smile tevoorschijn. Ook al hadden de drie Belgen in de barrage van de wereldbeker zich laten aftroeven door de Ierse Jessica Kürten. Die liet met Myrtille tijdens de eerste ronde al een grootse indruk en zette ook de barrage probleemloos naar haar hand. Vreemd verhaal dat van Myrtille trouwens. Zou verkocht worden op de veiling NASH in Frankrijk maar dat ging uiteindelijk niet door omdat de merrie zich geblesseerd had. Werd uiteindelijk later dat jaar in Fences op de najaarsveiling aangeboden en verkaste voor om en bij de 20.000 euro naar lady Georgina die ze zou inzetten voor de fokkerij. "Tot ik een video van de merrie zag. Ik dacht, die is 'crazy'. Gek, maar goed, breng ze maar bij mij", vertelt Kürten die met Myrtille in Mechelen haar tweede wereldbeker reed en meteen naar winst sprong. "of het een goed paard is? Natuurlijk. Een top sportpaard, maar Libby blijft de allerbeste, voor mij het allerbeste springpaard ter wereld." Kürten liep met Libertina trouwens ook twee proefjes in de Nekker, 1.40 of 1.45. Heel rustig, foutloos rondje, zonder meer. "Ze heeft rust gehad en dit is hier haar eerste concours na die rustperiode. Gewoon een paar kleine proeven, verder niets". Ja, ze kent het klappen van de zweep, deze wat vreemde Ierse die bij haar Ierse collega's allesbehalve populair is en ook tegenover ons het ene moment de allercharmantste amazone ooit is, maar je enkele weken later als de Schelde Antwerpen voorbij loopt. 't Is een vreemde wereldje natuurlijk, een wereld waarin veel geld en dus ook grote belangen spelen en waarin de concurrentie ook moordend is. Zeker nu de top opnieuw wat breder lijkt. Favorieten naar voor schuiven voor de wereldbeker? Van de zowat 40 starters waren er pakweg 25 die konden winnen. En het waren uiteindelijk niet de voorin verwachte Belgen die een hoofdrol opeisten. Vreemd hoeft het niet te zijn, die drie Belgen bij de laatste vier. "Ach, voor ons Belgen is dit het concours. Voor de buitenlandse ruiters is het gewoon een concours. Het allerlaatste van het jaar. Ze zijn een beetje moe van Genéve en London terwijl wij pieken naar dit ene concours." Gelijk heeft hij Peter Postelmans.
Ik weet niet of het u opgevallen is? Mij in alle geval wel: het gaat er in de modale proef steeds sneller aan toe en het aantal deelnemers met een 'jong' paard neemt hand over hand toe. Jong vinden we in dit geval acht jaar. Acht, voor een grote prijs op 1.50 niveau. Ja, af en toe zien we het eens een Brit doen zoals Guy Williams met Ciske Van Overis in de Global Tour, of een verdwaalde Zwitser zoals Pius Schwizer die met de achtjarige Carlina in de Soers in Aken binnenreed. De Whitakers durven ook wel eens een hele oude of een hele jonge opzadelen voor het grote werk. Maar dezer dagen is het gemeen goed geworden; ook voor de Belgische ruiters. Rik Hemerijck zadelde de 8-jarige Challenge van de Begijnakker, Judy-Ann de ook al achtjarige As Cold As Ice Z, Pieter Devos de achtjarige Candy, Patrick Spits de achtjarige Cadjanine Z, een leeftijdsgenoot van Calimero van 't Roth van Jos Lansink. Nu is leeftijd niet alles, ook ervaring telt. Maar ook aan onervaren paarden geen gebrek gisterenavond in de Mechelse Nekker. Misschien moeten we onze Belgische bondscoach, door z'n ruiters liefkozend 'putain' genoemd, wel gelijk geven. België telt twintig, vijfentwintig ruiters die het talent en het vakmanschap hebben om mee te draaien op het hoogste niveau. Het kransje paarden dat kan meedraaien op dat niveau is evenwel beperkt. Tweede vaststelling: het gaat steeds harder, sneller, zo u wilt. Wat Ludo Philippaerts en Tauber gisterennamiddag uit de hoge hoed toverden hebben we nog niet zo vaak gezien. Het duo maakte al snelheid naar de laatste hindernis van het eerste deel van het parcours, een proef met ingesloten barrage, ging daarna vol door, bijna plat in de wendingen die overigens ultra kort gereden werden. En in de barrage van de grote prijs was het opnieuw van dat. Zelf hadden we, ik weet het, achteraf is het altijd makkelijk, maar toch, Leon Thijssen aangestipt. Thijssen heeft met Tyson een paard, met zoals hij het zelf stelt, gruwelijk veel kwaliteit. Thijssen en Tyson klokten dan wel niet de snelste tijd, ze waren wel de snelste foutloze en daar gaat het tenslotte om. De snelste tijd kwam op naam van de fréle Zwitserse Janika Sprunger die met meer geluk dan wijsheid heelhuids door de finish kwam. Overigens had Thijssen naar ons idee nog wel een seconde of zo sneller gekund. Maar de sympathieke Nederlander vertrouwde ons achteraf toe dat hij niet twee dagen naeen vol na mekaar wilde doorduwen. Waarbij de tweede dag dus vandaag is, wereldbekerdag.
We vrezen dat het haar nog lang zal achtervolgen. Haar is in dit geval Mariette Withages, voorzitster van de jury vandaag bij de kür op muziek in de Nekkerhal. Het, de uitspraak die ze na afloop deed op de persconferentie. "Niets beter dan een Belg zeker?" Tsja, een mens maakt wat mee, zo in de coulissen van een wereldbeker dressuur. Hans-Peter Minderhoudt, 'Happie' voor de vrienden, kon bepaald niet lachen met het feit dat de juryvoorzitster hem slechts met een vijfde plaats had bedacht en Jeroen Devroe op één had gezet. Dat bleek al toen Happie en partner Edward Gal rondjes stapten vlak voor de prijsuitreiking in wat Nederlanders zo mooi het 'voorterrein' noemen, al gaat het in dit geval om een tent. "Wissel jij volgend jaar maar weer eens met Mariëtte dan is het voor ons Nederlanders zoveel leuker", grapte Happie richting Jacques Van Daele wat bij die laatste een schaterlach ontlokte. Het zegt misschien één een ander over de verhoudingen tussen de bobo's in het Belgische dressuurlandschap. Maar goed, veel zal het niet uitgemaakt hebben want de uitslag was uiteindelijk wat iedereen vooraf kon voorspellen: 1/ Gal, 2/ Minderhoud, 3/ Salzgeber, 4/ Devroe. Happie kon ook op de persconferentie achteraf een sneer richting Withages niet inhouden en werd prompt bijgetreden door de in Mechelen altijd massaal aanwezige Nederlandse pers. Die bestookte Withages prompt met de logische vraag waarom zij Devroe op één staan had. Verder dan een wat warrige uitleg over de muziek en artistieke kwaliteit kwam Withages niet. En haar grappig bedoelde "Niets beter dan een Belg zeker?" zal haar ongetwijfeld nog lang achtervolgen. We herinneren ons de tijd dat de Belgische dressuurruiters steen en been kloegen over het gebrek aan waardering van de juryleden wat zich steevast vertaalde in die paar procentjes te weinig. Dezer dagen mogen ze bepaald niet mopperen, de paar procentjes te weinig zijn er misschien net een paar te veel geworden. Wat niet wegneemt dat de Belgische dressuursport groeiend is. Geen van de Belgische deelnemers in de Mechelse Nekker werd gedegradeerd tot een clowneske meeloper, integendeel. Er is kwaliteit maar de weg is nog lang en de toekomst zou wel eens bepaald worden door enkele niet voor de hand liggende namen...
