Voor de meeste universiteits- en hogeschoolstudenten is het nog volop 'examenperiode'. Dat is voor een kleine 80 hengsten niet anders. Want donderdag gaat de BWP-hengstenkeuring van start. Het Belgisch Warmbloed positioneert zich daarme net voor grote broer KWPN en na de Duitse en Franse stamboeken. De Fransen keurden de voorbije jaren bijzonder ruim en, opvallend, zetten de deur wijd open voor vreemd bloed. Een noodzaak voor de Franse warmbloedfokkerij die de voorbije decennia veel op type en beweging moest toegeven. Maar de Fransen keurden ook bijzonder ruim. Voor de hengstenkeuring in Moorsele zijn een tachtigtal hengsten aangemeld, een aantal daaronder is al, voor de eigenlijke keuring verkocht naar het buitenland. Zoals Fugard van het Langehof bijvoorbeeld die straks naar de Oekraïne trekt. Straks zal iedereen weer de mond vol hebben over 'abnormaal' springende paarden. Maar wat is 'abnormaal'? Zeker is, dat net als veel studenten, een aantal hengsten momenteel in volle blokperiode en thuis bijgespijkerd wordt. Als dat door vakmannen zoals we die in Duitsland en Nederland kennen gebeurt is daar op zich niks mis mee. Als de gebruikte studiemethode maar 'acceptabel' en diervriendelijk is. Her en der zal straks weer de luide roep weerklinken om alle 'getruukte' hengsten zonder pardon terug naar af te sturen. Persoonlijk kennen we geen enkel hengstenjurylid dat have en goed wil verwedden op de vraag of een hengst nu wel dan niet getruukt is. En dat is meteen de reden waarom, spijts alle stoere taal in de coulissen, maar zelden gebeurt dat een hengst terug naar af gestuurd wordt omdat hij 'getruukt' is. De hengstenkeuring is al lang niet meer wat ze decennia terug was en ze heeft ook al lang dezelfde functie niet meer. In een ééngemaakt Europa en dankzij diepvriestechnieken en supersnel transport krijgt de fokker bij wijze van spreken morgen thuis sperma geleverd van eender welke hengst. Of die nu gekeurd werd bij het BWP, SBS, Zangersheide in eigen land of het KWPN, een Duits, Deens of Frans stamboek. En diezelfde fokker kan het veulen van die hengst straks probleemloos inschrijven bij een stamboek naar keuze. Het illustreert de machteloosheid en het totaal verliesaan 'grip' van een stamboek op haar leden en de fokkerij. Veel meer dan signalen geven, lijnen uitzetten kan een individueel stamboek niet. En voor een fundamenteel fokkerij-overleg tussen de verschillende stamboeken is het nog te vroeg. Veel te vroeg. Fokkers halen hun informatie trouwens al lang niet meer op de hengstenkeuring of bij het eigen stamboek. Die informatie is dankzij het internet veel toegankelijker geworden voor een breed publiek. Een publiek dat bijvoorbeeld de hengstenkeuring van een aantal Duitse stamboeken 'live' via het internet kon volgen. Die toename aan informatie en het immer groeiend aanbod aan hengsten heeft er voor gezorgd dat de ware selectie in hengstenland elders gebeurt: de eigen sportprestaties en de gegevens verzameld op veulenkampioenschappen en nakomelingenkeuringen zijn veel belangrijker geworden. Daarom verdient een initiatief als dat van een aantal Belgische hengstenhouders alle krediet. De Belgische hengstencompetitie is voorlopig het kleine broertje van de hengstencompetitie die het kwpn al langer kent. Maar het laat zich aanzien dat het initiatief, met vandaag reeds meer dan 40 ingeschreven hengsten voor de eerste proef, kan uitgroeien tot een groot succes. Wat in het hele plaatje nu nog ontbreekt is een gestandaardiseerde testperiode zoals men die in Nederland al jaren kent. Alle hengsten gedurende één tot twee weken op stal als laatste en definitieve faze van een keuring. Want zoals elk fokker weet gaat het in de fokkerij niet alleen om de fysieke eigenschappen en mogelijkheden, maar ook om stalgedrag en -gebreken en de ingesteldheid.
Om de week af te sluiten, of de nieuwe te beginnen, gooien we er een lading kort nieuws bovenop. * In Ierland zijn er er nog niet goed van: Rivaal, de topviervoeter van Connor Swail verkast naar Saoudie-Arabië. Ierland keerde afgelopen zomer ondermeer dankzij Rivaal en Swail terug naar de Super League. * In Duitsland heeft de federatie René Tebbel opnieuw in de armen gesloten. Tebbel werd toegelaten tot het zogenaamde Olympisch Kader. Eerder reageerde Tebbel ontgoocheld toen hij in allerlaatste instantie uit de Duitse selectie voor het EK in Mannheim viel. Tebbel liet toen ondermeer weten dat hij wel eens voor een ander land kon kiezen. * In Heikant heeft een andere Ier, Cameron Hanley de Grote Prijs van de januari-manche van de Golden Horse Trophy gewonnen. * Op de webite van de GHT zijn overigens alleen de foto's al een kijkje waard. De fotografen van galop (en organisator Johan Lenssens) hebben duidelijk een boontje voor vrouwelijk schoon. * En ook de Noor Stein Endresen heeft een nieuw paard. Endresen beschikt sinds kort over de voordien door Robert Whitaker gereden Prima Vera. * Jubilée d'Ouilly is uiteindelijk niet verhuisd naar Eugenie Angot. Het is de jonge Penelope Leprevost die de merrie te rijden krijgt. Leprévost reed zich ondermeer op het WK Jonge Paarden in Lanaken in de kijker met onder meer de bij Franse fokkers bijzonder populaire My Lord Carthago. * Vincent Voorn heeft Up 'n Down van het Cellebroedersbos te proberen gekregen, maar het is uiteindelijk niets geworden tussen het Nederlandse talent en de voordien door Grant Wilson gereden Up 'n Down. * De Ieren pompen zo'n 5 miljoen pond in het Cavan Equestrian Centre. Het geld komt van de beheerders, maar ook de Ierse overheid en Europa doen een pond in het zakje. Het centrum is goed bezet want het telt jaarlijks zo'n 100 wedstrijddagen. * En deze mogen we u zeker niet onthouden. Dat Brittney Spears aan de dope zit weet onderhand iedereen. Maar de laatste uitspattingen van de gevallen godin van de pop zouden te wijten zijn aan het gebruik van, letterlijk dan, een paardenmiddel. Spears zou aan de clenbuterol zitten. Dat weten altans het Duitse Bild en de Engelse Sun te melden. Mooir rijtje is dat, waarin wij bij deze onze plaats innemen...*
Het glipte bijna door de mazen van de berichtgeving. Maar minister Anciaux (of beter u en ik) toont zich ook dit jaar bijzonder genereus voor Karin Donckers en haar vzw Eventingteam Vlaanderen. De Vlaamse Gemeenschap komt ook dit jaar over de brug met zo'n 72.500 euro projectsubsidie en voor 140.000 euro aan tewerkstellingsstatuten. Donckers zelf heeft al een Bloso-statuut en nu is er ook geld voor Vincent Martens en Lisa Sabbe en krijgen ook twee grooms een contract. Niet dat we het Donckers en co misgunnen, maar de subisidiepolitiek van Anciaux is al zo warrig als de haardos van de Vlaamse Excellentie. Donckers heeft daar in Minderhout ondertussen een familiebedrijfje opgericht. Moeder kookt, zus verzorgt de webstek, broer en vader sloven zich ook al dag en nacht uit voor de paarden. U kent dat wel. Dat eventing, zelfs op het absolute topniveau dat Donckers haalt, geen vetpot is. Daar kunnen we het allemaal wel over eens zijn. En dat Donckers net als het handjevol topatleten dat ons landje telt een arbeidscontract bij het Bloso verdient, ook daar kan geen discussie over bestaan. Donckers sluit daarmee aan in het rijtje waarin ook Jeroen Devroe thuishoort. En ook voor Devroe zal het Bloso-contract het verschil maken tussen zich juist wel of juist niet goed kunnen voorbereiden op de Spelen. Wat ons een beetje stoort in het hele verhaal; waar blijft de geldstroom naar de basissport? Voorziet de Vlaamse overheid in wedstrijd- of trainingsaccomodatie voor de vele jonge ruiters en amazones aan de basis van de brede piramide? Voorziet de Vlaamse overheid in middelen voor de opsporing, training en begeleiding van jong talent? Nee dus. Of toch wel zult u opperen. Via de Vlaamse Liga voor de Paardensport en AA- en andere talentenplannen. AA-talent van het jaar trouwens werd Niels Bruynseels die daarvoor zo'n 7.500 euro toegestopt krijgt. Geld dat Bruynseels wil besteden om te gaan lessen bij Jos Lansink. Toppers moeten begeleid en gesteund worden, zeker in financieel weinig lucratieve sporten en disciplines. Maar als we topsporters willen kweken, dan zal er eerst werk moeten gemaakt worden van een brede basis. Die basis creëren begint met het scheppen van mogelijkheden om de sport te beoefenen. Zonder zwembad geen zwemmers, zonder grasveld geen voetballers. Zonder pistes en paddocks geen ruiters en amazones... En een overheid die topsporters ondersteunt mag daarvoor wat meer terugvragen dan prestaties. Engagement bijvoorbeeld. Waarom kunnen Donckers en co zich in ruil voor hun maandwedde niet engageren om wekelijks een halve dag uit te trekken voor training en begeleiding van door de diverse federaties geselecteerde jonge sportertjes uit ons Vlaanderenland? Dat zou nog eens een stimulans zijn voor onze jeugd. En een blijk van engagement van de overheid en onze toppers.
Zo. Het is nu officieel. Silvia Iklé gaat straks niet naar de Olympische Spelen in Hong Kong. De beslissing van Iklé zorgde voor een kettingreactie in paardenland. De onthoofde Zwitserse dressuuréquipe kon niet anders dan ook al afzeggen want Marie-Line Wettstein (die haar jeugdvakanties steeds aan de Belgische kust doorbracht en leerde rijden op een ezeltje in de duinen) en Christian Pläge moeten niet meteen medaillekansen toegedicht worden in Hong Kong. Van de weeromstuit haakte ook de Zwitserse bondstrainer Jürgen Koschel af. Het laat zich aanzien dat het voorbeeld van de Zwitserse veterane straks tot navolging zal strekken. Allereerst in Zwitserland zelf waar de nieuwe mondiale nummer één, Markus Fuchs, al liet weten dat hij niet echt veel zin heeft in een Chinees avontuur. Dichter bij huis liet wereldkampioen Jos Lansink al verschillende keren kritische geluiden horen. Lansink liet al weten dat wat hem betreft het welzijn van de paarden voorop staat. Dat is bij Iklé, derde op de wereldranglijst en met Salieri een ernstige medaillekandidaat, niet anders. Al spelen er natuurlijk nog andere zaken mee. Salieri verteerde indertijd de vliegreis naar Athene al niet goed zodat er terechte vrees was bij Salieri. Vaak wordt naar de klimatologische omstandigheden verwezen die begin augustus in Hong Kong mogen verwacht worden. Hoge temperaturen en hoge luchtvochtigheid. Daar gooien ze straks nog een tyfoontje bovenop. Over de meer dan twee weken quarantaine (7 dagen in Aken en nog eens minstens 10 in Hong Kong zelf) hebben we het dan nog niet gehad. Over de lange vliegreis evenmin. Kortom, er zijn redenen om te twijfelen over het nut en het effect op het paardenwelzijn van een trip naar Hong Kong. Al moeten we daarbij de kanttekening maken dat de omtandigheden in Seoel en pakweg Los Angeles min of meer vergelijkbaar waren. Maar anno 2008 zijn op het hoogste internationaal niveau presterende dressuurpaarden meer dan zeldzaam en vooral peperduur geworden. En dat geldt bij uitbreiding ook voor de verzekeringspremies. De Duitsers en Nederlanders laten ondertussen niets aan het toeval over. Isabel Werth zegde voor dit jaar zowat alle clinics af, en ook Anky Van Grunsven en Marlies Van Baalen houden het aantal clinics en niet verplichte nummertjes beperkt tot een absoluut minimum. Paarden en ruiters die kans maken op deelname aan de Spelen worden zowel in Nederland als Duitsland ondertussen grondig getest en voorbereid. De Duitse fysiotherapeut Hoffmann berekende ondertussen dat de inspanning die van een ruiter in een springproef gevraagd wordt te vergelijken is met die van een atleet die 2500 meter loopt. Een dresssuurproef rijden vraagt van de ruiter of amazone de conditie die nodig is om zo'n 2000 meter hard te lopen. Dan hebben we het over de paarden nog niet eens gehad.
Het waren welhaast profetische woorden van Dirk Demeersman gewisseld in de gang op de openingsdag van Jumping Mechelen. "Als een paard bij mij op stal staat, dan ben ik baas. En dan mogen ze allemaal zagen zoveel ze willen, als ik voel dat het niet kan, dan start ik een paard niet in een proef." Amper enkele uren later wonnen Dirk en Apple Juice de Masters. Twee dagen later kreeg de nieuwe Vlaamse Kampioen een sms'je van eigenaar Roger Van Oproy met de bede om Tiquila in Mechelen in de wereldbekerwedstrijd te starten. Demeersman heeft met een kort sms'je geantwoord. Op 2 januari werd Tiquila uit de stallen van Demeersman opgehaald. Einde van een succesverhaal. Straks rijdt Annelies Vorselmans de felle merrie op de Golden Horse Trophy in Heikant. In een 1.30 proef of zo. Nog eens 30 centimeter er bij en de wereldbeker is in zicht. Het verhaal Demeersman-Van Oproy-Tiquila is in en buiten de paardensport al duizend keer geschreven. Het wordt elke zaterdag en zondag geschreven als ouders en familie langs de zijlijn hun ongenoegen uiten over het feit dat Jantje en niet hun zoon in doel of op het veld staat. Het wordt elke keer weer op de ontelbare tribunes en in de ontelbare paddocks van evenveel concours verteld als de eigenaar het heeft over zijn paard. Eigen kind, schoon kind. Eigen paard, beste paard. Iedere eigenaar heeft een wereldpaard, het allerbeste paard (wat natuurlijk niet kan, want het allerbeste paard staat hier bij mij op stal). Koen Vereecke mocht het bijvoorbeeld al twee keer ervaren met de veel winnende Sarah de Ste Pierre. Geen concours ging voorbij of Vereecke en Sarah pikten een prijsje mee. Vereecke zette de merrie, soms tot ongenoegen van eigenaar Guy Haerens, vooral in voor speed- en 1.50-proeven. Heel uitzonderlijk reed Vereecke met Sarah eind 2006 de wereldbekerwedstrijd in Mechelen. Onvergetelijke rit was dat. Weet u nog? Foutje op de allereerste hindernis en daarna een magistrale rit waarbij alles precies paste en Sarah als een scheermes over de hindernissen ging. De toenmalige Belgische kampioen had het ons vooraf voorspeld. "Ze gaat het goed doen. Eigenlijk is het te hoog en te veel voor haar. Af en toe kan het eens, maar niet elke week". Sarah is ondertussen voor veel geld verkocht en loopt nu ergens nationale proeven in Scandinavië. Vereecke zal er niet om treuren, want hij incasseerde, zoals het hoort, z'n deel van de koek. Geen deel van de koek voor Demeersman, al is Tiquila een net eender paard. Voor af en toe eens een hele dikke proef, maar niet elke week. Een paard waarmee je in elke 1.45 of 1.50 proef wel een prijsje pakt. Tiquila stond vorig jaar een half jaar stil omwille van opeenvolgende blessures, maar desondanks vertrokken Tiquila en haar eigenaar ten huize Demeersman met geld toe. In wezen is het simpel: als het vertrouwen tussen eigenaar en ruiter er niet meer is, dan maak je beter een eind aan de samenwerking. Dan helpen contracten en afspraken niet. Vertrouwen blijft essentieel. Wat veel eigenaars vergeten dat het niet dankzij paarden als Sarah en Tiquila dat ruiters op een dik internationaal concours terecht kunnen. Het zijn de Clintons en Tymoons die kansen creëren voor de Tiquila's en Kaïds uit de stal. Van Oproy vond dat z'n merrie ook in de media onvoldoende aan bod kwam. Met z'n beslissing heeft hij dat alvast even rechtgezet.
een klein verhaaltje ter vermaak waarbij elke gelijkenis met bestaande personen vanzelfsprekend op louter toeval berust
Het was al laat die avond toen de telefoon overging. 'Hallo, 't is hier R....' Ik moest even denken, want ik ken veel mensen wiens voornaam met een R... begint. 'V... O..., de eigenaar van, ge weet wel.' Tequila, probeerde ik, maar ik kreeg de kans niet om m'n zin af te maken. 'Tiquila. Tiquila, met een i. Ge gaat dat toch eens juist moeten leren uitspreken zulle! En schrijven. Zeker nu', raasde m'n gesprekspartner verder. In de vijf minuten die volgden kreeg ik een scheldtirade aan het adres van D...D... te horen en een lofzang op een paard. 'Jamaar, wilt ge me nu eens vertellen wat precies de bedoeling is', kon ik er met veel moeite tussen krijgen. 'Ewel, 't is 't volgende. Ik heb m'n paard weg gehaald bij D.D.' waarop een opsomming van het palmares van Tiquila volgde, enfin, dat vermoedde ik toch want in tussentijd kon ik probleemloos een grote boodschap doen, m'n handen wassen, de hond nog eens uitlaten en een nieuw glas rode wijn uitschenken om net bijtijds terug de hoorn op te nemen om weer in te haken bij '..en toen pakten hij toch wel een balk zeker in de Grote Prijs. Expres hé. Ik had het hem nog zo gezegd, rij met haar de wereldbeker en pakt dienen bok van Devoghel voor de Grote Prijs. Maar 't is altijd 't zelfde hé met die ruiters. Ze willen gewoon niet luisteren, ze peizen dat ze 't beter weten. Allé, zeg nu zelf! Akkoord, akkoord, hij heeft vorig jaar de wereldbeker gewonnen met dienen bok van Devoghel. Puur chans, puur chans hé! Somers had hem al weken op voorhand het parcours uitgetekend en hij heeft dat wekenlang thuis kunnen oefenen! Enfin, 't is genoeg geweest, ik heb Tiquila vandaag weggehaald.' 'En wat gaat ge er nu mee doen?', probeerde ik. 'Ermee doen, ermee doen? 't Is daarvoor dat ik u bel. Wat peist ge? De Jos, de Cumano is geblesseerd, Spender; dadde is n'een overroepen bok en dan heeft hij nog die Valentina. Die zal wel een goed paard kunnen gebruiken.' Op m'n vraag of hij al geïnformeerd had naar de prijs ging m'n gesprekspartner niet in want hij ging even onverstoorbaar verder. 'Of McEntee!' Ik snoerde m'n gesprekspartner tegen (mijn) wil en dank de mond: 'Die mag geen paarden van een ander rijden van z'n verzekering!' R raasde verder. 'Goed, goed, Mc Entee niet dan. De Ludo dan! Of, Lejeune! Dat zou nog ne kjee a zijn, eerst Tymoon van Lejeune naar D en nu Tiquila van D naar Lejeune. Daarover zoudt ge nog al ne keer kunnen schrijven in uw boekskes en gazettekes hé! Of weet ge wat, ik verhuis ze naar 't buitenland, gelijk Haerens gedaan heeft met Sarah de St Pierre, laat die Belgische ruiters maar ne keer op hunnen kin kloppen hé. Trouwens, die Raltano van 't Bos is ook weg bij Pieter Devos. En van wie krijgt den dienen les? Vwoila, gij zegt het! En Moujik de Sohan, 't is ook Mardiga zijn dochter die er nu mee rijdt hé! Weet ge, met die Belgische ruiters, 't is altijd hetzelfde. Betalen moogt ge, veel betalen en pakken ze voor de schoonste concours 't paard van een ander. Daar staat ge dan als eigenaar! Allé, als 't voor u gelijk is, dan moet ik nu ophangen hé, want 'k moet nog een paar telefoontjes doen. Ge hoort er wel van hé!' Ik haakte de telefoon in en zuchtte eens diep vooraleer ik opnieuw naar de tafel terugslofte waar m'n kaartpartners ongeduldig op me zaten te wachten. 'Awel, moeilijk telefoontje', spotte Dirk Demeersman. 'Gij maakt troef.' 'Pekens', pochte ik waarop Mc Entee op de tafel klopte en zei 'Je suis avec'. Daarop werd ons kaartspel alweer bruusk verstoord toen de telefoon van Jos rinkelde. 'Met Lansink... Hoe zegt ge, of ik nog een paard kan gebruiken. Grote Prijzen gewonnen? Nakomeling van Major de la Cour? Zeker, 't is 1500 euro per maand. Hallo? Hallo? Hallo, zijt ge daar nog?', waarop hij zich weer tot ons richtte. 'Hij heeft opgehangen. Pekens, zegt ge, en gij klopt tegen Patrick. Wa peisde, gaan we mee?'
De FEI kondigt strengere, en vooral meer dopingcontroles aan voor de Olympische Spelen in Hong Kong. Dat streng moet met een korreltje zout genomen worden, want veel strenger dan in de paardensport kunnen de controles niet zijn. Het gaat dus niet om strengere, maar vooral om meer en snellere controles. Met dat snel wil het nogal eens fout lopen. Het resultaat van de vier positieve controles na de Spelen van Athene, waaronder de positieve controle van 'winnaar' Cian O'Connor, raakten pas ruim een maand na de Spelen bekend. Herinnert u zich trouwens het podium van die Spelen nog? Nee? Rodrigo Pessoa en de inmiddels op rust gestelde Baloubet du Rouet werden er uiteindelijk Olympisch kampioen, voor Chris Kappler en de inmiddels definitief uit de sport teruggetrokken Royal Kaliber en Marco Kutscher en Montender. Op de gedeelde vierde plaats eindigden maar liefst zes (6!) combinaties, waaronder de Belgen Ludo Philippaerts met de inmiddels aan z'n rentree werkende Parco en Dirk Demeersman met de permanent op rust gezette Clinton. Stel u even voor dat ook het paard van Kappler of dat van Kutscher positief zouden getest hebben en dat zoiets ook al pas maanden na de Spelen aan het licht was gekomen. Dan had ons landje er meteen in één klap twee Olympische medailles bij. Tenzij de FEI natuurlijk de hele trits nummers vier nog eens naar het Markopoulo-complex in Athene zou sturen om maanden na datum nog eens een barrage met een Olympische medaille als inzet te betwisten. Met de snelheid van de controles in Hong Kong moet het straks wel loslopen. Want één van de meest gereputeerde dopinglabs bevindt zich in Hong Kong. Drie van de vier positieve dopingstalen van de OS in Athene werden overigens in Hong Kong onderzocht. Op de Spelen worden doorgaans zo'n 50 tot 60 paarden getest. Een aantal waar ze in Hong Kong eens beleefd om moeten lachen. Want de Hong Kong Jockey's Club laat er voor elke race zo'n 150 (honderd en vijftig !) paarden testen. Tot begin oktober liet de FEI zo'n 1722 dopingtests uitvoeren op diverse paarden. 33 tests bleken positief. Opvallend is dat het slechts in 3 gevallen om het gebruik van middelen gaat die ook in andere sporten als doping zouden omschreven worden. Dat er in de paardensport een echte nultolerantie heerst mocht recent ook Alan Waldman ervaren. De Amerikaan 'veroverde' op het WK voor jonge paarden in Lanaken een zilveren medaille, maar z'n Tello werd achteraf betrapt op 'doping'. In het bloed van de nakomeling van Baloubet du Rouet werden sporen van Naproxen, een aspirine, aangetroffen. De uitleg van Waldman was even ongeloofwaardig als origineel. Waldman beweerde zelf de aspirines te hebben ingenomen en stelde dat hij tijdens het concours plaste in de box van z'n paard dat vervolgens van het 'besmette' stro at. Ja, zo kennen we er nog wel een paar.
