|
We zullen, mogen we hopen, niet de enigen geweest zijn die deze morgen hoofdschuddend de kranten lazen. Neen, vooréén keer heeft het niets met paardensport te maken. Wel met wielersport. Groots nummer van Stijn Devolder. We kennen Stijn nog van enkele jaren terug toen we voor de grootste krant van het land ettelijke wielerwedstrijden uit de jeugdreeksen versloegen. Volderke oogstte toen al veel bewondering bij volgers en omstaanders. Bewondering, maar ook ongeloof en onbegrip. Vandaag heet het dat de West-Vlaming een groots nummer opvoerde in Vlaanderens mooiste. En wie zouden wij zijn om dat te ontkennen.
Maar stel, stel... Stel u even voor dat Volderke in die beklijvende klim op de Bosberg zou bijgebeend zijn door die ontketende Nederlander, of in de laatste lijn naar Meerbeke bijgehaald zou zijn door Flecha en Nuyens. En dan niet gewonnen had. De Devolder die nu overal bejubeld wordt en die minstens nog enkele dagen lang de ongekroonde koning van ons landje in verval blijft zou dan in diezelfde kranten verketterd en vervloekt zijn. Degenen die nu kwistig staan te zwaaien met het wierookvat zouden dan genadeloos de hakbijl bovenhalen. Meewarig zou het dan klinken dat Volderke het nooit zou leren, dat hij het niet in zich heeft. Zonde van het groot talent. Dat soort verhalen.
Om maar te zeggen, succes en ontgoocheling liggen in de sport dicht bij mekaar. Niet alleen in de wielersport, maar ook in de hippische sport waar een balkje een wereld van verschil kan maken. Het verschil tussen succes en ontgoocheling. Tussen bejubeld en verketterd worden.
We moeten toegeven, we hebben een beetje vreemd opgekeken naar de uitslagen van het voorbije weekend. Birmingham allereerst waar de British Open verreden werden. De bodem zorgde daar voor de nodige polemieken. Mul en te zacht eerste dagen, een papje op zondag nadat de organisatoren na klachten van de ruiters kwistig sproeiden met de tuinslang in de hoop de zaak alsnog goed te krijgen. Niet dus, misschien moeten ze van bij Poels of Domo eens aanbellen in Birmingham, wie weet. In alle geval, gesprongen werd er ook op zondag en we kregen na afloop drie Whitakers op het podium. Du jamais vu. Robert Whitaker, oom Michael, neefje William en op de vijfde plaats papa John. Voeg daar de 9de plaats voor Ellen aan toe en je hebt vijf Whitakers in de top tien met daartussen, de eenzame Belg Dirk Demeersman. Die maakte in Brmingham een kleine statement, want hij had Tymoon vier dagen op rij (hallo Lucien Somers) aardig aan het springen. Demeersman zadelde in Birmingham overigens ook Phaline, een nieuwe aanwinst waarmee hij zich op Britse bodem meteen in de kijker reed.
Over naar het Franse Barbizon nu waar de immer sympathieke Roger-Yves Bost voor gastheer speelde maar het de Belgen en de Belgische fokproducten waren die zich in de kijker reden. Sandra Buytaert, Pery Geryl, Rosella de Simone, Gudrun Patteet, Julie Barbier en de anderen. En wat te zeggen van de Belgisch gefokte paarden met ondermeer een blij weerzien met de door Bruce Orsolini gereden Surrealist van 't Paradijs.
Gregory Wathelet van zijn kant heeft zich vermaakt in het Portugese Vilamoura. Onze bijna opnieuw landgenoot won er een proef en eindigde met Crushing Z ook tweede in de Grote Prijs.
Geen Belgen dan weer in Arezzo waar Katharina Offel haar rentree vierde en voorbereiding op de Spelen begon. Maar vonden we daar waarempel good old Turbo R niet terug in de uitslagen? De Darcozoon werd er gepresenteerd onder het zadel van de Tsjechische Emma Augier de Moussac die eerder ook al de voordien door Vincent Voorn en Sofia Kroon gereden Silver Joter op stal haalde. Emma Augier de Moussac. Zeg nu zelf, met zo'n naam kan succes niet uitblijven.
07-04-2008, 21:15
Geschreven door koen 
|
