Bestaat er zoiets als paardenseks? We kunnen aannemen dat Toulon geprikkeld werd door de geur van merries in oestrus, maar het genoegen van de daad heeft de dekhengst wellicht nooit mogen ervaren. Voor Toulon en zoveel andere dekhengsten blijft het bij 'ersatz-seks' met een weliswaar forse buis. Ik vraag me af of Toulon in zijn box daar in Frankrijk deze week een extraatje gekregen heeft. De dekhengst werd in België uitgeroepen tot paard van het jaar. En de spreekwoordelijke inkt van het persbericht was nog niet droog of het SBS claimde al het succes. Het kleine broertje van het BWP maakt zich terecht de borst nat want Toulon mag dan wel een BWP-geboren dekhengst zijn, hij werd gekeurd bij het kleinere broertje van het Belgisch Warmbloed, het SBS. Nu is het nog even wachten tot de Nederlanders ook een deel van het succes claimen. Want de hengst werd gefokt in Nederland. En straks komen ook de Fransen op de proppen. Want Toulon wordt gereden door de Fransman Hubert Bourdy. Overigens, de dekhengst heeft de hoogste Franse BLUP ooit. Blup? Zeg maar een soort springindex. Enfin, Toulon dus. Een door een Nederlander gefokte Belgische hengst die momenteel zijn haver verdient in Frankrijk.
Leer een Nederlander handel drijven! Neem nu die Ahrend Zoer, vader van Albert Zoer. Vader Zoer zette voor een paar maanden half hippisch Nederland op stelten door te verklaren dat er een miljoenenbod was voor Okidoki. Goed, laat vader Zoer een paar honderdduizend euro aan het miljoenenbod toegevoegd hebben, dat er internationale belangstelling was en is voor één van de beste, zoniet het beste, internationale springpaard van het moment staat buiten kijf. In geen tijd daagden enkele Nederlands- en paardensportlievende mecenassen op die een paar honderdduizend euro op tafel wilden leggen als vader Zoer op z'n communiezieltje (en hard perkament) zou beloven dat Okidoki niet voor de Olympische Spelen zou vekocht worden. Zoer deed ook de andere helft van hippisch Nederland uit de winterslaap ontwaken door in extremis njet te zeggen tegen de deal. Want daar in Echten houden ze nog aan principes vast en de naam 'Eurocommerce' voor Okidoki, nee, dat was voor vader Zoer een stal te ver. In Maastricht daagden evenwel enkele nieuwe geldschieters op en raakte de deal alsnog rond. Vader Zoer incasseerde een paar honderdduizend euro, zoon Zoer mag straks met Okidoki naar de Spelen en nadien kan de ruin netjes verkocht worden voor enkele aktentassen gevuld met dollarbriefjes. Maar leer vader Zoer niet het smeden van het ijzer, want de inkt was amper droog of vader Zoer verkaste Lowina naar Italië. Kassa kassa daar in Echten!
Een treffender voorbeeld dat het 'internationaal' karakter van de springsport dan dat van Pilgrim II is niet te geven. De hengst begon zijn carriëre onder de Duitser Björn Nagel om nadien kortstondig naar Zangersheide te verhuizen. Zangersheide, u weet wel, de Belgische stoeterij van de Nederlandse Leon Melchior waar de 'Twent', maar inmiddels tot Belg genaturaliseerde Jos Lansink toen nog stalruiter was. Maar goed, we hadden het over Pilgrim II, een Duitse hengst. Welnu, die Pilgrim verkaste na z'n kortstondig verblijf op Zangersheide naar de Zwitser Pius Schwizer om nadien terug te keren naar de inmiddels tot Oekraïner genaturaliseerde ... Björn Nagel. Diezelfde Nagel kwalificeerde zich met de hengst en het Oekraïnse team, gevormd door twee ex-Duitsers en evenveel ex-Belgen, in het Duitse Aken voor de Olympische Spelen in Hong Kong. Maar de champagneflessen waren amper leeg gedronken of Pilgrim verkaste naar David Mc Pherson. Mc Pherson is een Zuid-Afrikaan, inmiddels tot Brit genaturaliseerd. Welnu, die Mc Pherson plaatste zich met het Britse team, en dus met Pligrim II, dankzij een bronzen medaille op het EK in Mannheim voor diezelfde Olympische Spelen in Hong Kong. Dat Pilgrim II straks zal springen op die OS laat zich aanzien. Alleen, het zal niet onder het zadel van Mc Pherson zijn. De hengst werd verkocht naar de Noorse Line Raaholt. Die wil zich met Pilgrim II, begeleid door haar landgenote Helena Stormanns, in het Noorse team rijden. Dat team plaatste zich, net als de Britten in Mannheim voor deelname aan de Olympische Spelen. Het team bestond trouwens uit volbloed Noren die zonder uitzonderlin allen in het buitenland gestationneerd zijn. Stormanns overigens, is beter bekend als Helena Weinberg en is gestationneerd in Duitsland.
