Bij het Süd-Deutsche Pferdezuchtverband (wat een naam) zijn 32 hengsten gekeurd. Kampioen-springhengst werd een Centozoon. De siegerhengst van de keuring is een Sir Donnerhalzoon. Meer dan 600 drie- en vierjarige hengsten werden aangemeld voor de keuring, daarvan mochten er 69 door naar de laatste selectie. Op de afsluitende veiling werden twee hengsten, waaronder de sieger verkocht voor zo'n 150.000 euro, al weten we ondertussen dat we dat soort bedragen en berichten met meer dan een korreltje zout moeten nemen.
Wie meer info wil over de keuring kan die vinden; - de site van het verband vind je hier - de pagina met de geprimeerde hengsten hier - de resultaten van de veiling hier
Jeroen Devroe is na z'n sterk optreden in Amsterdam een stukje dichter bij deelname aan de Olympische Spelen. Dachten we. De kwalificatie voor de wereldbekerfinale in 's Hertogenbosch kan Devroe nog nauwelijks mislopen. Twee wereldbekerfinales op rij, bij de beste 22 individueel op de wereldruiterspelen in Aken. Dan mag een atleet er toch van uitgaan dat kwalificatie voor de Olympische Spelen geen probleem mag zijn. Niet dus, zo blijkt na enig onderzoek. Mogen we dat even vreemd vinden? Devroe en Paganini moeten, zo blijkt, maar liefst aan drie kwalificatienormen voldoen. De norm die door FEI gesteld wordt, de norm gesteld door het internationaal Olympisch Comité en de norm gesteld door het Belgisch Interfederaal Olympisch Comité.
In de normen gesteld door FEI en IOC zit nog enige logica, de normen sluiten ook aan op elkaar. In de huidige stand van zaken is het zelfs zo dat Devroe en Paganini, gesteld dat de huidige ranking bepalend is voor kwalificatie, naar de Spelen mogen. De normen gesteld door FEI en IOC zijn glashelder en mits enkele simpele muisklikken terug te vinden. We weten het wel, over dressuur en dressuursport (een jurysport weet u wel) hangt een zweem van verdachtmakingen over beïnvloeding en vriendjespolitiek. Maar de normen zijn tenminste duidelijk. Op de vernieuwde site van de fei vinden we de glasheldere 'qualification procedure for dressage' met enkele simpele muisklikken terug. We besparen u het leeswerk: simpel gesteld komt het er op neer dat er momenteel 9 landen met een team van telkens 3 deelnemers geplaatst zijn. Eigenlijk waren dat er 10, maar zoals u weet haakten de Zwitsers af. Naast die 27 worden nog eens 23 deelnemers 'individueel' geselecteerd. Eentje uit het gastland en daarnaast de hoogste geplaatste combinaties op de wereldranglijst uit elke wereldgroep. Het addertje onder het gras is hier dat het niet automatisch de hoogst geplaatsten op de ranglijst zijn die aangeduid worden, neen, het is het nationaal Olympisch Comité van het land van de ruiters die in aanmerking komen dat een amazone of ruiter mag afvaardigen. Geen probleem zou je denken voor Devroe, want Francoise Hollogne-Joux en anderen halen momenteel het niveau van Devroe niet.
Over naar de door het BOIC en de federatie gestelde eisen. De BOIC-normen zijn, zoals dat hoort, terug te vinden op de site van het BOIC. Devroe voldoet niet aan twee van de drie mogelijkheden: top 16 op de wereldruiterspelen, top 12 op de Europese kampioenschappen. Voor Devroe blijft dus niets anders over dan te voldoen aan het derde criterium: twee keer top 8 halen op een internationale wedstrijd. Die wedstrijden zijn, zoals het zo mooi heet, vooraf door BOIC en Federatie bepaald. Over welke wedstrijden het gaat, daarnaar hebben we het gissen. Volgens Devroe zelf gaat het om de wedstrijden in Hagen en Wiesbaden. De wedstrijd in Hagen wordt gehouden van 24 tot en met 27 april, die in Wiesbaden van 9 tot en met 12 mei, dus na het afsluiten van de ranking die voor FEI en IOC bepalend is. We hebben er het gissen naar waarom het BOIC precies die twee concours uitkiest. In de wandelgangen horen we dat die wedstrijden geselecteerd zijn waar de omstandigheden vergelijkbaar zijn met die in Hong Kong. Nou moe, het BOIC verwacht dus tropische hitte en typhoons in West-Europa in de periode april-mei. Wij dachten dat een dressuurring 20 bij 60 meter mat, altijd en overal en dat er bij E, H, C, M en B telkens een jurylid zat. In de dressuursport maakt het overigens niet zoveel uit of je nu indoor dan wel outdoor rijdt. Voor Devroe en Paganini betekent dat wel dat hen tot midden mei geen rust gegund wordt: Devroe moet zijn individuele ranking verdedigen, eind maart de wereldbekerfinale rijden in 's Hertogenbosch en er dan in april en mei opnieuw staan om aan de BOIC-norm te voldoen. Vreemde normen denk je dan. Zeker als je weet dat die bepaald zijn door een selectiecommissie voorgezeten door Anne d'Ieteren. Kijk, dat Dominique Monami of Philippe Rogge geen kaas gegeten hebben van dressuur én dressuursport. Tot daar. Maar Anne Van Neste d'Ieteren? Voor Devroe gaat het trouwens om meer dan alleen maar een selectie voor de Olympische Spelen. Ook een verlenging van zijn topsportcontract bij het BLOSO hangt er van af. Maar zoals we al eerder schreven, de criteria die minister Anciaux hanteert zijn al even warrig als zijn haardos. We zouden bijna nog moeten geloven dat hij Devroe als een talentvolle jongere beschouwt. Al is er hoop, Anciaux heeft, zo blijkt uit dit krantenartikel, beterschap beloofd.
Het is zaterdag. De zon schijnt en verdringt onze sluimerende midlife-crisis naar de achtergrond. Omdat we er van uitgaan dat ons steeds groeiend lezersaantal ook echt zelf kan lezen (jaja) geven we u de links naar de internationale wedstrijden van het weekend. Jos Lansink, Judy-Ann Melchior en Ludo Philippaerts kozen voor de centen in het Zwitserse Zürich. Een wat vreemde keuze is dat, zeker voor la Melchior die absoluut nog niet zeker is van een plaatsje in de wereldbekerfinale straks in Göteborg en dus nog wat punten moet zien te halen. Dirk Demeersman en Patrick Mc Entee proberen Pieter Rijmakers senior en de andere Nederlanders van een zege in de wereldbekerwedstrijd van Amsterdam te houden. Patrick Spits, Koen Vereecke, Christophe Vanderhasselt, Wilm Vermeir en co eten de Fransen in Nantes de kaas van tussen de boterham.
Een link naar de wedstrijd in Amsterdam is hier (klikken op hier dus) te vinden. Voor de uitslagen en nieuws over de wedstrijd in Zürich moet je hier zijn. Wie denkt aan Nantes klikt hier.
O ja, jumping Amsterdam is ook zo goed als live te volgen dankzij de mensen van Filmloop. De link naar de site is hier te vinden. Meer dan de moeite waard is ook een bezoekje aan de site van Rabobank-tv waar je enkele reportages over jumping Amsterdam kunt terug vinden. Daarvoor klik je hier.
Gisteren legden we het lijstje met de aangewezen driejarige hengsten uit eigen fok naast de hengstencatalogus. Zoals bleek moet dat eigen fok met een korreltje zout genomen worden, want de hoeveelheid 'zuiver' BWP-bloed in het lot van de 8 aangewezen hengsten is miniem. Vandaag kijken we hoe het met de oudere hengsten uit de zogenaamde eigen fok gesteld is.
1/ Eagle van het Hazelarenhoekje is de eerste in de rij. Moeder Carrera van de Heffinck is Z-ingeschreven, naar BWP-bloed is het speuren met het spreekwoordelijke vergrootglas. Vader is Canturo, de Holsteinerzoon van Cantus. 2/ Eldorado van de Zeshoek kent u wellicht nog als de siegerhengst van de vorige keuring. Het gaat om een zoon van de bij leven al legendarische Clinton (Holstein, v. Masetto) en Bijou Orai (bwp Toulon x Calypso III). Bijou Oai, moeder Ramourai en grootmoeder Nimfe zijn allen BWP-)ingeschreven maar hebben allen, op uitzondering van Bijou Orai zelf, een niet BWP'er als vader. Als we even kritisch mogen zijn deze kanttekening: Toulon is BWP-geboren maar SBS-gekeurd... 3/ Extra van Essene is de volgende in de rij: een mix van Frans en eigen bloed met aan vaderszijde Diamant de Semilly en als moeder Sari van Essene. ook de grootmoeder en overgrootmoeder zijn BWP-ingeschreven, met die bemerking dat de vader telkens een niet BWP-geboren hengst is. 4/ Epleaser van 't Heike dan maar. Driewerf hoera! Ook hier aan moederszijde drie generaties BWP-bloed met een BWP-ingeschreven merrielijn met alweer die bemerking dat op Nabab de Reve na (vader van de moeder Valentina van 't Heike) telkens een niet-BWP'er tekent voor het vaderschap. Aan vaderszijde geen spatje BWP-bloed met For Pleasure als vader. 5/ Met Eminem de Rialfo zijn we aan de eerste van twee Nonstop-zonen aanbeland. Als er al één aangewezen hengst het predikaat BWP-gefokt verdient dan is het wel deze Eminem. Vader Nonstop voert aan vaders- en moederszijde BWP-bloed en ook in de tweede generatie vinden we voor de helft BWP-bloed terug. Moeder Anne-Perron de Rialfo is een BWP'er van het zuiverste gehalte: zowel moeder Kalech als vader Perhaps van de Molenvondel zijn BWP-geboren en gekeurd. 6/ Eclips vh Dingenshof is de tweede Nonstopzoon die aan moederszijde een mix van Duits (Hannover) en Frans bloed voert. 7/ Ook Emir vh Moleneind doet het stamboek eer aan. Vader is de BWP-geboren Richebourg die puur Selle Francais gefokt is. Moeder Vasnura vh Moleneind heeft Darco (!) als vader en voert aan moederszijde via Nura puur BWP-bloed tot en met de tweede generatie. 8/ Diego van de Padenborre is een zoon van de legendarische Quidam de Revel, de trots van het Selle Francais die inmiddels ook in Duitsland met open armen ontvangen werd. Moeder is de bekende Himalaya van de Padenborre: BWP-geboren maar een mix van Selle Francais-bloed overgoten met een sausje volbloed. 9/ Amaretto d'Arco is zoals de naam laat vermoeden een Darcozoon. Darco, de trots van het BWP is zoals iedereen ongetwijfeld weet een Lugano van La Roche (Hannover) x Codex (Holstein) uit een Gelderse stam. Moeder is Tatouage d'Avontuur een BWP'er met een Franse vader en een Belgisch-Nederlandse moeder. 10/ Tauber van het Kapelhof dan maar, alweer een zoon van Darco (zie boven) uit de zuivere Hannoveraanse elitemerrie Pima Donna.
Kortom, de conclusie getrokken na het tegen het licht houden van de aangewezen driejarigen blijft overeind. Van een zuivere BWP-fokkerij is er ook hier geen sprake, daarvoor blijft de invloed van buitenlandse stamboeken langs vooral de vaderlijn en in mindere mate via de moederlijn te groot. Het zijn dus ook hier de fokkers die de lijnen uitzetten en het beleid bepalen terwijl het stamboek op de diverse veulenprijskampen en merrie- en hengstenkeuring alleen kan inventariseren welke richting de fokkers zijn ingeslagen. Vraag blijft welke de rol van een stamboek als het BWP in dit hele verhaal kan zijn. Daarover gaan we ons in één van de volgende bijdragen verdiepen aan de hand van enkele interessante uitspraken van enkele bevoorrechte getuigen.
De traditionele persconferentie na de tweede faze van de hengstenkeuring is een evenement op zich. Terwijl Veronique Van Geenberghe haar personeel laat aanrukken met witte wijn en broodjes laat BWP-voorzitter Carl Rijcken zijn licht schijnen op de voorbije keuring om vervolgens het woord te geven aan juryvoorzitter Boudewijn Schepers. Daarna mag het journaille vragen stellen. Die vragen komen doorgaans van de éminence grise van de Belgische hippische journalistiek, Etienne Van Muylem die voor de gelegenheid dan even z'n petje als lid van één van de BWP-commissies afzet. Daarna is het meestal de beurt aan de door het BWP en veel hengstenhouders gevreesde Rob Delafontaine. Nadien oordelen onze Nederlandse collega's dat het genoeg (welletjes) geweest is om geheel in eigen stijl over te nemen. Waarna Henk Bouwman en co een salvo afvuren tot Rijcken en zijn secondanten helemaal tureluurs zijn. Dat zijn de momenten waarop wij deemoedig het hoofd buigen en zwijgen. Want als het op encyclopedische kennis aankomt raken wij amper boven de enkels van Bouwman uit. Maar goed, als het stof is gaan liggen dan kan er opnieuw gediscussieerd worden zoals we daar in ons Vlaanderenland zo sterk in zijn: tussen de spreekwoordelijke pot en pint terwijl onze Nederlandse collega's zich weer huiswaarts spoeden. Een paar honderd lange kilometers ver met lekker veel tijd om na te denken over wat ze straks aan het papier gaan toevertrouwen. Het ene jaar heet het daarbij dat snit en type een 'blijvend aandachtspunt' zijn voor het BWP. Het jaar daarop is het dan weer dat het stamboek toch het belang van het vermogen niet uit het oog mag verliezen. Lardeer dat alles met een vrolijk sausje waarin de woorden als doorgefokte moederstam, extra kippende achterhanden en mooi afgemaakte sprongen samen met bemerkingen over de stand van de hoeven en het fraaie 'week gekoot' in voorkomen en je hebt de ingrediënten voor een onderbouwd stuk.
Maar misschien is het ook goed de nota's even terzijde te leggen en de hengstencataloog eens aan het lijstje aangewezen hengsten te paren. Dat zijn er dit jaar acht (8!) bij de driejarigen. 1/ Fantast van het Zwart Pannenhof, een zoon van de Holsteiner Clinton uit een BWP-merrie met de Selle Francais Quat'sous als vader. In de moerderlijn vinden we geen enkele BWP-gefokte hengst terug. 2/ De volgende in het lijstje is Faldiano, een zoon van de Nederlands gefokte Heartbreaker uit een BWP-moeder. In de moederlijn vinden we één BWP-gefokte hengst terug, maar het is er wel eentje die kan tellen: de legendarische Jus de Pomme. 3/ Over naar nummer 3 in de lijst: Fidjy of Colours. Een zoon van de Selle Francais Le Töt de Semilly uit een Selle Francais-moeder. BWP-inbreng in de hele bloedlijn: 0 (nul). 4/ Farius de Laubry is de volgende in de lijst. Farius is een zoon van de Hannoveraan Lux Z uit een BWP-elitemerrie (!): Magestueuze van de Begijnakker voor wie de link met het BWP daar ophoudt, want de merrie voert nagenoeg compleet Frans bloed. 5/ BWP-bloed vinden we wel terug bij Filou, een zoon van de Selle Francais Muscaris d'Ariel uit een BWP-merrie. En, zet u even schrap, Belle Fleur is een dochter van de BWP-geboren en gekeurde Nabab de Reve (die verder compleet Frans bloed voert) en de BWP-geboren merrie Elle. 6/Het gaat de goeie kant op en helemaal mooi wordt het bij Fierro Hof Ter Zeedycke, een BWP'er uit Nonstop (BWP aan moeders- en vaderszijde) en Varaconda (een dochter van de kwpn'er Concorde). 7/ Zelfde verhaal bij Fantomas de Muze, een zoon van Oldenburger Sandro Boy uit een BWP-merrie: Cordula de Laubry, zelf een dochter van de Hannoveraan For Pleasure. In alle geval, ook Fantomas de Muze voert aan moederszijde het bloed van drie BP-merries op rij. 8/ Laatste in de rij is Feingau van Koekshof, een zoon van de BWP Thunder van de Zuuthoeve. Die is dan weer een zoon van de Hannoveraan Argentinus uit een SBS-moeder. Ook Feingau voert aan moederskant het bloed van drie BWP-merries op rij.
Samengevat - één aangewezen hengst met een BWP-gekeurde en gefokte vader - één aangewezen hengst met een BWP-gekeurde, maar verder buitenlands gefokte vader - drie aangewezen hengsten met aan moederszijde drie BWP-gefokte merries op rij waarvan dan weer nagenoeg geen enkele een BWP-geboren en gekeurde vader heeft.
Sta ons heel even toe het zinvolle van de naar het BWP toe geformuleerde aandachtspunten in twijfel te trekken. Bij het BWP worden amper hengsten aangeboden uit zuivere BWP-doorgefokte stammen en moederlijnen. Het BWP blijft na al die jaren een allegaartje van Duits, Frans en Nederlands bloed. Als er al aandacht moet zijn voor type,vermogen, snit, een correcte stand van de hoeven, formaat, goed aangesloten lenden, voldoende bot en fundament dan moet die aandacht er zijn bij de BWP-fokker en dan kan het stamboek niet meer doen dan een stand van zaken opmaken. Kortom, bij het BWP is het niet het stamboek dat het beleid bepaalt, maar de fokker.
We schreven het hier al eerder. Als het vertrouwen tussen eigenaar en ruiter er niet meer is, dan houdt het op. Dat was het verhaal Demeersman-Van Oproy, dat is ook het verhaal Cleeren-Cloet. Al gaat het dit keer om een vertrouwensbreuk tussen Alain Cloet enerzijds, eigenaar van Sea Coast Conan, Silvana, Wonderful en Bjussica T enerzijds en vader Cleeren anderzijds. De komende dagen zullen we in de media overstelpt worden met verklaringen en berichten, het ene al onjuister dan het andere en steken allerlei verhalen de kop op. Wij spraken alle betrokkenen, Kristof Cleeren, Jos Lansink en Alain Cloet. Die haalde Conan eerder al als een donderslag bij heldere hemel weg bij Marc Van Dijck om die vervolgens bij Perry Geryl te stallen, nadien kwam Conan zo goed als van de ene op de andere dag terecht bij Kristof Cleeren. En nu dus bij Jos Lansink. Opgehaald afgelopen maandagmorgen ten huize Cleeren en 's avonds stonden ze op stal bij Jos Lansink. Laat ons wel wezen; dat doe je niet zomaar en onvoorbereid. Zo'n operatie is gepland en getimed. Het gerucht over de spreekwoordelijke haar in de boter tussen Cloet en Cleeren doet al een tijdje de ronde. Op zo'n momenten speelt de collegialiteit tussen ruiters niet meer en dus zal Jos Lansink wel niet de enige geweest zijn die informeerde bij Cloet naar de stand van zaken. Jos Lansink is wel de logische keuze: hoog geplaatst op de wereldranglijst en de stallen goed gevuld met competitieve paarden. Dat kan vreemd klinken, maar het is een logische keuze als je lang wilt genieten van je paarden. Dan is een topruiter met een competitieve wedstrijdstal een logische keuze. Want de echte toppers kunnen in de Super League-landenwedstrijden terecht, rijden de wedstrijden van de Global Champions Tour én de grote kampioenschappen. Dat doe je niet meer met één, twee of zelfs drie wedstrijdpaarden. Voor Cleeren is het na het vertrek van het Sea Coast-kwartet helemaal terug naar af. Bij Lansink komen Conan, Wonderful, Silvana en Bjussica T naast Cumano, Spender S, Valentina van 't Heike, Vaincqueur en andere Massimo's te staan. Dat opent perspectieven voor ruiter en eigenaar en creëert de mogelijkheid om de paarden gericht en dus met meer kans op succes in te zetten. Ongetwijfeld heeft Cloet ook aan anderen gedacht: Ludo Philippaerts bijvoorbeeld die te ver weggezakt is op de wereldranglijst, Dirk Demeersman die al een flinke wedstrijdstal heeft of Jean-Claude Van Geenberghe of Gregory Wathelet. Van Geenberghe rijdt tot nader order voor de Oekraïne en is een 'onbetrouwbare' partner, Wathelet heeft het nadeel dat hij de komende jaren geen kampioenschappen kan rijden. Dan is Jos Lansink een logische keuze. Dat betekent meteen dat de weg naar de Olympische Spelen en Hong Kong weer wijd openligt voor Jos Lansink die zich wellicht als enige samen met de Ierse Kürten of een Fransman individueel kan plaatsen. Daarvoor rekent Jos op Cumano of Silvana en niet op 'bangerd' Conan voor wie de opeenvolging van drie proeven op goed vier dagen wellicht van het goede te veel is. En dus staat Jos Lansink straks wellicht opnieuw voor de keuze die hij al eerder moest maken: die tussen twee paarden en evenveel eigenaars. In de aanloop naar Athene heetten die Caridor Z en Cumano. Straks Cumano en Silvana. Tenzij de witte reus onvoldoende hersteld zou blijken van zijn peesblessure.
Wat een berichtje op een blog als deze al niet doet. Tussendoor wist de bevallige Eva Van Eeckhoudt ons te melden dat het BWP vier nieuwe elitehengsten heeft. Daar zijn wij blij om. Don Renoir van de Helle, een zoon van de legendarische Donnerhall en Whitney van het Waaihof (Ferro) zijn de gelukkigen in de dressuurhengsten. Beide hengsten presteren internationaal met succes. Don Renoir onder het zadel van Tom Heylen, Whitney met Stefan Van Ingelgem. Don Renoir was op de hulde in het Zilveren Spoor overigens niet aanwezig. En daar is ook een goede reden voor, want eigenaar Paul Maïs was voor het eerst in wellicht dertig jaar niet op de BWP-hengstenkeuring. Maïs bleef thuis uit onvrede met de gang van zaken, maar daarop komen we later terug. In de springrichting werden Cicero Z van Paemel en Muscaris d'Ariel beloond met het elitepredikaat. Het gaat om twee interessant gefokte hengsten die zich ook in de wedstrijdring nadrukkelijk weten te bewijzen. Muscaris d'Ariel is een zoon van Diamant de Semilly en wordt gereden door Yves Van der Hasselt. Dirk Demeersman koestert dan weer hoge verwachtingen van de Carthago-zoon Cicero. De ruiter uit Tessenderlo wil met de hengst naar de wereldruiterspelen in Kentucky.
Een klein verhaaltje ter vermaak waarbij elke gelijkenis met bestaande personen vanzelfsprekend op louter toeval berust
Het was, zoals steeds, laat toen m'n gsm rinkelde. "Hallo. Ja, het is hier de Pol hé." Ik kon de stem niet meteen thuisbrengen, P.M. uit P-P is dan ook niet iemand die spontaan belt om nieuwtjes uit te wisselen, in tegenstelling tot sommige van zijn collega's. Na enige verduidelijking viel m'n spreekwoordelijke euro. "Ha, de Pol. Alles goed. Zie ik u overmorgen in Moorsele, op de hengstenkeuring?" Neen, zo bleek. "'t Is zjuust daarvoor dat ik bel. Ik zal er niet zijn, voor het eerst in 25 of ik weet niet hoeveel jaar. 30 misschien zelfs." Onze journalistieke interesse was meteen gewekt en terwijl we ons mobieltje klemden tussen oor en schouder liepen we terug naar het bureeltje dat we, de privacy ter wille, verlaten hadden, grabbelden er met de ene hand naar pen en papier en met de andere naar de hengstencatalogus om ons vervolgens opnieuw terug te trekken op de gang. "Allé Pol. Wa gij nu zegt! Da kan toch niet.! Allé, waarom doet ge nu zoiets". "Dat is tussen mij en het BWP, ze weten ginds goed genoeg wat ik er van vind." Na enig aandringen wilde onze gesprekspartner toch iets lossen. "Weet ge, die hengstenkeuring dat is een vermarkting geworden, platte commerce en de invloed van sommige van mijn collega's is te groot geworden. Veel te groot. Allé, ge weet gij ook. 't is niet de jury die bepaalt wie gekeurd wordt hé!" Omdat we een krasse uitspraak altijd wel ergens kwijt kunnen tegen een handvol euro's (ons kindjes moeten ook eten, nietwaar), veinsden we verbazing. "Dat kan ik toch niet geloven. Allé gij, dat zou betekenen..." "Zjuust, zjuust", waarop onze gesprekspartner vrolijk aan het woelen ging in de beerput van de voorbije hengstenkeuringen en er en passant de veiling in Mechelen en enkele veulenkampioenschappen bijsleepte om af te sluiten met de voor een journalist meest hatelijke zin. "Allé, ge moet daar niets over schrijven hé. Ik zeg dat nu zomaar ne keer, onder ons hé. Allé, gegroet!" Ik slofte terug naar het bureeltje waar ik m'n gesprekspartners noodgedwongen had moeten achterlaten. "Wie was het?" bromde H.H. een niet nader genoemde hengstenhouder uit E. bij wie we die avond te gast waren. "Een collega van u. Volgens hem is heel die hengstenkeuring doorgestoken kaart en hebt gij daar veel te veel in de pap te brokken". H.H. veinsde verontwaardiging en schoot vervolgens in een lach. "Wat is dat nu voor gezever, ik mag toch voor mijn commercie staan zeker. Melanie! Loopt nog ne keer achter een flaske wijn! Enfin, laat ons voortdoen", deed H.H. teken naar twee niet nader genoemde leden van de hengstenjury. "Waar zaten we. Jan, gij leest voor, Boudewijn, gij noteert. Nummer 17 zeker?" Een fatale vergissing zoals enkele dagen later zou blijken, aangezien het vorig behandeld nummer dat van Fablo (15) was van Johan Bijloos waardoor nummer 16, Fugard van 't Langehof, letterlijk door de mazen van het net glipte en aan de grillen van de BWP-jury werd overgeleverd. Aan de andere tafel klonk het ondertussen "Figo van Overis, van Jos Stevens", waarop H.H. onverstoorbaar verder ging: "niet gekeurd. De volgende".
De commercialisatie heeft ook bij het BWP haar intrede gedaan. Helaas via een achterpoortje en zonder overleg. De persconferentie na de keuring mag wat ons betreft een plaatsje in de geschiedenisboeken krijgen. Na ettelijke glazen witte wijn stak Hubert Hamerlinck er een donderpreek af waar enkele prominente BWP-leden er als koorknaapjes bijstonden. De woede van Hamerlinck vond z'n oorzaak in het niet aanwijzen voor de derde faze van Fugard van het Langehof (Contact van de Heffinck). De hengst is zo goed als verkocht naar het buitenland en het spreekt voor zich dat een 'gekeurde' hengst meer euro's in het laatje brengt dan een niet-gekeurde hengst. Of dat meteen betekent dat het stamboek en de keuringscommissie de deur wijd open moet zetten voor alle potentieel verkochte hengsten is een andere vraag. Opvallend was wel dat, altans in de coulissen, nogal wat hengstenhouders het eigenlijk wel eens zijn met Hamerlinck. Al bleven zij dan wijselijk weg van de persconferentie (waar ze eigenlijk ook niks te zoeken hebben) en de informele babbel achteraf. Maar de commentaren in de wandelgangen waren er niet minder om. Tuurlijk hebben de hengstenhouders een punt als ze stellen dat we niet heiliger moeten zijn dan de paus en we niet blind moeten blijven voor het feit dat deze platte commercie, waar het BWP voorlopig het been stijf houdt, in Duitsland ondertussen gemeengoed is geworden. Maar het mangelt het BWP niet zozeer aan platte commercie, als wel gewoon aan commercie ern inzicht. Zeker, de hengstenkeuring in het Zilveren Spoor heeft uitstraling en kan zich verheugen in een groeiende binnen- en buitenlandse belangstelling. Maar tot nader order zijn het vooral de fokkers en de hengstenhouders die het BWP promoten in het buitenland. Luk Van Puymbroeck (LVP-stables) en Eric Goossens vreëen om het hardst de gefortuneerde Edouardo Campos op, Hubert Hamerlinck pendelde tussen enkele gasten uit de Oekraïne en de vertegenwoordigers van het Zweedse stamboek terwijl de BWP-bobo's zich onledig hielden met... de buitenlandse BWP-leden. Kijk. Zo werkt dat natuurlijk niet. Des te ergerlijker vinden we het gebrek aan elementaire informatie. Amper startlijsten verkrijgbaar voor het hengstengala van vrijdagavond en al helemaal geen uitslagen achteraf. Amper communicatie over het aanwijzen van de drie nieuwe BWP-ambassadeurs en een aantal elitehengsten. Onder journalisten zijn de meningen verdeeld en zelfs BWP-officials wisten ons niet te melden of er nu twee, dan wel drie of vier nieuwe elitehengsten zijn. De bwp-webstek brengt al evenmin soelaas. En bijna drie dagen na de keuring wachten we nog altijd op een eerste BWP-persbericht... Het zou natuurlijk al te makkelijk zijn om Rudi Eerdekens en de mensen van het onderbemande BWP-secretariaat met de vinger te wijzen. Maar dat het BWP zich eens ernstig moet beraden over haar toekomstvisie op de rol van een stamboek is zonneklaar.
