Hong Kong tot Zuid-Korea 6/1/2012--24/2/2012--Hong-Kong
Groetjes uit Hong Kong! Inderdaad een iewat andere kant van de wereld dan Venezuela en Colombia. Na een korte tussenstop in Belgie , familie gezien, nieuwjaar gewenst, meerdere Leffe's teveel gedronken met de vrienden. Met de hond gaan wandelen..niet met mijn hond, maar met die van een zeer goede vriend. Dank U Wel Jos!!! Kijk, dat ga ik nu later doen. Een schommelstoel kopen en een hond. Maar eerst nog de wereld zien. Ik heb de zon zien ondergaan in het westen , en hier in het oosten ze weer zien opgaan. Daar houdt de gelijkenis op. Azie is Zuid Amerika niet! Hong Kong dus. Men rijdt hier aan de andere kant van de weg, een detail misschien , maar toch even wennen. Dit was tot voor een paar jaar nog Brits gebied, de autobussen zijn hier bijna allemaal dubbeldekkers met de chauffeur die , voor ons, aan de andere kant zit. Verder zit het hier natuurlijk vol Chinezen en dus heeft iedereen zwart haar en is kleiner dan ik. Ze zijn met veel , de chinezen , en ze zijn niet beleefd. Hier zijn ze druk bezig met shoppen en niemand houdt rekening met iemand anders. De enige keer dat een Hong Kong chinees gediciplineerd is, is aan de bushalte, mooi in de rij. En in de rij om de duurste winkels binnen te gaan. Bvb bij Cartier staat er steeds minstens een rij van 100 meter lang buiten aan te schuiven. Ze staan in de rij omdat het anders te druk is in de winkel. Geen spreekwoordelijke hond zegt hier ' welkom in Hong Kong', er zijn hier trouwens geen honden. Het openbaar vervoer is goed, er zijn mooie openbare tuinen Opvallend veel rokers in Hong Kong, een groot contrast met Zuid Amerika waar ik slechts heel af en toe iemand 1 sigaret zag kopen, laat staan een pakje. Binnen roken mag hier nergens , er zijn zelfs veel openbare straten en parken waar het niet mag, waar je ook niet mag spuwen of vuil op straat gooien , zware boetes. Jammer genoeg is er geen controle of politie te zien. Dé winkelstraat van Kow Loon is Nathan Road. Die eindigt na een paar kilometer op een wandelpromenade. Iedere avond is er hier een klank en lichtshow met de wolkenkrabbers als achtergrond. Vandaar zie je Hong Kong Eiland. Daar kom je door de Star Ferry te nemen, 10 minuten , hij is duurder naar Hong Kong eiland dan er vandaan. Op Hong kong eiland zijn de winkels nog duurder en luxueuser, daar hebben bvb Cartier en Armani elk hun eigen wolkenkrabber. Ontbijt in Hong Kong is vermicelli met worst of een snee ham, de koffie nescafé. Het menu ontcijferen in een restaurant is weer ondoenlijk, zelfs voor de cijfers gebruiken ze hier andere tekens. Zoals in mainland China eet men hier alles, behalve de poten van de tafel. Hertengewei, behandelde mosselen die het jaar 2000 nog gezien hebben, iets wat lijkt op een mat, men eet het allemaal. De straatstalletjes verkopen alles, ook veel dingen die stinken. Handschoenen en hygiene, tsja, daar hadden ze in Peking ook nog niet van gehoord. Luchtvervuiling , dat kennen ze wel. Je kan met moeite de overkant van de rivier zien. En toch was het fantastisch om hier een paar dagen te zijn!!
Hong-Kong tot Zuid-Korea 6/1/2012--24/2/2012--Singapore
Van shoppingparadijs Hong Kong naar shoppingparadijs Singapore , met een tussenstop in Kuala Lumpur. 2 vluchten met Airasia, dé low cost maatschappij hier in Azie.Die vliegen natuurlijk ook met een airbus. Speciaal was dat we in Kuala Lumpur over de tarmac mochten lopen naar de terminal. In transit blijven mocht niet , dus moest ik de pascontrole door en een paar uur later het land weer uit. De douanier maakte wat grapjes over mijn ingangsstempel van Peru , en over Macchu Pichu. Ik heb maar geen grapjes gemaakt over mijn stempels van Colombia. In Maleisie en in Singapore wordt je op de luchthaven gewaarschuwd. Wordt je betrapt met een verdachte hoeveelheid medicijnen , of met hét uitvoerproduct van Colombia , dan riskeer je de doodstraf, in ieder geval duurt het dan nog heel lang voor je terug daglicht ziet. Op de luchthaven van Singapore mijn Geel Boekje moeten tonen. Gelukkig had ik mijn bewijs van inenting tegen Gele Koorts bij. De luchthaven van Singapore is inderdaad 1 van de mooiste. Net als in hong Kong zijn de orchideeen en de palmbomen echt, is er gratis internet, je kan gratis voetmassage hebben , er is een vlindertuin , een cactustuin , een koi-vijver, een zwembad, heel veel restaurantjes , en als je langer dan 4 uur moet wachten zelfs een gratis city tour.
Singapore zelf is een moderne stad met zeer goed openbaar vervoer. In de metro zijn de aanduidingen in Engels, Chinees, Hindu en de lokale taal. Hier is wel zuurstof en heel veel groen.Het is hier heel het jaar door 32 gr overdag, 26 gr s' nachts. In het centrum kan je gewoon van het ene shoppingcentrum naar het andere wandelen--in de airco. Ieder shoppingcenter heeft wel iets. Een tennisbaan op het dak, een vlindertuin op het 4de, een tropische tuin , een ijspiste, een riviertje waarop je kan bootje varen. En allemaal hebben ze verschillende foodcourts , waar je uit tientallen restaurantjes kan kiezen , chinees, koreaans, indisch, japans , maleisisch, singaporees, westers..en zeer goedkoop! Er zijn ook vele parken. Ik was oa in de Chinese en de Japanse tuin. Prachtig, rustig en gratis. Singapore heeft geen achterbuurt, geen onveilige wijk. Singapore heeft veel regels, niet roken , niet spuwen , niet eten of drinken in de metro. Geen politie te zien ,maar iedereen houdt zich aan de regels. Na de Hong Kong chinezen , en de chinese toeristen in Hong Kong, voor mij allemaal gelijk,is er hier een mix van indiers , maleisiers,westerlingen. Je hebt hier dus vrouwen 'met stip', ook mannen' met stip', chinezen , vrouwen met hoofddoek, vrouwen in sharong, en ook veel westerlingen. Zoals bijna altijd is ook deze wereldstad mooier s' nachts dan overdag. De lichtjes..en hier geen luchtvervuiling. Ook hier komt s'nachts de stad pas tot leven, iedereen op weg, aan 't genieten van een terrasje,aan 't eten. Vandaag was ik op Orchard Road, dat is de Fifth Avenue van Singapore. Een paar kilometer lang luxe hotels en shoppingcenters, maar ook een opvallend groene boulevard. tropische bomen en orchideeen groeien hier natuurlijk vanzelf, maar een vlindertuin langsheen één van de drukste invalswegen. Een aangename wandeling dus, op weg naar de botanische tuin. Meer dan 100 jaar oud en in tegenstelling tot andere botanische tuinen, hebben ze hier niet de fotogenieke bloemen op het voorplan, maar is het park 1 groot, oud bos. Palmbos, regenwoudbos, cactusbos, en natuurlijk ook een grote orchideeen- en bonsai tuin. Het bijzondere eraan , en dat geldt voor ieder mini parkje in Singapore, is dat de natuur hier altijd zo dichtbij is. Overal zie je ook dieren , reptielen, ijsvogels, hummingbirds , terwijl je toch nooit de stad verlaat. Daarna naar Little India, niet echt spectaculair. Verder dus naar Chinatown. Wel een levendige wijk. Opeens weer veel mensen op straat,winkeltjes waar volop verkocht wordt/ Mooie tempels en in aanloop naar Chinees Nieuwjaar al heel wat evenementen. Een zeer mooi gerestaureerde wijk. Singapore is dus een meevaller? Gelukkig heb ik hier nog een paar dagen , want er zijn nog zoveel heerlijk uitziende maaltijden die ik eens wil proberen!
Hong-Kong tot Zuid-Korea 6/1/2012--24/2/2012--Kuala Lumpur-Maleisie
Groetjes uit Kuala Lumpur, Maleisie! Van de lowcost luchthaven naar de stad is het een uurtje met de bus. Eerste indruk van Maleisie.Heel veel groen , hele velden aangeplante palmbossen ( voor palmolie?) maar ook welig groene tropische bossen. Maleisie heeft ook zijn housingboom gehad--eindeloze vergezichten van nieuwe huizen op de heuvels. Goeie wegen ,maar van de Maleisische aanduidingen versta je weinig. Ook hier tolwegen , maar niet voor moto's; Die rijden in een boogje om de tolhokjes heen. Die brommertje rijden trouwens uiterst links op de tolwegen , wat voor hun de pechstrook is. Maleisie is ook een Engelse kolonie geweest , dus: keep left!! Iedere reststop heeft benzine , een restaurant , wc's en ook een gebedsruimte voor moslims. Al heel wat mooie moskee's gezien. Maleisie heeft weer veel meer dat Oosters gevoel. Met al die brommertje op de weg die verkeerslichten negeren , links rijden , rechts rijden , voetpad rijden , alle middelen zijn goed om je doel te bereiken. Totale chaos dus op de weg; En zeer warm. Dit is een overwegend moslim land met halal restaurants, alcohol alleen te koop voor niet moslims , veel vrouwen met hoofddoek en lange kleren. Even wennen dus. Eten met je linkerhand, wijzen met je wijsvinger, het is not done. Ook mijn t-shirt zonder mouwen wordt hier soms bekeken. En toch bellen die dame's in zwart ook met de nieuwste GSM en eten een Big Mac. De mensen zijn wel vriendelijk en behulpzaam, helaas weten ze dikwijls zelf de weg niet , en durven dat niet zeggen. Bovendien kennen ze ook het verschil tussen links en rechts niet, velen spreken geen engels en die het wel spreken zijn ook moeilijk verstaanbaar. Mijn eerste dag hier al direct naar het Merdeka Plein. Was onder de Engelsen nog een cricketplein. Hier werd indertijd de onafhankelijkheid uitgeroepen, er staat een vlaggenmast van 100 meter hoog, verder een paar mooie koloniale gebouwen. Vandaar naar Chinatown geweest, waar de Draak volop aan ' t oefenen was voor de feestelijkheden van Chinees Nieuwjaar. Naar Central Market, dit zijn allemaal kleien huisjes- winkeltjes- onder een gemeenschappelijk dak. Waarschijnlijk ter bescherming tegen de zon. Natuurlijk ook naar de Petronas Twin Towers geweest,ooit de hoogste gebouwen ter wereld , 451 m hoog en één van de landmarks van Maleisie. Binnenin is er een concertzaal,bureaus en natuurlijk een grote shoppingmall met 2 verdiepingen foodcourts. Heel de wereld vertegenwoordigd in de foodcourt, Belgie met Godiva en Hoegaarden. Ook nog naar de Kuala Lumpur TV toren geweest, nu het hoogste gebouw van de stad. Je kan er natuurlijk ook naar een uitzichtplatform, en er is een 360 graden draaiend restaurant.
Kuala Lumpur is heel wat minder bruisend dan de vorige steden. Om 8 uur s' avonds zijn de winkels gesloten en de restaurants leeg. Er zijn natuurlijk nog wat café's open voor toeristen, maar naar voetbal kijken met een pint aan 10 euro en in het gezelschap van een paar dronken Engelse toeristen--allemaal met tatoo? Nee dank je. Met mijn linkshandigheid, ontblote schouders en onbedekt hoofd push ik hier al genoeg? Een beetje beleefdheid tegenover mijn gastland mag wel.
Hong-Kong tot Zuid-Korea 6/1/2012--24/2/2012--Phnom Penh-Cambodja
Groetjes uit Phnom Penh, Cambodia. Voor Cambodja moet je een visum hebben, maar dat kan je gewoon krijgen aan de grens. Je moet aan geen voorwaarden voldoen, je betaald gewoon 20 US$ en dat levert je een mooie sticker op in je paspoort. Een beetje chaotisch omdat het natuurlijk voor de meesten de eerste keer is dat ze Cambodja binnen willen, maar het gaat vlug. Cambodja is het eerste land waar ik kom dat geen openbaar vervoer heeft. Géén!! Dus geen bus naar het centrum, geen bussen binnen de stad , geen metro, geen treinverbindingen, geen bootverbindingen , niks. Phnom Penh heeft dus alleen auto's , heel veel tuk-tuk's, mototaxi's en nog meer brommers. De meerderheid rijdt hier rechts... Ik had dus de keuze tussen een taxi of een tuktuk op de luchthaven. Een tuktuk was 2 dollar goedkoper..; De rit was zijn 7 dollar waard, het verkeer viel mee. Vergeleken met de formule 1 rijders van Colombia gaat het er hier rustig aan toe. Ik heb wel een paar keer gedacht dat mijn tuktuk het niet ging halen tot aan mijn hotel , maar die dingen blijven blijkbaar draaien. In mijn hotel een welkomstdrankje, vriendelijke mensen hier. Ik logeer op 300 meter van de Waterfront en het Koninklijk Paaleis; S' Avonds dus nog een Anchor biertje gaan drinken op de wandelpromenade Alle prijzen zijn hier in US$ als een soort service aan de toerist. Maar iedereen die mij een beetje kent , weet dat ik geen toerist maar een reiziger wil zijn. Ik betaal dus in Cambodjaanse Real. Vandaag de stad gaan bekijken. Er is hier verrassend weinig te zien. Je kan hier gemakkelijk een filmrolletje--als dat nog bestaat--vullen met foto's van dingen die je kan vervoeren met een brommer. Dat gaat van varkens ,ganzen , gasflessen , de keukentafel-echt gezien- tot gevangenenvervoer, de slechterik zit op het brommetje midden tussen twee agenten. Maar verder weinig toppers. Dit is geen Aziatische Tijger. Na de moslims ben ik nu weer terug in Boeddhistisch gebied, met een altaartje in iedere winkel en oranje mannen op straat. De straat oversteken is een kwestie van iedereen negeren , je hersenen die berekenen wat er allemaal fout kan gaan uitschakelen, gewoon je weg gaan tegen een constante snelheid , niet links of rechts kijken en erop rekenen dat de anderen wel naast je zullen rijden. Ik heb hier ook opeens weer heel veel bekenden die naar mij zwaaien en mij madam of tuktuk noemen. Heel veel bedelaars hier aan de waterfront; Er is ook wildlive in deze stad: ratten!! Morgen neem ik de bus naar Siem Reap. Er is een klein busje aan 11 dollar, een grote bus aan 6 dollar. Normaal wordt je afgehaald aan je hotel. Maar morgen komt door Chinees Nieuwjaar allen het duurdere busje langs aan het hotel. Dat wordt dus een ochtendlijke wandeling naar het centraal vertrekpunt van de bussen.
Hong-Kong tot Zuid-Korea 6/1/2012--24/2/2012--Siem Reap-Cambodja.
De bus van 9 uur vertrok om 8u45 , te vroeg dus, en was eigenlijk de bus van 8u15 die dus te laat vertrok. Ook op een Cambodjaanse bus is er karaoke muziek voorzien, een hartverscheurende soap en een lokale bard die zijn eeuwige liefde beloofd aan een plaatselijke schone, dan een travestieshow, daarna weer karaoke. De weg was een tollroad , gesponsord door Europa. Hoe verder van Phnom Penh hoe slechter de staat van de weg, dus Europa, send more money!! De lokale bevolking en de koeien huldigen ook het principe, de anderen wijken wel voor ons uit. Mijn bus had geen airco, stopte ergens onderweg en werd bestormd door verkopers van water, fruit; enz. Alle handel ging via de raampjes , niemand mocht op de bus. De volgende stop was noodgedwongen, het bagageluik was opengegaan. Nog een stop verder mogelijkheid tot een maaltijd van gedroogde kevers of gebakken mussen ,hoofd ,poten en ingewanden inbegrepen. Na nog een stop waar ik zelfs niet uitgestapt ben om naar de hurk-WC te gaan , na 7 uur gearriveerd in Siem Reap. Naar Seam Reap kom je voor de tempels van Angkor. Die ben ik gaan bezoeken met de fiets. Het is zowat 25 km fietsen, maar het geeft je meer vrijheid om te stoppen waar je wil dan een tuktuk huren. Aan de ingang krijg je voor 20 US$ een gepersonaliseerd ticket , men drukt er namelijk je foto op af. Een souvenier dat je aan niemand wil laten zien , zo'n lelijke foto. In het park kom je in Little Egypt. Het water is opeens 4 keer zo duur dan in de stad, men vraagt geld om op je fiets te letten. Aanduidingen naar en aan de tempels zijn sumier. Als je de weg vraagt , wil men je alsnog een tuktuk ritje verkopen. De fiets? Laat die door een andere tuktuk naar huis brengen. De enigen die geen geld vroegen waren de aapjes, zelfs niet voor hun foto. De tempels zelf vond ik niet echt bijzonder. Men zou er een paar kunnen restaureren? Nu zijn ze eigenlijk alleen maar oud, donkere kleuren. Enfin , ik ben er eens geweest. Op een warme dag , dat vonden zelfs de locals. Toen ik terug was van mijn fietstocht zag ik er zowat uit als een lid van de wel zéér Rode Khmer! Wat is er nog meer te zien in Siem Reap? Je hebt hier een rivier waarlangs je kan gaan wandelen, het is er heerlijk zitten in de schaduw onder de bomen. Je hebt een koninklijk paleis, de koninklijke tuinen met een zeer grote kolonie vleermuizen. Er zijn een paar mooie boeddhistische tempels. Er is een Old market, een Central market, een Night market, nog een Night market en Pub street. Op de marktjes kan je koopje doen en in Pub street is het heel de dag Happy Hour. Schol!!!!
Hong-Kong tot Zuid-Korea 6/1/2012--24/2/2012--Sihanoukville-Cambodja.
Sihanoukville is de belangrijkste haven van Cambodja,een klein stadje aan de golf van Thailand en DE strandbestemming van Cambodja. Heel het jaar warm weer en witte stranden, heel veel oosterse toeristen Chinezen, Zuid Koreanen, ook Russen ,die vind je overal waar zon en zee is. Een colega-tapper uit de Remise , John , is hier ook op verlof. Zijn hotel is slechts 500 meter van het mijne , dus we zijn een paar dagen s' avonds samen iets gaan eten. Hier aan zee is dat natuurlijk heerlijke vis. Overdag kan je hier mooie wandelingen maken en zodra je van de zee weg gaat is het mooi heuvelachtig, groen , weinig verkeer, soms eens een overstekende koe. Dat ben ik dus gaan doen. Ik ben eens naar alle stranden gaan kijken, en die hebben allemaal hun charme. Victory beach is klein , maar met echt wit zand, een strandje zo uit de reklamefolder. Hier zitten vooral Russen, je komt ze elders weinig tegen. Ze hebben oa een discotheek gebouwd rond een oude Antonov. Independence beach is groter, maar ze zijn er overal nieuwe resorts aan 't bouwen , je kan dus niet overal aan zee. Dan heb je Shoka beach, een mooi strand waar slechts 1 resort staat,aan dit strand dus bijna alleen gasten van het hotel. Ocheneutal beach is het populairst, met honderden hotels en restaurantjes langs de zee, 3 km lang. Dit is de beach waar de meeste toeristen verblijven , ook ik en tapper John. Alles is op wandelafstand, maar je kan ook een tuktuk nemen of een motobike. Dan is er nog Otres beach, waar maar een paar hotels en restaurantjes zijn , het is er dus zeer rustig en er is ook meer groen en schaduw. Het verkeer is hier heel wat rustiger , maar de rijstijl niet veel beter, dus het blijft voorzichtig oversteken. Ik heb hier dus een paar dagen strandvakantie. s'Morgens chinees ontbijtbuffet, daarna een wandelingetje, dan een verfrissende duik in het zwembad, s' avonds lekker eten met een lokaal pintje erbij. De volgende dag hetzelfde, dat hou ik wel een paar dagen vol!
Hong-Kong tot Zuid-Korea 6/1/2012--24/2/2012--Borneo-Maleisie
Ik was hier in Kuching op de afsluitende plechtigheid van Chinees Nieuwjaar.
Ik dacht daar mooie dansen te zien van de Chinese Draak.
Kwam terecht op de eretribune , en heb zitten luisteren naar de toespraken van de burgemeester van Kuching Zuid ( ja, ze hebben hier 2 burgemeesters), de toespraak van de Chinese ambassadeur en de president van deze deelstaat;
Daarna werd er in meer dan 65 tentjes gratis eten uitgedeeld;
Je kan je de massa chinezen voorstellen, ik daartussen.
Ik heb me beperkt tot de Fortune koekejs.
Maandag was de laatste dag van Chinees Nieuwjaar, 15 dagen vuurwerk , de laatste dag nog wat extra pijlen de lucht in.
Ik heb hier ook eens een dagje museumbezoek gedaan. ,
Museum van Chinese geschiedenis, Islam museum, Sawarak museum, met aquarium, etnologische afdeling , mooie Longhouses, een deel over de oliewinning hier, het kunstmuseum, het museum van textiel.
Het mooiste vond ik het Islamitisch museum, met oa het Paard van Kadaffi en een maquette van de moskee in Jeruzalem, een cado van Arafat tijdens een staatsbezoek.
Maar het mooiste in dat museum waren de prachtig bewerkte houten deuren , boten , meubels.
En het chinees huwelijksbed, compleet met wachtkamer voor de concubine.
En in al die museums was het 'maar' 25 gr.
Ik weet het , bij jullie is het koud, maar hier is 25 gr lekker fris.
Ik ben ook nog eens met de bus naar Damai Beach geweest, het Malibu van Borneo stond in mijn boek.
Resorts genoeg, Damai beach resort, Rainforrest beach resort , en strand en regenwoud vlakbij elkaar.
Gaan wandelen dus op het strand aan de Zuid Chinese zee , en een hike gemaakt door het oerwoud van Borneo.
Ik dacht dat het wat koeler zou zijn in het bos.
Helaas , bergop en bergaf klimmen bij vochtigheidsgraad 90 % en 35 gr , gezweet heb ik!!
Geen andere hikers tegengekomen , alleen een Engels koppeltje op zoek naar een warme pint.
Voilà , dat was Borneo.
Het was hier goed weer en het eten zeeeeeeer lekker !
Vanavond na al dat zweten in het bos een frisse pint!!
Hong-Kong tot Zuid-Korea 6/1/2012--24/2/2012--Georgetown-Maleisie
Georgetown ligt op het eiland Penang, iets ten zuiden van Thailand.
Men noemt het 'de Parel van het Oosten'.
De oude binnenstad is door Unesco herkend als waardevol patrimonium.
Dit was net als Hong Kong en Singapore één van de belangrijkste havens voor het Brits Imperium.
Het staat vol met mooi gerestaureerde huizen en gebouwen uit de tijd van de Engelsen.
Verder zijn er nog mooi gerestaureerde shophouses van de Chinezen.
Dit zijn kleine winkeltjes , met er boven de woning, het winkeltje een paar meter minder diep dan het huis.
Je kan er dus in de schaduw winkelen , als er geen koopwaar of brommers in de weg staan.
Georgetown is een drukke stad , waar het gevaarlijk is om de straat over te steken.
Gelukkig rijdt iedereen hier aan dezelfde kant van de weg en in dezelfde richting.
Er is een gratis bus voor de toeristen die bij de belangrijkste bezienswaardigheden in het historisch centrum stopt.
Zeer handig bij deze hitte!
Georgetown is ook de stad met de oudste ferry verbinding met het vasteland, en sedert een paar jaar ook met de langste brug er naartoe.
De historische binnenstad is mooi , erbuiten een mix van 1 verdieping tellende huisjes en gloednieuwe wolkenkrabbers, grote villa's en condomniums voor expats.
Iedereen lijkt hier een nieuw huis gekregen te hebben.
De eerste dag dat ik hier aan kwam was het groot feest bij de Indiers.
Als ik het goed begrepen heb het Selva Vinayaga feest.
Een feest van 4 dagen, er wordt gratis eten uitgedeeld.
De giften aan de tempel waren vooral cocosnoten, hele vrachtwagens vol.
De tweede dag dacht ik in een shoot-out terecht gekomen te zijn.
Het was geen bankoverval ,maar een opname voor een lokale soap.
Diezelfde dag was er nog een militaire taptoe op de esplanade.
En de Chinezen hadden blijkbaar toch nog iets te vieren , weer vuurwerk die avond.
De stranden zijn hier wit.
Maar niet zo wit als ik onderhand gewoon ben.
Ben naar het Hard Rock Café-hotel geweest.
Niemand daar op het strand, wel aan het extra te betalen zwembad.
Er is ook niet zoveel strand.
Meestal kronkelt de weg vlak langs de rotsen , dus wel mooie uitzichten.
Ben hier ook al naar het Nationaal Park geweest.
Weer bergop bergaf , door de mangrove bossen dit keer.
Het blijf even warm , alleen is de zoute zeelucht veel nadrukkelijker aanwezig.
Het is verboden om in het nationaal park te kussen en je moet deftig gekleed zijn.
Probeer hier dan maar eens een romantische strandwandeling te maken.
Ik heb geinvesteerd in een all-you-can-drive buskaart.
Kan ik naar wat minder toeristische plekjes op dit eiland.
Want toeristisch is het hier wel, veel toeristen en expats.
Heel veel moskeeen hier en de karaoke die daar uit komt is ook niet te harden.
Luid en vals.
Hier zie je ook regelmatig dames in boerka.
Altijd schrikken , zo'n dame geheel in het zwart.
Ik voel me hier dus lang niet zo in mijn sas als in Kuching.
Weg zijn de vriendelijke mensen , geen hello!! meer.
Niemand lacht nog, ook niet naar elkaar.
De vrouwen klagen tegen mij over de anderen, de indiers, de moslims, de thai, de chinezen, allemaal zijn ze over elkaar ontevreden.
Sommige mannen geven mij niet eens antwoord meer als ik iets vraag.
Ik ben immers geen moslim.
Zelf hebben ze maar 2 vragen, of ik alleen ben en of ik getrouwd ben..
Men is hier vooral bezig met geld verdienen.
Overal moet je voor betalen , zelfs voor het bezichtigen van een moskee.
Er zijn er ook waar je als niet moslim niet binnen mag.
Geef me dan maar de botanische tuin of het stadspark!
Hong-Kong tot Zuid-Korea 6/1/2012--24/2/2012--Seoul.
Groetjes uit Zuid Korea.
Klinkt warmer dan het is.
Na een vlucht van 6 uur richting noorden was het koud, zeer koud!
Van +32 gr naar -2 met een gure wind erbij.
Na maanden van palmbomen en tropisch oerwoud ben ik opeens in een land waar de meeste bomen kaal zijn en alleen de dennen nog wat groen zien.
Terug verwarming op de trein en in de metro.
Geen airco meer nodig , weg met de liters water, nu lekkere warme chocomelk en koffie.
De hoofddoeken zijn vervangen door goretex jassen met windstopper , dikke mutsen , sjaals.
Ik reis hier in Korea met een Railpass.
Geeft me ongelimiteerd toegang tot de treinen voor 10 dagen.
Vergelijkbaar met de Japan Rail Pass in Japan.
Seoul is een moderne, rijke stad ,met veel hoogbouw.
Er worden nog volop nieuwe wolkenkrabbers gebouwd.
Seoul heeft ook heel wat geschiedenis , dus ik ben al heel wat tempels gaan bekijken.
Ben ook al in Pusan geweest.
De 2de stad, grootste havenstad en helemaal in het zuiden van het land.
Daar was het gelukkig al wat warmer , en de ijzige wind wat minder.
Pusan heeft een ferry terminal ,de Jagalchi vismarkt, het Yongdusan park, monumenten voor de oorlogsslachtoffers, veel en grote warenhuizen, bvb het Lotte warenhuis, waar je binnenin een fontein met lichtshow hebt, boven het 10de verdiep een kinderspeeltuin, een daktuin en een fantastisch uitzicht over de haven en de stad.
Pusan heeft winkelwandelstraten waar heel veel monumenten en beeldhouwwerken staan.
Bij historische plaatsen staat altijd een verklarend bord, ook in het Engels.
Er is ook een kilometers lange winkelgalerij onder de grond, hier alle aanduidingen in het Russisch.
Ook al een reisje gemaakt naar Gagneugn.
De rit daar heen loopt door een skigebied en vlak naast de zee.
Ook daar winkels genoeg.
Ik ben er oa naar het kunstmuseum geweest.
De mensen zijn hier heel vriendelijk en behulpzaam.
Helaas spreekt bijna niemand Engels , zelfs niet in het station of in hotels.
De meeste toeristen komen hier vanuit China of Japan , dus hebben ze geen nood aan Engels.
Het is even geleden , maar voor zij die dachten dat er achter de Z van Zuid -Korea niks meer kwam.
Ik ben terug aan de A, de A van Armenie.
Een land waar ik weinig over wist, maar da's een reden om er eens te gaan kijken.
Het is een landje midden in de Kaukasus, zonder toegang tot de zee.
Omgeven door landen die hun niet gunstig gezind zijn.
De enige grenzen die momenteel open zijn ,zijn die naar Georgie en naar Iran.
Met Turkije hebben ze ruzie omdat die hun Berg de Bergen , de Ararat hebben afgenomen.
Berg Ararat is niet alleen een fotogenieke berg , maar ook de berg waar volgens de overlevering de Ark van Noah gestrand zou zijn.
Schipbreuk lijden op een berg van dik 5000 meter hoogte , het zat Noah niet mee.
Je kan de berg vanuit Erevan zien ,maar het is nu buitenland.
Dan is er ook nog het probleem met Nagorno Karabach en de grens met Azerbeidzjan.
De geschiedenis van heel de Kaukasus leest als een kluwen van intriges , oorlogen , corruptie en grenzen die steeds maar verplaatst worden.
Mijn eerste indruk vanuit de lucht was dat van een droog land, afgesneden van de zee.
Geen van de bergen zijn hier begroeid, geen bossen , geen groen.
Ook aan de grond zijn de meeste gebouwen grondkleur, natuursteen dus.
Yerevan zelf is een hoofdstad zonder verkeersinfarkt.
Alles gaat hier rustig.
De Mercedessen GL en SLK, de BMW X6 ,de Masserati, de Hummers , en de old style Zil en Lada's stoppen als ik wil oversteken.
Er is hier Armani en Gucci en Lacoste, maar ook nog ruimte voor mensen met een lager budget.
Yerevan is vol met terrasjes , maar ook met bankjes waar je gewoon kan gaan zitten.
Het is hier nu zalig klimaat, 30 gr overdag, 25 gr s' avonds.
Mijn hostel hier is ook zeer goed.
s'Morgens uitgebreid ontbijt met allerlei lokale specialiteiten.
De mensen zijn behulpzaam, zo ook de taxichauffeurs op de luchthaven die me de weg wezen naar de micro-avtobusjes.
Da's zoiets als een dolmusje in Turkije.
Een reguliere bus naar de stad is er niet, dus werd het een rit met een aftands busje waar ik met een bang hart iedere omwenteling van de motor mee beleefde.
Daarna nog begeleiding van 3 verschillende mensen om mijn hostel te vinden.
De straatnamen staan enkel in het Armeens aangeduid, of niet, dus hulp van lokale russisch sprekenden was zeer welkom.
Er zijn hier nog veel dingen die herinneren aan de sovjet tijd.
De metro natuurlijk , de monumentale gebouwen, de winkels met 5 kassa's, 1 voor de melk, 1 voor de kaas , 1 voor de koekjes.
De politie heeft hier ook zo'n vliegende schotel op--moet een groot fabriek geweest zijn.
Er zijn de grijze woonblokken met de binnentuintjes , 1 huisnummer voor een heel woonblok .
De vele parken worden bevloeid met lichtblauw geschilderde tankwagens.
Iedereen vanaf mijn leeftijd spreekt nog vloeiend russisch.
De jeugd leert zoals overal ter wereld engels.
Natuurlijk zijn er ook verschillen.
Dit is de Kaukasus en dit is Armenie.
De meeste mensen hebben hier dus zwart haar , een grote neus en hebben strakkere gelaatstrekken.
De mannen gespierde armen , de dames hoge hakken.
De mannen kussen elkaar en iedereen heeft een i-pad.
Iedereen lijkt te roken , vooral op restaurant, zelfs kinderen.
Yerevan is ook vol van terrasjes en parkjes waar het altijd vol zit met mensen die een koffie drinken, een taartje of een kebab eten.
Vooral s' avonds als de fonteinen kleurrijk verlicht worden.
Yerevan centrum is eigenlijk niet zo groot, ik heb hier dus al wat afgewandeld en bezocht.
Het Open Square, de Surp Grigor Lusavorisch en de Surp Sargis kathedralen , de blue mosque , het Republic square, het monument van de genocide, het monument van Mother Armenia, de Cascade, Avenue One..
Yerevan had ik zo wat gezien , dus wat uitstapjes naar 'den buiten' georganiseerd.
Naar Echiadzin, het Vaticaan van Armenie gereden.
Hier staat de oudste kerk van Armenie, dateert van 300 na Christus.
Men bewaart hier naar t' schijnt zelfs de dolk waarmee men Christus op zijn kruis gestoken heeft , om te controleren of hij wel dood was of nog leefde?
Dit relikwie is alleen te bekijken door bijzondere gasten , zoals Paus Joahannes 2 en Jaques Chirac, maar dus niet door een toerist uit Belgie.
Niet dat ik daar op zat te wachten.
Ook nog naar Laka Sevan gereden ,waar niks te zien was en de mensen niet vriendelijk waren.
Naar Garni gereden , wat wel een fantastische ervaring was.
Garni is een dorpje waar nog een zeer oude Egyptische tempel staat in een wondermooie omgeving.
Langs een kronkelend baantje door de bergen ,met een aftandse bus waarin alleen nog staanplaatsen waren en waar de stadsbewoners vers fruit en groenten meenamen naar den buiten?
De bus rammelend en zigzaggend over de niet overal geasfalteerde weg naar nog een echt klein dorp.
Een dorp waar de Lada nog alleenheerser is.
De Lada aangedreven door 'man-power'.
Duw de auto bergaf en hij start--niet altijd natuurlijk.
Een dorp met niet alleen putten in de weg , maar ook gaten, zodat je de watertoevoer kon zien lopen.
De riooldeksels ,allemaal al jaren geleden ingeleverd tegen een heleboel gouden tanden.
Maar dus een zalig plekje.
Terwijl ik stond te wachten tussen de weegbree en het gras op de bus terug naar Yerevan, veel gesprekken gevoerd met lokale oma's en opa's.
Dus bus was op tijd want er was geen tijdsschema...........valt hij?
Gewoon wachten en een babbeltje slaan.
Terug in Yerevan de weg- nummer micro-autobus-- gevraagd naar de zoo.
Je moet toch ook eens iets anders zien dan kerken en monumenten.
Een ouderwetse zoo, maar ze hadden een tof nijlpaard.
De botanische tuin was meer een verwilderd bos waar families barbeque gaan houden.
Daarna terug met het zoveelste busje naar het vrijheidspark, de vroegere gratis kermis van de sovjet.
En naar het momument van Moedertje Armenie.
Daar is een museum over de oorlog in Nagorno Karabach en een over de gesneuvelde Armeniers tijdens WO2.
Of ze voor of na al die miserie opgericht is weet ik niet ,maar ze hebben hier nog steeds een zeer grote Armeense Brandy fabriek.
Mijn indruk van Armenie?
Armenie is leeg , wie niet gesneuveld is , is naar Yerevan gegaan of uitgeweken;
Armenie is bruin ,dor, zeker nu , in het droog seizoen , het heeft hier maanden niet geregend.
Een Armenier is of lid van de maffia , en rijdt met een zeer, zeer dikke auto , of is schapenhoeder en heeft dus niks buiten gezelschap van tel-ze-maar schaapjes.
In Armenie wordt er zo te zien niks geteeld, buiten wat aan de bomen groeit.
Granaatappels, druiven , vijgen, appels.
Ook nog wat steengroeven gezien , verder niets.
Er schijnt ook nog 1 goudmijn te zijn;
De wegen hebben hun laatste onderhoud gehad in sovjet tijd.
Benzine kost 1 euro en is overal te krijgen.
Er zijn multinova's en flitscamera's.
Aanduidingen op de grote wegen ook in latijnse letters , ook voor hotels en motels, overal kan je barbequeen.
En net als in Sovjet-land heb je clusters langs de weg waar je meubels, lusters, speelgoed kan kopen;
Er is zelfs een Las-Vegas-Van-Armenie-Casino-Strip--geen commentaar als je ooit Las Vegas gezien hebt.
Russisch is hier nog steeds de verplichte taal op school.
Als derde taal heeft men de keuze uit Engels, Frans of Duits.
Gisteren de nachttrein genomen van Yerevan naar Tbilisi , Georgie.
3de klas natuurlijk.
De internationale trein bestaat uit 4 wagonnetjes , nog niet halfvol.
Gezelschap van 2 baboeska's en een jongeman uit Vilnius.
Om 21 uur Armeense douane, die hebben een laptop bij en daar gaat mijn visum voor Armenie.
Om 22 uur Georgische douane, ze nemen al onze 54 paspoorten mee.
De trein rijdt verder.
Probeer maar eens te slapen zonder paspoort.
Om 23u50 krijgen we onze paspoorten terug, hoewel ze mijn paspoort aan de Litouwer proberen te geven.
Om middernacht rijden we Tbilisi binnen.
Een onvergetelijk beeld.
Alle historische gebouwen zijn nog verlicht , het is een zachte heldere nacht.
Helaas gaat het hoofdstedelijk centraal station van Tbilisi dus blijkbaar dicht om 2 u s' nachts.
Ik keek dus aan tegen een nacht zwerven door de straten zonder stadsplan.
Gelukkig was er mijn Litouwse Ridder die mij ,bij nacht en ontij ,zoals dat heet , naar een hostel gebracht heeft.
Er was plaats , dus ik had een bed voor de nacht.
Mijn ridder had nog heel wat plannen , maar toen er deze morgen 10 u nog niks bewoog.
Heb ik de 24 u service, de eigenaar , wakker geschud.
En ben ik zelf op zoek gegaan naar mijn hostel hier.
Het is een fantastisch plekje, ik blijf hier een week.
Het land van Lavrentie Beria , Jozef Stalin en Eduard Sheverdnadze ,om er maar een paar te noemen;
Het land dat beweert de wijn uitgevonden te hebben.
Het land waar de Griekse Argonauten op zoek waren naar het Gulden Vlies.
Een land met een lange geschiedenis van invallen door veroveraars, oorlogen , intriges en corruptie..
Maar ook een land dat prat gaat op zijn gastvrije mensen.
Er staat hier net als in Armenie een Moedertje.
Moedertje Georgie met het zwaard in de hand, klaar voor mogelijke indringers.
Maar in haar andere hand houdt ze een glas wijn , als welkom voor de gasten.
En dat heb ik hier al geweten.
Mijn hostel is natuurlijk niet het Marriot Hotel, maar ik slaap in een zeer ruime kamer , met een aparte zitkamer en een buitenterras.
Daar wordt s 'morgens het ontbijt geserveerd.
4 soorten fruit, 2 soorten kaas, 2 soorten jam,een bordje tomaten en augurken, een warme schotel , gebakken kaas met ei of worstjes , blini's ,koffie, limonade , brood , yoghurt.
Hongerig aan je dag beginnen is er dus niet bij;
Tbilisi is een drukke stad met inderdaad ,zoals men mij verteld had ,een overtal aan Mercedessen.
Hier echter geen show-off parade van nieuwe auto's.
Geen haantjesgedrag.
Alles gaat er hier zeer rustig en gemoedelijk aan toe.
Tbilisi is zeer proper en modern.
De metro werkt bvb al met een no-touch kaart, een elektronische 3 in 1 kaart ,waarmee je aankopen kan doen, waarmee je ook je openbaar vervoer betaald en die bovendien ook nog fungeert als een soort klantenkaart.
Je kan er bvb gratis vervoer mee verdienen.
Tbilisi is veilig.
Mannen in zwart pak , die met 10 rond een tafeltje zitten , roken en koffie drinken, die heb ik hier wel al gezien.
Is dat de Georgische maffia?
Geen idee , maar de meeste mannen hier zijn hard aan het werk.
Zowat elk gebouw,iedere straat in Tbilisi wordt gerenoveerd , en dat tegen een tempo..
Geld is er genoeg.
Zo is er bvb een grote nieuwe kathedraal gebouwd met 'giften' van anonieme Georgiers.
De oppositieleider voor de verkiezingen van 1 oktober heeft een geschat fortuin van 6 miljard dollar,en belooft veel.
Zo is het hier altijd geweest als ik het goed begrepen heb.
Shaaskavilli kan dan natuurlijk niet onderdoen, dus er wordt hier heel wat geinvesteerd en gebouwd!
Georgische vrouwen?
Geen uitzonderlijke kleding, hakken of make-up.
Wel ontwikkeld en bij de tijd.
De weg vragen doe je hier het best aan een vrouw.
Ze nemen je bij de arm en brengen je waar je moet zijn.
Georgie en Tbilisi liggen relatief dicht bij de zee , dus een aangenamer klimaat hier ,veel meer groen;
Hier in Tbilisi een interessante mix van culturen.
Veel kerken ,Russisch Orthodox, Synagoge ,Moskee, Armeens, Georgisch, Katholiek, ze zijn allemaal vertegenwoordigd.
Er is de oude stad van Tbilisi, recht boven de rivier gebouwd , mooi gerestaureerd.
Er zijn de sulferbaden.
Er zijn forten en kastelen.
Er is een zoo, een botanische tuin ,een etnografisch museum.
Iedere avond is er een klank en lichtshow met dansende fonteinen en vuurwerk, en alle gebouwen worden mooi verlicht.
Georgisch is een Kartveliaanse taal , die wel wat gemeen heeft met andere Kaukasische talen.
Het is een oud schrift uit de 5de eeuw voor Christus.
Het heeft een alfabet met wat voor ons 33 kronkels lijken , voor mij heel wat sierlijker kronkels dan die van Armenie.
Maar minstens even onbegrijpelijk.
Voor mijn dagtrips dus eerst met de metro naar het vertrekstation van de minibusjes.
Daar werd ik iedere keer door telkens weer een andere dame gedurende 5-10 minuten door een markt geloodst tot ik in het goede busje zat.
Het busje brengt me waar ik moet zijn , geen muziek op de bus, alles rustig en gemoedelijk;
Eerste uitstap naar Mtskheta, de Georgiers noemen het het 2de Jeruzalem.
Volgens de legende kocht een Jood uit Georgie het kleed van Christus van een Romeinse soldaat en gaf dit als geschenk aan zijn zuster.
Totaal geschokt stierf de vrouw ter plekke , en bovenop haar graf werd een grote kathedraal gebouwd.
Sedertdien zijn hier heel veel mirakels gebeurd.
In hetzelfde dorp staat nog een kerk die , ten tijde toen het hier nog de hoofdstad was , gebruikt werd door de koningen om er gekroond en begraven te worden.
Het is nog steeds een zeer belangrijke plaats voor de gezagvoerders.
Een derde kerk werd opgericht op de plaats waar El Nino zou gebeden hennen.
El Nino was een jongedame die na een verschijning wonderen begon te doen ,en die de toenmalige Koning van Georgie overtuigde om het Kristendom als officiele godsdienst in te voeren.
Verder staan er nog heel wat kerkjes in dit kleine dorpje,een ruine van een fort en de omgeving is prachtig!
Volgende uitstap naar Gori, geboortestad van Stalin.
Het Stalin museum is er nog steeds.
Je kan er het 1-kamer huisje zien waar de kleine Jozef de eerste 4 jaar van zijn leven doorbracht.
Er is de kogelvrije trein waarmee hij naar de conferentie in Jalta gereden is.
De trein waar hij bijna altijd mee reed, want Vadertje Stalin was bang van vliegen.
In Gori is er ook nog een mooi fort en aan een aantal verkeersvrije straten wordt de oude historische stad heropgebouwd, de omgeving is ook hier prachtig..
Hier zie ik ook de grote auto's van de UN rijden.
Die zijn hier blijkbaar nog altijd na de oorlog tussen Noord en Zuid Ossetie in de jaren 90.
De huizen voor de vluchtelingen staan er ook nog.
Het lijken mij mooie huizen , maar een leven elders opnieuw moeten opbouwen kan nooit goed zijn.
Noord Ossetie is hier slechts 30 km vandaan, de grens nog steeds potdicht.
Laatste uitstap naar Telavi, de wijnstreek van Georgie.
De zomer was hier goed , dus de oogst is nu!
Een uitstap die niet doorgegaan is;
Na 2 uur in het minibusje gezeten te hebben ,begon het mij te dagen dat het niet meer vol zou geraken.
De rit naar Telavi duurt minstens 3 uur en om dan nog een busje vol te krijgen om terug te komen?
Blijkt dat er een week geleden een terroristische aanslag gebeurd is zo'n 10 km noord van Telavi, dus vlakbij de Tsjetsjeense grens.
3 leden van de special forces omgekomen , 9 terroristen gedood , nog wat terroristen op vrije voeten.
En dan begint het politiek steekspel.
Volgens de regeringspartij een actie georganiseerd door Tsjetsjenen of mensen uit Dagestan die over de grens komen om onrust te zaaien , onveiligheid te creeen en de mensen aan te zetten om te stemmen op een partij met nauwe banden met Rusland.
Volgens de oppositie een in scene gezette actie door de regering om steun te verwerven om nader aansluiting te zoeken tot de EU en NATO.
Er wordt zelfs geinsinueerd dat 'men ' de overblijvende terroristen een baard gaat aanbinden en ze zo met een bom de markt op sturen--kijk--de moslims--de Tsjetsjenen-- vallen ons aan.
Alles om de verkiezingen te winnen.
Het gaat hier om vele miljarden tegen vele miljarden.
Verdreven of uitgeweken tyconen proberen ook vanuit Rusland, Duitsland, England hun invloed te laten gelden.
Er zijn verschillende TV stations en verschillende kranten , ook in engels, elk met hun eigen sponsors.
Er zijn dus vele versies van hetzelfde verhaal.
De spanning stijgt hier dus , hoewel allen bij de politiekers.
Vannacht de nachttrein naar Batumi, op naar de Zwarte Zee.
Batumi ligt aan de Zwarte Zee, zo'n 20 km ten noorden van de Turkse grens en is de hoofdstad van Adjarie.
Adjarie is al sinds de Sovjettijd een Autonome Republiek, iets zoals de Krim in Oekraine.
In 2004 was er , ook hier, sprake van om af te scheiden van Georgie.
Gelukkig is die burgeroorlog niet doorgegaan en heeft Georgie dus nog een kust.
Batumi heeft een zwoel,tropisch klimaat , met palmbomen,druiven ,kiwi's en zelfs bananen.
Er is een mooie oude stad en een 6 km lange wandelboulevard langs de zee.
Overal staan fonteinen en kunstwerken die s' avonds mooi verlicht worden.
Er is een dolfinarium, een zoo, een botanische tuin.
Er wonen hier heel wat Turken en dat geeft de stad een zuiderse atmosfeer.
De marktjes, de restaurantjes, de theehuisjes , de rijstijl ook....
De laatste jaren is hier heel veel geinvesteerd en gebouwd.
Alle grote hotelketens zijn hier en heel veel nieuwe restaurants.
Ook van hieruit weer uitstapjes gemaakt.
Eerste microbus trip naar Kutaisi, de 2de grootste stad van Georgie.
Kutaisi is in de lange geschiedenis van Georgie ook al een paar keer hoofdstad geweest.
Als de regeringspartij de verkiezingen wint is het de bedoeling om het parlement naar hier te verhuizen.
Voor mij was Kutaisi een old style sovjet stad , met een mooi pas gerenoveerde kathedraal en een zeer lekkere pizza genoten op het centrale plein.
Volgende uitstap naar Khulo.
Khulo is een klein stadje zo'n 80 km de bergen in.
De lage Kaukasus komt hier tot aan de zee , dus op amper 80 km stijg je van 0 tot 3000 meter.
Op een weg die niet geschikt is voor mensen met wagenziekte.
Soms lijkt het of de bus enkel op velgen rijdt en niet op banden.
De rit tot Khulo duurt een dikke 2 uur.
Het is een onbeschrijfelijke mooie rit,prachtig landschap,veel groen , houten bruggen, houten huizen, hooimijten, kerkjes.
Loslopende koeien, paarden ,varkens , allemaal tewerkgesteld bij de groendienst.
Opeens zijn we in Khulo.
Dit lijkt in niets op een stadje.
Het lijkt eerder zijn bestaansreden te danken te hebben als laatste gehucht voor de daarvoor ook al weinig geasfalteerde weg helemaal stopt.
Veel toeristen had men er nog niet gezien.
De kindjes riepen: hello, what is your name?, maar vanop een veilige afstand.
Blijkt dat 90 % van alle moslims in Georgie hier in deze streek leeft;
Een reden te meer dus waarom er naar mij gestaard werd.
Volgende dag naar Poti, de belangrijkste haven.
Ook in Poti renoveert men de lokale kathedraal--was onder de sovjet tijd een theater.
Verder is er al een monument ter herdenking van de oorlog van 2008.
In deze stad leven nog duizenden vluchtelingen van deze oorlog.
Geen rijke buurten hier, geen nieuwe hotels, restaurants of resorts.
Het contrast met Batumi kan niet groter zijn.
Morgen mijn laatste dag hier, dan de nachttrein terug naar Armenie.
Nog 1 dag Yerevan en dit verlof is voorbij.
Het was een ervaring.
De mix tussen oost en west, tussen wat was en wat misschien wel komt.
Voor mij was het bijzonder om hier eindelijk eens te komen en Georgie voldeed aan al mijn verwachtingen.
Ook bijzonder voor mij waren de gesprekken die ik hier had met mensen uit Azerbeidzjan, Israel , Saoudi Arabie, Rusland, Wit Rusland , de gesprekken die ik had met mijn gastvrouwen en die met de mensen op de bus, met de baboeska's op de trein en op straat.
Na een paar weekjes thuis ben ik er nog eens uitgevlogen.
Naar Zagreb dit keer , het mag ook eens een gewone bestemming zijn?
Zagreb heeft een bovenstad, een benedenstad en een nieuwe stad.
De bovenstad is het oudst en werelderfgoed van de Unesco.
Veel kerken , musea en restaurantjes, kleine straatjes..
Je raakt er via de trappen of je kan de funicular nemen.
De kortste ter wereld , 65 meter.
De bovenstad huist oa het ' museum of broken harts' , jullie denken toch niet dat ik daar geld aan uitgegeven heb?
Tot de benedenstad hoort de zeer mooie kathedraal , nog meer kerken en musea , en in de talrijke café's en eethuisjes is Belgisch bier een topper.
Er zijn ook prachtige gebouwen uit de 17-18 de eeuw.
De nieuwe stad huist winkels en nog meer terrasjes , waar, zo lijkt het toch , iedere Kroaat Modaal van een koffie, met glaasje water, geniet.
Na een dagje Zagreb verder naar Zadar.
Zadar is zowat de hoofdstad van Dalmatie en al heel oud.
De oude stad ligt op een ommuurd schiereiland en is een ongelooflijke mix van alle heersers die hier in haar lange historie voorbij gekomen zijn.
Je hebt Griekse zuilen , die men door de tijd geintegreerd heeft in een Byzantijnse kerk.
Er is een Romeins forum daar waar een deel van de stad afgebrand was.
Er zijn tientallen kleine straatjes met steeds andere bouwstijlen, allemaal kriskras door elkaar.
Er is een zeeorgel , aangedreven door de wind.
En er is natuurlijk de Adriatische Zee.
Ik ben ook een cruise gaan maken naar het Komati Nationaal Park.
Een eilandengroep voor de kust van zo'n 150 onbewoonde eilanden.
Onderweg aan land gegaan op Lavadara eiland, onbewoond dus.
Voor wie altijd al op een onbewoond eiland wou leven, na een uurtje ben je blij dat je er terug af mag en dat men ondertussen lekker voor jou gekookt heeft op de boot.
Nog een tussenstop gemaakt in Sali, een klein visserdorpje.
De rit van Split naar Dubrovnik, Parel aan de Adriatische Kust was zeer mooi.
Bergen , fotogenieke dorpjes, de Adriatische zee met zijn helder water.
Heel veel bochten ook, de afgrond dikwijls vlakbij.
Het mooiste uitzicht op de oude stad van Dubrovnik heb je vanuit vogelperspectief, het is ook het bekendste beeld van deze ommuurde stad.
Het historische Dubrovnik heeft een aantal bredere straten en ook een paar ruimere pleinen, het voelt wat meer aan als een echte stad.
Dubrovnik kan tot 6 cruiseschepen ontvangen per dag, dus in de kleine oude stad is het dan koppenlopen.
Toeristen die hier veel geld uitgeven aan musea.
Een dagje wandelen op de oude muren en een paar musea en je bent al gauw 100 euro kwijt.
Het is dus Dubrovnik zien en met een lege portemonee terug naar huis?
Dubrovnik ligt tegen een heuvel aan, en mijn gastenverblijf is ergens halverwege de heuvel.
Trappen staan hier op het stadsplan aangeduid als straten.
Ik heb hier al meermaals gedacht dat de Kroaten de uitvinders van de trap zijn.
Ik logeer in een kamertje bij burgers.
Die hebben mij ondertussen in hun hart gesloten , dus s' avonds heb ik lange gesprekken over het leven in Kroatie, in Belgie, de euro , de mogelijke toetreding van Kroatie tot de Europese Unie volgend jaar, de oorlog van 1991 , toen ze hier beschoten werden door de Serviers en 3 maand zonder elektriciteit gezeten hebben.
Ook over de kleine pensioentjes, uiteraard.
Die mensen moeten hier rondkomen met 600 euro, vandaar dat ze slechts 2 boten, een auto , een scooter ,een huis in Boznie Herzegovina, een in Montenegro en natuurlijk dit appartement in Dubrovnik hebben.
Ze dachten dat ik zowat een inkomen van 3000 euro zou hebben.
Ik heb wat zitten vertellen...
Ze koken nu voor mij.
s' Morgens koffie, gelieve niet te roeren.
S'Avonds verse vis of calamari , groenten uit eigen tuin en zelfgemaakte wijn.
Kroatie--oktober 2012-- Montenegro en Bosnie Herzegovina
Vanuit Dubrovnik uitstapjes gaan maken.
Naar Cavtat.
Toen de bewoners hier eeuwen geleden te veel ongewenst bezoek kregen van Slaven besloten ze zo'n 20 km verder een versterkte stad te bouwen die zou uitgroeien tot Dubrovnik.
Het is een mooi klein haventje aan zee , vol met eethuisjes en hotelresorts.
Je hebt er een klein historisch centrum , met de typische straatjes, steegjes , trappen , trappen, trappen..
Helemaal aan de top staat er een mausoleum.
Van daaruit heb je een mooi uitzicht op de zee en de bergen.
En op de komst van de nu gewenste bezoekers.
Cavtat ligt vlak onder de aanvliegroute voor Dubrovnik's luchthaven.
En toerisme zorgt voor zowat alle inkomsten hier.
Volgende uitstap naar Montenegro.
Montenegro ,vroeger ook deel van Joegoslavie , is sinds 2006 onafhankelijk;
Je moet nu dus de grens over.
Na zijn onafhankelijkheid kreeg Montenegro veel investeringen vanuit Rusland.
Benzinestations, shoppingcentra , buitenverblijven voor Russen.
Helaas kwam er de wereldwijde crisis in 2008 , sedertdien dus veel onafgewerkte gebouwen en een dipje in hun jonge economie.
Toch blijven Russen er meer dan 50 % van de toeristen uitmaken.
Vooral omdat er bijna geen enkele andere maatschappij naartoe vliegt.
Het is een heel mooi land , met veel bergen, echte zandstranden en ook cultuur.
Ik heb er de baai van Kotor bewonderd.
De enige fjord in Zuid Europa , er worden naar eigen zeggen de lekkerste oesters en mosselen gekweekt.
De fjord is in ieder geval diep genoeg om ook de grootste cruiseschepen te laten varen tot het fotogenieke stadje Kotor.
Fjord en stadje ook al op de lange lijst van Unesco.
Vandaar verder tot Budva, nog maar eens een oude binnenstad, een mooie citadel, verschillende stranden en veel eethuisjes.
In Montenegro betaal je gewoon met euro's.
Hun land met 600.000 inwoners vond het te duur om een eigen munt in te voeren , dus hebben ze toelating gevraagd aan Europa om de euro mogen te gebruiken.
Ook nog naar Mostar geweest.
Ver is Mostar niet van Dubrovnik , maar je doet er wel lang over.
Mostar is nu deel van Boznie Herzegovina en dat landje heeft dus natuurlijk zijn eigen douane.
Republiek Dubrovnik was indertijd niet zo gerust in de goede bedoelingen van de Venetiers.
Dus verkochten ze , strategisch goed gezien, een stukje zee van 24 km aan de Otomanen.
Konden de Venetiers hun niet meer rechtstreeks aanvallen, maar moesten eerst voorbij de moslimsupermacht.
Lang leve de Republiek dus , maar daardoor zit men nu nog steeds met een historische corridor voor Bosnie Herzegovina.
Als je dus naar Mostar wil rijden , moet je eerst Kroatie uit, Bosnie Herzegovina in , Bosnie Herzegovina terug uit, Kroatie in , Kroatie terug uit , om uiteindelijk te gaan aanschuiven om Boznie Herzegovina binnen te rijden.
Ook als je gewoon vanuit Dubrovnik naar de rest van Kroatie wil , moet je via hun corridor.
En ,more fun ,Boznie Herzegovina heeft wel een stuk zee ,maar geen haven .
Dus alles moet aangevoerd worden via Ploce, een Kroatische haven.
Hoeft het gezegd dat er tussen die twee landen al heel wat onderhandeld is over een eventuele landruil, het bouwen van een brug, het organiseren van een ferry rond Boznie Herzegovina.
Helaas is er door de crisis geen geld en hoopt Kroatie volgend jaar lid te worden van Europa en geld te krijgen voor de brug;
Boznie Herzegovina krijgt weinig toeristen, er is ook geen industrie meer na het uiteenvallen van Joegoslavie.
Volgens onze Kroatische gids gaat hier zowat elke man voor zeg 5 jaar , naar Duitsland werken.
Keert dan terug met een Mercedes en geld voor de bouw van een huis, natuurlijk liefst beide groter dan die van de buurman..
Men betaald hier met de Convertibele Mark, 2 Mark voor 1 Euro.
Misschien zit daarin de goocheltruc hoe men hier overleeft?
Het is ook absoluut not-done om over religie te praten.
Onze gids waarschuwde ons dat dat de enige vraag was die we niet mochten stellen ' is dit nu waar de moslims-katholieken, orthodoxen wonen?'
Ze gaan hier daarover zo ver dat de nummerplaten uit een willekeurige reeks cijfers en letters bestaan, en niet zoals in veel landen , bvb Kroatie, waar een nummerbord beginnend met Du- Dubrovnik, ZG- Zagreb aangeeft.
In Boznie Herzegovina dus niet , want zo zou je kunnen zien , dat is iemand uit die stad en daar wonen overwegend moslims, katholieken,ortodoxen.
Je voelt dat de spanningen tussen katholieken, orthodoxen en moslims er nog steeds zijn.
Ook binnen hun eigen land kunnen ze het over niks eens worden, nog niet over de woorden van hun volkslied, niet over de officiele feestdagen.
Wat moet je vieren,Rooms Katholiek nieuwjaar, Orthodox nieuwjaar , of de dag dat Mohammed zijn eerste lief leerde kennen?
En de 1000 joden die hier nog wonen willen ook nog Holocaust dag als officiele feestdag.
Ze hebben een speciale regeringsrotatie regel , waardoor om de 4 jaar telkens 1 van de 3 grootste bevolkingsgroepen het land mag leiden.
Natuurlijk schrapt de nieuwe bewindsploeg onmiddellijk alle beslissingen van de vorige;
Je voelt dat de verschillen en de wonden er nog steeds zijn.
Er zijn trouwens nog veel ruines en door kogels getroffen gebouwen in de stad.
Die laat men als protest en als herinnering aan de voorbije oorlog.
De orthodoxen wonen hier nog steeds links , de moslims rechts van de hoofdstraat.
Na de oorlog hebben de katholieken een groot kruis op een heuvel gebouwd.
Met de bedoeling dat dat het eerste is wat de moslims zien als ze s' morgens opstaan.
Ook hebben ze op hun kerk een zeer hoge toren gebouwd zodat nu de katholieke kerk het hoogste gebouw van de stad is.
Een lang verhaal om te vertellen dat ik dus de Bekende Brug van Mostar ben gaan bekijken.
Vernield in de oorlog en terug opgebouwd.
Een fotogenieke brug , maar je bekijkt ze anders als je haar geschiedenid kent.
Ik vond Boznie Herzegovina geen aangenaam land.
Niet voor niets is hier lang geleden het letterlijke startschot gegeven voor Wereld Oorlog 1.
het werd te koud in Kroatie, dus ben ik even naar huis gevlogen, mijn dierbare vrienden, mijn naaste familie en natuurlijk onze mascotte Sam gezien, Bedankt Jos, de zomerkledij ingepakt, en dus weg voor mijn langere reis.
Mijn origineel reisplan ging via Sri lanka.
1 van de mooiste eilanden ter wereld , en sedert mei een nieuwe bestemming van Aeroflot.
Ik dus onmiddellijk ingeschreven.
Helaas, eind augustus besliste Aeroflot om niet meer op Colombo te vliegen.
Mijn alternatief Air Asia schortte begin oktober ook de vluchten vanuit Bangkok.
De in september opnieuw opgestarte ferry vanuit Indie werd recent ook weer afgeschaft.
Britisch Airways gaat misschien weer beginnen vliegen.
De vluchten van Air Asia vanuit Kuala Lumpur zijn gehalveerd.
Dan kan je moedig en volhardend zijn , maar koppig zijn kan je in grote problemen brengen.
Ik heb dus besloten de Tamil Tijgers de Tamil tijgers te laten.
Air Asia betaalt me mijn tickets terug, chapeau voor een low cost maatschappij , want ik had natuurlijk geen annulatieverzekering
Aeroflot re-route mij gratis naar Bangkok;
In Thailand ben ik al geweest , maar er blijft genoeg te verkennen.
Bangkok is nog steeds een stad waar je jezelf belooft om nooit meer naar Azie te komen.
Het is er verschrikkelijk druk , de luchtkwaliteit is er adembenemend.
Ik was er tijdens het eind van het regenseizoen in Chinatown.
Daar sta je dan een paar uur te wachten tot de bui weg is en je ziet hoe men met een mes de groeven tussen de stenen op de straat proper maakt, Kan het water beter weg.
Daarna snijdt men met hetzelfde mes de sla.
Smakelijk toekomstige klanten!.
s'Avonds de nachttrein genomen naar Chiang Mai.
700 km naar het noorden en heel wat koeler.
Een aangename 35+ temperatuur.
Maar er is meer zuurstof en het is er veel gezelliger dan in Bangkok.
Honderden restaurantjes, reisbureautjes.
Een relaxte sfeer, vriendelijke bevolking.
Ik was hier een paar jaar geleden al , dus geen foto's meer van alle Wat die hier zijn.
Ik ben hier nu naar het Nationaal Park Doi Sutheb geweest en naar de Chiang Mai Zoo.
Een parel van een zoo!
Gelegen tegen een helling, deel van het nationaal park eigenlijk.
Er is een skytrain en een busje, maar je kan dus ook een hele dag gaan hiken in het tropisch oerwoud.
Onderwijl kom je giraffen, struisvogels,koala's, zelfs panda's ..tegen.
Je hebt het gevoel dat de dieren in hun natuurlijke habitat zitten, terwijl jij zweet als nooit voorheen.
De dieren zitten tralie-vrij, ze hebben hier ook de grootste vrij-vlucht volière die ik ooit gezien heb, 2 watervallen in 1 volière?
Je mag ook alle dieren voeden , à rato van 5 bath , speciaal voer natuurlijk , en de luipaard enkel met het vlees op een stokje door de tralies.
Wat er eigenlijk Unesco aan Luang Prabang was , is me niet duidelijk geworden.
De ligging is erg mooi, aan de Mekong rivier en omgeven door weelderig tropisch groen en heuvels.
Dit was ooit de hoofdstad van Laos , er is dus een Koninklijk Paleis, met de auto-de boot-de koets van de koning, een aantal mooie Wat , tempels.
Maar uiteindelijk beslaat het beschermde stadsdeel slechts 3 straten, 1 langs de Mekong, en 2 straten parallel eraan.
Ik zie er niet bepaald uit als een local , maar blijkbaar straal ik iets uit.
Ik word constant aangesproken met vragen over richting enz.
Door jonge mensen uit Spanje,, die eerst nog eens op reis gaan en dan hun land gaan verlaten om ergens Engels te gaan doceren.
Britse gepensioneerden die met een stadsplan nog niet het Koninklijk Paleis kunnen vinden.
Fransen met een Inspecteur Clouseau accent.
Thai uit Arizona, USA, Japanners,
Ook een Zuid Koreaan,een volhardend type, maar als ik in 40 gr de trappen naar de tempel op de berg op ga, besluit hij een ander blondje te zoeken.
Omdat het centrum zo compact is , kom je steeds dezelfde mensen weer tegen..
Iedere dag dezelfde T-shirt dragen heeft zo zijn voordelen
Na een paar dagen zwaaien de tuk-tuk chauffeurs allen nog maar.
Na een paar dagen een VIP ticket gekocht naar Vientanie, hoofdstad van laos.
De VIP bus had de airco op 35 gr staan, viel in panne om 23u30.
Er was een dinner stop om 2 u ' snachts, met voor iedereen noodle soep, inbegrepen in het VIP ticket.
De noedels lagen al in de kom, dus alleen nog een paar stukjes afgekookt vlees en wat wier erbij en overgieten met een bouillon.
Geen Michelinster voor dit restaurant, nog geen kleintje.
Na deze versterking van de inwendige mens en de memorabele sanitaire stop erna , nog 5 uur te gaan naar Vientanie.
De weg was ook dit keer niet echt 'todos asfaltos' om het zeer zacht uit te drukken , het aantal bochten ongeveer zoveel als er kronkels zijn in een 25 kg pak spirelli.
Vientanie zelf had ook zijn serie van Wat, een zeer mooi en recent presidentieel paleis, heel veel nieuwe gebouwen van ministeries van armoedebestrijding ,aidsbestrijding, difteriebestrijding..
Veel sovietvlaggen ook?? De tijd van hamer en sikkel is toch al even voorbij?
Verder prijzen in US$, agressieve tuk-tuk-rijders en zeer veel dure auto's.
Toyota Hilux 4D4 moeten ze hier recent eens bij het waspoeder bij gegeven hebben.
De stadsbussen betaald door de Japanse vrienden.
Het project tegen overstromingen betaald door Australie.
Veel projecten ook van Frankrijk, China, Thailand.
Na een dagje sight-seeing had ik het er wel gezien.
Dus de laatste Kip gespendeerd en de internationale bus genomen naar Udon Thani.
De bus stopt aan de Laos immigration, iedereen de bus uit voor de uitgangsstempel, rijdt dan verder over de Friendship Bridge--betaald door Thailand.
Op deze brug verandert het verkeer van rijrichting
De Thai gaan rechts rijden, de mensen uit Laos rijden vanaf hier links richting Thailand.
Na de ingangsstempel van Thailand wordt onmiddellijk de karaoke video gestart.
Een Thai, die probeert een Maori te imiteren.
Didgeridoo, lange witte rok,zwarte BH,bierbuik.
Op de achtergrond een stel dames die er uitzien of ze als kind in het deeg voor de space cake gevallen zijn.
Wat kan je dan beter doen dan je ogen sluiten en een uurtje slapen?
Udon Thani is een uurtje over de grens, ik dacht in een klein stadje terecht te komen,een vlek op de kaart.
Niets is wat het lijkt.
Het is hier een shopping paradijs, de ene mall na de andere.
Overal kan je eten, drinken ,shoppen, er zijn verschillende biergardens waar je voetbal kan volgen op tientallen TV schermen.
Iedere avond gratis optredens , in de biergardens , op de openluchtmarkten en in de mall's.
Vandaag nog in de mall een optreden gezien van een zanger die optrad voor mensen die recent een nieuw huis gekocht hadden,met hapjes en drankjes.
Soms zie ik ook dingen die ik niet begrijp.
Zo stond de voltallige staf van een Japans-Koreaans buffet een dansje op te voeren terwijl de klanten gewoon verder aten.
Je kan hier zowat alles krijgen, Mc Donalds, KFC, Starbucks, Pizza Hut, Sizzler, Donking Donuts, Fish and Chips, tot sauerkraut mit wurst.
Ik geniet van de vele Japanse, Koreaanse, Thai restaurants waar een maaltijd mij minder kost dan het gebruik van het bestek een paar weken geleden in Kroatie.
In Udon Thani geen toeristen, wel heel veel buitenlanders die hier definitief wonen of komen overwinteren.
De prijzen de helft van de rest van Thailand en de bevolking extreem vriendelijk.
De kerstboom is hier al opgesteld.
De kans op een witte kerst is hier zeer laag bij 35gr.
Thailand-Laos-Maleisie-Taiwan-Filipijnen-Bali 2012-2013-Kuala Lumpur
Een nachttrein van Udon Thani naar Bangkok genomen, goed geslapen ,airco en geen karaoke.
Slechts met 3 uur vertraging in Bangkok aangekomen.
Diezelfde namiddag om 14u45 de trein op richting Butterworth, Maleisie.
Op deze tweedaagse dwars door Thailand dus heel wat van het landschap kunnen zien.
Het is overal tropisch groen, hoe meer naar het zuiden hoe meer palm- en bananenbomen.
Een aantal uren ten zuiden van Bangkok zie je vanuit de trein de bergen die de grens vormen met Myanmar.
Nog meer naar het zuiden krijg je meer karstgebergte , veel meer water en de typische rode aarde.
Vind ik altijd een prachtige combinatie,het rood van de aarde, het weelderige donkergroen van het oerwoud,hier en daar een moeras en witte ibissen als kers op de taart.
Iets na zes is het donker en komt de treinbegeleider je bed maken.
Een bovenste bed is heel wat smaller dan een onderste en omdat ik iets groter ben dan de gemiddelde Thai kan ik ook niet rechtop zitten.
Vanaf 6 uur is het dus bedtijd voor mij en ik verdwijn achter mijn blauw gordijntje.
Slecht geslapen die nacht.
Eén van mijn medereizigers was een Chinese die geen moment haar mond hield.
De trein schudt boven nog wat meer dan beneden.
En om de één of andere reden was ik bang om de grens te missen.
Onnozel natuurlijk..
Volgende morgen om 8 u arriveren we in Hat Yai.
Hier krijgen we een nieuwe locomotief en rijden enkel de eerste twee wagons verder.
Heel veel politie op de trein, het is hier nogal gevoelig gebied met opstandige moslims.
Een uurtje later zijn we aan de grens.
Het papierwerk gaat vlot.
Wel opnieuw wennen aan de alomtegenwoordige hoofddoeken;
Vanaf hier wordt onze trein een soort boemeltrein.
Het landschap blijft even mooi, alleen heeft nu ieder dorpje zijn eigen nieuwe moskee in plaats van een wat.
Bijna 24 u nadat we uit Bangkok vertrokken zijn komen we aan in Butterworth.
Daar neem ik de ferry naar het eiland Penang.
Nog een kort ritje met de bus en ik ben weer in hetzelfde hotel als begin dit jaar.
Penang is op die paar maanden zichtbaar achteruit gegaan.
Nog veel meer winkels en restaurants staan leeg, zelfs in de vroeger drukke nieuwe foodcourts.
Er zijn ontelbare aanbiedingen voor leningen, no money down, 0 % intrest.
Veel meer hoofddoeken ,overal bordjes halal.
s' Morgens om 6 uur gaat de ochtendploeg aan 't werk.
Wel een beetje een vreemde ochtendploeg.
In mijn buurt klimmen er zowat 25 in een minaret, en daar gaan ze dan een nagel in een blokje hout proberen te slaan.
Aaaiiiaaaaiiaaaiiiiiiii!
nog eens geprobeerd.
Aaaaaiiiiiiiiiiiii!!!
Handige Harry's zijn het dus niet.
Na twee dagen terug de ferry naar het vasteland.
Tip voor de Nederlanders,die richting uit is de ferry gratis!
De nachttrein naar Kuala Lumpur.
Ik ga nog maar eens een klasse lager.
Voor deze trein waren alle bedden bezet, dus reis ik in een zetel, executive class.
De trein is nauwelijks vertrokken of er barst een waar volksfeest los.
Letterlijk iedereen begint te eten, drinken , computergames spelen, via hun tablet, met geluid, te supporteren voor een voetbalmatch, naar hun favoriet muziekje te luisteren, geluid boven geluid natuurlijk.
Kinderen rennen op en neer, GSM, I-pad's en blueberries gaan af.
Slechts één man slaapt, hij snurkt de hele nacht door.
Dit is ook weer een boemeltrein, stopt heel veel en het licht gaat nooit uit.
Het wordt een lange nacht.
Er zit niks anders op dan te wachten tot het ochtend wordt boven Kuala Lumpur.
Zeven uur s' morgens aangekomen in Kuala Lumpur, hoofdstad van Maleisie en meteen een fikse wandeling gaan maken nu het nog koel is.
Naar het Nationaal Museum, de National Gardens met heel veel dappere joggers en thai-chi beoefenaars.
Naar de nog door de Engelse zeer mooi aangelegde botanische tuin geweest, het Nationaal Monument, het Merdaka plein, het cultureel centrum gaan bekijken.
De kerstkoopjes zijn hier al volop aan de gang.
Met de bekende Kerst-evergreens die in een eindeloze lus gedraaid worden.
Kerst is business en dus Halal?
Binnen een paar weken zijn het hier verkiezingen en het gaat hier hard tegen hard.
Maleisie is altijd al moslim geweest ,maar zeer tolerant tegenover andere godsdiensten.
Helaas hebben ze hier ook meer en meer extremisten die volgens de regering heel Maleisie zullen ten onder brengen.
Er zijn nu al 4 provincies waar die de meerderheid hebben, 3 in het noorden aan de grens van Thailand en 1 in het oosten.
Daar zijn nu al bvb de banken en openbare diensten op vrijdag en zaterdag gesloten, ipv op zaterdag en zondag.
Penang en zijn knutselaars van de ochtendploeg is er vlakbij.
Hier in Kuala Lumpur draait de economie nog zeer goed, de mensen zijn zeer vriendelijk;
Extreem eigenlijk.
Veel mensen spreken mij aan en vragen of alles ok is en ik heb veel vriedelijke babbels.
Iedereen glimlacht mij toe;
In een hoofdstad!!
Daarnet een grote fles water, een grote fles cola en mijn 2 flesjes bier voor vanavond gaan kopen in de supermarkt.
De bewakingsagent die er altijd rondloopt ging met me mee naar de kassa en ik mocht voorgaan;
Groetjes uit Taipei, hoofdstad van de Republic of China, Taiwan.
Ik wist er niet zoveel van , dat het één van de Aziatische Tijgers is , dat ze jaren de hoogste toren ter werled hadden ,101 verdiepingen.
Het begon al in het vliegtuig.
Rustig, stil, geen hoofddoek meer te zien.
In de luchthaven geen vuile , natte WC meer, maar zo'n zalig full-option Japans model met geluid verhullende knoppen en verwarmde bril.
Toen ik na mijn nachtelijk dutje op de luchthaven wakker werd, stond mijn persoonlijke veiilgheidsagent 'het' te doen tegen de liftdeur, zijn tai-shi oefeningen;
Taipei is een zeer leefbare stad.
Als toerist heb je genoeg aan het uitgebreide metronetwerk met ongeveer 100 stations die je zowat overal brengen.
Frequentie zowat om de minuut, soms moet je eens 3 min wachten.
Vanaf het station is het dan nog 300-500 meter wandelen naar een bezienswaardigheid , zeer goed aangegeven.
De metro is zeer proper , er wordt nog opgestaan voor een ouder iemand, er wordt ordelijk op een rij gewacht, er wordt niet getelefoneerd maar een sms-je gestuurd, er wordt niet luid gesproken, men draagt monddoekjes om anderen niet ziek te maken.
Taipei is een zeer groene stad;
Binnen de stadsgrenzen en het metro netwerk kan je warmwaterbronnen bezoeken , naar het strand,een vlinder-trail gaan doen;
Er zijn tientallen hike-trails in de heuvels en bossen rond de stad, en er moeten een paar 100 km fietspad langs de rivier zijn.
Maar ook elders in de stad overal een aparte fietsbaan.
De fiets kan ook mee met de metro.
Er zijn natuurlijk ook veel musea en historische gebouwen en tempels;
Shopping mall's zijn groot tot zeer groot;
Aan de restaurants staan soms lange rijen , maar de porties zijn lekker en groot;
Er zijn heel wat toeristen in Tapei, maar allemaal uit Honk Kong, Maleisie, Singapore en veel Taiwanezen ook.
Ik ben hier nu 5 dagen en heb nog geen ' westerling' gezien.
Dus ja, de schoolkinderen op museumbezoek joelen als ze me zien, hello!! hello!!!
Ik wordt op mijn schouder getikt, wil je samen met mij op de foto?
De metrostellen zijn gebouwd door Siemens ,maar met een lager plafond;
Iedere keer als ik in en uitstap maak ik dus een respectvolle buiging voor het systeem.
Mijn kennis van de taal beperkt zich tot Nie How en nog een paar woorden.
Hun kennis van het Engels is beter, maar meestal wordt ik toch bij de hand genomen en geleid tot waar ik moet zijn;
Onderweg wordt er veel gegiecheld, gezongen en aan tai-shi gedaan.
Taiwan ligt zowat op de Kreeftskeerkring , dus na het evenaarsklimaat van Kuala Lumpur nu een temperatuur tuissen 20-25 gr.
Wat ik al bezocht heb?
Tamsui, met zijn fort, little white house en fishermann's warf
Hongshulin, met de mangrove hike;
Beltou en Xinbeltou, met de hotsprings en de Plum garden.
Kaohshiung is de 2de stad van Taiwan , de 6de grootste containerhaven ter wereld en ligt beneden de kreeftskeerkring;
Het is hier dus jaarrond 25 gr overdag, 20 gr s' nachts;
Alles ademt hier relaxatie.
In de metro bvb , heel wat minder druk dan die van Taipei , speelt een rustgevend muziekje, gecombineerd met het geruis van een beekje en het gefluit van vogeltjes;
Veel kunst in de metro, maar ook in de stad.
de straten zijn breed , zeer breed.
In deze stad meer dan 250 km fietspaden en ze worden intensief gebruikt ook.
Evenveel voetpaden , weg van het lawaai van het verkeer.
Ook hier nationale parken binnen de stad.
Men spreekt hier Mandarin Chinees , maar ook Taiwanees en Hakka , en voor de anderen zoals ik in de metro gelukkig ook Engels.
Goodmorning is hier het woord dat iedereen hier met de paplepel binnenkrijgt.
Je hoort het in ieder shop , van iedere bedelaar.
Het klimaat leent zich hier om op straat te slapen ,maar vragen doen ze dus niks.
Bovendien heb ik er hier nog maar 1 gezien met een Taiwanees Dollar bakje.
Ergens doet me dit denken aan Medellin vorig jaar.
Alleen aten ze daar de kip, hier het ei;
Vriendelijke bevolking , nergens zo gemakkelijk om contacten te leggen.
Men spreekt je zelf aan om een foto te nemen , geeft advies over wat je moet gaan zien.
Fedex stopt om te vragen of hij kan helpen.
Verder zijn hier natuurlijk massa's Chinese tempels.
Een trein in Taiwan rijdt op de minuut, iedereen wacht ordelijk op het perron op de plek waar je wagon gaat stoppen.
De treinreis en de wagon kan ik niet anders omschrijven als cosy.
Er is ruimte zat, er zijn gordijntjes, men komt al direct met eten rond;
Ook hier weer vriendelijke bevolking die me hun plaats afstaan om foto's door t' raam te kunnen nemen.
Het is een hel mooie, ontspannen rit dwars door het eiland.
De natuur is prachtig en er zijn veel kilometerslange tunnels dwars door de bergen aangelegd;
Er zijn aankondigingen in allelei talen , waaronder Engels.
Eigenlijk zijn die niet nodig.
Als er op je ticket staat , aankomst 13u02 , stap uit en je bent er .
In het station wacht de toeristische dienst je op met gratis kaartjes en informatie , gaat met je mee naar de goede bus en vertelt de chauffeur waar je moet zijn.
Taitung heeft geen metro, geen shoppingcenters van 15 verdiepingen met nog een bioscoop en een permanente sinksenfoor op het dak.
Taitung is een klein stadje van 120.000 inwoners , en heeft de grootste aboriginal bevolking van Taiwan.
In Taiwan noemt men Taitung The Garden City;
Er is hier een Seaside park, een Black Forrest Park, echt waar, nog een ander Forrest park, Lilu Mountain scenic area, met uitzonderlijke rotsformaties, the Old Railway Park, hot springs.
Om te wandelen , te fietsen , te ontspannen en te bruinen zonder moeite ben je hier dus aan het juiste adres.
Morgen mijn laatste dag in Taitung, dan nog een dagje Taipei.
Tijd dus om afscheid te nemen van Taiwan.
Mijn verwachtingen waren hoog gespannen, Taiwan heeft me zeker niet teleurgesteld.
Ik heb veel plezier aan Taiwan en de Taiwanezen gehad , en zij ook aan mij, daar ben ik zeker van.
Ik heb hier CNN op TV en zie dat de Maja's net het laatste blaadje van hun 'druivelaar' afgescheurd hebben.
Hier loopt 21 december al op zijn eind.
Er kan natuurlijk altijd nog een zware aardbeving gebeuren..
Groetjes uit Hong Kong!
Foto's Hong Kong 2012
Van shoppingparadijs Hong Kong naar shoppingparadijs Singapore , met een tussenstop in Kuala Lumpur.
Foto's Singapore 2012
Groetjes uit Kuala Lumpur, Maleisie!
Groetjes uit Phnom Penh, Cambodia.
De bus van 9 uur vertrok om 8u45 , te vroeg dus, en was eigenlijk de bus van 8u15 die dus te laat vertrok.
Sihanoukville is de belangrijkste haven van Cambodja,een klein stadje aan de golf van Thailand en DE strandbestemming van Cambodja.
Foto's Cambodja 2012
Groetjes uit Kuching, Borneo, Maleisie.
Ik was hier in Kuching op de afsluitende plechtigheid van Chinees Nieuwjaar.
Georgetown ligt op het eiland Penang, iets ten zuiden van Thailand.
Ik ben in Penang ook nog naar de Kek Lok Tempel geweesst, de grootste boeddhistische tempel in Azie.
Foto's Maleisie 2012
Groetjes uit Zuid Korea.
Ook aan deze reis komt een eind.
Foto's Zuid korea 2012
Het is even geleden , maar voor zij die dachten dat er achter de Z van Zuid -Korea niks meer kwam.
Yerevan had ik zo wat gezien , dus wat uitstapjes naar 'den buiten' georganiseerd.
Foto's Armenie
Welkom in Georgie.
Op een bankje genieten van de zon.
Batumi ligt aan de Zwarte Zee, zo'n 20 km ten noorden van de Turkse grens en is de hoofdstad van Adjarie.
Foto's Georgie
Groetjes uit Kroatie!
Vanuit Zadar met de bus naar Split.
Foto's Split- Trogir-Omis.
De rit van Split naar Dubrovnik, Parel aan de Adriatische Kust was zeer mooi.
Foto's Dubrovnik.
Vanuit Dubrovnik uitstapjes gaan maken.
Foto's Montenegro en Bosnie Herzegovina
Groetjes uit Thailand!
Vanuit Chiang Mai kan je de bus nemen naar Laos.
foto's Laos 2012
Wat er eigenlijk Unesco aan Luang Prabang was , is me niet duidelijk geworden.
Foto's Thailand 2012
Een nachttrein van Udon Thani naar Bangkok genomen, goed geslapen ,airco en geen karaoke.
Foto's Maleisie 2012
Groetjes uit Taipei, hoofdstad van de Republic of China, Taiwan.
Foto's Taiwan--Taipei 2012
Kaohshiung is de 2de stad van Taiwan , de 6de grootste containerhaven ter wereld en ligt beneden de kreeftskeerkring;
Foto's Taiwan--Kaohsiung 2012
Vanuit Kaohsiung de trein genomen naar Taitung.
Foto's Taiwan--Taitung 2012
