1 februari--verlof aangevraagd 9-31 mei 1 maart--loopbaanonderbreking aangevraagd 1 juni--30 september 3 maart--aanvraag visasupport Rusland 6 maand multiple entry--210$ 6 maart--plasma gaan geven --geen no-aidstest afgeleverd. 10 maart-- naar huisdokter--naar kliniek aidstest 20 maart--huisarts--aidstest negatief 23 maart--invullen formulieren ambassade 24 maart--Herbert naar ambassade Kazachtstan--geen transitvisa als we nog geen andere visa hebben. 25 maart--Herbert pikt alle formulieren op--formulier loopbaanonderbreking toegekomen--opgestuurd naar RVA 26 maart--Herbert naar ambassade Tadzjikistan--verhuisd--gebeld--nieuw adres--normaal enkel formulieren aanpakken op woensdag en vrijdag--formulieren toch aangenomen 27 maart--ambassadeur geen tijd om onze visa te tekenen--maandag terugkomen--onze uitnodiging voor Rusland is klaar--wordt opgestuurd met UPS 28 maart--onze uitnodigingen zijn in Belgie--worden maandag gebracht. 30 maart--ik ga een uur vroeger werken, ben hier gelijk terug met de man van UPS--op de Tadzjiekse ambassade zijn onze visa klaar--helaas , de man van de kluis komt pas om 16u30 31 maart--Herbert voor de vierde keer naar de ambassade van Tadzjikistan--ambassade gesloten--niemand neemt de telefoon op--na een half uur hoort hij een stofzuiger--geklopt op de deur--kuisvrouw komt open doen--"panimai pa russki?''pasporti?'--komt terug met 10 paspoorten, kies maar uit--we hebben dus onze eerste visum en een vergunning om naar de Paimir te rijden--110 euro 1 april--aanvraag voor multiple entry voor Rusland binnengeleverd, 2 aanvraagformulieren , 2 foto's, aidstest,verzekering, uitnodiging.--voorlopig geen problemen hier, we mogen onze visa maandag komen halen--70 euro 2 april--de Wit Russische ambassade beweert dat we slechts een transitvisum kunnen krijgen voor de 48 uur voordat onze russische visum begint--en die start al op 17 april..GROM!! 6 april--multiple entry voor Rusland OK 7 april--visumaanvraag Kazachstan, we vragen 1 double-entry en 1 transitvisum aan 8 april--Sergei, uit Ust-Komenogorsk heeft onze uitnodiging voor Kazachstan klaar. 8 april--150 euro betaald met betalingsbewijs voor visa Kirgistan 9 april--visum voor Kazachstan klaar--Herbert moet wel de bediende helpen om te zien welke paspoorten van ons zijn--110 euro 11-12-13 april--Herbert naar Minsk--geen visum avonturen 12 april--Sergei laat weten dat de aangetekende brief teruggekomen is, hij stuurt onze uitnodigingen nog eens op--in latijns schrift deze keer. 13 april--paspoort Herbert opgehaald in Zaventem 14 april--naar ambassade van Kirgistan--helaas, gesloten op dinsdag--dus visumaanvraag binnengedaan in ambassade van Oezbekistan.--160 euro betaald met betalingsbewijs voor visa Oezbekistan 15 april--we besluiten om geen transitvisum te nemen voor Wit Rusland, maar een gewoon toeristische--we moeten dus een paar hotels boeken voor de uitnodiging. 17 april--uitnodiging voor Wit Rusland 20 april--naar ambassade van Oezbekistan--visum Oezbkistan klaar--naar ambassade van Kirgistan--visumaanvraag afgegeven--moto moet ook op visum--visum zal klaar zijn maandag 27 april--150 euro--naar de ambassade van Wit Rusland--die kunnen natuurlijk geen visumaanvraag aannemen, ik heb geen paspoorten.Ik kom wel te weten dat ze 27-28-29 april en 1 mei dicht zijn--dus geen visumaanvraag mogelijk aansluitend met het terughalen van onze paspoorten in ambassade Kirgistan 27 april--Herbert haalt de visa voor Kirgistan af, moto staat op zijn visum;OK--doet dan de visumaanvraag voor Mongolie binnen--helaas, daar is 't niet meer als vroeger en niet zoals op de web-site--nu 1 week wachten--120 euro--dus maandag 3 mei zal onze visum klaar zijn, dan alleen nog die voor Wit Rusland 3 mei--Herbert naar ambassade van Mongolie--de visa zijn nog niet klaar--kan je later terug komen?--nee dus, twee uur gewacht tot de ambassadeur komt, visa gekregen--dan naar Wit Rusland voor de laatste visumaanvraag--is pas in 5 werkdagen klaar, maar volgende maandag is een feestdag, dus dinsdag 12 mei mogen we onze passen komen halen--100 euro 8 mei--toch maar eens gebeld naar de ambassade van Wit Rusland--maandag zijn ze dan toch open? 11 mei--ik naar Brussel en oef!! onze passen zijn klaar.. 13 mei--vertrek
Groetjes uit Kiev, Oekraine. Gisteren en eergisteren waren we in Wit Rusland, het land van Alexander Lukashenko. Aan de grens kwamen we te weten dat, bij verordening van de persident , we voor de moto een verzekering moesten afsluiten en ook een voor ons persoonlijk, zelfs al hebben we een verzekering die wereldwijd geldig is. Maar met 3 keer 2 euro was dat ook geregeld. Toen hadden we nog de fout gemaakt om te gaan aanschuiven in de iets-aan-te-geven rij. Wij dachten dat de moto iets van waarde was. We hebben dus een uur staan wachten tot er iemand van de inspectie kwam. Maar verder geen probleem. 't Was wel koud, amper 6 graden. Wit Rusland is een proper land, met vriendelijke Russisch sprekende mensen. De benzineprijs wordt aangeduid in dolars, euro's,russisch en wit-russische roebels. 3700 witrussisch roebels voor een euro. Minsk is een echte sovjetstad, alles is mooi en verzorgd, maar koud! We zijn eens een stadswandeling gaan maken en eens met de metro gaan rijden De volgende dag naar Gomel, een universiteitsstad waar we van Olga, een vriendin van Herbert ,een stadsrondleiding kregen. We hebben 't park en een museum gezien en hebben daarna champagne gedronken op de vriendschap. De volgende morgen , vandaag dus , in de gietende regen en bij 8 graden naar Oekraine. Wit Rusland , want nu in de niets-aan-te-geven-rij, zonder problemen buiten. Weg dus onze eerste visum. Voor Oekraine moesten we dus inderddad geen visum hebben. Wel een verzekering voor de moto. Die hebben we gehaald in een groezelig hok met etensresten op de tafel, op de vloer, 2 zatlappen in het hok , waarvan er 1 zijn roes op een vettige matras aan 't uitslapen was 40 euro voor 14 dagen verzekering; Oekraine is veel vuiler dan Wit Rusland. De kippen ,honden, ganzen,eenden, paarden lopen allemaal gewoon op 't straat. Er wordt veel gedronken. En 't was natuurlijk ook koud en nat; We zijn nu in Kiev, hotel Bratislava, nog zo'n oud sovjet hotel. Maar lekker warm binnen en morgen een ontbijtbuffet..
Over Oekraine. Het was toch nog niet zo slecht als het er eerst naar uit zag; We zijn het land binnengereden zo'n 40 km van Tsjernobil, en in die streek zijn natuurlijk de laatste 20 jaar weinig investeringen gedaan. En het was een koude , regenachtige dag. In Kiev zijn we het Kremlin gaan bezoeken , en daarna zijn we doorgereden naar Odessa, langs de enige goede weg die Oekraine rijk is. We wilden nog een ommetje maken langs Moldavie en Transnistrie, maar de weg was te slecht. In Odessa kregen we de hulp van een agent om een hotel te zoeken. Hij bracht ons naar een vakantiepark aan de Zwarte Zee, waar we lekkere shaslik , da's de plaatselijke variant van brochetten gaan eten zijn ,en een lekker lokaal biertje gedronken hebben bij de zonsondergang; Een zwoele avond; Volgende dag doorgereden naar de Krim, en een terrasje gaan doen op de dijk van Sebastopol, lekkere ijskreem. De volgende dag , via veel kronkelende baantjes door een natuurpark naar Jalta, daar op de dijk reuzengarnalen gaan eten. De Krim is prachtig!! Later de ferry vanuit Kertsj naar Rusland genomen. Daar kwamen we terecht in een bureaucratische rompslomp zoals altijd, maar uiteindelijk toch aan een verzekering geraakt; Verder richting Sochi , via nog veel meer slingerende baantjes. Gelieve geen rijvaardigheidscursus aan mijn broer geschenk te geven voor zijn verjaardag, hij oefent hier al genoeg. De Zwarte Zee en omgeving zijn hier ook zeer mooi. Alles is wel heel duur, dus huren we een hotelkamer voor 12 uur en halen eten in 't winkeltje; Dan de lage Kaukasus over , er zitten kamelen in de Kaukasus, zelf gezien, en via Kranodar naar het oosten. We rijden door Kalmukkie ,de boeddhistische deelrepubliek van Rusland. Leuk om nog eens in Elista, schaakhoofdstad van de wereld , te komen. Verder naar Volgograd, een lange , uitgestrekte stad aan de Volga. We bewonderen het grote beeld van Mamayev Kurgan , het beeld ter herinnering van de Slag om Stalingrad. Vandaag zijn we de Volga nog maar eens overgereden , nu over de zeer lange brug in Saratov naar Engels. Morgen rijden we tot Ozinki, het laatste dorpje voor de grens met Kazachtstan;
Ozinki was lieflijk , gezellig,klein ,een typisch russisch klein dorpje. De volgende dag naar de grens. Een paar betonnen gebouwtjes , verder is er zover de horizon reikt niks te zien. Veel traffiek gebeurt hier blijkbaar niet; De douanier krabt eens in zijn haar; Heeft geen idee of we een visum nodig hebben , een verzekering, welke documenten we moeten invullen. Gelukkig wil hij wel moeite doen , en begint dus rond te bellen. We staan er dus een paar uur voor het raampje; Herbert gaat eens naar t' Wc , maar komt , een beetje witjes rond zijn neus, terug; Hij kon nog wel wat uren wachten zei hij , ik ben dus niet gaan kijken. Na een paar uren mogen we verder. Kazachtstan is groot, zeer groot en zeer leeg , zo zullen we ondervinden. In het eerste stadje voorbij de grens sta ik een uur in de file aan de bankautomaat van de universiteit; De studenten rijden blijkbaar allemaal met een audi mercedes,opel of bmw. We rijden verder de steppe over , het is nog steeds koud Kazachstan is wel moeilijk te bereizen. De hotels liggen een paar honderd kilometers uit elkaar, ook de café's om iets te eten of te drinken zeer ver uit elkaar, en vooral , de wegen zijn SLECHT!!!!!!!!!!! De mensen zijn heel vriendelijk, alle opschriften nog in t russisch. De hygiene is ook niet je dat; Zo sliepen we bvb in een klein (hotel)kamertje met de WC buiten; Een houten huisje waarvan je de deur met je schoen opendoet, een houten vloer met een ruim bemeten gat , geen spoeling natuurlijk, geen verlichting,maar wel een haakje om je vest aan te hangen. Het soort plaatsen waar je probeert 's nachts niet naar t' WC te moeten gaan. Hoewel , sommigen schijnen er hun sudoku in te vullen.;
We waren in Astana, de nieuwe hoofdstad van Kazachstan. Weinig te zien. Wel een proper hotel daar , we huren terug een kamer voor 12 uur.
We rijden verder langs het Balkasj meer naar het zuiden, de streek van Dzjanbul,Taras; Een heel andere sfeer hier. Veel moskeeen, en opeens ben ik veranderd in maar-een-vrouw, ipv constant complimentjes te krijgen over mijn goed Russisch.
In Shimkent gaan we op zoek naar de grens. We moeten langs een aparte grensovergang voor buitenlanders , die natuurlijk niet aangeduid staat en niet gelegen is op de gewone hoofdweg. De grensprocedure zelf gaat nogal vlot; Iedereen spreekt Russisch en ook alle documenten, makkelijk zat, in t 'russisch.
We zijn nu in Oezbekistan , Samarkand. We houden hier een rustdag, onze eerste 10.000 km zit erop. Ontspannen sfeer hier, vriendelijke bevolking. ,
Samarkand is één van de steden van de Zuideroute. Het is fantastisch om hier te zijn,overland met de moto , en al die prachtige gebouwen te kunnen zien; Ze zijn echt zo mooi als op de foto; Weinig toeristen , hier dus geen verkopers van souvenirs. We zien wel wat ezeltjes , maar de meesten rijden hier met Daewoo, op gas. De huizen , met veel kleurrijke platen. De dames zijn mooi gekleed, de heren spreken alleen nog tegen Herbert, gaan onder de moto liggen. De politie houdt ons tegen , maar ook alleen maar om naar de moto te kijken. Samarkand is ook een universiteitsstad en dus veel jonge mensen; Veel terrasjes hier en goed weer. We genieten van shaslik met een biertje; Leuk detail hier. Het kleinste briefje is er één van 1000 som, 3000 som in een euro; Om een hotelkamer te betalen heb je dus een stapeltje geld nodig; Als je hier bvb 100 dollar wil uit de ATM halen , voer je je kaart in , tikt je code in , en dan krijg je een stapeltje geld van de bediende die ernaast zit, de stapel geld kan immers niet door de gleuf van de ATM; Op de markt zie je hier mensen lopen met hele plastiekzakken geld, die gaan dan bvb een wasmachine kopen. Zeer vriendelijke bevolking dus, lekker eten en eindelijk warm weer,zeer warm weer.
Na een rustdag bij 't krieken van de dag naar de grens. Het is echt nog vroeg, want de bediende aan het benzinestation valt bovenop de moto in slaap. Zoals te verwachten is de grensovergang tussen Oezbekistan en Tadzjikistan niet echt druk.het is een verzameling van houten huisjes , caravanetjes. De ontvangst is echter super! Enthousiiast worden we de hand geschud door de douane, die heel plechtig onze moto inschrijft in hun gulden boek . We betalen 40 US$ voor een toelating om 14 dagen op Tadzjiekse wegen te rijden,allemaal heel officieel en met veel stempels; Ook veel geluk en welkom gewenst door de man van het verzekeringskantoortje,welkom in Tadzjikistan! Hetzelfde bij de man van de sanitaire controle, hoewel die controle eruit bestaat van door een droge greppel te rijden. We rijden tot het eerste stadje . Ook wat ezeltjes hier, maar de meerderheid schijnt toch met een mercedes te rijden. Opeens is Herbert weer Sinterklaas. Iedereen zwaait, de kinderen roepen in engels en russisch hello!hello!, ze lopen een eindje met de moto mee. Iedereen probeert een gesprek aan te knopen met ons , jammer, maar de vrouwen lijken alleen Tadzjieks te spreken. We worden constant gevraagd om samen op de foto te staan Herbert wordt gevraagd om de moskee te bezichtigen , ik wacht buiten op een bankje. We gaan heel lekker eten , bezoeken de markt, wandelen rustig door het stadje. s' Avonds is er een voetbalmatch , nen derby tussen Dushanbe , de hoofdstad en Samarkant. De volgende morgen regent het. Er staan ons 250 km over onverharde bergpassen te wachten.We rijden een heel eind , maar de weg is echt te slecht. We rijden terug naar Pejikent en genieten daar van nog een dagje Tadzjikistan. Volgende morgen terug naar Oezbekistan ,op weg naar Samarkand gaan we een theetje drinken ,voor meer hebben we voorlopig geen Oesbeeks geld. Geen zorgen , men geeft ons een complete maaltijd als gewaardeerde , welkome gasten van hun land. Het wordt hier iedere dag warmer! We laten Herbert zijn zonnebril nog repareren en rijden dan verder tot Taskent..
Tashkent is een groene stad , met veel fontijnen en mooie gebouwen. We hebben met de metro gereden, de enige metro in Centraal Azie. Een mooie metro en heel proper, maar natuurlijk niet te vergelijken met die van Moskou Geen foto's van de metro , de politie is hier overal in deze stad. Ze zijn heel vriendelijk en behulpzaam, maar foto's nemen van de metro mag nu eenmaal niet. Waar we wel foto's van hebben is van de feestzaal naast ons hotel. Gisteren zagen we naast ons hotel een mooi gebouw, dus eens gaan kijken. Bleek een feestzaal te zijn , en ze waren heel wat taarten aan 't binnendragen. Gevraagd of we eens mochten kijken. Dat mocht. Een heel mooie, grote zaal , met al heel wat eten op de tafels. Die avond was er een trouwfeest van de zoon van de algemeen directeur van het vliegwezen van Oezbekistan voor zo'n 500 mensen. en ik zeg dan , als jullie nog een paar stoelen vrij hebben? en we werden uitgenodigd. Dus gaan douchen en onze enige propere T-shirt aangedaan. We zijn dus te gast geweest op een trouwfeest van Oezbeekse moslims. En wat doen moslims op een trouwfeest, Drinken , eten, dansen.. We hebben zo goed en zo kwaad het kon geprobeerd mee te doen. Veel getoast met cognac uit Samarkand, wijn gedronken , van alle schotels proberen te proeven. Mee gedanst met bottines en een jeans in plaats van in soiré , het voelde wat ongepast , maar ik heb toch wat geld voor het bruidspaar bij elkaar gedanst. Alleen, die taarten die we zien binnendragen hebben , die hebben we niet meer gezien. Wel een unieke ervaring! Morgen op weg naar Kirgistan!
Van Taskent naar Alma -Ata gereden, de vroegere hoofdstad van Kazachstan. Een grote stad met heel veel smog. Ze hebben er geen metro maar wel heel veel auto's,dus ademen gaat er bijzonder moeilijk. Er is wel een uitzonderlijk mooi nationaal park Medey vlak bij de stad. Binnen enkele kilometers rij je de bergen in , en de eeuwige sneeuw. Daaar is de lucht heel zuiver en de omgeving heel mooi! Een echte aanrader! De rest van de stad is niet veel , heel druk en dure auto's.
Vandaar zijn we naar Kirgistan gereden. Een zeer chaotische grensovergang met heel wat mensen met wel een dikke auto maar geen geduld. De douane maakte er korte metten mee. Zelf werden we heel correct geholpen. Bishkek , de hoofdstad is ook al zeer rijk , maar heel wat kleier dan Alma Ata en dus leefbaarder. De officiele taal in Kirgistan is Russisch , en het is ook het land waar alles nog het meest bij het oude gebleven is. Alle dagen feest!! Toen wij er waren vierden ze de nationele feestdag van Rusland, de volgende dag was het de feestdag van de brandweerman , en zo gaat dat maar door.. s'Avonds is er op het centrale plein een klank en lichtspel met massa's fonteinen. Zeer mooi! De volgende dag naar 't mooiste meer van Kirgistan gereden , Jizil Oegul; Een zeer mooi, groot meer , maar de weg er naartoe was minstens even mooi. Helaas wordt het hier elke dag steeds warmer, de zomer op de Zuideroute is nog een echte zomer! Daarom hebben we besloten terug naar het noorden te rijden. Met de opwarming van de aarde in gedachten , is het misschien tijd om de zijderoute te re-routen? Duizend jaar hetzelfde tracé. Tijd voor iets nieuws! We zijn nu in Kurgan , het zuiden van de Oeral. Als het weer het toelaat gaan we eens kijken of er geen kamelen leven in Noorwegen. De opwarming van de aarde..je weet wel.. Of was die laatste pint er ééntje teveel??
Groetjes uit Finland! Ja, de tijd vliegt voorbij en de kilometers tikken vlot aan.
Vanuit Kurgan zijn we op bezoek geweest in Miass, was vroeger een goudveld in Rusland. De grootste nugget daar ooit gevonden woog een mooie 42 kg. En die lag gewoon in de rivier. We bezoeken hier Stass, die woont hier nog in een klein traditioneel huisje.
Hij kookt natuurlijk voor ons , we hebben onze echte Russische banja gehouden , hout gestookt en met de berkenbladeren, slapen nog eens in een zetel in de woonkamer. Vandaar door de olievelden van Bashkirtostan en Tatarstan , twee deelrepublieken van Rusland om toch nog in de Stan-sfeer te blijven. De Oeral waren we toen al over , en dus terug in Europa; Daarna naar de datsa van Milana 50 km boven Moskou. Veel gegeten en gedronken en zalig geslapen.
s' Morgens een inleef moment wat een gans moet meemaken op een ganzenlever boerderij.
Ontbijt bij een russische baboeska is niet voor mensen op dieet.
Kasja, kefir, omlet, buterbrot, blini's., veel te veel..
De rest van de dag niks meer gegeten.
Verder naar Novgorod gereden en vaarna naar Petrazavodsk.
Kirkiness ligt helemaal aan het uiterste puntje van Noorwegen , vlakbij de Russische grens .
Volgens Jan Modaal zijn we dus helemaal aan the end off the road.
Een ander draait zich om en ziet het begin van een lange weg, vol nieuwe avonturen en uitdagingen.
Het is hier heel mooi, fjorden en speciale actische vegetatie, maar natuurlijk wel koud.
Gisteren waren we in Rovaniemi, thuis van Santa Claus.
We logeerden in hotel Santa Claus, oh, hoe origineel!
Vanop ons zonnig terras hadden we uitzicht op de stad.
De winkels mochten er maar bier verkopen tot 9 uur, dus voor één keer een biertje uit de bar in de kamer gedronken en gemijmerd bij de niet ondergaande zon.
Deze morgen voorbij Santa Claus Village gereden.
Santa Claus staat maar om 10 u op , dus we hebben hem niet gezien.
Maar onze foto bij 't overschrijden van de poolcirkel hebben we wel.
Vandaag heel veel rendieren gezien, maar geen enkel met een rode neus.
Rudolf , the Red Nosed Rendeer from Santa Claus, kon dus ofwel ook al niet vroeg uit bed , of is verlof naar een all-in hotel in Turkije.
Na een voorspoedige overtocht over de Finse Golf aangekomen in de Baltische Staten.
Estland is nog steeds proper, relatief goedkoop,Tallin blijft sprookjesachtig mooi.
In Parnu hebben we gelogeerd, rustig stadje, met winkelcentrum , winkellcentrums zelfs.
In de visafdeling hadden ze 3 aquariums met levende vissen, om maar een idee te geven.
Ze zijn dus mee met Europa en richten zich vooral op de handel-verkoop met Finland.
De benzine kost hier 1 euro , tegenover 1,5 euro in Finland.
Ook het bier is hier veel goedkoper, dus de ferry's zitten altijd overvol.
Letland is niet mee, ze hebben ook geld gekregen van de Europese Unie, maar sindsdien is er niets meer gebeurd.
Alles begint weer te vervallen , niks draait goed.
Litouwen daarentegen is weer proper, georganiseerd, goedkoop,vriendelijk.
We hebben er voor de zoveelste keer teveel gegeten , en hebben dan de ferry genomen naar de landtong--nationaal park Kursjkaja Kosja--om terug naar Rusland te rijden.
Schoon nationaal park, met weelderige bos en veel kuuroorden , gesponsord door Europa.
Voor één keer vlot in Rusland geraakt.
De enclave Kaliningrad.
Kaliningrad is zo Russisch als maar mogelijk.
Grote pleinen, grote gebouwen sovjetstijl, fontijnen , ijsjes,mooie dames, dat zie zelfs ik
En we konden er de ritssluitingen van onze jassen laten repareren.
Na ons s' morgens nog maar eens overeten te hebben de grensprocedure gaan doen met Polen.
Vijf uur in de blakende zon gestaan, de douane had aan beide kanten van Fort Europa een moeilijke dag!!
Misschien toch niet zo'n slecht idee om eens naar hun bierfeesten te gaan?
Dan via Neueshwanstein naar Pfronten gereden , op bezoek bij Hans, een dokter die ik vorig jaar in Krasnojarsk leren kennen heb.
Woont in een kleiner kasteel dan Neueshwanstein , maar met een vergelijkbaar uitzicht.
Dan door Oostenrijk voor de eerste keer naar Zwitserland.
Ik ben er nu --bijna--overal geweest.
In Basel, Bern, Lausanne, Montreux, Geneve, Evian, St Gallen, Zurich, Luzern, de Gottard Tunnel, St Moritz, Davoz, Lugano, St Bernardino, Como, Grand St Bernard, Chamonix.
Ik zend jullie veel groetjes uit China! Voorlopig valt alles goed mee; Er waren wel uitgebreide veiligheidsmaatregelen ter voorkoming van de vogelgriep; Je moet nu op de luchthaven nog maar eens een extra formulier invullen waarin je opgeeft waar je de laatste weken geweest bent , waar je de volgende week gaat logeren , op welke stoel je in ' t vliegtuig zat , wie ze moeten verwittigen als je ziek wordt.; Gelukkig heb ik niet moeten niezen! 't Wordt zo onderhand toch wel een hele onderneming , het vliegtuig nemen. Misschien kunnen ze die onzin van je schoenen uitdoen en met blauwe sokjes lopen al eens afschaffen? Veel mondmaskertjes gezien , dat wel.. Peking heeft een mooie luchthaven , veel bloemen en planten, veel licht , heel modern , proper , verschillende Chinese restaurants , massagesalons, maar ook bvb een Kentuckey Fried Chicken; Er zijn gratis WC's , naar keuze t' frans model of een gewoon. Er is gratis warm en koud water , dus de Chinezen vullen allemaal hun drinkflesje op, en ze maken ook van die vermicellisoup , zoals op de Russische trein; Er hangt mooi aangegeven hoe je naar het centrum komt. Ik ben met de airportexpress gereden, kost 25 Yuan tot aan een metrostation, daar koop je een ticket voor de metro, 2 Yuan en off-you-go! Metro proper , er wordt in t 'Engels afgeroepen aan welk station je bent , en welk het volgende gaat zijn. Je kan met lichtjes volgen op de map die in het ruituig hangt welke richting je uitgaat , en ook op het perron staat goed aangegeven naar waar de uitgangen leiden , en op de palen hangt wat het volgende station is in die richting en ook het eindstation van de lijn; Niets onoverkomelijk moeilijk dus. Ik heb dus mijn hotelletje gemakkelijk gevonden , onderweg zijn er mij wel al een paar fietstaxi's aangeboden. Peking is zo op 't eerste zicht een propere stad, veel groen, veel internetcafé's ,telefoonshops, veel winkeltjes met allerlei, grote chique gebouwen ook , ze houden blijkbaar veel van lampionnnetjes en de pagodebouwstijl; Maar ik heb natuurlijk nog niet veel gezien, ben alleen nog maar naar mijn hotel gegaan. Ik heb hier in t ' hotel een gratis upgrade gekregen. Mijn bestelde kamer -de goedkoopdte - was niet vrij. Ik logeer nu - voorlopig?- in een volgens oud-chinese stijl ingerichte kamer. Raam met uitzicht op een binnenplaats met lampionnnetjes, een stenen beeld van een chinese krijger in de hof, wel met een internetverbinding, een flatscreen TV, EN een bloementjes WC en een chinese kom-lavabo-meubel. Ook een minibar, kluis, een airco en warm en koud water. De afwerking van de douche is made-in-China, de badkamervloer staat binnen de kortste keren onder water; Oef, 't is dus niet allemaal perfect, maar 't gaat hier wel meevallen denk ik. Later meer!
Zoals beloofd wat nieuws uit Beijing. Mijn eerste avond ben ik nog eens gaan wandelen tot aan de Verboden stad. De noordoostelijke hoek, de Jao Lou toren (corner tower) is hier vlakbij; Ik ben vandaar gewandeld via de Eastern Glorius Gate Tower , nog een Corner Tower,de Meridan Gate , the Garden of The Eternal spring, Zomchan Memorial Hall, The Imperial Ansestors, The Working Peoples Theater, Altar of The Gods of Grain and Land. Ik zie het chinees leger oefeningen houden. Veel ernst en keurige paradepassen zitten er niet in. Ze staan hier maar wat fotogeniek te zijn voor de toeristen; En gelijk hebben ze , ze amuseren zich duidelijk. Verder door de Gate of Heavenly Peace en over de Gold water Bridges. Daar draai ik mij om , en kijk in de ogen van Mao; Het bekende portret glimlacht , vriendelijk --wees gerust--,maar ook een beetje --kijk eens waar we nu al staan, zie je wel.. Weer een aantal foto's genomen natuurlijk; Daarna het Tiananmen Plein overschouwd. 't Is groot, zeer groot; Er is het Monument van de Peoples Heroes, het Nationaal Museum van China, van de Chinese Revolutie en de Chinese geschiedenis, The Great Hall of the People, The Bank of China, Het Mao Zedong Mausoleum, The Zengyaun Gate Jianlou. Ik koop me hier een flesje plat water en zit even te genieten van het uitzicht. Even zitten en kijken. Daarna verlaat ik het Plein , en ga niet naar de grote KFC , maar sla links af voorbij Capital Grand Hotel. Daar ga ik een proper restaurant binnen en eet iets lekkers. Zelf gekozen van een foto. 't Was een soort lange bruine paddenstoelen met een klein hoedje , een soort vlees , soja en zeer pikant. Ik eet dapper met stokjes. De kok komt vlak voor mij een Peking duck snijden; Het restaurant zit vol Chinezen. Daarna heb ik nog een avontuur om het WC te vinden en ga dan verder. Het wordt al donker dus toch niet naar het station, Ik sla af op Taijichan Av , die uitloopt op Wangfuijing Av, DE winkel wandelstraat van Beijing. Mooi, levendig, rijk, alle dure merken vertegenwoordigd; Natuurlijk zeer toeristisch. Er zijn twee marktjes waar je eten kan kopen. Gebraden sprinkhanen , gebakken kevers, gegrilde inktvis; Ik ga voor de inktvis; Ik neem nog heel wat foto's; Vind toch nog 2 blikjes bier... Ook mijn hotel vind ik makkelijk terug , ga vroeg slapen.
Gisteren besloten te voet naar het station te gaan via Dongsi Avenue; Weer veel mooie gebouwen , oude en nieuwe. China Art Gallery , Peace Hotel, Peninsula Palace. Ik wandel het Oriental Plaza shopping center binnen, één van de vele shoppingcentrums hier. Dan ga ik even zitten in Dongdan Park. Ik drink een biertje en geniet van de rust. Veel mensen zitten hier te kaarten in het park. Ik krijg nog een massage aangeboden ,maar ik moet verder. Ik wandel door het Park of The Ming City Wall, het enige stukje stadsmuur van Peking zelf dat nog overeind staat. Mooi gerestaureerd , en met aangepaste muziek en mooi aangelegde tuin. Daarna wandel ik naar het station van Peking; Mooi gebouw, ik vind de ticketbalie en het lukt me om een ticket te kopen naar Shanghai voor volgende week. Ging vlotter dan ik dacht; Daarna rustig teruggewandeld naar het hotel. Over Beijing. Het is niet zo druk als ik dacht,het is zeer proper, je ziet overal mensen aan 't vegen. De hygiene? Ik ga regelmatig een bakkerij proberen, daar neem je dan je eigen schotel en je eigen voedseltang, daar zet je dan je keuze op en de kassierster pakt het in een plastieken zakje zonder je voedsel zelfs maar aan te raken. Ook hier probeer ik originele dingen te kopen; Gisteren iets wat leek op gebakken varkenshaar. Pork and Spicy stond er op het etiket. 't Was inderdaad pikant, dat varkenshaar,maar binnen in de koek zat er wel een lekkere zachte crème. Beijing is duidelijk mee, rijk, modern, geen crisis te zien. Wat wel klopt over Beijing is de slechte luchtkwaliteit. Ondanks de goeie metro , deze maand wordt er weer een nieuwe lijn geopend, ondanks veel bussen en fietsen, blijft het moeilijk ademen. Het is hier vochtig en warm, gelukkig nu tegen de avond nog slechts 25 gr.
Nog maar eens een verslag uit de sauna die Beijing heet! Vandaag eerst naar het Coal Hill Park gewandeld. Daarbij langs de noordingang van de Verboden Stad gepasseerd. De Verboden Stad is tot hiertoe de enige plaats waar ik aangeklampt word in alle talen. Zelfs Russisch spreken helpt hier niet, ze hebben wel een boek te koop in een voor mij verstaanbare taal. Jammer , ik wil hier alleen maar wat rondkijken , voel me heel even in Egypte. Ik vlucht dus de straat over en ga het Coal hill Park in. Dit park is een grote heuvel aangelegd met grond uit de Paleisgracht. Het is een mooi aangelegd park, met veel tempeltjes , maar ook een bonzai-verzameling, en veel bankjes om te genieten van de rust. Natuurlijk zijn er ook een hoop trappen in dit park, wat gezien de slechte lucht in deze stad ,soms een slok van de waterfles vraagt, maar je weet, eens gaat het weer bergaf! Boven gekomen heb je een parchtig uitzicht op de Verboden Stad. Als het helder weer is, en dat is hier , vrees ik ,alleen nog in hartje winter. Maar 't heeft ook iets , alle gebouwen in een nevel. Ik vraag aan iemand om een foto te nemen. Blijkt dat een Duitse dokter te zijn--zijn alle Duitsers dokters? Hij is aan 't eind van een once-in-a-lifetime-rally----GEEUW!! Met old-timers, kevertjes om precies te zijn. Enfin , als het jullie erin geinteresseerd zijn, dit is hun web-site www.vintage-challenge-2009.net Voor wie valt op Duitse dokters roland@vintage-volkswagen-challenge-2009.net De laatste Duitse Dokter die ik gezien heb, kickte op door de bocht gaan met de moto terwijl de koffers de grond raakten. Doorschuiven dus! Enfin , de mannen waren dus onderweg met oude VW, goed hoor! Gesponsord door VW, Lufthansa en Siemens , en toch was het een dure reis? De sukkels logeren nu ergens in een beveiligde wijk ,niets voor mij; Ik probeer liever te zien hoe China is, mensjes kijken en de kleine dingen zien; Ik heb gisteren de Beijing Stadsmuur gezien , mooi gerestaureerd en prachtig parkje, aangepaste muziek en geen bezoekers daar. Ik vraag me af, wil ik de Muur wel zien? Een muur is een muur? En de Verboden Stad?, Je kan al zoveel tempeltjes zien erbuiten, is het de moeite waard? Mijn tijd hier is zo beperkt. Ik geniet er minstens evenveel van om gewoon rond te wandelen en naar de Chinezen te kijken; Ze zijn natuurlijk wel anders. De lokale fietsenhersteldienst, de lokale gasflesleverancier,de kleine winkeltjes, de fietstaxi's. De honden --nog geenenkele hond gezien die van een formaat is dat ik een hond zou noemen. Allemaal beestjes die met gemak in een hoed kunnen, maar allemaal zeer verzorgd. De bussen hier zitten vol ,maar niet overvol. Ook de metro is netjes, duidelijk , goed georganiseerd. Aan de mensen die graag eens een overvolle metro zien, raad ik St Petersburg aan , ook voor de afgeladen-hoe-haal-ik-hier-adem-bussen, St Petersburg. De metro van Moskou blijft de grootste, de mooiste, mijn favoriete; Vervoert veel meer mensen dan St Petersburg ,maar met een veel hogere frequentie. Zonder discussie top-of-the-world! Maar we wijken af..; Ik laat mijnduitser dus achter op de berg met uitzicht op de Verboden Stad. Als ik het interessantste ben wat hij gezien heeft op zijn trip...no comment! Ik verlaat de tuin en bewonder de Witte Pagoda Tempel in het Park of the Northern See. Dan ga ik verder langs de Black Sea, bekijk de Drum tower en The Bell tower. Daarna nog even langs de Lama Tempel en de Conficiustempel. Daarna rustig naar huis gewandeld; Niet met de metro, dan zie ik meer van de stad. Aha, eten.. Dat gaat tegenwoordig als volgt. Als ik een restaurant zie dat er proper uitziet, zonder het bord " we have an English menu" , ga ik binnen. Daar sta ik , door vele jaren training verkregen wanhopig te kijken--waarna de lokale chef-kok mij een suggestie van het huis doet, en dat neem ik dan. Tot hiertoe altijd al goed afgelopen en gemakkelijker voor mij. Ik kan toch nooit kiezen!
Gisteren op bezoek geweest bij Mao. 10 yuan betaald om mijn tas af te geven ipv de normale 1 yuan, maar ik ben dan ook geen Chinees? Daarna in looppas aangeschoven voor de paspoortcontrole. Daar moest ik mijn portefeuille opendoen en blijkbaar zaten er genoeg euro's, roubels en yuan in om zonder verdere pascontrole tot het mausoleum toegelaten te worden. Het mausoleum. Je komt eerst in een grote zaal, met een groot wit-marmeren beeld van de grote roerganger. Waar ik van schrok is dat er nog zoveel mensen bloemen leggen aan dat beeld. Je kan ze 50 meter ervoor kopen aan een speciaal standje aan 3 yuan 't stuk. Zodat vriend Mao maar één soort bloemen krijgt. Toch wel 1 op 20 legt een bloemetje neer; Ik had mijn bijdrage al geleverd met die 10 ipv 1 yuan? Er staan nog veel meer planten , maar die zijn waarschijnlijk van de staat? In de volgende zaal ligt vriend Mao, hij knippert nog niet eens met zijn ogen. Lijkt mij veel minder echt ook dan Vadertje Lenin. In deze zaal schuif je gewoon door, en 10 meter voorbij de aquarium sta je in een winkel die prularia verkoopt. Een flauwe bedoening dus , heel wat minder waardig dan het mausoleum op 't Rode plein, waar geen enkele souvenir te koop is , plus dat je daar dan nog eens voorbij de herdenkingsplaten loopt van zoveel voor Rusland belangrijke mensen. Enfin, ik haast me dus terug naar de vestiaire. Moet daarvoor nog maar eens heel het Tiananmen plein rondlopen ,men is hier volop bezig met de voorbereidingen van 60 jaar bestaan; Daarna wandel ik nog tot het Nationaal Grand Theater, bijgenaamd het Ei. Daarna wandel ik naar de zuidkant van het plein, en via de Arrow Tower kom ik in de Qianmen Avenue. Een schok! Heel deze straat is als nieuw, stijl 17de- 18de eeuw, vol nieuwe winkels, een trammetje. Ik ga eens langs in het oudste, nu gerenoveerde Qianmen Quanjude Roast Duck restaurant. Daarna verder naar het Park of the Altar of Heaven; Het park vond ik wat minder , maar 't is wel groot en 't staat vol met prachtige tempels;
Vandaag naar de Verboden Stad geweest. Het regende een beetje , maar dat geeft niet. De lucht is hier blijkbaar altijd grijs, en door de regen was er eindelijk eens wat meer zuurstof in de lucht. De Verboden Stad is de moeite en de 60 yuan waard! De grote paleizen zijn zoals de postkaarten ze laten zien; Wat ik speciaal vond waren alle kleine steegjes ernaast , waar de vrouwen , de edelen, de ministers zaten; Allemaal kleine paleisjes met kleine steegjes, je kan hier voelen hoe iedereen iedereen benijdde, in ' t oog hield, plannen beraamde, hoe je hier bij elke hoek voor je leven moest vrezen. Terwijl buiten dit eiland de mensen niets hadden. Daarna nog eens naar het Tiananmen Plein geweest en mezelf getrakteerd in het enige Peking Duck restaurant van het plein; En ik zou ik niet zijn , als ik dan geen champignon-crèmesoep en pikante garnalen koos!!
Gisteren naar het Olympisch dorp geweest. Ik heb dus het " Vogelnest" gezien, live, en de "kubus" , het zwembad; Ik had voordien alleen maar een foto gezien van het stadion, in de krant, terwijl jullie waarschijnlijk allemaal de openingsceremonie op TV gevolgd hebben. Vlakbij het " Vogelnest" was er een speciale tentoonstelling van 1 jaar geleden Olympische Spelen, dus nu heb ik er ook wat van gezien. Je zal alleen maar in dat Olympisch dorp moeten werken en om de 10 minuten --on-world--one dream--hetzelfde melodietje moeten aanhoren; Maar het Nest is dus wel de moeite , en ook het speciale metrostation , de vele kunstwerken en de mooie rivier met veel groen en bloemen.
Op weg naar huis eens een supermarkt binnen gegaan. Ik ben altijd nieuwsgierig om uit te vinden wat ze daar zoal verkopen. Het was er druk--zeer druk--vol met Chinezen! Ik voelde mij als een kind in de spreekwoordelijke bollenwinkel! Van de meeste produkten heb je dus nog niet eens een idee wat ze zijn. Je kon er Peking Duck kopen in alle formaten ,maar vooral ook in alle verpakkingen? Ik naar de versafdeling; De kippenpoten , da's herkenbaar voor iemand die zoals ik op " den buiten' opgegroeid is, laten liggen. De varkenspoten ook; Ik ben dus geeindigd aan de verse sla-tjes. Ik wijs naar een sla die er uitziet als een soort garnalen. De bediende schept die in een kom. A rato van nog wat? nog wat? genoeg? Ik wijs een volgende sla aan die er ook lekker uitziet. Een soort --door kinderarbeid??-- samengeknoopte vermicelli? Verdwijnt in dezelfde kom. Ik gebaar , da's alles. Begint mijn bediende van dienst meer vragen te stellen. Wil ik zoveel zout, Wil ik zoveel olie? Wil ik deze saus? Wil ik zoveel kruiden? Hij begrijpt dat ik er niets van begrijp, dus doet hij maar wat hij denkt dat goed is; Het was een lekkere salade!
Vandaag is een regendag. Die gebruik ik om te rusten , ales te ordenen. Ik ga dus ook vandaag niet naar de Muur, misschien heb ik beter weer binnen twee weken als ik terug ben in Beijing. Morgen mijn laatste dag hier. S' Avonds neem ik de trein naar Shanhai; Ik ga op amper 10u12 min 1463 km zuidelijker op zoek naar beter weer..
Groetjes uit Shanghai! Mijn overgangsdag in Beijing was er één met rugzak , en dat geeft je dus een stempel; Eerst had ik een ontmoeting met een Nieuwzeelander die op zoek was naar een Starbucks; Getrakteerd dus op een koffie door iemand die het "echte" Engels sprak; Hij was gevraagd om hier Engels te komen doceren; Een paar uur later wordt Ik uigenodigd door een chinese studente om haar Engels te oefenen. Een truuk die in ieder reisboek staat , maar toch eens meegegaan; De Chinese neemt me mee naar een café-restaurant waar een thee 560 yuan kost; Ter vergelijking, ik was net een menu gaan eten aan 30 yuan en een cola gekocht voor 2,70 yuan; Ik dus verbaasd gevraagd of een Chinese studente zoveel geld heeft om mij te trakteren? Ik heb immers geen geld meer. Misschien nog 20 yuan voor wat water op de trein , en dan morgen in Shanghai travellers cheques wisselen. Onze pril ontluikende vriendschap kwam hiermee ten einde.
De trein naar Shanghai is een soort TGV; En coupé met 4 bedden , bovendien had ik het onderste bed; Gratis water en slofjes,een TV met 4 kanalen , gelukkig werkte het geluid niet; Per wagon 2 WC's, 1 voor de Chinezen , 1 voor mij. We halen 204 km/uur .Een Chinese trein is niet zo comfortabel als een Russische , een smaller spoor, bovendien versnelt en vertraagt de trein heel de nacht; Gedurende de nacht komt er ook regelmatig stank binnen via de airco, een weee geur.
s'Morgens stipt op tijd aangekomen; Shanghai is drukker , minder proper,de metro slechter georganiseerd, of toch voor een niet-chinees-sprekende-reiziger. In de metro moet ik eerst mijn bestemming opgeven, dan rekent de machine uit hoeveel ik moet betalen. Het is spitsuur, dus ik moet een aantal metrostellen wachten voor ik mezelf in een wagon kan drummen.
Mijn hotel goed gevonden , na wat discussie krijg ik ook hier een mooiere kamer, met minibar; Normaal hebben we vanuit de lobby uitzicht op de Oriental Pearl TV tower, maar ondertussen zijn er al zoveel nieuwe skyscrapers gebouwd.. Toch blijft het een mooi uitzicht;µVandaag heb ik me dus beperkt tot deze kant van de rivier. De nieuwe rijke kant van het 'parijs van het Oosten--kuch! Vandaag was een mooie dag, met veel zon en een windje; Prachtige gebouwen gezien , en er wordt nog steeds volop bijgebouwd; Voor Shanghai 2010 World Expo? Er is een zalig plekje in Pudong--Luijiazuli Greenland, een rustig parkje tussen alle hoogbouw, waar alle bruidpaartjes hun foto's komen nemen. Voelt echt aan als verlof--genieten van de warmte, de sfeer, het uitzicht!! Ik prijs mezelf gelukkig dat ik hier geraakt ben! Morgen ga ik naar de historische kant van Shanghai--het Parijs....
Gisteren dus naar de andere oever van de Huangpu rivier. Met de ferry , hier net achter de hoek. Er zijn verschillende ferry's , ik had er één gekozen ongeveer 2 km beneden het centrum. Schijnbaar neemt hier nooit een toerist de ferry , nog nooit zo aangestaard geworden. Alle anderen waren met een brommertje, bakfiets. Brommers en fietsen mogen hier niet door de tunnels onder de rivier, dus moeten we met de ferry naar de overkant. Ik betaal 0,5 yuan en krijg een plastieken jeton. Die moet ik dan 5 meter verder in een grote bak gooien. De ferry tocht duurt nog geen 10 minuten , maar we moeten wel de rivier kruisen. En het is hier druk op het water! De meeste schepen geladen met zand en kolen , en iedereen vaart zo snel als hij kan. Ik ga naast één van de drie reddingsboeien zitten en vertrouw op onze kapitein. Aan de overkant naar de Bund gewandeld. Da's het historisch centrum. Gebouwen uit de 19de eeuw, niets waar iemand uit West Europa wild van wordt, maar het is nu eenmaal één van de bezienswaardigheden. Ik word voortdurend aangeklampt voor een cruise op de rivier. De meest originele heb ik al gehad, ik spreek alleen nog Russisch en zij niet, dus word ik verder gerust gelaten , tot de volgende verkoper van cruisen.. Jammer alleen dat heel de promenade in restauratie is voor Shanghai 2010. Geen wandeling langs de rivier dus; Ik draai links Nanjing Road in; Dit is De winkel wnadelstraat. Onmiddellijk word ik aangeklampt voor de aankoop van een handtas en-of een horloge; Heb ik allebei al, weer red ik mezelf met enkel Russisch te spreken --of de doofstomme. Ik ga in een supermarkt voor de Chinezen binnen , zie wat ze allemaal verkopen, de drukte. Ze hebben hier nog het systeem van de centrale kassier, eerst bestellen, dan gaan betalen, dan goederen ontvangen.. Op het eind van Nanjing Road kom ik uit op Peoples Square, het centrale plein. Hier is ook het Peoples Park, mooi plein ,mooi park met vijvertjes, speeltuin..
Vandaag eens gaan verkennen waar ik volgende week mijn trein naar Guangzou moet nemen; Shanghai West Railway Station. Het lijkt wel een luchthaven , groot, nieuw; Hier in de ticketzaal geen loket voor buitenlanders,alles ééntalig Chinees , maar toch gelukt om een ticket te kopen.
Shanghai is rijker dan Peking, hier zijn nogal BMW's, Mercedessen en Audi's verkocht. Er zijn hier ook geen fietsen met bakjes meer voor de toeristen. Je wordt geacht met een brommer mee te rijden. Die wachten overal aan de metro , met een extra helm. Ahum-een 125 cc is hier een racemachine, bovendien ben ik bang van brommers; Het verkeersreglement zit hier ook wat vreemd in elkaar. Bij rood, stoppen sommige auto's , geen enkele brommer of fiets; Bovendien mogen die blijkbaar, of ze doen het toch , in een éénrichtingsstraat rijden. Moet ik ook nog opmerken dat er s' nachts geenekele van de brommers of fietsen een werkend licht heeft? Nog een verschil met Beijing. Shanghai is modern-kapitalistisch , geen pagoda's hier. Hier heerst de consumptie; Er zijn nog Chinezen met hun blauw uniformpje, zij vegen de straat. Recycleren doen ze hier ook. Constant zie je mensen op zoek in de vuilnisbakken op zoek naar pet-flessen, blikjes en glasflessen. Veiligheid is al heel wat minder . Als je één chinese stelling gezien hebt, in bamboe en bij elkaar gebonden.; Mijn kamer is hier net tegenover een nooduitgang , die met een goede degelijke ketting is afgesloten. Geen zorgen , ik zit op de eerste verdieping en het raam is twee meter ver. Nog een tip voor wie naar hier wil komen. Neem in de metro de trap en niet de roltrap. Geen geduw op de trap. Niemand neemt de trap, maar sommigen doen wel hun tai sji oefeningen terwijl ze staan te wachten . Helemaal het been draaien tot achter het oor. Kan er mij misschien ook eens iemand uitleggen waarom een chinees, als zijn kind (1-2 jaar) moet plassen , dat midden van de entreehal van een groot shoppingcenter laat doen?? Een beetje discreet gaat toch ook? Of is het de bedoeling dat je ziet dat het een jongetje si? Zijn de broekjes voor een kind hier zo duur? en welke godsdienst schrijft voor dat je kind niet de grond mag raken met zijn voetjes ? Veel vragen blijven..
Een laatste mail uit Shanghai. Morgen neem ik de trein naar Guangzou, het vroegere Kanton. Nog eens 1700 km naar het zuiden. Gelukkig wordt er geen tyfoon voorspeld, dus wordt het alleen nog warmer. Deze trein vertrekt al om 11uur, dus ik ga nog een stukje China kunnen zien. Door't raampje van een trein. Als mijn informatie klopt reis ik nu tweede klas, met zes bedden , en stopt onze trein 14 keer. Benieuwd of ik onderweg andere medereizigers krijg? Ik blijf gewoon zitten tot iedereen eruit gaat. Guangzhou is een eindstation, dus een makkie. Ginder hoop ik dan een stadsplan te kunnen kopen , voorlopig heb ik alleen een plannetje van de metro.
Vanavond dus de laatste keer de lichtjes van Shanghai. Zoals alle grote steden is alles hier s' nachts prachtig verlicht. Shanghai was wel een leuke stad. Eens je de top-toerist plaatsen verlaat , en dat zijn er niet veel, wordt je gerust gelaten. Ik val natuurlijk wel op. Ik heb geen zwart haar , heb een bleke huid,ben minstens een hoofd groter dan de modale Chinees. En ik heb nog een fototoestel waar je door een raampje moet kijken. Daar heb ik hier al wat opmerkingen over gekregen , interessant om eens te zien. Een paar kindjes hebben ook al eens aan mijn haar komen voelen , en staren.. Maar ik heb ook al bloemetjes gekregen van diezelfde kindjes. Het valt wel op dat er telkens maar één kindje is, omgeven door ouders en grootouders. En de Chinezen zien hun kinderen natuurlijk ook graag.
Verder is Shanghai vooral een shoppingstad, met heel veel grote winkelcentra. Hier zijn het nu de shoppingdays tot 8 oktober, en shoppen doen ze!! Er zijn natuurlijk veel Chinezen , en als die allemaal iets kopen. Op Times Square hadden ze hier een voorstelling van Top Merken , Rolls Royce, Aston Martin , Spijker en een paar BMW moto's. Voor de iets rijker dan gemiddelde Chinees dus.
De bouw gaat hier ook nog goed. Ik ben eens gaan kijken naar de bouwwerf die volgend jaar de wereldtentoonstelling Shanghai 2010 moet worden. Het Chinapaviljoen is al klaar, aan de rest is men al volop bezig. Maar ook met de aanleg van nieuwe wegen, nieuwe parken , nieuwe metrolijnen. Met de inrichting van de officiele souvenirswinkels voor Shanghai 2010. De illegale poppetjes zijn wel al klaar..made in China staat erop. A propos , in een winkelcentrum hadden ze dure Volvo's staan , ingevoerd uit Belgie; Dus niet alles komt uit China!
Toen ik dinsdag vertrok uit Shanghai waren de Chinezen aan 't dansen op Times Square. Stijldansen , dat kan ik niet, bovendien moest ik een trein halen. De trein was er dus inderdaad één van een klasse lager. Geen slofjes, geen water,met 66 in één wagon , de bedden 3 hoog. Gelukkig had ik een onderste bed. Maar ook hier berekend op kleien menen. Keurig rechtop gaan zitten ging niet , dus heb ik heel de tijd wat onderuit gezeten. De bedden erboven hadden nog minder ruimte, het bovenste was al helemaal een ligplaats. De bagage moest in de gang in een rek boven het raam. Veilig iets wegbergen is dus niet mogelijk ,maar schijnt niet echt een probleem te zijn. Gelukkig hadden deze Chinezen ook niet veel bagage mee. Verder 2 WC's, Chinese stijl, 2 wasbakjes en een boiler met warm water. Per 6 bedden ook nog een TV ,met niks op. En wat doet een Chinees als hij op de trein zit? Eten! Het begon al in het station. In de wachtzaal , waar ook warm water is , waren ze vermicelli aan 't eten. En we waren nog maar 10 minuten aan 't rijden of ze kwamen op de trein al met warm eten rond. Dat is zich blijven herhalen a rato van iedere 10 minuten een drankkarretje , een warm-eten-karretje,een vers-fruit-karretje. En opnieuw en opnieuw.. In ieder station waar we stopten was er natuurlijk ook vanalles te koop, maar daar maakten ze weinig gebruik van. Bovendien eten ze niet , ze schrokken alles naar binnen. Ook populair zijn zonnebloempitten eten en nootjes.. Tegen een tempo dat op de Olympische Spelen niet zou misstaan. Er staat zelfs een apart schaaltje voor, per 6 bedden, en dat wordt iedere uur leeggemaakt; Ik kon mezelf wel slaan , ik had een pak koekjes gekocht en 2 cola's. Misschien omdat er op de vorige trein niets te koop was? Ik zou nogthans beter moeten weten na 100.000 km spoorreizen. Enfin , ik had dan toch geen risisco op touritica , de WC's waren niet van die aard dat ik er graag kwam. Ook al je bezittingen meenemen naar het WC was niet echt een optie. Al bij al een rustige nacht , want hoewel mijn 5 naaste bedgenoten nog niet eens probeerden goedendag te zeggen, hebben ze 't wel rustig gehouden, dus geen TV aan bij ons en geen karaoke s' nachts. Ook hebben ze me geen eten aangeboden ,maar ze zullen wel gekeken hebben. Nog iets , als je bij deze klasse de trein neemt moet je je origineel ticket afgeven en krijg je daarvoor een plastic kaartje in ruil , met daarop net hetzelfde, je wagonnummer en bednummer. Ze komen je dan wakkerschudden als je op je bestemming bent, en dan krijg je je kaartje terug; Onze trein was bijna 3 uur te laat deze morgen.
Guangzhou ligt ter hoogte van Vietnam en Taiwan , dus echt in de tropen. Toen we uitstapten was er net een tropisch buitje. Dus even gewacht en dan naar de metro. Die is heel modern, er zijn zelfs mensen om je welkom te heten en je te begeleiden naar de treein. Opnieuw goed aangeduid. Ik logeer nu in een hotel vlakbij het grootste tentoonstellingspark van China. Weer heb ik een grotere kamer gekregen dan besteld , er zijn niet zoveel gasten. Er is een TV met veel posten ,maar niks op. Een kamertje met uitzicht op de Pearl Rivier en het zwembad op de 6de verdieping. Hier heb ik niet naar de sauna gevraagd, daarvoor moet je hier enkel de deur uitgaan. Echt tropische begroeiing hier, lianen in de bomen.
Aha, en en wat heb ik door het raampje van de trein gezien? Weinig zon , het was gisteren , en vandaag trouwens ook , nog maar eens een grijze dag. Maar toch.. De Meitan Motorcycle fabriek, nooit van gehoord. En veel chemische fabrieken , maar die zijn zo stout om nog niet eens hun naam te vermelden. In zowat iedere stad hebben ze een hotel van de keten Motel 168 en Home Inn. In de meeste stations zijn er op de perons ook aanduidingen in t Engels, of het treinnummer is aangeduid, en da's eigenlijk geneog. De hoofdwegen die ik zie zijn in goede staat, meestal ook met Engelse aanduidingen. Er zijn servicestations voor benzine, onderhoud,parking en WC's. Benzine kost 7 yuan; Er zijn helaas ook tollroads. Kleine dorpjes zijn zonder asfalt. Ik zie veel eendekwekerijen ,ganzekwekerijen , varkenskwekerijen, viskwekerijen; Veel rijstvelden en druivenranken. Veel water hier aan deze kant van China, overal water, tot tussen de huizen. China lijkt hier wel op een grote delta waar reuzenmollen grote heuvels gemaakt hebben. En alles in dat mooi tropische donkergroen , en met aangelegde terrasheuvels. Heel veel nieuwbouw ook. Onwillekeurig stel je je toch de vraag wie dat allemaal gebouwd heeft? Want dit is een wereldwijd fenomeen; Veel van hun nieuwe huizen , waarin dat enig kind verschillende kamers moet hebben, hebben ook een soort torentje en de oude beschermdraakjes op het dak. Op veel daken staat ook een zonneboiler. De koeien lijken wat op een nijlpaard, wel met lange spitse horens ,maar met hun buik in 't water en grijs-bruin. Ze zijn omringd door ibissen en moeten helaas ook werken. De GSM is hier ook al ingeburgerd. Iedereen belde en werd gebeld. Behalve ik. Ze zullen nogal gekeken hebben, de Chinezen!!
Hoe is het zuiden van China? Het grootste verschil is dat men hier veel vriendelijk is. Beleefder , men houdt meer rekening met elkaar. Het begint al in de metro , waar je overal , aan de automaten, op de perrons ,personeel ,maar ook gewone mensen hebt die je willen helpen. Men probeert hier ook de Chinezen wat op te voeden, dus ze te leren om eerst de mensen laten uit te stappen , en dan pas de metro in te stappen. En altijd erbij , dat vriendelijke 'Thank you' , in perfect Engels , ik neem aan ook in perfect Chinees. Ook buiten op straat , als ik sta te turen op mijn toch wel rudimentair kaartje van Guangzhou , vraagt men mij bezorgd of men mij kan helpen. Er is zelfs een vriendelijke dame die meer dan een kilometer in 35 gr meegewandeld heeft om mij de ingang van de metro te wijzen. Guangzhou is een mooie stad, naar ik aanvoel authentieker Chinees; In ieder geval anders dan Beijing en Shanghai. Er is hier nog een hele buurt , de Shamian wijk , met huizen uit de koloniale tijd en prachtige oude bomen. Ik ben er eens in het chique Swan Hotel naar 't WC geweest. Ik doe wat ik me kan permiteren. Er is een eilandje in het midden van de Pearl Rivier , met prachtige uitzichten over de stad. Ik heb gewandeld door de buurten waar men nog tranfo's , condensatoren en , uit-welke-eeuw? batterijen verkoopt. Dan is er natuurlijk ook in deze stad de New Town. Met een massa indrukwekkende , grote, nieuwe wolkenkrabbers. En een massa nieuwe appartementen. Het zij ze gegund ,de Chinezen , hun nieuwe woonst; Als je ziet waar ze vroeger in moesten wonen, nee, dan beter een nieuw appartement. Zoals gezegd, heel vriendelijke mensen hier. Ze zeggen spontaan 'hrllo!'. Gewoon , vriendelijk ,zonder iets te willen verkopen. Behalve misschien die ene. Ik was vlakbij het treinstation naar Hong Kong naar de Mc Donalds gegaan voor het world-wide-web van propere WC's. Sta ik mijn handen te wassen. Komt de general manager bij mij. Vraagt van waar ik ben; Belgium Ha! good chocolats , good beer!! Ja, dat hebben we. Kom ik uit het franssprekend landsgedeelte? ik zeg no Flamand? Ik zeg oui! Ja , soms sla ik alle talen door elkaar. enfin , de jongen wou, moest me persé terugzien. Vanavond , na zijn shift , een theetje? Ik zeg no , geen tijd. Heb ik een GSM? Met mijn breedste glimlach zeg ik ja, maar dat die wel afstaat. Alleen maar een theetje, en ben ik getrouwd en heb ik kinderen? Ik zeg nog eens No , en laat de kans van een lief met een managersfunctie bij een groot Amerikaans bedrijf aan mij voorbijgaan. Zo geraak ik natuurlijk nooit aan een lief, en bovendien was dit waarschijnlijk ook mijn laatste kans op een gratis 'echte' Chinese massage. Vanavond mijn laatste avond in Guangzhou. Morgen namiddag terug de trein op naar Beijjing. Terug een T-trein , van Trager of 'T is dan toch goedkoper?
Terug in Beijing een geleide tourrit gemaakt naar de Chinese Muur. Nu mag ik mee op de bus , want om veiligheidsredenen mag je niet naar de Muur, tenzij je al langer dan 7 dagen in het land bent. Nog een maatregel om de vogelgriep tegen te gaan. Individueel naar de muur was nogal omslachtig, in groep vanuit de Holiday Inn was wat duur. Bovendien liep ik dan het risico om tussen een groep Nederlanders te eindigen. Ik dus , toch wat origineel , met een bus Chinezen naar de muur. We stoppen onderweg voor een maaltijd en een shoppingmogelijkheid . Taalbariere natuurlijk, hoelang blijven we hier , wanneer moet ik terug aan de bus zijn. Dan verder naar de Muur. Daar krijgen we een paar uur vrije tijd om de Muur en de omgeving te bewonderen. Het is er heel druk ,heel veel bussen toeristen , maar het is prachtig. Dit stukje Muur ligt midden de bergen en is grotendeels gerenoveerd. Je loopt een stukje bovenop de muur, die verassens steil is. Soms zo steil dat je heel voorzichtig moet lopen. De vergezichten zijn prachtig. Een uitstap echt de moeite waard!!
In Beijing ga ik ook nog naar de zoo gegaan. Een zeer mooie ,grote zoo, met natuurlijk heel veel panda's. Ik heb er uren zitten naar kijken!
Ook nog eens gaan genieten van het uitzicht op het Tiananmen Plein.
Italie--Milaan 2009
1 februari--verlof aangevraagd 9-31 mei
Groetjes uit Kiev, Oekraine.
Over Oekraine.
Samarkand is één van de steden van de Zuideroute.
Na een rustdag bij 't krieken van de dag naar de grens.
Tashkent is een groene stad , met veel fontijnen en mooie gebouwen.
Van Taskent naar Alma -Ata gereden, de vroegere hoofdstad van Kazachstan.
Groetjes uit Finland!
Groetjes uit Kirkiness, Noorwegen.
Gisteren een uitstap naar de Noordkaap gemaakt.
Groetjes uit Hell!!
Groetjes uit Helsinki!
Na een voorspoedige overtocht over de Finse Golf aangekomen in de Baltische Staten.
Foto's Zijderoute-Noorwegen-Zweden-Finland-Estland-Letland-Litouwen-Kaliningrad
Hallo,
We zijn aangekomen in de laatste -Stan van deze reis.
Foto's Zijderoute--Duitsland-Oostenrijk-Liechtenstein-Zwitserland-Italie-Frankrijk
Hallo allemaal!
Ik zend jullie veel groetjes uit China!
Zoals beloofd wat nieuws uit Beijing.
Nog maar eens een verslag uit de sauna die Beijing heet!
Gisteren op bezoek geweest bij Mao.
Gisteren naar het Olympisch dorp geweest.
Foto's China 2009--Beijing--Peking
Groetjes uit Shanghai!
Gisteren dus naar de andere oever van de Huangpu rivier.
Een laatste mail uit Shanghai.
Foto's China 2009--Shanghai
Toen ik dinsdag vertrok uit Shanghai waren de Chinezen aan 't dansen op Times Square.
Hoe is het zuiden van China?
Foto's China 2009--Guangzhou--Kanton--De Muur
