De corona pandemie is nog niet voorbij, maar we zijn hopelijk op de goede weg.

Meer en meer mensen hebben een vaccin gekregen , ik ook.

Met dank aan de ensemble-2 study van Johnson & Johnson en het ITG.

Reizen was lang niet mogelijk , dus heb ik eindeloos veel wandelingetjes gemaakt in het park van Brasschaat.

De lente de zomer zien worden ,daarna de herfst, de winter en weer de lente.

Mooi ons park , maar na een jaar ben je dus rond.

Dus, volledig gevaccineerd begonnen aan het grot-syndroom te werken.

Zo noemen de wetenschappers het, terug wennen aan sociale contacten, meer mensen zien , en voor mij, reizen.

Rustig begonnen met een dagtrip naar Charlerloi, Brussel, een paar dagtrips naar Luxemburg, eens naar Aken , eens naar Trier.

Dat ging goed , dus tijd om er nog eens uit te vliegen.

Ik was nog nooit in Roemenie, het is niet ver en je mag er zonder test binnen als je gevaccineerd bent.

Ik dus een ticket gekocht naar Bucharest.

Er is hier een beetje oud, er is een beetje nieuw.

Zoals in de meeste voormalige sovjetstaten zijn er brede straten , gigantische gebouwen, veel groen, veel parken en veel bankjes.

Bucharest heeft ook een metro , da's dus handig.

Het is goed weer en de mensen zijn vriendelijk.

Meer moet dat niet zijn!!

Tijd om wat meer van het land te verkennen.

Van Sibiu tot Arad reis ik met de internationale trein naar Budapest.

Wagon 235 was makkelijk te vinden , er waren maar twee wagons.

Bijna geen reizigers , nog een gevolg van de pandemie?

Een rustige rit dus.

In Arad, keurig op tijd , stap ik uit de trein.

En daar begint het.

Mijn volgende , lokale trein, staat niet op het bord.

Ik laat mijn ticket zien aan iemand in spoorweguniform.

Ze kijkt ook op het bord, neemt me dan mee naar haar bureau, begint rond te bellen.

Ik begrijp dat mijn trein vandaag niet rijdt.

Ik moet naar het loket beneden.

Daar krijg ik een officiele stempel dat ik een andere trein mag nemen.

Die vertrekt 15 minuten vroeger!

Ik dus naar het perron.

De trein staat er al, weer twee wagonnetjes.

De conducteur wuift, stap maar al in..

Weer een trein met twee wagonnetjes, "iets ouder "dan de vorige, maar ik heb een luxe coupe voor zes voor mij alleen.

Bij nader inzien heb ik zelfs heel de trein voor mij alleen., er zijn verder geen reizigers.

Ik ga dus zitten en maak me op voor een zeer speciale rit.

Buiten staat de conducteur te bellen.

Mijn roemeens is niks , maar ik begrijp locomotief, locomotief...

Hij wijst naar mij , hoor hem nog eens locomotief zeggen , dan taxi, nog eens locomotief...en dan explicare...

De conducteur klopt op het raam, ik moet weer uit de trein.

Hij maakt me duidelijk dat deze trein ook niet zal rjden, ik moet wachten op de volgende , binnen anderhalf uur.

Gelegenheid dus tot wat sightseeing in Arad .

Anderhalf uur later is er een trein , heb ik medereizigers en vertekt de trein een kwartier te laat.

Het voelt als thuis...

Timisoara wordt 'het kleine Wenen ' genoemd, en ook 'de stad van parken en tuinen'.

Het echte Wenen staat nog op mijn to-do lijstje, maar dit is in ieder geval een mooi stadje.

Heel mooie pleinen ,veel terrasjes, prachtige parken, mooie gebouwen.

Langs de rivier zijn er zo'n 40 km wandel- en fietspaden aangelegd.

En voor wie niet zo sportief is, er is ook nog de bateau-mouche die je van het ene terras naar het andere vaart.

Het leven is goed in Timisoara!

Niet echt op de toerische route, maar volgens mijn reisboek wel de moeite waard, vooral s' nachts , zo staat het er..

Na Sibiu, 'werelderfgoed' , en Timisoara, 'het kleine Wenen' , is dit een stadje in --ik schrijf het maar gewoon over -- secessiestijl.

Nooit van gehoord, maar het is ook mooi.

Vaak heb je voor een reis een idee van hoe het land gaat zijn.

En zoals zo vaak is ook Roemenie niet wat ik ervan gedacht had.

Roemenie heeft duidelijk een lange en rijke geschiedenis.

En het is zeker niet een van de armste landen van Europa.

De Europese en de Roemeense vlag zijn overal en met dat geld zijn hier mooie dingen gedaan.

Blijkbaar hebben ze al de zeer dure auto's die ze tijdens de pandemie nergens in Europa verkocht kregen hier komen brengen.

Ofwel hebben ze allemaal de lotto gewonnen of is er toch zeer veel geld te verdienen in de bouw.

De gemiddelde Roemeen doet het werk al lang niet meer zelf.

Daarvoor hebben ze hier Indiers??

De modale Roemeen is verslaafd aan koffie gezien het aantal koffiegelegenheden.

En ook ijsjes, taarten en ander gebak vinden vele afnemers.

Terrasjes zijn overal en goed beklant.

En s'avonds , als ze niet op het terras zitten , schuift de jeugd in lange rijen aan aan de Mc Donalds en aan de 24 uur apotheek.

Oradea heeft dus een mooie binnenstad , een grote citadel en een prachtig klooster.

Het is een grote , drukke stad , de tweede grootste van het land, een universiteitsstad ook.

Ook hier mooie gebouwen en parken.

Roemenie heeft in iedere stad zowat op iedere hoek een kerk staan en ze zijn goed beklant ook.

Dit verlengde weekend vierden de orthodoxen Pinksteren.

Toch nog wat corona maatregelen , dus het aantal bezoekers in de kerk is beperkt.

Zo was blijkbaar het quotum voor de grote ortodoxe kathedraal al bereikt met de voorgangers van de dienst alleen al.

Dus stonden de gelovigen maar buiten op het grote plein.

De extreem dikke auto's van Oradea zijn hier niet meer te zien.

Zou die dan toch verkregen zijn door grensoverschrijdende handel met Hongarije?

In Roemenie zijn er wel opvallend veel winkels met tweedehandskleding en schoenen.

Blijkbaar geven ze hun geld liever uit aan koffie, ijsjes en terrasjes.

Het heeft een benedenstad en een bovenstad.

De bovenstad , met citadel , is Werelderfgoed.

Sighisoara zou ook de geboortestad van Drakula zijn, dus voor het eerst zijn er --weliswaar zeer weinig--souvenirs te koop.

Je kan het geboortehuis bezoeken en iets gaan eten op het terras van de familie Drakula.

 Verder zijn er alleen maar borden van --hier is Dracula nooit binnen geweest--met--ze zijn hier katholiek--een kruisteken op de buitenmuur.

De citadel is zoals ik ondertussen gewoon ben , zeer fotogeniek.

Ik logeer in de bovenstad in een fonkelnieuw hotel waar zelfs de kast nog naar het nieuw ruikt.

Zoals overal in Roemenie alles bijzonder afgewerkt met oog voor details.

Zo heb ik een douchevloer met mozaik en een wastafel geinstalleerd op het onderstel van een oude Singer naaimachine.

Ook hier komt het toerisme maar langzaam op gang.

In de week bijna niemand , in het weekend wat meer, maar vooral roemeense toeristen.

Het a la carte ontbijt wordt geserveerd vanaf 8u30.

Ik vind dat zeer laat, zij vinden het zeer vroeg.

Wie in ieder geval wel vroeg uit de veren kan zijn de bedieners van de lokale kerken.

De kerk vlak naast mijn kamertje luidt al de klok om 6 uur s'morgens, daarna nog eens om 7u30 en om 8 uur nog eens.

Ik heb dus geen moeite om op tijd aan het ontbijt te zitten.

Het is de hoofdstad van Transsylvanie en 10 keer groter dan mini maar prachtig Shighisoara.

Mijn verwachtigen waren hooggespannen omdat mijn gastheer in Shighisoara zei dat ik blijkbaar het beste voor het laatst bewaard had??

Ik logeer in een nieuw hotel, het a la carte ontbijt is ook al ver boven wat je ervan verwacht, de citadel is inderdaad sprookjesachtig..en toch wordt het nog beter volgens mijn gastheer, want "Brasov heeft het allemaal"?

Ik sta dus ruim op tijd op het perron van het ook al mini station van Shighisoara.

Ik heb nu een ticket voor een stukje met de internationale trein Wenen- Bucharest.

De trein is te laat.

Er zijn geen aankondigingen,, geen schermen, maar wel andere reizigers , en iedereen wacht.

Er komen tijdens het uur dat we staan te wachten trouwens geen andere treinen.

Dus verkeerdelijk op de verkeerde trein stappen , de kans is klein.

Deze trein heeft zelfs een restaurant wagon met schappelijke prijzen .

Brasov is dus inderdaad een bezoek waard.

Het heeft  ondertussen ook voor jullie het herkenbare mooie oude centrum, met , ik ben er ook nog niet geweest, maar volgens mij meer terrasjes dan de oktoberfeesten in Munchen.

Wat het speciaal maakt is dat je er urenlange wandelingen kan gaan maken in de bossen, alle richtingen uit.

En dat het in de winter ook een skicentrum is.

Je hebt hier wel op geenenkel moment het idee dat je in een grote stad bent, behalve vanop het uitzichtpunt boven op de berg.

Morgen terug naar Bucharest.

Roemenie was een mooi land, zeer betaalbaar, vriendelijke en extreem snelle service.

Een aanrader!

We reden toen naar Noorwegen, Zweden , Finland en keerden terug via Polen;

Het werd een prachtige rit met goed weer en nog beter gezelschap, en ergens is het daar allemaal begonnen...

Waar was dat mooie plekje ..?

Nog steeds op zoek..

Mijn broer is aan het toeren in scandinavie en ik heb nog wat verlof.

Dus lijkt het ons wel leuk  om elkaar voor een paar dagen te ontmoeten in Helsinki.

Ik haal mijn lufthansa miles and more kaart nog eens boven en een paar dagen later stap ik in Helsinki uit het vliegtuig.

We logeren in het Scandic Grand Marina hotel , een tophotel op een topligging.

We gaan een dag de klassiekers van Helsinki bekijken.

Ons russisch schiereiland, de vismarkt, de esplanadi, de mannerheimintie, het senaatsplein, het nieuwe cultureel centrum;

Finland heeft nog maar net zijn grenzen voor gevaccineerde toeristen geopend en er zijn er nog bijna geen.

Het is ook snikheet, 34 graden;

Dus besluiten we de volgende dag een cruise over de Baltische zee te maken.

We varen heen en weer tot voor de kust van Estland.

Onderweg genieten van het zonnedek, het optreden in de bar, het uitzicht en het buffet..

Echte toeristen zijn er ook hier niet.

Deze 'cruise' wordt door de finnen nog steeds gebruikt als een dagje uit, geombineerd met alcohol shoppen.

De volgende dag nemen we afscheid;

We hebben allebei niet de gewoonte om lang op dezelfde plaats te blijven.

Ik heb een vakantieticket van de finse spoorwegen gekocht voor vijf dagen onbeperkt rijden.

De finse spoorwegen hebben een aantal nachttreinen en hogesnelheidstreinen.

De Pendolino treinen rijden tot 220 km per uur en zijn ook mooi om te zien.

Ik begin met een daguitstap naar Lappeenranta.

Lappeenranta heeft volgens de boekjes de mooiste jachthaven van Finland, er is een oud fort en sedert enkele jaren ook het grootste zandkasteel van het land.

Het blijkt een tof stadje,alles wat in het boek stond is er, maar het is er ook bloedheet.

Mijn telefoon-fototoestel laat me een paar keer weten dat dit echt wel te warm is.

Ik maak nog eens een cruise 'nacht aan boord' en de volgende dag een dagje Helsinki.

 s' Avonds neem ik de nachttrein naar Rovaniemi.

Ik wil een paar stadjes onderweg bezoeken , dus om 5u40 sta ik op het perron van Oulu.

Oulu zou de grootste stad in het noorden van Finland zijn?

Toen ik er rondwandelde waren er vooral taxi's te zien en tieners die aan het eind van hun nachtje-door waren.

Toch een zeer klein, mooi oud centrum en ik heb mijn foto van "het beeld van de politieman".

Een paar uur later neem ik de trein naar Kemi.

Een stadje waar je in de winter naar het ijshotel kan gaan.

Het kan nu ook, in een soort frigobox bij 34 graden, maar daar pas ik voor.

De rest van de bezienswaardigheden kan op één foto, dus ik geniet in de plaatselijke bibliotheek van de airco en het gratis internet tot ik naar mijn trein naar Rovaniemi kan.

Rovaniemi ligt zowat op de poolcirkel.

Eigenlijk is hier niks te zien, want het is een moderne stad

Je komt hier voor het noorderlicht in de winter--staat nog op mijn to-do-list

En voor het speciale licht tijdens de zomernachten.

Er is een kerk en een bekende-fotogenieke brug.

En de affiche in de lokale Mc Donalds.

Toen ik en mijn broer hier in 2009 voorbijkwamen hing die er ook al.

Hopelijk zijn de hamburgers verser.

Ik heb nog wat verlof dus trek ik er nog eens op uit.

Toch altijd een beetje tegendraads kies ik om niet zoals de trekvogels naar het zuiden te reizen, maar terug een vlucht te kiezen richting noord op zoek naar mooie herfstkleuren.

Tijdens mijn vorig tripje heb ik genoten van de boot- en treinreizen in Finland.

Comfortabel, verzorgd en steeds , tot op de minuut ,op tijd.

Dus wil ik dat graag nog eens doen en voeg ik er wat grensoverschrijdend gedrag aan toe.

Ik gebruik de ferry tussen Finland en Zweden als een soort hop-on hop-off en ga de ene dag op verkenning in Finland, de andere in Zweden.

Door de nog steeds veranderende toegangsregeltjes in de verschillende landen blijft een reisje binnen Europa avontuurlijker dan vroeger een reis naar de andere kant van de wereld.

Maar het is gelukt!

Ik mocht Belgie buiten en hier binnen.

Ik ben dus terug in Helsinki en klaar voor mijn eerste nacht op de Viking XPRS.

Nacht aan boord tot voor de kust van Estland en dan terug naar Helsinki voor het ontbijtbuffet.

Het voelt als thuiskomen.

De meeste van jullie weten dat ik een droomjob heb.

Ik ga iedere dag fluitend naar mijn werk en al zingend terug naar huis.

Maar dit is nog leuker!!

Morgen een dagje Helsinki, dan naar Turku en daar s' avonds de boot op naar Zweden.

Stockholm, here I come!

Makkelijk want alles vertouwd.

De trein naar het centrum, de cosy kajuit, het verrukkelijk ontbijtbuffet...

Daarna van boord gewankeld en eens een wandeling gemaakt naar het Sibeliuspark.

Nog wat genoten in de zon in het esplanadepark en dan de trein op naar Turku.

Rustig op de trein .

Een klein wandelingetje naar het fort en dan de boot op naar Zweden.

Ik heb gekozen voor een zeevruchten avondbuffet en dat is wel zeer lekker maar ik hou het toch voortaan maar bij een buffet per dag .

s'Morgens moet ik een uur vroeger uit bed.

Er is een uur tijdsverschil tussen Finland en Zweden.

Dat wordt dus steeds even opletten om niet te laat aan het buffet te zitten!

We komen , zoals gewoonlijk, op de minuut aan in Stockholm .

Het is slechts 15 minuten wandelen tot Gamla Stan, het historische centrum.

Maar ik heb een hele dag, dus ga ook naar een aantal andere eilandjes.

En eigenlijk vind ik sommige ervan mooier.

Je moet er wel een beetje voor trappen doen...

Een paar eerste indrukken..

Finland is een republiek en Zweden een koninkrijk..Leve de Koning! Maar toch ook Leve de Republiek!

Verder is Finland een stuk proberder dan Zweden.

In Finland is het overal stil.

Zelfs in Helsinki is er weinig verkeer.

Je bent er altijd alleen en soms voelt het alsof je in zo'n film meespeelt waarin jij de enige overlevende bent..

De ervaring leert me dat het wel veel drukker wordt als het uitgangsavond is.

In Finland zijn er ook opvallend veel psychiatrische instellingen.

In Zweden in tegenstelling tot Finland geen coronavaccincontrole.

Ik ga eens kijken waar mijn lokale trein voor binnen een paar dagen vertrekt en ik ben op een  enkele andere reiziger de enige met een mondmasker.

In tegenstelling met Finland zijn hier de meeste WC's betalend en de gratis WC's zeer  vies..

De mensen praten hier wel met elkaar, er wordt zelfs af en toe gelachen.

Maar er zijn ook veel bedelaars en drugsverslaafden.

Zoals gewwonlijk zijn die vooral te vinden aan de grote trein-  en busstations en in de toeristische wijken.

Een reden te meer om naar de buitenwijken te gaan.

Ik heb genoten van mijn dag Stockholm en reis nu terug naar Turku.

Efkens weer de klok verzetten..

Groetjes

Veerle

Rauma heeft een prachtig bewaard centrum vol met oude houten huizen .

Dit is nog maar eens een plekje op de lijst van Unesco.

De huizen zijn allemaal nog bewoond, de straten nog zoals weleer.

Gezien het aantal winkeltjes is het hier waarschijnlijk normaal over de koppen lopen.

Maar nu, corona en al wat buiten het seizoen .

Ik  wandel door de zo goed als verlaten straatjes .

Heel af en toe zie ik een auto en verder zie ik alleen wat ouderen met hun rollator..

Ik begrijp nu wat men bedoelt met--levende geschiedenis...

Het lijkt of ik een paar uur in een oud schilderij rondwandel.

Een ervaring die me lang zal bijblijven.

Ik heb nog wat tijd over en wandel eens tot de Botnische kust.

Rauma heeft een grote jachthaven, een prachtig strand, je kan er boottochtjes door de archipelago gaan maken, er staat een uitkijktoren..

Maar, ook hier, eind seizoen, dus ik heb de natuur voor mij alleen.

Ik geniet van de stilte en een blikje bier, zalig!

Terug naar Turku en de boot op naar Zweden.

In Stockholm neem ik de trein naar Vasteras.

Vasteras heeft een kasteel waar weinig aan te zien is.

Het hoogtepunt zijn hier de kerk , de paar straatjes achter de kerk en mooie, kleurrijke huisjes langs de rivier.

Verder is er weinig te beleven.

s'Avonds heb ik afgesproken met mijn broer die ook in Zweden is, hij natuurlijk met de moto.

Het wordt dus een gezellige avond!

Volgende bestemming Orebro.

Orebro heeft wel een zeer mooi kasteel, een prachtig stadspark en Wadkoping, een openluchtmuseum.

Verder is dit een zeer levendig stadje met heel veel winkeltjes.

Een aanrader!

Deze keer dus geen boot met mensen die van A naar B willen.

Maar mensen die iets willen zien...

En blijkbaar zijn er dat veel.

Voor de eerste keer zit de vertrekhal vol.

Er is zelfs een diskjockey die de sfeer erin brengt en op de tonen van Frank Sinatra's NewYork--New York schuifelen we naar de boot.

Voor de liefhebbers kan je zelfs een foto laten nemen als je op de boot stapt.

Pure nostalgie?

Ik zet voor de gelegenheid eens een FFP2 masker op en skip de foto.

Aan boord is er voor ieder wat wils.

Pianoconcert, discotheek, dansfestijn en natuurlijk zeer veel mogelijkheden om te gaan eten..

Terug aan land ga ik na een paar uurtjes Stockholm weer aan boord naar Finland.

In Turku neem ik de bus naar Naantali.

Naantali is de populairste zomerbestemming in Finland.

Zelfs de president heeft er zijn buitenverblijf.

Maar ook hier is het seizoen voorbij.

Ik heb dus heel Naantali voor mij alleen.

De frisse zeelucht afgewisseld met de zalige dennengeur.

Ik ga nog wat verder op verkenning op het eiland ten zuiden van Gamla Stan , kom aan de Sofia kerk en ontdek daar in de buurt weer heel wat 'backen-wijken', met de  prachtig bewaarde oude houten huisjes .

Daarna maak ik nog een fikse wandeling naar Hammarby Sjostad.

Dit was vroeger een industriele wijk , maar nu opgewaardeerd tot een zee van rust.

Terug in Helsinki wil ik naar Suomenlinna.

Suomenlinna is een vesting op een zeer strategisch gelegen eilandje vlak voor Helsinki.

Zoals het lot is van de meeste van die ideale plekjes voor een vesting is Suomenlinna dus al vaak overgegaan in andermans handen.

Het kwam de Zweden, de Russen en ook de Finnen zeer van pas.

Sedert 1991 staat het op de World Heritage List van Unesco.

Toch is Suomenlinna ook gewoon een wijk van Helsinki, er wonen zo'n 800 mensen, er is een supermarkt en een bibliotheek.

De enige manier om naar Suomenlinna te gaan is per boot.

Die vaart om de 15 minuten en hoort bij het gewone stadsvervoer.

De boot kan maximum twee auto's meenemen, maar alleen de auto's van de bewoners mogen mee, en natuurlijk ook het autotje van de postbode.

Ik heb goed weer en ook hier is het niet druk.

Na mijn mini ferry ga ik terug naar mijn grote boot met 2500 kamertjes.

Ik heb me ingeschreven voor een Cinderella cruise van 20 uur.

We varen naar Tallinn en een stuk terug en gaan dan midden op zee voor anker.

Er is een uitgebreid cruise programma voorzien.

Een pianist, een muziek quiz, een troubadour, Gabriella spelletjes, een orkest, een welcome party, karaoke, bingo, disco en top: een optreden van Anssi Kela!

Ook nog nooit van gehoord?

Ik ook niet, maar het groepje speelde goed en de Finnen gingen helemaal uit den bol!

Het deed goed om te zien dat dat weer kan , zo'n optreden.

Maar met mijn mondmasker en mijn fleecje van 10 jaar oud viel ik dus wel een beetje op.

Gelukkig begrijpt zelfs de meest dronken fin dat er een taalbarriere is...

De volgende ochtend is het brunchbuffet nog maar eens uitgebreid  met nog meer soorten paddenstoelen en ook wild en rendier.

Ze hebben ook nog wat extra receptjes gevonden voor de vis.

Wat je allemaal kan doen met mosselen, kreeftjes, garnalen, haring, zalm, witte vis..

En daarna nog de dessertjes...

Ik krijg het steeds moeilijker...

De bediening is zo mogelijk nog beter.

Door corona wordt een groot deel van het buffet voor je opgeschept.

Nog wat extra gecarmeliseerde groentjes?

wat witte wijnsaus voor bij de vis?

Nog een schepje meer?

De dame die komt afruimen vraagt of het gesmaakt heeft.

Ik antwoord dat het zeer lekker was, dat ik eigenlijk wel een paar kilo's moest aankomen en dat dat perfect gaat lukken met Viking Lines.

De Aland eilanden waar iedere boot normaal zo'n 10 minuten aanlegt en dan verder vaart om taxfree redenen.

Normaal gaat er bijna niemand aan of van boord.

Dat is nu anders.

Blijkbaar willen veel finnen wel eens die bijzondere provincie gaan bezoeken.

Als we aankomen is er voor de gelegenheid een gratis trammetje dat je van het ene evenement naar het andere brengt.

Je kan lokale honing, wijn, bier, mutsen, sjaals,...kopen.

Alle restaurants hebben een speciaal menu.

Natuurlijk is er ook vis uit het vuistje, wijnproevertjes.

Je kan een boottochtje maken, een paar musea bezoeken.

Of gewoon een grote wandeling gaan maken.

Mijn volgende bestemming is Kemijarvi een stadje nog iets noordelijker dan Rovaniemi, boven de poolcirkel.

Daarvoor moet ik de trein weer op.

En ja hoor, het voelt een beetje raar na al die nachten aan boord.

Kemijarvi ligt , niet uitzonderlijk in Finland , aan een mooi meer.

Veel bezienswaardigheden zijn er niet.

Er is een kerk en je kan er lange wandelingen maken.

Er is keuze uit wandelingen langs het meer en wandelingen door het bos.

Ik ga dus voor een nachttrein naar Riksgransen, op 1365 km afstand van Stockholm en zo'n 300 km boven de poolcirkel.

Riksgransen is niet meer dan een gehucht, heel het 'dorp' kan op 1 foto.

In de winter is het hier een geliefd wintersportcentrum.

Ze hebben hier heel wat skiliften ,een paar hotels , een camping, een nightclub en zelfs een cantina.

Geen kerk, geen bibliotheek, geen museum, zelfs geen stationsgebouw.

Nu is er niet veel beweging.

Wat Noren die hier op de camping zitten, en de supermarkt is open.

Ik wandel eens tot de grens, eens naar de camping, eens naar de cantina, eens naar de supermarkt., eens de berg op aan de andere kant van de spoorweg, en dan heb ik alles gezien...

Aan de andere kant van het 'dorp' staan twee van mijn medetreinreizigers te liften.

Ze hebben een affiche bij dat ze gevaccineerd zijn en naar Narvik willen.

We raken in gesprek.

Het zijn twee jonge Roemenen en ze hoopten hier de bus te nemen naar Narvik.

De bus rijdt niet, zij denken einde seizoen, ik denk dat de grens hier nog steeds gesloten is.

Normaal was de eindbestemming van onze trein ook Narvik, maar dat is al heel lang niet meer.

Op de camping hoorde ik van een Zweed dat sedert kort de Noren terug de grens over mogen , maar de Zweden naar Noorwegen nog steeds niet over deze grensovergang.

Andere grensovergangen zijn wel open.

Ik geef de jongelui de raad om niet hier , op 1 kilometer voor de grens te liften , maar om tot aan de grens te gaan, en daar ,als ze de grens over mogen en erover zijn te gaan liften.

Ze gingen het nog een uurtje proberen en dan eventueel vanaf de grens een taxi nemen.

Je moet maar positief zijn en denken dat daar een taxi gaat staan?

Maar misschien dat de douane er eentje kan bellen?

Het lijkt me wel een goede oefening om vooraf proberen uit te vinden of de grens open is.

Het zijn dus twee jongelui, gevaccineerd, komende uit een land dat lid is van Europa maar niet van Schengen .

Ze willen Noorwegen binnen via een land dat ook lid is van Europa en van Schengen.

En Noorwegen is geen lid van Europa, maar wel lid van Shengen.

Ik vraag hun om een foto van mij te nemen , wens hun veel succes en neem dan de trein terug naar Stockholm.

Daarom heb ik besloten om ter plekke te gaan oefenen.

Een paar weken levend spaans in Andalusia, ik ga ervoor!!

Ik vlieg naar Malaga, vooral omdat dat het goedkoopste ticket was.

Het is wel wat wennen.

Een vliegtuig vol met toeristen en ook in Malaga veel bezoekers aan de bezienswaardigheden .

En de overwinteraars zijn er natuurlijk ook.

Die zijn hier natuurlijk vooral voor het goede weer.

En iedereen, spanjaarden, toeristen, overwinteraars en ik genieten van de terrasjes met tapa's en een drankje!

Ik maak een grote wandeling, langs de meeste bezienswaardigheden en langs het strand.

En neem de volgende dag een bus richting Cadiz.

Een prachtige rit van zo'n 5 uur langs de zee , geen andere toeristen op de bus.

Nu ben ik op reis!

Meer dan 3000 jaar oud, het is in ieder geval een respectabele leeftijd.

Cadiz was ook de vertrekhaven van Colombus op weg naar het westen.

Deelde daardoor ook in de roem en de rijkdom.

Meer welvaart door zijn ligging op een strategisch plekje tussen de Atlantische en de Middelandse Zee.

In onze eeuw kreeg  La Caletta Beach zijn moment of fame toen er een strandscene uit een Bondfilm ( Die another day?) werd opgenomen.

Cadiz wordt ook het kleine Havana genoemd, omdat ze ook een 'Malecon' hebben.

Die in Havana  Cuba is 7 km lang, deze met zijn 4 km een stukje korter.

Maar het is een mooie.

Aan deze Malecon is ook geen toeristisch kantje.

Ik herinner mij in Havana dat ik een bus toeristen zag stoppen bij een oude vrouw met dikke sigaar die daar alleen zat om van iedere toerist 5 dollar te ontvangen voor een 'originele' foto.

Hier is de Malecon een mooie wandelboulevard die zeker bij valavond volloopt met mensen om de zonsondergang te zien.

Ik maak eens een daguitstapje naar Jerez de la Frontiera.

Jerez ligt niet aan zee en ook hier is het hoogseizoen voorbij.

Ik ga dus het eerste groot hotel binnen en vraag daar een stadsplan.

Jerez is de sherry hoofdstad, met bekende namen als Sandeman en Tio Pepe.

Het is ook Flamenco-hoofdstad en thuis van de Andalusische paardenrijschool.

Ik heb mooi weer en maak een grote wandeling door de stad.

Helaas is het zaterdag en kan ik niks bezoeken.

Ik onthou van dit stadje wel dat er veel meer bier gedronken wordt dan er tapa's gegeten worden....

Voor 8 euro heb ik een genummerd zitje in de AVE, de spaanse hogesnelheidstrein.

En die rijdt ook nog op tijd, mij hoor je niet klagen!

Nog meer geluk: de toeristische dienst is open , dus ik heb--blijkt later--een goed stadsplan.

Sevilla is een grote stad met heel veel bezienswaardigheden.

De kathedraal en het alcazar zijn de grote publiekstrekkers en daarvoor moet je lang vooraf boeken.

Dat heb ik niet gedaan , maar als ik zie hoe zelfs de groepen lang moeten aanschuiven vind ik het niet zo erg.

Het is er gewoon te druk naar mijn zin.

Er blijft genoeg te zien.

Ik bezoek het Palacio Casa de Pilatos, het Palacia de las Dunas, de Torro del Oro, het Plaza de Torros , het museo de Bellas Artes, de Baseliek van de Macarena en nog heel veel kerken en kapellen, ik ga naar de Triana wijk, ga naar het Plaza de Espana...

Het is allemaal de moeite waard, en je kan in Sevilla blijven dingen ontdekken.

Maar na een paar dagen begint het weer te kriebelen.

Ik neem dus een bus naar Santiponce, slechts enkele kilometer buiten Sevilla.

Santiponce telt 8.000 inwoners, het is er rustig op straat.

Er is een mooi klooster, ik ben er alleen ,en een meer bekende oude romeinse stad, Italica.

Zelfs daar deel ik het amfitheater slechts met wat schoolkinderen.

Volgende dag een uitstap naar Carmona.

Carmona heeft ook een alcazar, nu een mooi hotel,een romeinse necropolis en een historisch centrum met veel witte huisjes, een poort naar Sevilla en eentje naar Cordoba.

In Argentinie mijn favoriete stad, eeuwige lente, groot maar overzichtelijk, een aangename sfeer en oneindig veel te zien.

Cordoba in Spanje is heel wat kleiner, zeker ook na Sevilla, maar ik heb er ook goed weer en het heeft ook heel wat bezienswaardigheden.

Topper hier is de Mezquita Cathedral, en eigenlijk zit in die naam moskee-kathedraal al heel de geschiedenis samengevat.

Het is ook , ver vooruit op zijn tijd, een soort recyclage verhaal.

De romeinen waren eerst , en zij bouwden tempels met Dorische, Ionische, Korintische zuilen.

Toen kwamen de moslims en zij vatten het plan op om een grote moskee te bouwen, een zeer grote moskee.

Daarvoor recycleerden ze de zuilen van de romeinen als steunpilaren.

In de moskee staan ze allemaal door elkaar, roze, blauwe,gewone natuursteen en in de verschillende bouwstijlen.

Daarna kwamen de katholieken en die vonden die moskee wel mooi, dus braken ze hem voor een keer niet af maar gebruikten hem om binnenin rondomrond tegen de buitenwand in iedere nis een kapelletje te bouwen.

Een meerwaarde.

En toen kwam er geen varkentje met een lange snuit, maar een bisschop met een zware vorm van haantjesgedrag en die bouwde een grote kathedraal midden in de moskee.

Indertijd was er groot protest tegen de bouw van de kathedraal, maar zoals gezegd, eigenlijk is het een hergebruik-verhaal.

Ik heb de moskee-katherdraal drie keer bezocht en steeds ontdekte ik nog nieuwe plekjes.

Cordoba heeft ook een zeer mooi Alcazar de los Reyes Cristianos, of anders gezegd een kasteel met mooie tuin.

Ik stond al om 8 uur aan de poort, dus had ik het eerste uur het kasteel  en de tuin zowat voor mij alleen.

Verder nog een romeinse brug, een overtal aan kerken , kloosters, musea, een wirwar van smalle straatje die eens de joodse wijk vormden.

En buitengewoon veel drankgelegenheden.

De nieuwe godstienst heeft hier Bacchus als oppergod!

Ik neem nog eens de bus naar Almodovar, een slaperig 'wit' dorpje met een groot kasteel als enige attractie.

Mijn laatste dag ga ik nog naar de Medina Azahara, de ruine van een ommuurde arabische stad , het optrekje van de Kalif van Cordoba.

Ook al een dikke 1.000 jaar oud , maar echt wel de moeite om te bezoeken.

We zitten ondertussen allemaal al bijna twee jaar in de Covid19 -saga.

Onzekerheid was heel de tijd troef.

Het eerste jaar ben ik braaf gaan wandelen in ons mooie park.

Vier seizoenen lang.

Daarna ben ik -op hoop van zegen zoals dat heet- toch terug gaan reizen.

Altijd last-minute- naar een 'groen' land gereisd, terwijl ik vroeger al maanden op voorhand een ticket boekte.

Ver weg kon niet, dus heb ik mooie plekjes ontdekt in Europa.

Roemenie was een heerlijke verrassing, Finland en Zweden waren naar verwachting goed, zeker omdat ik er iedere keer een dagje doorbracht met mijn broertje.

Mijn eerste keer Spanje in Andalusia was ook genieten, prachtige dingen gezien en goed weer.

En nu had ik dus ook de laatste week van het jaar vrij.

Het werd Madrid, geen extra testen, mooi weer verwacht en ideaal als citytrip voor een paar dagen?

En kijk, ook dit laatste reisje van 2021 werd een succes.

Madrid is een mooie stad .

Ik heb genoten van de highlights , heb heel wat mooie musea bezocht.

Maar ook gewoon wat verdwalen door de stad , wat ik het liefste doe, brengt je op bijzondere plekjes.

2021 is bij deze op..

Niemand weet wat 2022 ons brengt.

Maar ik wens jullie in ieder geval veel levensvreugde, enthousiasme , positieve dromen, durf, hoop, en natuurlijk een goede gezondheid!!