Nooit gedacht dat ik ooit naar Australie zou gaan..
Heel lang over nagedacht of ik mijn huis zou verkopen of niet..
Knoop doorgehakt en in de akte bij de notaris laten opnemen dat ik mag blijven wonen tot de dag dat ik vertrek naar Australie.
Al heel wat bezittingen verkocht en weg gegeven en het weekend voor vertrek mijn laatste meubels verhuisd naar de garage van mijn ouders.
Die laatste week een bijzonder gevoel gehad.
Ik heb nog steeds een groot huis met terras, tuin, vijvertje, hobbykamer,grote living...
Maar slaap in die living op een thermarest, en heb nog 1 waterkoker, 1 tas,1 bord, mes en vork ..
Op 28 september rol ik s' morgens mijn thermarest op en brengen mijn buren mij naar het station.
De thermarest gaat in hun koffer en ik ben welkom om bij hun te logeren als ik terug zal zijn.
Jacqueline en Sylvère, de beste buren die een mens zich wensen kan !
Ik reis Ekeren-Berchem-Schiphol-Hong-Kong-Melbourne-Moe.
Op het perron in Deurne krijg ik al telefoon van de kopers van mijn huis.
Ze hebben een uurtje geleden de sleutel gekregen en hebben nu al heel veel vragen..
Ik schakel mijn GSM uit en ga voluit voor mijn vakantie.
Vanuit Schiphol vlieg ik verder met Cathay Pacific Airlines .
Die bestaan dit jaar 60 jaar , en dat is een geluksgetal?
In ieder geval worden we verwend met zééééér lekker eten.
In Hong Kong heb ik een 12 uur overstap en krijg ik wel een dagvisum, maar het is buiten zeer warm en mistig.
Ik blijf in de luchthaven en probeer wakker te blijven.
Als ik instap voor de vlucht naar Melbourne ben ik doodmoe,eet nog eens "hoera-we-zijn-jarig," letterlijke haute-cuisine, en val daarna direct in slaap.
10 uur later wordt ik fris als een hoentje wakker in Melbourne.
Ik word opzij gezet door de douane.
Blijkbaar heb ik verdacht weinig bagage bij?
Ian en Judy wachten mij op.
Zij hebben in 2004 een moto van mijn broer mogen lenen in Amerika en daarom ben ik hier nu voor een week hun geeerde gast.
We rijden al direct door naar Healesville Sanctuary Park.
Daar zie ik zowat alle dieren die ik in Australie wou zien, oa een wombat, een tasmaanse duivel, ik krijg een slang om mijn nek...
Dan mag ik nog eens proeven van mijn eerste echte Australian Pie en daarna zijn we alle drie moe.
Mijn logeerkamer is een droom en ik slaap tot een stuk in de volgende dag
Vandaag gaan we naar de golf club, de bowling club,we gaan eten in het casino, we gaan naar de farm , ik zie mijn eerste kookabura,we gaan naar het postkantoor, gaan 2de handskleren kopen.
Vanavond eten we schaap, meegebracht door de buren , maar klaargemaakt door Judy en ik mag in de supermarkt allerlei groenten en fruit kiezen die ik nog nooit gezien of geproefd heb om erbij te eten.
In het noorden van Australie leven de zoutwaterkrokodillen.
Die worden tot 10 meter lang en jagen op alles, ook op mensen.
Nu, op het eind van het droog seizoen is er bij zowat iedere billabong wel een kans dat er zo'n beest in of nabij zit.
Zo'n beest kan sneller zwemmen en spurten dan een mens.
Je hoopt dus dat je zo'n beest nooit in het wild tegenkomt.
Maar er is hier een park waar je ze kan bewonderen op een veilige afstand.
De echte grote zitten in een kooi.
Men houdt ze een kip boven hun neus en hop!!
Zonder enige aanloop flits die enorme krokodil twee meter recht omhoog en met een verschrikkelijke klap verdwijnt de kip in de bek van het beest.
Tsjonge..
Na dat een paar keer gezien te hebben neem ik mij plechtig voor om nooit te stoppen aan een van die laatste waterpoeltjes die er in dit seizoen nog zijn.
We mogen allemaal een mini-salty-krokoodil vasthouden voor de foto.
Toch moeten ze zelfs dit beestje al de bek dichtbinden.
We leren dat deze krokodilletjes vanaf dag één dat ze uit het ei zijn al naar elkaar beginnen te bijten.
Agressieve beestjes dus.
Ik rij verder naar Darwin en ga daar langs bij de dealer van Apollo cars.
Zij controleren mijn autootje en verzekeren mij dat de banden zeker nog tot Perth meekunnen.
Ik ga naar de jachthaven ,en ga even in de Mall wat in de airco zitten.
Hier in Darwin zit men binnen op het terras , want buiten veel te warm.
Ik ga nog naar de Woolworth en vul de kofferbak met cola en rijstwafels.
Het Great Barrier Reef is beroemder , maar dat ligt helemaal aan de andere kant van Australie .
Hier in Coral Bay hebben ze ook een Reef , maar in tegenstelling dan het Great Barrier , komt dat hier bijna tot aan het strand;
Je kan hier dus gewoon in zee wandelen en naar het koraal kijken.
Het mooiste is natuurlijk iets verder.
Daar kan je met een glas-bodem boot naartoe en er je kan er ook tussen gaan snorkelen.Vandaag zijn er geen boten meer , dus reserveer ik al een plaatsje voor morgen.
Ik ga nog naar de fish-feeding , geniet van de prachtige omgeving en verbroeder s' avonds met een stel Australiers die op een didgeridoo aan t oefenen zijn
Men heeft me verteld dat het aquarium van Perth één van de dingen is die ik MOET gezien hebben.
Dus sta ik al 30 minuten voor openingstijd aan de deur.
Het kost wat geld; maar inderdaad , dit is buitenaards.
Ik ga van aquarium naar aquarium , weet niet meer hoe ik het heb in de tunnel ''onder zee'' waar de mantra's , zeeschildpadden en haaien op centimeters van mij voorbij zwemmen.
Ze hebben hier een kweekprogramma van kwallen ,eigenlijk best mooie wezens,
En een kweekprogramma voor zeepaardjes
Betoverend mooi hoe die prachtige diertjes lijken te zweven door het water.
Er is ook een touch poel
Waar ik als een klein kind bijna euforisch word als ik een stingray mag petten , en een kommkommervis, een clownfisch,zeesterren..
Ik barst niet in tranen uit , maar prijs mezelf nog maar eens gelukkig dat ik , een gewoon mens , dit allemaal kan zien en meemaken.
Als ik om 17u30 nog steeds naar de sierlijke bewegingen van de mantra's sta te staren , komt de staff me voorzichtig melden dat ze toch wel zouden willen sluiten.
Dit was een dag die op mijn persoonlijke harde schijf zal blijven staan..
Ik bezoek de Australische munt, het museum van West Australie, en rij daarna met nog maar eens een gratis bus naar Kings Park , vanwaar ik een prachtig uitzicht heb op de stad , er is ook een "walk" tussen de top van de bomen.
Via Kulin , aan de tinnen-mannen-highway, naar Lindsay Pit Lookout Coolgardie.
Een soort gost town , de oude gebouwen staan tussen de nieuwe.
Ik rij tot de lookout-pit.
Verder tot Kalgoorlie.
Ik rij naar lokale afdeling van de Flying dokters hier, ik ben nog te vroeg .
Ik besluit dus eerst naar het centrum te rijden, en ja hoor, na 11000 km presteer ik het om rechts gaan te rijden én dan nog gezien te worden door de politie!
Ik moet mijn rijbewijs laten zien , maar kom er van af met een 'nooit meer doen'!
Ik bekijk het stadscentrum , bezoek het museum van Western Australie,en rij dan naar de Super Pit.
3,5 km lang, 1,5 km breed en 370 m diep , een indrukwekkende mijn!
Dan terug naar de Royal Flying Dokters.
Die moeten hun vliegtuigen en het onderhoud ervan zelf bekostigen, enkel de lonen van de dokters worden door de staat betaald.
Aan een kaarsrechte weg , zonder bomen is dus weinig te zien.
In Eucla heb ik een eerste uitzicht op de zee.
In Caiduna rij ik de grens over tussen Western Australia en South Australia en verzet men de klok.
Eigenlijk is er hier een tijdsverschil tussen de provincies van anderhalf uur?
Hoe ze op anderhalf uur verschil komen weet ik niet.
Maar Australie zou Australie niet zijn als ze niet een beetje anders zouden zijn.
Blijkbaar heeft men indertijd rekening gehouden met beide bedieners van de telegraaf aan weerszijden van de tijdsgrens.
Dus is er een compromis gemaakt en is er nu een tijdsverschil van 45 minuten.
Natuurlijk is sedert de telegraaf de wereld nog ietwat complexer geworden.
Buiten tijdszone's op de wereldbol hen je nu ook zomertijd .
Een zomertijd waar sommige provincies binnen Australie meedoen ,andere niet, of op een andere datum beginnen en eindigen..
Ingewikkeld als je de discussies op de radio hoort, en natuurlijk komt er dan ook nog altijd klimaatverandering aan te pas.
Ik hou het simpel, als het donker wordt is het tijd om te gaan slapen , als de zon boven de horizon komt en de kangoeroe's gaan slapen zijn , is het tijd om verder te rijden.
Na de mooie kliffen van het Great Australian Bight N P slaap ik op en parking, geen GSM bereik
Naar het Tasmaans schiereiland via Colebrook, Compania, Sorell,Tessellated Pavement, Tasman Arch, Devils Kitchen.
Dan naar Poth Arthur, hier kwamen indertijd de veroordeelden aan land.
Heel veel toeristen , maar wel mooi,helaas weeral regen.
Na heel Tasmanie langs de kustlijn rondgereden te zijn , rij ik nu dwars over het eiland via Nubeema,Sorell,Lindisfarme, Bridgewater , Melton tot Bothwell.
Tot mijn verbazing vind ik het hier veel mooier , is men veel vriendelijker.
Jammer dat dit mijn laatste dag is in Tassie, maar ik onthou het voor een volgende keer..
Dit wordt één van die Grote Avonturen!
28 september thuis vertrokken , en als ik wakker wordt is het 1 oktober.
Vandaag een rustig dagje.
Foto's Australie 2006-- Melbourne to Darwin
Eindelijk goed weer.
