Eindelijk eens wat tijd om een mailtje te sturen

Na een voorspoedige reis zoals dat heet , maar geef me toch maar Aeroflot, dus terug in Taiwan.

Emirates vloog  niet boven Oekraine, maar dus wel tussen Bagdad en Teheran in, en boven Tikrit.

Dubai Airport vond ik  maar niets.

Blij dus om na 24 uur uit te stappen in Taipei.

De dame van de immigratie bestudeert mijn paspoort met een loep ,van de douane  moet ik mijn kleine laptopje niet aangeven.

Dan nog even een spurtje voor de bus naar Taichung

Vanaf dan zalig relaxen.

Taiwan is een land waar niemand Engels spreekt, maar waar je wel een welkome gast bent

Dus lopen ze de voeten van onder hun lijf om je te helpen..

Vraag je bijvoorbeeld naar het station, dan verstaat pas de tiende wat je vraagt.

Krijgen het antwoord dan meestal niet gezegd, maar nemen je  bij de hand en leiden je naar waar je moet zijn,

Of ze tekenen een plannetje op hun handpalm

Iedereen is hier zeer relaxt

De man-vrouw van een stalletje op de nachtmarkt,knikt je vriendelijk toe

De man die vermoedt dat je een foto van jezelf wil in het park , maakt er een hele fotoshoot van

De taxichauffeur die je ziet staan wachten op een bus , komt uit zijn taxi en wijst je naar de andere kant van de straat.

Vandaar vertrekt de bus in de goede richting

Aan de bushalte springt iemand  de straat op om voor jou de bus tegen te houden.

Ook geen zorgen op de bus, de chauffeur draagt zorg voor jou

Chinees, Taiwanees of Hakka kan k niet spreken.

Maar toch lukt het elkaar te begrijpen

Met veel glimlachen ..

De eerste dag in Taichung om de spieren wat los te maken van 8 tot 5 gaan wandelen .

s' Avonds heb ik heel wat tempels en shoppingcentra gezien en kan ik me al veel beter orienteren

De volgende dag met de bus naar Sun Moon Lake

Op een warme dag, 28 gr om 7 u s'morgens, het wordt 35 gr overdag

Vandaag naar het kunstmuseum , het wetenschapsmuseum,de botanische tuin, het Japans huis en nog eens naar de foodcourt.

Morgen naar Tainan.

Het is fantastisch weer op weg te zijn!!

Er zijn heel wat private buscompagnies die allemaal regelmatige verbindingen hebben tussen de grote steden.

Dus een ticketje gekocht en 3 minuten later op weg voor een busrit van 3 uur.

Dat aan de prijs van een enkele Diabolo toeslag in Belgie.

Een rit door het westen en dus het dichtbevolkste deel van het eiland.

Veel fabrieken gezien ,ook veel landbouw.

Bijna alle verbindingswegen lopen zo'n 10 meter boven de grond op een eindeloze reeks betonnen pijlers.

Men is dus voorzien op de doorkomst van een taifun.

Gelukkig is het hier nu droog seizoen.

Tainan heeft heel wat gschiedenis.

Ze hebben er de eerste tempel in Taiwan, de tempel van de vruchtbaarheid, de martelarentempel, de tempel van de vijf concubines, en ga zo maar door..

De chinezen blijven maar geld verbranden voor meer geluk,hele vrachtwagens vol.

En ook bidden en dan een paar houtjes laten vallen.

Nooit liggen die goed, en dus blijven ze maar doorgaan.

Houtjes terug opgeraapt, terug een gebed, houtjes laten vallen, tsju, weer niet gelukt!!

Vanuit Tainan de boemeltrein genomen naar Koahsiung.

Kaohsiung is vertrouwd gebied, ik was hier al in 2012.

Het is nog steeds een aangename stad om te verblijven.

Veel groen , en omdat je hier op wandelafstand van de zee zit, ook meer zuurstof in de zeer warme lucht.

Ze hebben een goede en mooie metro, waar steeds een aangenaam muziekje speelt, afgewisseld met het geluid van een klaterend beekje.

Het is hier dus goed toeven.

Overdag van het ene park naar het andere als een vorm van siesta.

s' avonds naar 1 van de levendige avondmarkten..

Groetjes

Veerle

Na het drukbevolkte westen terug naar het zeer mooie oosten van het land.

Weg zijn de grote steden, de industrie.

Het wordt een prachtige rit dwars door het eiland.

Heel veel tunnels ook door de bergen.

Daarna volgt de trein de kustlijn, en zijn er veel rijstvelden, maar vooral een aaneenschakeling van nationale parken te zien.

Bossen, bergen,en allemaal in een mooi tropisch groen.

Een schitterende manier om Taiwan te zien!

En op de trein ,rust, geen gebel met de GSM, geen slechte kwaliteit oortjes.

Veel mensen zijn met hun telefoon bezig,maar alles staat op stil.

Op de trein wordt er rondgegaan met vers eten, drankjes,de kaartjesknipper komt langs.

Ook komt er regelmatig iemand langs om het afval op te halen.

Tijdens een stop in een dorpje stormt iedereen de trein af en gaat eten kopen bij de dames die klaar staan met vers eten.

Doet me denken aan de doortochten aan het Baikalmeer, waar iedereen Omoul kocht.

Het rook in ieder geval heerlijk!

Op de minuut toegekomen in Hualien.

Dan is er toch een probleem.

Iedereen moet blijven staan in de gang onder de sporen naar het station.

Na 20 minuten toch eens nagevraagd war er aan de hand is?

Er is iemand met google translate--het leger houdt een oefening.

Hualien is zoals een aantal jaren geleden Taitung een stad aan de Pacific Oceaan.

Een stad op mensenmaat, waar het goed leven is.

Ook hier overal parken , wandel en fietsroutes.

Vriendelijke mensen, het lijkt wel of iedereen je hier kent.

Ik ben zeer populair bij de vrachtwagenchauffeurs.

En ook nu weer mensen die samen op de foto willen, mensen van een museum die zelf aanbieden om een foto te maken.

Hualien ligt even boven de kreeftskeerkring.

Dat voel je.

Het is hier een aangename 27 gr warm.

Ik geniet dus en maak lange wandelingen langs de zee!

Groetjes

Veerle

De manager van het hotel heeft al van Belgie gehoord en geeft een persoonlijke interpretatie van een 'very famous statue in Belgium'..

Inderdaad, Manneke P. uit B.

Met mijn rugzakje op weg naar het station word ik nageroepen door de straatveger.....Bonjour!!

En daarna weer een treinreis door de prachtige natuur van het oosten.

Een trein die op de minuut op tijd rijdt.

Met een vlotte overstap bereik ik Keelung, een end-of-the-road station.

Ik ben nu helemaal in het noorden.

Keelung is de tweede grootste haven van Taiwan , huist de bekendste nightmarket, 24 uur open.

Het is er ook goedkoper logeren dan in Taipei stad.

Van hieruit ben je voor een lachpriz zoals de Noren zouden zeggen  op een half uurtje in Taipei.

Het is natuurlijk helemaal anders, zo'n grote stad.

Maar het is goed terug te zijn.

De metro van Taipei, is af, proper en efficient.

Het treinstation is zowat de draaischijf van Taipei.

De hogesnelheidstreinen komen hier toe, samen met de lange afstands en  de lokale treinen.

In hetzelfde station heb je ook nog een oost busstation, een west busstation en het gewonen busstation.

Ook komen er nog 2 metrolijnen bij elkaar.

Er zijn in  totaal 69 uitgangen, en in de gangen die deze allemaal verbinden zijn er shoppingmogelijkheden en kan je lekker eten.

Ietwat verwarrend in het begin, maar er zijn genoeg Taiwanezen om je de goede richting uit te helpen.

In de spits kan het er gezellig druk zijn!

De cirkel is dus rond, ik ben weer in Taipei.

Ik ga nog eens lekker eten in Taipei 101.

Ik heb mijn avontuur met de kapper.

Tijd dus om afscheid te nemen van de T-shirts die niet meer meegaan naar huis.

Morgen de lange vlucht naar huis.

Groetjes

Veerle

Groetjes uit Tashkent!

Tashkent is de hoofdstad van Uzbekistan en lag vroeger op de oude Zijderoute.

Nu grenst het aan Ruskand, Kazachstan, Kirgistan,Tadzjikistan,Afganistan en Turkmenistan.

Tashkent is een grote, zeer groene stad met heel wat geschiedenis.

Een interessante mix van vroeger en nu.

Nog wat moskeeen en medressa's van de Arabieren, monumentale gebouwen en woonblokken uit de sovjiettijd,en nu de nieuwe ,minstens even monumentale gebouwen van de nieuwe Leider..

De nieuwe Leider die sinds 1990 aan de macht is en Zijn volk naar een beter leven leidt..

Je kan het hier iedere dag op TV zien.

Filmpjes en liedjes waarin een blije moeder haar blij kind de verwezelijkingen van de Grote Leider toont..

Iedereen blij!

Zo moet het in de sovjettijd ook geweest zijn??

De geschiedenis herhaalt zich..

Uzbekistan is een politiestaat, maar daardoor ook zeer veilig, want de politie is overal.

Aan iedere metroingang, aan ieder underpass, aan ieder ietwat officieel gebouw staat er een agent.

En streng zijn ze.

Geen foto's van gevoelige gebouwen.

Je moet je ook in iedere stad laten registreren en ook van al je gewisseld geld de bonnetjes bijhouden.

In Tashkent  wonen nog heel veel russen.

Je kan hier dus nog pelmeni , borsh, soljanka eten, er is ook nog kvas en zelfs de stakantotsje ijsjes zijn er nog.

De uzbeekse keuken heeft lagman,manti,shaslik en plov .

Enfin , zo staat het dus toch op de kaart.

Tot je iets bestelt en dan is het van njet-dat hebben we niet, njet, dat ook niet.

Ik kies dus een authentiek uitziend restaurantje, zonder menu en vraag wat de pot schaft..

Verder is het hier zeer warm weer en is de bevolking zeer vriendelijk!!

Vandaag nog een dagje Tashkent en dan de nachttrein naar Buxara.

Groetjes

Veerle

 

Ook Dzeghis Khan en Alexander de Grote waren hier.

Zij kwamen te paard, ik met de nachttrein uit Tashkent.

De nacht dus doorgebracht met 3 mannen in een kupe, daarna met een busje naar het oude centrum.

Het oude centrum is prachtig gerestaureerd en bijna helemaal autovrij.

De meeste moskeeen, medressa's,overdekte bazaars zijn in natuursteen , dus de kleur van zand, affgewisseld met de mooie azuurblauwe mozaik.

Alle bazaars zijn nog steeds in gebruik, er worden nog steeds groenten, kleding en souveniers verkocht.

Je hebt er echt het gevoel in de geschiedenis rond te lopen.

Er is hier nog steedseen grote medressa--islam school- in gebruik, waar de meeste mufti's van de omringende landen hun opleiding kregen.

Vroeger waren er 10.000 studenten in Buxara.

Er is ook nog het 'bron-van-Job' mausoleum , waar volgens de legende Job op een rost klopte , en kijk , er was water.

Later kwam er iemand die water in wijn kon veranderen.

Daarna vond een slimmerik de accijnzen uit..

De rest is geschiedenis...

Ook is er nog een fort, een stad binnen de stad, waar de emir woonde.

En natuurlijk is er ook in de nieuwe stad ook nog een amusementspark met reuzerad en zoo, en een Navoi park waar s'avonds een muziek een lichtshow gegeven wordt met de fontein.

De mensen zijn hier zeer vriendelijk en behulpzaam.

Meestal spreekt men je aan in t russisch.

Soms groet men in een andere taal , kan farshi, tadzjieks of uzbeeks zijn.

Dan antwoord ik salaam-alei-kum..

Gisteren is hier de ramadan begonnen.

Daar is weinig van te merken.

Overdag is er normaal ook niet veel beweging op straat.

Het is hier 41 gr ,in de zon dus nog wat warmer, dus bijna iedereen houdt een siesta.

Sluiers zijn hier niet te zien.

Wel draagt bijna iedereen bij deze hitte iets op zijn hoofd, maar dat kan evengoed een badhanddoek zijn.

En s'avonds op de terrasjes wordt er echt wel bier en meer gedronken.

Nog een weekendje Buxara en dan naar Samarkand.

Groetjes

Veerle

Het is de 2de stad van Uzbekistan.

Heeft een nieuwe stad, een russische stad , een joodse wijk en een oude stad.

Er is ook een grote universiteit en dat merk je.

Heel veel jeugd , heel veel terrasjes waar veel meer bier dan water gedronken wordt.

Samarkand is een zeer groene stad.

Het is hier wat koeler dan in Buxara, 41 gr, maar dichter bij de bergen , en je kan bijna altijd onder de bomen lopen.

Het  Registan complex  , de oudste nog bestaande medressa's , ergens gebouwd rond 1400 , staat er nog steeds, ondanks alle aardbevingen , ondanks alle veroveraars,

Het staat er nog,even mooi als toen het gebouwd werd, midden in een mooie levendige stad.

Ik logeer in de russische wijk, vlakbij de universiteit boelelvard.

Deze wijk is zo russisch als maar zijn kan.

De wegen zijn slecht, een goeie loodgieter kan hier geld verdienen

Maar ze zijn zo lief!

Uzbeken zijn zeer gastvrij, in ieder hotel word je ontvangen met drank , fruit of koekjes.

Op straat spreken mensen je aan en staan er dan op om iets te geven, een ijsje, water, een biertje.

Mijn gastheer in Buxara ging mee tot het busje naar het station en betaalde voor de rit.

De man waar ik niet-zo-legaal geld wisselde nodigde me uit om bij hem thuis te komen eten.

Maar hier in Samarkand gaat de gastvrijheid toch wel in de overtreffende trap.

Mijn gastheer haalde mij gratis af aan het station.

Als welkom niet alleen thee en snoepjes , maar ook een fles wijn.

Als ik ga wandelen zegt iedereen dag , denken dat ik Russisch ben of uit Tashkent.

Maar als ze horen dat ik Belg ben,zijn ze zeer geinteresseerd,en het eindigt altijd in iets geven.

Ik heb hier dus veel vrienden, de meest mannen heten Sascha.

De vrouwen  zijn duidelijk baas in Uzbekistan.

Toen de man hier op de hoek van de straat mij een watermeloen kado wou geven, kwam er opeens zijn vrouw bij.

Het eindigde ermee dat ik mijn paspoort met visa liet zien om te bewijzen dat hij alleen maar gastvrij was tegenover een buitenlander.

Verder iedere dag terrasjesweer en lekker eten.

Goe bezig!!

Groetjes

Veerle

Uzbekistan 2015 foto's

Groetjes uit Colombia!

Na een extra pascontrole in Schiphol ,voorbij de hond van de Nederlandse collega's,een paar films gezien ,en uiteindelijk een half uur te laat geland omdat het te hard regende...

Mijn paspoort was onleesbaar voor de Colombiaanse grenspolitie, dus na 20 keer proberen voor de ogen van alle wachtenden weggeleid naar een ander bureautje.

Om cash dollars te wissellen hebben ze nog steeds mijn vingerafdrukken nodig.

Het is ondertussen 19u30 , het is donker,10 cm water op de straat..

Ik besluit om een taxi te nemen naar mijn hotel.

Ik vraag een paar keer seguro? seguro?

Si, seguro antwoordt de agent en de man die mij in de officiele taxi duwt.

Ik laat het adres zien van mijn hotel.

Dan kijk ik in de ogen van mijn chauffeur.

Die macho glimlach--wees maar gerust meisje, je bent veilig bij mij en ik breng je supersnel naar je hotel, sneller dan wie dan ook---

Dan geeft hij vol gas,vol gas zoals ze alleen in Colombia kunnen,geeft ondertussen het adres in zijn GPS in, slaagt er ook nog in om ondertussen te telefoneren...

Zo ongeveer 80 bijna-dood-ervaringen en 12 minuten later ben ik in mijn hotel..

Ik ben welkom en krijg al direct een lekker kopje koffie.

De volgende morgen moet ik naar Tunja.

Daarvoor moet ik eerst met de bus naar de andere kant van de stad.

Ik heb geen buskaart om te scannen ,maar een man scant voor mijn rit .

Ik rij dus gratis ,welkom in Colombia!!

De rit naar Tunja is mooi.

Tunja ligt nog ietsje hoger dan Bogota, op 2820 meter.

Het heeft een mooi historisch centrum ,een Plaza Bolivar,een vriendelijke bevolking,heel veel winkeltjes en eethuisjes .

Vandaag een daguitstapje gemaakt naar Villa de Leyva, volgens mijn reisboek een must-see in Colombia.

De rit er naartoe is in ieder geval indrukwekkend.

Vanuit Tunja moeten we eerst nog een heel eind omhoog voor we in Villa de Leyva aankomen.

En inderdaad, een fotogeniek plaatsje in een zeer mooie omgeving.

Groetjes

Veerle

Een dag naar Paipa, met zijn warmwaterbronnen en het Sochagota meer.

Paipa is een klein stadje , met veel straathonden.

Net als overal zijn de meeste honden in rust-modus.

Als ze toch wakker zijn ,lijken ze ook al vriendelijk te kijken.

Soms wandelt er al eens eentje een stukje mee.

Kan al tellen om er niet als een buitenlander uit te zien...

Volgende dag naar Sogamosa en dan verder naar het meer Tota en Aquitania .

Het Tota meer ligt op 3000 meter  en de rit er naartoe is prachtig.

In Aquitania zelf ruikt het vooral naar ajuin,blijkbaar de bron van inkomsten hier.

Aquitania blijkt zelfs niet aan het meer zelf te liggen, en ik word gewaarschuwd niet te ver te gaan..

Ik neem dus dezelfde bus terug en geniet nog eens van het mooie uitzicht.

Volgende dag neem ik de bus naar Bucaramanga.

Een bus nemen in Colombia gaat vrij simpel.

Je gaat naar de Terminal de Transportes, het busstation dus.

Daar heb je vele bureautjes van allemaal verschillende busmaatschappijen,bijna altijd onbemand.

Geen nood.

Je wandelt gewoon het busstation binnen en tegen de eerste persoon die je ziet zeg  je je bestemming.

Onmiddelilijk word je gedirigeerd in de juiste richting,meestal zit je binnen een paar minuten in de bus naar je bestemming.

Er wordt niet gefoefeld met de prijs, je krijgt een ticket,prijs hangt in de bus,en de meeste bussen worden via GPS gevolgd.

De bus dus naar Bucaramanga.

Een rit van 240 km waar we 8 uur over doen.

Een rit terwijl je 4 films kan zien, maar ik zat vooral naar het landschap te kijken.

Nog maar eens een fantastisch mooie rit door de Andes bij goed weer, oa voorbij de Canyon del Chicamocha, 2 km diep....mooi!!

Bucaramanga zelf ligt op zo'n 1000 meter ,het is er jaarrond 30 gr, een universiteitsstad.

Vriendelijke bevolking, ik word regelmatig aangesproken , welkom in Colombia!!

Vandaag al een uitstapje gemaakt naar Giron,een stadje zoals het vroeger was...

Groetjes

Veerle

Maar vooral genoten van de geneugten van de grote stad.

Shoppingmalls en een grote keuze uit allerlei lekkers uit de wereldkeuken.

Ook afgekoeld in het zwembad van het hotel..

Op een avond deel ik het bad met twee jongens van 10..

Ze vragen of ik de vrouw ben van de president van Belgie??

Ik leg uit dat we in Belgie een koning en een koningin hebben..

Hun naam?

Mathilde kunnen ze niet uitspreken, en Filip wordt Fillipo...

Iedere keer dat ze door de reddingsboei duiken ,oefenen ze Fillipo, Filliio!!

Dolle pret in het zwembad!

Na een koude nachtbus ben ik nu in Santa Marta.

Santa Marta ligt aan de Caribische Zee , nog een beetje warmer dus dan Bucaramanga.

1600 km kust aan de Caraibische Zee, en ook nog zowat aan de Pacific Oceaan.

Ik ben dus terug in pelikaan gebied, een prachtige vogel!

Santa Marta is een van de havens van waaruit de bananenboten vertrekken naar Antwerpen??

Het heeft ook een klein historisch centrum met een prachtig Museo del Oro, een strand, een ocean mall en veel verkeer

Maar de Colombianen komen hier voor Rodadero, een strand hier vlakbij.

Ontspannen sfeer daar.

Ik geniet van mijn dag aan zee..

Alleen slecht voor mijn dieet met al die eethuisjes..

Morgen weer de bus op voor een korte rit naar Barranquilla

Groetjes

Veerle

Reden dus om er eens te gaan kijken.

Barranquilla blijkt een welvarende havenstad te zijn.

Heel veel groen hier om onder te wandelen

De kamerplanten van thuis zijn hier boom-groot..

Gelukkig is er veel groen want het is hier zeer warm, zo'n 40 gr en dan is iedere boom en het zwembad bij het hotel welkom.

Ik logeer in de mooie wijk Prado .

Hoe is dus het leven in zomaar een stad in Colombia?

In de shoppingcentra is de rush naar Kerstmis al begonnen....koopjes..

Iedereen lijkt hier s' morgens , s'middags en s'avonds te gaan eten..

Sportliefhebbers, en voetbal liefhebbers zeker kunnen op iedere hoek van de stad hun wedstrijd volgen.

Iedere avond is er blijkbaar wel een reden om vuurwerk af te schieten..

De straathonden , nog altijd in rust-modus, hebben toch wel een bakje eten en drinken klaar staan.

Er wordt dus toch wel voor hun gezorgd.

Natuurlijk is dit Colombia.

Er zijn hier ook daklozen

Gelukkig is het hier nooit te koud om buiten te slapen

Deze stad alleen  al is al aan 364 moorden dit jaar.

De onderhandelingen over amnestie met Farc zijn nog bezig

Meer dan 50 jaar aanslagen met 220.000 slachtoffers, nog steeds 3000 mensen vermist.

ELN is nog steeds actief, hebben vorige week nog 2 soldaten losgelaten na 21 dagen als teken van goede wil

En toch zijn de mensen hier gastvrij, welcome in Colombia en buenos dias, je hoort het hier de hele dag..

Morgen naar Cartagena,1 van mijn favoriete steden!!

Groetjes

Veerle

Vier jaar geleden ben ik hier ''aangespoeld'' zoals dat heet, na vier dagen proberen de grens tussen Venezuela en Colombia over te steken.

Voor zij die dat verhaal nog eens willen nalezen , klik op 2011 hier naast..

Ik vond het toen een van de beste plaatsen om schipbreuk te lijden.......ik vind dat nog steeds!!

Dit was een van die steden waar ik zeker nog eens naar terug wou..

En het is hier nog steeds even leuk.

Een grote stad, met al het beste van de carraiben , zwoel warm , lekker eten, relaxte bevolking.

En als het even TE warm wordt zijn er shoppingcentra met airco, 

Er is een bangelijk mooi historisch centrum, een ''on-inneembare burcht'', een beach op wandelafstand, en wat ferry's naar nabij gelegen eilanden met nog mooiere stranden.

Er zijn heel wat meer toeristen dan toen.

Mijn amigO's van vroeger zijn er nog steeds en willen mij nog steeds een hoed,t-shirt, echte esmarald , een schilderij verkopen..

Mijn amigA's zijn er ook nog en bieden mij een massage aan..

Maar net zoals toen , zeer relaxt, niets opdringerig..

De paar straathonden van toen zijn nog niet op pensioen , maar ze bereiden zich languit in de zon voor op wat komt..

Soms eens gezellig mee aanschuiven aan de bankautomaat of in de rij voor de taxi..

Een hond wil het gezellig, sociaal hebben, maar daarna weer wat rusten..

De pelikanen staan met hun voeten in de branding..

Waarom zou je gaan vissen als de vissen naar jou komen?

Cartagena is dus nog steeds even aangenaam als toen.

Ik heb nog eens een dagje oud centrum en een dagje beach gedaan

Helaas morgen al mijn laatste dag.

Ik plan naar Plaza Bolivar te gaan , daar naar het schaakspel te kijken en te genieten van een warme, aangename dag!!

Hasta luego!!

Ooit, in de jaren 80 en 90 een van de gevaarlijkste steden ter wereld..

Ooit hoofdstad van de cocainehandel.

Thuisbasis van Pablo Escobar, die op zijn best een van de rijkste mensen ter wereld was..

The sky is the limit!!

Pablo is tegen zijn plafond en een legerkogel opgelopen..

Sindsdien heeft de overheid hier ongelooflijk veel geinvesteerd om van Medellin weer een stad te maken waar iedere inwoner trots kan op zijn..

Zero tollerantie, hard tegen hard met de drugsbendes.

Ongelooflijk veel investeringen in aanleg van parken,bibliotheken,voorzieningen. die het leven van iedereen beter maken.

Een van de toppers is hun metro , bestaat dit jaar 20 jaar.

Hij is properder dan die van Singapore, efficient,goedkoop.

Bovendien heeft men hier kabelbanen geintegreerd in hun metrosysteem.

Daarmee bereikt men ook de -armere-buitenwijken.

Men legt ook daar parken aan,investeert in bibliotheken, voetbalvelden,zwembaden.

Men duwt hier de armen niet weg, maar maakt hun buurt aangenamer door bvb een project om de huisgevels een mooi kleurtje te geven.

En het werkt!

En het stadsbestuur gaan gewoon door..

Vier jaar geleden, waren er hier vier metrolijnen, waarvan drie kabelbanen.

Nu zijn er al  zeven ,en nog eens twee zijn bijna klaar,waarvan er nog eens drie kabelbanen zijn.

Naar een buurt heeft men hier zelfs een systeem van roltrappen geinstalleerd..

Medellin is de tweede stad van Colombia,ergens tussen 2,5 en 3 miljoen inwoners.

Het ligt op 1500 meter hoogte en is omringd door bergen waar de stad zich eindeloos over uitspreidt.

Het heeft een 'eeuwige lente' klimaat.

Het is hier altijd tussen 25 en 30 gr, en s'nachts koelt het af tot zo'n 20 gr.

Medellin is nog steeds een drukke, bruisende stad .

De eerste indruk is, 'waar ben ik nu terecht gekomen'

Druk,lawaai,hectisch, zeker na het langzaam-aan van de Caraiben.

Maar op dag twee ontdek je de vele parken ,duizenden bankjes ,de stille plekjes net om de hoek.

Zie je opeens zomaar een paar koeien grazen temidden deze metropool.

Zie je hoe attent men is in de metro voor vrouwen met kinderen en ouderen.

Ook in deze stad een vriendelijke buenos dias, welkom in Colombia,welcome in Medellin..

De politie en de prive bewaking spreken je aan voor een babbel.

In de wc's van een shoppingcenter legt iemand je uit dat die kraan beter werkt dan de andere ,en brengt je wat papier om je handen te drogen.

In het restaurant krijg je een extra grote portie , wekom in Colombia!

Geen toeristenprijzen in Colombia..

Of toch.

Als toerist met een buitenlands paspoort betaal je hier niet de 16 %  btw op je hotelovernachting..

Ik heb het in andere landen ooit anders geweten!

De paar dagen Medellin zijn dus zo voorbij.

Nog eens naar Plaza Botero met zijn mooie beelden , nog eens naar Pablodo, de uitgangsbuurt.

Nog eens met de metro en de kabelbaan.

Nog eens wat genieten van een ijsje op een bankje..

Medellin is dus niet te missen, ideaal om hier te komen overwinteren!

En inderdaad, het geldt voor heel Colombia, maar zeker ook voor Medellin:

The only risk is you wanted to stay!!

Groetjes

Veerle

Dan ben je niet de enige.

In mijn ene reisboek staat het niet eens vermeld, in het andere staat er alleen dat het de hoofdstad is van de Zone Cafeteria, de koffie streek dus..

Geen stadsplan ,alleen de vermelding dat het 500.000 inwoners heeft en een universiteit.

Reden dus om er eens te gaan kijken.

Ik kies voor een collectivo, da's een soort monovolume,een gedeelde taxi, dat gaat wat sneller dan met een gewone bus.

Over de 222 km die Medellin en Pereira scheiden doen we uiteindelijk toch nog een dikke 6 uur.

Dat is te wijten  aan de eindeloze reeks bochten in de baan, en NIET aan onze chauffeur!!

We hebben een 'muy sportivo' chauffeur, die links, rechts, in de bocht,andere voertuigen dubbelt, driedubbelt...

Zoals het hier de gewoonte is, rijdt iedereen zo hard hij kan.

Ondertussen hebben we 6 uur Colombiaans levenslied, dus veel 'ti amo', 'te quiero','mi corazon',mar nooit 'na siempre'--voor altijd--

De Colombiaanse bard heeft duidelijk geen gebroken hart, maar een blij ,welgezind gemoed.

En ondertussen prachtig uitzicht op de Siera Nevada!

Pereira blijkt een gezellige stad te zijn.

Er is inderdaad niet veel historisch te zien.

De laatste grote aardbeving was hier in 1999

Het klimaat is hier ook al eeuwige lente

Ook hier heb je iedere dag dat je buiten gaat dat gevoel van: dit wordt zo'n prachtige dag!

Er zijn in het relatief kleine centrum duizenden winkeltjes en 6 grote shoppingcenters.

Er is een uitgangsbuurt waar heel veel mooie, grote cafe's zijn waar tot in de vroege uurtjes gedanst en naar de voetbal gekeken wordt.

Overal kan je ook terrasjes gaan doen en koffie drinken.

En er is hier vooral een zeer gemoedelijke sfeer.

Er is nog wel politie, bewaking hier en daar, maar je moet er bij wijze van spreken gaan naar zoeken.

Iedere dag schijnt er wel iets te vieren te zijn en wordt er naar goede zuid-amerikaanse gewoonte wat vuurwerk afgevuurd.

Een stad waar ik gerust nog wat langer zou wllen blijven.

Een maand of zo..

Helaas morgen de laatste dag hier.

Maar ik beloof mezelf hier nog eens terug te komen!

Groetjes

Veerle