Hong-Kong tot Zuid-Korea 6/1/2012--24/2/2012--Phnom Penh-Cambodja
Groetjes uit Phnom Penh, Cambodia. Voor Cambodja moet je een visum hebben, maar dat kan je gewoon krijgen aan de grens. Je moet aan geen voorwaarden voldoen, je betaald gewoon 20 US$ en dat levert je een mooie sticker op in je paspoort. Een beetje chaotisch omdat het natuurlijk voor de meesten de eerste keer is dat ze Cambodja binnen willen, maar het gaat vlug. Cambodja is het eerste land waar ik kom dat geen openbaar vervoer heeft. Géén!! Dus geen bus naar het centrum, geen bussen binnen de stad , geen metro, geen treinverbindingen, geen bootverbindingen , niks. Phnom Penh heeft dus alleen auto's , heel veel tuk-tuk's, mototaxi's en nog meer brommers. De meerderheid rijdt hier rechts... Ik had dus de keuze tussen een taxi of een tuktuk op de luchthaven. Een tuktuk was 2 dollar goedkoper..; De rit was zijn 7 dollar waard, het verkeer viel mee. Vergeleken met de formule 1 rijders van Colombia gaat het er hier rustig aan toe. Ik heb wel een paar keer gedacht dat mijn tuktuk het niet ging halen tot aan mijn hotel , maar die dingen blijven blijkbaar draaien. In mijn hotel een welkomstdrankje, vriendelijke mensen hier. Ik logeer op 300 meter van de Waterfront en het Koninklijk Paaleis; S' Avonds dus nog een Anchor biertje gaan drinken op de wandelpromenade Alle prijzen zijn hier in US$ als een soort service aan de toerist. Maar iedereen die mij een beetje kent , weet dat ik geen toerist maar een reiziger wil zijn. Ik betaal dus in Cambodjaanse Real. Vandaag de stad gaan bekijken. Er is hier verrassend weinig te zien. Je kan hier gemakkelijk een filmrolletje--als dat nog bestaat--vullen met foto's van dingen die je kan vervoeren met een brommer. Dat gaat van varkens ,ganzen , gasflessen , de keukentafel-echt gezien- tot gevangenenvervoer, de slechterik zit op het brommetje midden tussen twee agenten. Maar verder weinig toppers. Dit is geen Aziatische Tijger. Na de moslims ben ik nu weer terug in Boeddhistisch gebied, met een altaartje in iedere winkel en oranje mannen op straat. De straat oversteken is een kwestie van iedereen negeren , je hersenen die berekenen wat er allemaal fout kan gaan uitschakelen, gewoon je weg gaan tegen een constante snelheid , niet links of rechts kijken en erop rekenen dat de anderen wel naast je zullen rijden. Ik heb hier ook opeens weer heel veel bekenden die naar mij zwaaien en mij madam of tuktuk noemen. Heel veel bedelaars hier aan de waterfront; Er is ook wildlive in deze stad: ratten!! Morgen neem ik de bus naar Siem Reap. Er is een klein busje aan 11 dollar, een grote bus aan 6 dollar. Normaal wordt je afgehaald aan je hotel. Maar morgen komt door Chinees Nieuwjaar allen het duurdere busje langs aan het hotel. Dat wordt dus een ochtendlijke wandeling naar het centraal vertrekpunt van de bussen.
Hong-Kong tot Zuid-Korea 6/1/2012--24/2/2012--Kuala Lumpur-Maleisie
Groetjes uit Kuala Lumpur, Maleisie! Van de lowcost luchthaven naar de stad is het een uurtje met de bus. Eerste indruk van Maleisie.Heel veel groen , hele velden aangeplante palmbossen ( voor palmolie?) maar ook welig groene tropische bossen. Maleisie heeft ook zijn housingboom gehad--eindeloze vergezichten van nieuwe huizen op de heuvels. Goeie wegen ,maar van de Maleisische aanduidingen versta je weinig. Ook hier tolwegen , maar niet voor moto's; Die rijden in een boogje om de tolhokjes heen. Die brommertje rijden trouwens uiterst links op de tolwegen , wat voor hun de pechstrook is. Maleisie is ook een Engelse kolonie geweest , dus: keep left!! Iedere reststop heeft benzine , een restaurant , wc's en ook een gebedsruimte voor moslims. Al heel wat mooie moskee's gezien. Maleisie heeft weer veel meer dat Oosters gevoel. Met al die brommertje op de weg die verkeerslichten negeren , links rijden , rechts rijden , voetpad rijden , alle middelen zijn goed om je doel te bereiken. Totale chaos dus op de weg; En zeer warm. Dit is een overwegend moslim land met halal restaurants, alcohol alleen te koop voor niet moslims , veel vrouwen met hoofddoek en lange kleren. Even wennen dus. Eten met je linkerhand, wijzen met je wijsvinger, het is not done. Ook mijn t-shirt zonder mouwen wordt hier soms bekeken. En toch bellen die dame's in zwart ook met de nieuwste GSM en eten een Big Mac. De mensen zijn wel vriendelijk en behulpzaam, helaas weten ze dikwijls zelf de weg niet , en durven dat niet zeggen. Bovendien kennen ze ook het verschil tussen links en rechts niet, velen spreken geen engels en die het wel spreken zijn ook moeilijk verstaanbaar. Mijn eerste dag hier al direct naar het Merdeka Plein. Was onder de Engelsen nog een cricketplein. Hier werd indertijd de onafhankelijkheid uitgeroepen, er staat een vlaggenmast van 100 meter hoog, verder een paar mooie koloniale gebouwen. Vandaar naar Chinatown geweest, waar de Draak volop aan ' t oefenen was voor de feestelijkheden van Chinees Nieuwjaar. Naar Central Market, dit zijn allemaal kleien huisjes- winkeltjes- onder een gemeenschappelijk dak. Waarschijnlijk ter bescherming tegen de zon. Natuurlijk ook naar de Petronas Twin Towers geweest,ooit de hoogste gebouwen ter wereld , 451 m hoog en één van de landmarks van Maleisie. Binnenin is er een concertzaal,bureaus en natuurlijk een grote shoppingmall met 2 verdiepingen foodcourts. Heel de wereld vertegenwoordigd in de foodcourt, Belgie met Godiva en Hoegaarden. Ook nog naar de Kuala Lumpur TV toren geweest, nu het hoogste gebouw van de stad. Je kan er natuurlijk ook naar een uitzichtplatform, en er is een 360 graden draaiend restaurant.
Kuala Lumpur is heel wat minder bruisend dan de vorige steden. Om 8 uur s' avonds zijn de winkels gesloten en de restaurants leeg. Er zijn natuurlijk nog wat café's open voor toeristen, maar naar voetbal kijken met een pint aan 10 euro en in het gezelschap van een paar dronken Engelse toeristen--allemaal met tatoo? Nee dank je. Met mijn linkshandigheid, ontblote schouders en onbedekt hoofd push ik hier al genoeg? Een beetje beleefdheid tegenover mijn gastland mag wel.
Hong-Kong tot Zuid-Korea 6/1/2012--24/2/2012--Singapore
Van shoppingparadijs Hong Kong naar shoppingparadijs Singapore , met een tussenstop in Kuala Lumpur. 2 vluchten met Airasia, dé low cost maatschappij hier in Azie.Die vliegen natuurlijk ook met een airbus. Speciaal was dat we in Kuala Lumpur over de tarmac mochten lopen naar de terminal. In transit blijven mocht niet , dus moest ik de pascontrole door en een paar uur later het land weer uit. De douanier maakte wat grapjes over mijn ingangsstempel van Peru , en over Macchu Pichu. Ik heb maar geen grapjes gemaakt over mijn stempels van Colombia. In Maleisie en in Singapore wordt je op de luchthaven gewaarschuwd. Wordt je betrapt met een verdachte hoeveelheid medicijnen , of met hét uitvoerproduct van Colombia , dan riskeer je de doodstraf, in ieder geval duurt het dan nog heel lang voor je terug daglicht ziet. Op de luchthaven van Singapore mijn Geel Boekje moeten tonen. Gelukkig had ik mijn bewijs van inenting tegen Gele Koorts bij. De luchthaven van Singapore is inderdaad 1 van de mooiste. Net als in hong Kong zijn de orchideeen en de palmbomen echt, is er gratis internet, je kan gratis voetmassage hebben , er is een vlindertuin , een cactustuin , een koi-vijver, een zwembad, heel veel restaurantjes , en als je langer dan 4 uur moet wachten zelfs een gratis city tour.
Singapore zelf is een moderne stad met zeer goed openbaar vervoer. In de metro zijn de aanduidingen in Engels, Chinees, Hindu en de lokale taal. Hier is wel zuurstof en heel veel groen.Het is hier heel het jaar door 32 gr overdag, 26 gr s' nachts. In het centrum kan je gewoon van het ene shoppingcentrum naar het andere wandelen--in de airco. Ieder shoppingcenter heeft wel iets. Een tennisbaan op het dak, een vlindertuin op het 4de, een tropische tuin , een ijspiste, een riviertje waarop je kan bootje varen. En allemaal hebben ze verschillende foodcourts , waar je uit tientallen restaurantjes kan kiezen , chinees, koreaans, indisch, japans , maleisisch, singaporees, westers..en zeer goedkoop! Er zijn ook vele parken. Ik was oa in de Chinese en de Japanse tuin. Prachtig, rustig en gratis. Singapore heeft geen achterbuurt, geen onveilige wijk. Singapore heeft veel regels, niet roken , niet spuwen , niet eten of drinken in de metro. Geen politie te zien ,maar iedereen houdt zich aan de regels. Na de Hong Kong chinezen , en de chinese toeristen in Hong Kong, voor mij allemaal gelijk,is er hier een mix van indiers , maleisiers,westerlingen. Je hebt hier dus vrouwen 'met stip', ook mannen' met stip', chinezen , vrouwen met hoofddoek, vrouwen in sharong, en ook veel westerlingen. Zoals bijna altijd is ook deze wereldstad mooier s' nachts dan overdag. De lichtjes..en hier geen luchtvervuiling. Ook hier komt s'nachts de stad pas tot leven, iedereen op weg, aan 't genieten van een terrasje,aan 't eten. Vandaag was ik op Orchard Road, dat is de Fifth Avenue van Singapore. Een paar kilometer lang luxe hotels en shoppingcenters, maar ook een opvallend groene boulevard. tropische bomen en orchideeen groeien hier natuurlijk vanzelf, maar een vlindertuin langsheen één van de drukste invalswegen. Een aangename wandeling dus, op weg naar de botanische tuin. Meer dan 100 jaar oud en in tegenstelling tot andere botanische tuinen, hebben ze hier niet de fotogenieke bloemen op het voorplan, maar is het park 1 groot, oud bos. Palmbos, regenwoudbos, cactusbos, en natuurlijk ook een grote orchideeen- en bonsai tuin. Het bijzondere eraan , en dat geldt voor ieder mini parkje in Singapore, is dat de natuur hier altijd zo dichtbij is. Overal zie je ook dieren , reptielen, ijsvogels, hummingbirds , terwijl je toch nooit de stad verlaat. Daarna naar Little India, niet echt spectaculair. Verder dus naar Chinatown. Wel een levendige wijk. Opeens weer veel mensen op straat,winkeltjes waar volop verkocht wordt/ Mooie tempels en in aanloop naar Chinees Nieuwjaar al heel wat evenementen. Een zeer mooi gerestaureerde wijk. Singapore is dus een meevaller? Gelukkig heb ik hier nog een paar dagen , want er zijn nog zoveel heerlijk uitziende maaltijden die ik eens wil proberen!
Hong Kong tot Zuid-Korea 6/1/2012--24/2/2012--Hong-Kong
Groetjes uit Hong Kong! Inderdaad een iewat andere kant van de wereld dan Venezuela en Colombia. Na een korte tussenstop in Belgie , familie gezien, nieuwjaar gewenst, meerdere Leffe's teveel gedronken met de vrienden. Met de hond gaan wandelen..niet met mijn hond, maar met die van een zeer goede vriend. Dank U Wel Jos!!! Kijk, dat ga ik nu later doen. Een schommelstoel kopen en een hond. Maar eerst nog de wereld zien. Ik heb de zon zien ondergaan in het westen , en hier in het oosten ze weer zien opgaan. Daar houdt de gelijkenis op. Azie is Zuid Amerika niet! Hong Kong dus. Men rijdt hier aan de andere kant van de weg, een detail misschien , maar toch even wennen. Dit was tot voor een paar jaar nog Brits gebied, de autobussen zijn hier bijna allemaal dubbeldekkers met de chauffeur die , voor ons, aan de andere kant zit. Verder zit het hier natuurlijk vol Chinezen en dus heeft iedereen zwart haar en is kleiner dan ik. Ze zijn met veel , de chinezen , en ze zijn niet beleefd. Hier zijn ze druk bezig met shoppen en niemand houdt rekening met iemand anders. De enige keer dat een Hong Kong chinees gediciplineerd is, is aan de bushalte, mooi in de rij. En in de rij om de duurste winkels binnen te gaan. Bvb bij Cartier staat er steeds minstens een rij van 100 meter lang buiten aan te schuiven. Ze staan in de rij omdat het anders te druk is in de winkel. Geen spreekwoordelijke hond zegt hier ' welkom in Hong Kong', er zijn hier trouwens geen honden. Het openbaar vervoer is goed, er zijn mooie openbare tuinen Opvallend veel rokers in Hong Kong, een groot contrast met Zuid Amerika waar ik slechts heel af en toe iemand 1 sigaret zag kopen, laat staan een pakje. Binnen roken mag hier nergens , er zijn zelfs veel openbare straten en parken waar het niet mag, waar je ook niet mag spuwen of vuil op straat gooien , zware boetes. Jammer genoeg is er geen controle of politie te zien. Dé winkelstraat van Kow Loon is Nathan Road. Die eindigt na een paar kilometer op een wandelpromenade. Iedere avond is er hier een klank en lichtshow met de wolkenkrabbers als achtergrond. Vandaar zie je Hong Kong Eiland. Daar kom je door de Star Ferry te nemen, 10 minuten , hij is duurder naar Hong Kong eiland dan er vandaan. Op Hong kong eiland zijn de winkels nog duurder en luxueuser, daar hebben bvb Cartier en Armani elk hun eigen wolkenkrabber. Ontbijt in Hong Kong is vermicelli met worst of een snee ham, de koffie nescafé. Het menu ontcijferen in een restaurant is weer ondoenlijk, zelfs voor de cijfers gebruiken ze hier andere tekens. Zoals in mainland China eet men hier alles, behalve de poten van de tafel. Hertengewei, behandelde mosselen die het jaar 2000 nog gezien hebben, iets wat lijkt op een mat, men eet het allemaal. De straatstalletjes verkopen alles, ook veel dingen die stinken. Handschoenen en hygiene, tsja, daar hadden ze in Peking ook nog niet van gehoord. Luchtvervuiling , dat kennen ze wel. Je kan met moeite de overkant van de rivier zien. En toch was het fantastisch om hier een paar dagen te zijn!!
De fortificaties en de oude binnenstad van Cartagena staan op de lijst van Unesco als werelderfgoed.
Verdiend!!
De omwalde binnenstad binnen een andere stenen wal is groot, prachtig gerestaureerd , de eerste Spaanse stad op het Zuid Amerikaanse vasteland , ergens anno 16de eeuw.
Het is een toeristische topper, Cartagena ligt op de route van de cruiseschepen en heeft een internationale luchthaven.
De oude binnenstad is dus vol van genummerde groepen die,met gids ,foto's maken, winkeltjes bezoeken , lekker gaan eten en nog een tocht met paard en koets maken.
Er zijn dus ook massa's verkopers van hoeden , juwelen, sigaren , t-shirts, echte esmarald,water, pennen , schilderijen..
Gelukkig zijn ze helemaal niet opdringerig
Zo had ik eens een aanbieding voor een kunstwerk..no gracias senor!..
Hij , met een glimlach: this is a only once in a lifetime.chance.
Ik: todos los hombres dicen lo mismo!
Hij moest er eens goed om lachen.
Het is ook maar een beperkt gebied waar de groepen komen , en die hebben helaas maar een paar uurtjes voor het stadsbezoek.
Daarbuiten wandel je rustig rond , heb je gewone eethuisjes en winkeltjes.
En allemaal even mooi!
Cartagena heeft ook een strand , nog geen kilometer van de oude stad , met all-in resorts en moderne hoogbouw.
Hier huur je niet alleen een standstoel , maar ook een strandtent , ter bescherming tegen de zon.
Ik had er veel amigA's die mij wilden masseren , en veel amigO's die me van alles wilden verkopen.
Helaas had ik geen all-in bandje, dus geen gratis drankjes voor mij.
Detail , als het begint te regenen , gieten , blijft iedereen in zee.
Het blijft boven de 30 gr, men is toch al nat ,en men kan toch niet naar huis, de straten veranderen in rivieren.
Cartagena heeft een heleboel forten, waarvan Castillo San Felipe het bekendste is.
Het is een combinatie van fort op fort, naar 't schijnt zo goed als oninneembaar.
Het heeft de aanvallen van de Engelse vloot en van veel piraten -oa Francis Drake- doorstaan.
Het is prachtig om te bezoeken en je hebt een mooi uitzicht over de stad.
Cartagena is een grote stad , maar met een zeer ontspannen sfeer.
Het Caraibische klimaat ,dus heel het jaar zomer, het voordeel van de zee, dus strand, zuurstof en wind.
Het voordeel van de grote toeristisch stad , dus massa's winkeltjes, restaurantjes en werk.
Een zeer diverse bevolking , maar allemaal goedgezind.
Iedereen hier is verschillend en heeft zijn eigen stijl en persoonlijkheid.
Hier eet men veel fruit, geen sapjes , maar vers gesneden fruit.
De favoriete fastfood hier is ceviche, da's een mix van rauwe zeevruchten in een pittig sausje.
Verder ook veel parilla à la Argentinia.
De ijsjes zijn van echt fruit.
En natuurlijk is er de Echte Colombiaanse Koffie!!
Niet in een miserabel klein plastieken bekertje, maar in een volwaardig grote tas, uitgeschonken door een trotse--borst vooruit--Colombiaan.
Geen boenke boenke muziek , zelfs weinig problemen met de corazon.
Bier is gewoon overal te koop en wordt sociaal op een terrasje met vrienden gedronken.
Een terrasje waar men een kaartje gooit, een spelletje kaart speelt of gooooooooooooooooooooaaaaaaaaaaaaallllllll samen naar het voetbal kijkt!
Naar een pero caliente is het hier dus zoeken , maar er zijn wel een paar straathonden, een paar.
Misschien 20 in heel de binnenstad, en ze hebben allemaal een naam.
Zeer vriendelijke beestjes , ze komen kwispelend op je af,of gaan even gezellig mee in de rij staan voor de geldautomaat.
Als ze niet aan het rusten zijn natuurlijk.
Als ik ergens op een bankje even rust word ik bijna altijd aangesproken.
Mannen, vrouwen, gewoon een gesprekje en welkom in Colombia!
Niemand wil me iets verkopen , ik ben niet meer de laatste vrouw op aarde.
Gewoon een sympathieke babbel en mijn Spaans gaat verbazend goed.
Iedereen hier is vriendelijk en behulpzaam, maar zeker ook de politie en het leger.
Die zijn hier altijd en overal, groen op straat..
Dat moet ook
Zowat iedere dag is hier een betoging tegen ,of een herdenking van de slachtoffers van oa het Farc.
Dit is een land dat al 47 jaar vecht tegen de drugsmaffia.
Het gaat hard tegen hard , en iedere soldaat en politieagent loopt iedere dag reeel gevaar.
Niemand betoogt tegen de politie.
Het is dankzij hen dat wij hier tot middernacht en later terrasjes kunnen doen.
Ook zij spreken mij aan voor een babbel.
Ze zijn zo lief..
The only risk is you want to stay..
Dat is de toeristische slogang van Colombia.
Cartagena , er zijn slechtere plaatsen om schipbreuk te lijden!!
Venezuela-Colombia--6/11/2011--29/12/2011--Tovar--Baladores--Sint Cristobal de Andes
Na Isla Margerita ben ik terug naar de Andes gereden.
Nog eens de Transandina gevolgd, van Merida naar Tovar , een klein kunstenaars dorpje midden in de bergen.
Het is er zalig rustig wandelen en genieten.
Ik maak nog een uitstapje naar Baladores, met zijn Plaza Bolivar en zijn waterval.
Ik ben nu op weg naar Sint Cristobal de Andes , een stad nabij de grens met Colombia.
Het heeft hier ondertussen al veel geregend, dus het wordt een lange , zware rit , met modderlawines , rotsen op de weg , de weg overspoeld , enz..
Dit wordt dus mijn laatste mail uit Venezuela.
Tijd dus voor een overzicht.
In Venezuela drinkt men koffie uit een heel klein plastieken bekertje.
Overal op straat kom je mensen tegen met thermossen koffie te koop.
Een thermos met zwarte koffie, 1 met melk, 1 met meer melk , 1 met zeer veel melk.
In Venezuela drinkt men veel verse fruitsappen, aardbei was mijn favoriet.
In Venezuela drinkt men veel bier , gekocht in 1 van de zeer vele licorshops.
In 't weekend rijdt men met de auto naar het water.
In de koffer een paar grote frigoboxen met heel veel bier erin.
Dan de boenke boenke muziek op en maar pinten pakken!
In Venezuela eet men s' morgens arepa's of empenada's , dat zijn maiskoeken gevuld met allerlei ingredienten , zeer vet en nog meer vettige saus er bovenop.
Men eet ook Pero Caliente- hot-dog- in allerlei versie's maar ook vet, vet en veel saus erop.
Gelukkig bestaat hier ook nog de cocina criola , waar je een menu ejecutivo kan eten -soep-hoofdgerecht-sap-dessert
En buffetten, waar je zelf kan kiezen en betaald per gewicht,daar vind je ook al eens groenten.
Men eet ook taart , veel taart.
Op iedere wandelpromenade, ieder plein , in de zoo, staan massa's grote , dikke taarten te koop.
In een restaurant rijdt er altijd wel een karretje rond tussen de tafels met taart.
In Venezuela is de benzine zeer goedkoop dus in de steden is er bijna altijd file.
Gelukkig rijden er ook nog veel bussen , por puesto's , carrito's en taxi's.
Een simpel systeem , je stapt in en betaald een vast bedrag.
In de meeste bussen speelt er ofwel boenke boenke muziek of het spaanse levenslied.
Ik verkies het spaanse levenslied en de spaanse bard.
Op de bussen ook veel ambulante verkopers, van rijstkoekjes , over messen, bidprentjes , water.
Soms rijdt er een prediker een eindje mee, die heeft altijd een luid stemvolume,een heel omstandig verhaal en altijd geld tekort.
In Venezuela hebben de meeste mannen zwart haar en donkere ogen, de vrouwen ook.
De vrouwen hebben iets met schoenen, de mannen met bier.
Er zijn vrouwen die best aan Miss World kunnen deelnemen , de meeste hebben al te veel arepa's gegeten.
In Venezuela vraag je nooit aan een vrouw om een foto te nemen, dit is een mannenwereld!
Zeer macho, maar wel lief en charmant;
Een heel jonge bevolking, gemiddeld 26 jaar, zal wel door al dat vet eten komen.
Er zijn dus ook zeer veel kinderen , die heel rustig zijn.
Op geen enkele van mijn korte of lange busreizen ( tot 18 u lang) een huilend kind gehoord.
Niemand heeft hier een kinderwagen, de kinderen zitten op schoot in de bus.
In Venezuela staat men geduldig in de rij.
Aan de bankautomaat, in de 3-straten-lange rij voor het bankkantoor, aan de WC.
Venezuela heeft een zeer mooie natuur, bergen, strand en zee.
Zeer behulpzame ,vriendelijke mensen , ook de politie en het leger ,zeer vriendelijk.
Soms is er eens een stroomuitval , of is er geen water , of de natuur wil niet mee..
De bus van 5 uur vertrok pas om 8 uur, maar toen waren we dus klaar voor weer een 7 uur durende rit door Los Llanos gebied.
Volgens de reisgids een volledig geasfalteerde weg , in de praktijk vooral putten, modder en soms een stukje dat we volle gas konden rijden.
Er reed ook een nieuw kookvuur mee en een stapel kranten.
Onderweg een stop om kaas te kopen ,en motorolie voor de bus.
Het was lekker warm op de bus en er speelde een muziekje.
Na 6 uur een overzet over de Orinoco.
Vanaf hier zijn we in de Amazone.
Uiteindelijk komen we aan in Puerto Ayacucho.
Dit is de enige stad in de provincie Amazonas waar je mag komen.
Wil je nog verder dan heb je vergunningen nodig van de lokale autoriteiten.
Het is hier ook maar een paar kilometer van de Colombiaanse grens ,en er worden hier andere dingen gesmokkeld dan boter.
Het busstation was 6 km van het centrum, dus ik met een por puesto naar Plaza Bolivar.
Een por puesto is een heel oude amerikaanse slee die volgens een vast traject rijdt.
Iedereen kan overal in- en uitstappen , je betaalt de chauffeur een vast, klein bedrag.
Je kan voorin , achterin of in de koffer zitten.
De deur kan je naargelang opendoen door het raam, door de doorgeroeste deur , via de hendel die in een vorig leven de rempedaal was.
Ik ben in een duur restaurant friet met kip in champignonsaus gaan eten.
Daarna met de nachtbus naar Ciudad Bolivar, een wild drive rit van 12 u door Amazones.
Onze bus is een oud busje met 3 verstralers.
Jesus es Mi Amigo staat er op de bus, maar dat staat hier op elke bus.
De staat van de weg en de rijstijl van de chauffeur blijven hetzelfde , ook s' nachts.
Volle gas , dan weer slippen, hobbelen ,..alles bij een zwoele temperatuur en een muziekje.
Het gaat maar door, heel de nacht ,van...ti amo , ti quiero..mi corazon..
De volgende dag genoten van wat rust op de wandelboulevard aan de Orinoco in Ciudad Bolivar.
Volgende dag een rit naar Cumana, de oudste stad op het Zuid Amerikaanse vasteland.
De mooie rit er naartoe loopt door het Nationaal Park Mochino.
Cumana zelf is vervallen en vuil, om 5 u is alles hier al dicht.
Ik heb geluk, 4 agenten aan een eetstalletje nodigen mij uit om samen met hen de restjes op te eten.
Dit wordt mijn maaltijd van de dag.
Ze raden mij af om verder naar het oosten te reizen.
Dus s' morgens naar de ferry terminal.
Ik koop een ticket naar Punta de Piedras en na een cruise in de caraiben van 2 uur ben ik op Isla Margerita.
Gelukkig is hier meer dan all-in 5 sterren resorts.
Ik ben nu in Porlemar in een 2 sterren hotel.
Porlemar heeft winkel-wandelstraten, je kan er heel lekker eten.
Een heel gezellige Plaza Bolivar waar iedereen tot laat in de nacht geniet van de heerlijke temperatuur.
Vanuit Porlemar uitstapjes gaan maken op het eiland.
Naar Playa El Agua ,een postkaart mooi wit strand , met mannen die in mij de vrouw van hun leven herkennen...en bier dat op het strand goedkoper verkocht wordt dan in de winkel!
Naar Playa Juangriego ,een mooi stadje met een oud fort en veel bierwinkeltjes.
Naar Boca De Rio en van daar verder met een caritto naar San Francisco, een lieflijk mooi dorpje in het bergachtige binnenland.
Ik neem nog eens de bus naar Playa Punta Arena.
Men zet me af aan een kruispunt waar ik mooi zicht heb op cactussen en bergen , maar geen zee te zien is.
Ik wandel een uurtje in de hitte en zwaai dan naar de eerste bus die langsrijdt terug naar Porlemar.
Ik had geluk , het was een droge dag en ik was net op tijd in Valera voor de bus naar Merida.
Er is maar 1 maatschappij die de Carretera Transandina volgt.
Da's een busrit van bijna 6 uur over 160 km die nog het oude traject dwars over de Andes volgt.
Zeer mooie vergezichten natuurlijk, het hoogste punt Paso Del Condor -op 4007 m- is ook de hoogste pas in Venezuela.
Een smal baantje, veel weggespoelde weg, rotsblokken op de weg.
Door dorpjes waar onze bus maar amper door de smalle wegen kan.
En een aangenaam muziekje erbij.
Ik ben helemaal in de wolken!
Merida ligt op 1640 meter.
Is heel druk , iedereen is aan de kerstkoop rush begonnen.
Merida is bekend om de cremerie met de meeste soorten ijs. 900 varianten.
Niet allemaal iedere dag te verkrijgen.
Eigenlijk zit ik niet te wachten op een ijsje gemaakt van zeevruchten,van rijst, van chili con carne .
Merida is ook home van de langste teleferico ter wereld, helaas is die al een paar jaar in restauratie.
Merida heeft wel heel wat mooie pleintjes, een heel aangenaam klimaat , bij goed weer fantastische uitzichten op de Andes, Pico Bolivar 4981 m is slechts 12 km ver.
En ze hebben een zoo en een botanische tuin.
Op zondag dus naar de zoo.
De zoo had in totaal 20 dieren, de 3 pauwen en de 8 eenden inbegrepen.
Bovendien bleef het maar regenen , zoals het in de tropen en in de bergen wel eens meer doet.
Dus ik weer de bus op voor 6 uur en 150 km naar Barinas.
Weer veel bochtenwerk voor de chauffeur , tussen de mist door toch mooie dingen gezien.
Barinas is de geboortestad van Hugo Chavez, de president.
Een stad met een Plaza Bolivar, veel winkels , veel auto's.
En goed weer.
Barinas is hoofdstad van Los Lanos , dat is een enorm groot gebied, zeer groen en waterrijk.
Een beetje te vergelijken met de Pantanal in Brazilie.
Dit is een gebied waar toeristen naartoe komen omdat je hier gegarandeerd veel vogels en ander wild ziet.
De meeste gaan logeren op een boerderij en gaan dan van daaruit op safari.
Ik niet dus.
Ik heb de bus genomen naar San Fernando de Apure.
Da's een betaalbare wilddrive door hetzelfde gebied, met als avontuurlijk extra de bus die 2 uur te laat was en dan ook nog een paar keer in panne viel.
San Fernando is een klein stadje , honderden kilometers van welke andere stad dan ook.
Je kan hier dus gemakkelijk alleen op wild-viewing walk.
Gewapend met zonnecreme, muggenmelk , een 2 liter fles cola light en een fotoapparaat ben ik de stad uitgewandeld en heb heel wat wild gezien.
Ik ben nog een dagje langer gebleven in Ciudad Bolivar.
Heb er oa nog een boottocht gemaakt op de Orinoco.
Bij gebrek aan bateau-mouche gewoon met een mini ferry naar de overkant.
De volgende dag naar Maracay gereden , en van daaruit een dagtrip naar Puerto Colombia.
Dan rij je dwars door het Nationaal Park Henri Pittier.
Een heel mooi park, het is eigenlijk het uiterste noorden van de Andes die tot aan de zee uitloopt.
Een zeer mooi park met heel verscheiden plantengroei.
Deze rit was er één met een echte chicken bus, zeer kleurrijk en met veel toeters en bellen.
Heel luide boenke-boenke muziek, zo luid dat je trommelvliezen en je hart beginnen mee te vibreren.
Heel veel geklaxoneer, want de weg die ons recht over de pas naar de zee voert, is niet zozeer een weg, het is een twee uur lange aaneenschakeling van haarspeldbochten , de asfalt in zeer slechte staat , soms is er een stuk weg weggespoeld of overspoeld door modder.
Eigenlijk kunnen er soms amper 2 moto's elkaar kruisen.
Vandaar dus bij elke bocht oorverdovend geklaxoneer , en regelmatig achteruit om een tegenligger door te laten.
Zelfs zonder tegenligger moet onze chickenbus soms 2 of 3 keer voor- en achteruit om toch de bocht te kunnen nemen.
En we stoppen onderweg aan een waterval om wat water bij te vullen, aan een kiosk om de remmen te laten koelen.
Maar het totaal van toeters, muziek, prachtige natuur , de warmte, is een fantastische ervaring.
Puerto Colombo is zeer toeristisch en in 't weekend heel druk.
Een mooi stadje met een mooi palmbomenstrand.
Rond 2 uur zie ik donkere wolken opkomen en haast me terug naar de bus.
De busrit was er één in de regen, geen mooie vergezichten, wel een rit met luide boenke-boenke muziek, luide klaksons , carwash uitzicht.
Toen bleek ook waarom onze chauffeur 2 helpers bij heeft.
Die moeten hem helpen om op de smalle baantjes een paar honderd meter bergop achteruit te rijden.
De terugrit heeft dus heel wat langer geduurd.
s'Avonds de bus op naar Punto Ficho.
En vandaar verder naar Coro, ooit de eerste hoofdstad van Venezuela.
Van Maracaibo de nachtbus genomen naar Valencia. Voor de veiligheid moesten we niet alleen door de metaaldetector, maar werden we allemaal 1 voor 1 gefilmd. Vandaar met een lokaal busje een daguitstap gemaakt naar Puerto Cabello. Op deze bus, zonder airco natuurlijk, veel ambiance , met luide muziek en ambulante verkopers. Puerto Cabello heeft nog 2 oude forten en een mooi historisch centrum. En een strand natuurlijk. Ik heb dus van een paar ijsjes genoten met zicht op zee. Nu ik zonder bodyguard op reis ben , krijg ik in macholand wel extra aandacht. Zo kreeg ik het voorstel van een paar Colombiaanse negers om samen met hen te barbecueen op het strand. Hun vers vlees lag al op een steen in de zon voor te verwarmen. Alleen nog bakken. Jammer voor hun maar mijn kennis van spaans, engels en andere talen was opeens weer bedroevend laag. Voor ik het busje terug kon nemen, moest eerst mijn bagage door de scanner, dit keer controle door het leger. Terug door een tropisch buitje. Vorige nacht nog maar eens een bus genomen, dit keer naar Ciudad Bolivar. Deze stad ligt aan de Orinoco rivier, de grootste rivier van Venezuela. Met een mooie wandeldijk en een historisch centrum met mooie gekleurde huisjes. Vroeger was er alleen hier een brug over de Orinoco, 1 brug op 2400 km , nu zijn er ondertussen 3. Onder de rivier begint officieel de amazone en dus ook malaria gebied. Ik ga dus niet zuidelijker. Vanavond weer een spectaculair onweer , met achteraf nog veel extra bliksem, zonder donder, vreemd.. Maar ik zat al veilig in mijn hotel, met alle anti muggenstekkers actief. Vandaag toch maar eens een hotel. Kwestie van niet alle dagen naast een vreemde man te moeten slapen. De eerste had zijn tanden niet gepoetst, de tweede snurkte... Op de derde bus zat er niemand naast mij , dus tijd om een douche te nemen. Ook vandaag, nog voor de douche, aandacht gekregen van de politie en wat officiele havenarbeiders, handjes geschud, welkom in Venezuela. Ook wat leeglopers afgeschud op de wandelpromenade. Maak jullie maar geen zorgen, ik blijf wel een bewegend doel. Morgen , als er plaats is op de bus, overdag naar Puerto La Cruz.
En nog dit. Het is dus inderdaad waar. Venezuela heeft de goedkoopste benzine ter wereld. Je krijgt hier 62 liter benzine 95 octaan voor 1 dollar!!
Groetjes uit Venezuela! Gisteren aangekomen in Caracas, heel lang aangeschoven aan de douane. Daarna geld gewisseld. Daarvoor hadden ze een copy van mijn pas nodig, mijn leeftijd, mijn adres , mijn beroep, mijn handtekening en een vingerafdruk van mijn beide duimen. En dat allemaal om 100 dollar te wisselen. Ze rekenen wel veel kosten. Daarna de taxi's afgewimpeld en proberen een bus te vinden. Ik ben geeindigd in een surpuesto, het lokale dolmusje, met nog 10 andere Venuzoelanen op weg naar de stad. Er was geenenkele aanduiding van bestemming of prijs op het busje, maar het zag er zo uit. Heel wat ongevallen, oververhitte en in panne staande auto's gezien op de toch wel mooie rit naar de stad. Soms de ogen dichtgedaan bij het zien van de rijstijl van sommigen. De vriendelijke chauffeur heeft me afgezet aan het metrostation Gato Negro, vandaar de metro genomen naar metro Alta Mira. Daar aan iedereen de weg gevraagd naar het busstation en oef.. Net voor duister binnen. Bleek dat er geenenkele plaats meer vrij was op de busbestemmingen die ik had gekozen. Alleen nog plaats op de bus naar Maracaibo. Dus een ticket gekocht, ook nog een vezekering moeten kopen, betalen voor het gebruik van de terminal, daarna aan het loket ernaast je ticket laten herbevestigen. Dan de bagage inchecken. Door de control, wapens en eten mag je niet mee aan boord nemen. Daarna op weg met de comfortabele bus. s' Nachts een paar keer gestopt, iedere keer weer langs de detector voor je de bus op mag. Deze morgen dus aangekomen in Maraccaibo. Veel regen en veel ondergelopen straten, maar daarna de zon, zwoel en 35 gr. Dus toch nog wat dingen kunnen gaan bekijken. Oa geld uit de ATM gehaald, die moest als extra de laatste nummers van mijn paspoort kennen. Vanavond vertrek ik terug, nu naar Valencia.
De rit van de luchthaven met het openbaar vervoer, wat dacht je?
Hanoi is druk , zeer druk!
Overal is een oorverdovend lawaai van claxons , nog ver boven het getsjirp van de krekels uit.
Het is er snikheet en zwoel, 37 gr nu een af en toe een tropisch buitje.
Heel veel auto's en bussen ook, wat de luchtkwaliteit er niet beter op maakt.
Het wordt steeds avontuurlijker om de straat over te steken.
Ik ben blij dat ik niet naar Saigon ga , da's nog groter, 7 miljoen ipv de 3 miljoen brommers in Hanoi.
In Hanoi hadden ze de afgelopen week al een halve meter water in de straten, het regenseizoen komt dichterbij.
Hanoi is 1001 jaar oud.
De oude stad ligt binnen de muren, je wandelt eerst door een poort en dat zit je opeens in een nog grotere chaos van kleuren , geuren, lawaai, drukte, gekke chauffeurs.
Hier in de oude stad staat het vol met oude ambachtshuizen, iedere straat zijn eigen specialiteit.
Zeer toeristisch , maar zoals steeds , 2 straten verder zit je weer alleen tussen de Vietnamezen.
Heel veel russen hier op verlof.
De visumplicht is voor hun land afgeschaft , dus die komen hier massaal eten , drinken , massage's krijgen en feesten.
Vodka is overal te krijgen , ook russisch bier en champagne.
Voor de belgen is er ook Duvel , Leffe, Hoegaarden en Leonidas pralines.
Ik hou me aan de Vietnamese keuken , met s' avonds een lokaal biertje.
Ik ben hier natuurlijk wel al wat gaan bekijken.
Het Tay meer , met een mooie pagoda op een eilandje.
Dan voorbij het presidentieel paleis naar het Mausoleum van Ho Chi Ming.
Na Kameraad Lenin en Grote Leider Mao ben ik nu vlakbij Oompje Ho.
Ik beperk me tot de buitenkant van het gebouw.
De rij wachtenden was echt te lang.
Ze hebben hier ook nog een citadel , waar niet zoveel van bewaard gebleven is.
En een Lenin park, compleet met een standbeeld van Vladimir Vladimirovich Lenin.
De man heeft blijkbaar maar één keer gepauseerd, wereldwijd is het steeds hetzelfde standbeeld.
Dan naar de Tempel van de Literatuur, zowat de oudste tempel van Hanoi, ongeveer 1000 jaar oud.
De tempel wordt beschouwd als de eerste universiteit van Vietnam.
Gewijd aan Conficius en een aantal keizers.
Er is naast de gewone poort achter poort achter poort ook een heel ereperk voor vooraanstaande mensen die veel bijgedragen hebben aan de culturele ontwikkeling van Vietnam.
Speciaal eraan was dat al hun gedenkstenen staan op de rug van een schildpad staan , een dier dat de wijsheid met zich meedraagt.
Zeer mooi!
Ook naar het Hoan Kiem Lake geweest , met oa de Tempel van het Teruggegeven Zwaard.
Nog een verhaal van 1000 jaar oud.
De keizer zou van een heilige schildpad een zwaard gekregen hebben.
Om zijn volk te beschermen en hun naar een beter leven te leiden.
Zo geschiede en alles ging goed.
Tot op een dag de keizer langs het meer wandelde , en de schildpad het zwaard terugnam.
Als wijze les dat niets eeuwig is en niets ooit echt verworven.
Volgens de legende zou de schildpad nog steeds in het meer verder leven.
Het is er in ieder geval heerlijk om er even op een bankje te kunnen rusten..
En nee...ik heb het Vietnamese ' Monster van Loch Ness' niet gezien.
Naar het Hilton Opera hotel voor mijn dagelijkse krant en daarna naar de Hanoi-Hilton gevangenis.
Zo noemden de Amerikanen de gevangenis waar ze tijdens de oorlog opgesloten waren.
Het contrast is zeer groot!!
Morgen nog een dagje Hanoi en dan de lange reis terug naar huis.
Groetjes uit Phnom Penh, Cambodia.
Groetjes uit Kuala Lumpur, Maleisie!
Foto's Singapore 2012
Van shoppingparadijs Hong Kong naar shoppingparadijs Singapore , met een tussenstop in Kuala Lumpur.
Foto's Hong Kong 2012
Groetjes uit Hong Kong!
Foto's Colombia 2011
Ik ben nu in Medellin , 2 de stad van Colombia.
De fortificaties en de oude binnenstad van Cartagena staan op de lijst van Unesco als werelderfgoed.
Ola amigo's, groetjes uit Cartagena , Colombia!
Foto's Venezuela 2011
Na Isla Margerita ben ik terug naar de Andes gereden.
Hola amigo's!
Vanuit Puerto La Cruz ben ik naar Valera gereden.
Vanuit Puerto La Cruz kan je een ferry nemen naar Isla Margaritha.
Van Maracaibo de nachtbus genomen naar Valencia.
Groetjes uit Venezuela!
Foto's Vietnam 2011
Ik ben nu terug in Hanoi.
