Vanuit Dubrovnik uitstapjes gaan maken.
Naar Cavtat.
Toen de bewoners hier eeuwen geleden te veel ongewenst bezoek kregen van Slaven besloten ze zo'n 20 km verder een versterkte stad te bouwen die zou uitgroeien tot Dubrovnik.
Het is een mooi klein haventje aan zee , vol met eethuisjes en hotelresorts.
Je hebt er een klein historisch centrum , met de typische straatjes, steegjes , trappen , trappen, trappen..
Helemaal aan de top staat er een mausoleum.
Van daaruit heb je een mooi uitzicht op de zee en de bergen.
En op de komst van de nu gewenste bezoekers.
Cavtat ligt vlak onder de aanvliegroute voor Dubrovnik's luchthaven.
En toerisme zorgt voor zowat alle inkomsten hier.
Volgende uitstap naar Montenegro.
Montenegro ,vroeger ook deel van Joegoslavie , is sinds 2006 onafhankelijk;
Je moet nu dus de grens over.
Na zijn onafhankelijkheid kreeg Montenegro veel investeringen vanuit Rusland.
Benzinestations, shoppingcentra , buitenverblijven voor Russen.
Helaas kwam er de wereldwijde crisis in 2008 , sedertdien dus veel onafgewerkte gebouwen en een dipje in hun jonge economie.
Toch blijven Russen er meer dan 50 % van de toeristen uitmaken.
Vooral omdat er bijna geen enkele andere maatschappij naartoe vliegt.
Het is een heel mooi land , met veel bergen, echte zandstranden en ook cultuur.
Ik heb er de baai van Kotor bewonderd.
De enige fjord in Zuid Europa , er worden naar eigen zeggen de lekkerste oesters en mosselen gekweekt.
De fjord is in ieder geval diep genoeg om ook de grootste cruiseschepen te laten varen tot het fotogenieke stadje Kotor.
Fjord en stadje ook al op de lange lijst van Unesco.
Vandaar verder tot Budva, nog maar eens een oude binnenstad, een mooie citadel, verschillende stranden en veel eethuisjes.
In Montenegro betaal je gewoon met euro's.
Hun land met 600.000 inwoners vond het te duur om een eigen munt in te voeren , dus hebben ze toelating gevraagd aan Europa om de euro mogen te gebruiken.
Ook nog naar Mostar geweest.
Ver is Mostar niet van Dubrovnik , maar je doet er wel lang over.
Mostar is nu deel van Boznie Herzegovina en dat landje heeft dus natuurlijk zijn eigen douane.
Republiek Dubrovnik was indertijd niet zo gerust in de goede bedoelingen van de Venetiers.
Dus verkochten ze , strategisch goed gezien, een stukje zee van 24 km aan de Otomanen.
Konden de Venetiers hun niet meer rechtstreeks aanvallen, maar moesten eerst voorbij de moslimsupermacht.
Lang leve de Republiek dus , maar daardoor zit men nu nog steeds met een historische corridor voor Bosnie Herzegovina.
Als je dus naar Mostar wil rijden , moet je eerst Kroatie uit, Bosnie Herzegovina in , Bosnie Herzegovina terug uit, Kroatie in , Kroatie terug uit , om uiteindelijk te gaan aanschuiven om Boznie Herzegovina binnen te rijden.
Ook als je gewoon vanuit Dubrovnik naar de rest van Kroatie wil , moet je via hun corridor.
En ,more fun ,Boznie Herzegovina heeft wel een stuk zee ,maar geen haven .
Dus alles moet aangevoerd worden via Ploce, een Kroatische haven.
Hoeft het gezegd dat er tussen die twee landen al heel wat onderhandeld is over een eventuele landruil, het bouwen van een brug, het organiseren van een ferry rond Boznie Herzegovina.
Helaas is er door de crisis geen geld en hoopt Kroatie volgend jaar lid te worden van Europa en geld te krijgen voor de brug;
Boznie Herzegovina krijgt weinig toeristen, er is ook geen industrie meer na het uiteenvallen van Joegoslavie.
Volgens onze Kroatische gids gaat hier zowat elke man voor zeg 5 jaar , naar Duitsland werken.
Keert dan terug met een Mercedes en geld voor de bouw van een huis, natuurlijk liefst beide groter dan die van de buurman..
Men betaald hier met de Convertibele Mark, 2 Mark voor 1 Euro.
Misschien zit daarin de goocheltruc hoe men hier overleeft?
Het is ook absoluut not-done om over religie te praten.
Onze gids waarschuwde ons dat dat de enige vraag was die we niet mochten stellen ' is dit nu waar de moslims-katholieken, orthodoxen wonen?'
Ze gaan hier daarover zo ver dat de nummerplaten uit een willekeurige reeks cijfers en letters bestaan, en niet zoals in veel landen , bvb Kroatie, waar een nummerbord beginnend met Du- Dubrovnik, ZG- Zagreb aangeeft.
In Boznie Herzegovina dus niet , want zo zou je kunnen zien , dat is iemand uit die stad en daar wonen overwegend moslims, katholieken,ortodoxen.
Je voelt dat de spanningen tussen katholieken, orthodoxen en moslims er nog steeds zijn.
Ook binnen hun eigen land kunnen ze het over niks eens worden, nog niet over de woorden van hun volkslied, niet over de officiele feestdagen.
Wat moet je vieren,Rooms Katholiek nieuwjaar, Orthodox nieuwjaar , of de dag dat Mohammed zijn eerste lief leerde kennen?
En de 1000 joden die hier nog wonen willen ook nog Holocaust dag als officiele feestdag.
Ze hebben een speciale regeringsrotatie regel , waardoor om de 4 jaar telkens 1 van de 3 grootste bevolkingsgroepen het land mag leiden.
Natuurlijk schrapt de nieuwe bewindsploeg onmiddellijk alle beslissingen van de vorige;
Je voelt dat de verschillen en de wonden er nog steeds zijn.
Er zijn trouwens nog veel ruines en door kogels getroffen gebouwen in de stad.
Die laat men als protest en als herinnering aan de voorbije oorlog.
De orthodoxen wonen hier nog steeds links , de moslims rechts van de hoofdstraat.
Na de oorlog hebben de katholieken een groot kruis op een heuvel gebouwd.
Met de bedoeling dat dat het eerste is wat de moslims zien als ze s' morgens opstaan.
Ook hebben ze op hun kerk een zeer hoge toren gebouwd zodat nu de katholieke kerk het hoogste gebouw van de stad is.
Een lang verhaal om te vertellen dat ik dus de Bekende Brug van Mostar ben gaan bekijken.
Vernield in de oorlog en terug opgebouwd.
Een fotogenieke brug , maar je bekijkt ze anders als je haar geschiedenid kent.
Ik vond Boznie Herzegovina geen aangenaam land.
Niet voor niets is hier lang geleden het letterlijke startschot gegeven voor Wereld Oorlog 1.
Het blijft een kruitvat..
|
