Het land van Lavrentie Beria , Jozef Stalin en Eduard Sheverdnadze ,om er maar een paar te noemen;
Het land dat beweert de wijn uitgevonden te hebben.
Het land waar de Griekse Argonauten op zoek waren naar het Gulden Vlies.
Een land met een lange geschiedenis van invallen door veroveraars, oorlogen , intriges en corruptie..
Maar ook een land dat prat gaat op zijn gastvrije mensen.
Er staat hier net als in Armenie een Moedertje.
Moedertje Georgie met het zwaard in de hand, klaar voor mogelijke indringers.
Maar in haar andere hand houdt ze een glas wijn , als welkom voor de gasten.
En dat heb ik hier al geweten.
Mijn hostel is natuurlijk niet het Marriot Hotel, maar ik slaap in een zeer ruime kamer , met een aparte zitkamer en een buitenterras.
Daar wordt s 'morgens het ontbijt geserveerd.
4 soorten fruit, 2 soorten kaas, 2 soorten jam,een bordje tomaten en augurken, een warme schotel , gebakken kaas met ei of worstjes , blini's ,koffie, limonade , brood , yoghurt.
Hongerig aan je dag beginnen is er dus niet bij;
Tbilisi is een drukke stad met inderdaad ,zoals men mij verteld had ,een overtal aan Mercedessen.
Hier echter geen show-off parade van nieuwe auto's.
Geen haantjesgedrag.
Alles gaat er hier zeer rustig en gemoedelijk aan toe.
Tbilisi is zeer proper en modern.
De metro werkt bvb al met een no-touch kaart, een elektronische 3 in 1 kaart ,waarmee je aankopen kan doen, waarmee je ook je openbaar vervoer betaald en die bovendien ook nog fungeert als een soort klantenkaart.
Je kan er bvb gratis vervoer mee verdienen.
Tbilisi is veilig.
Mannen in zwart pak , die met 10 rond een tafeltje zitten , roken en koffie drinken, die heb ik hier wel al gezien.
Is dat de Georgische maffia?
Geen idee , maar de meeste mannen hier zijn hard aan het werk.
Zowat elk gebouw,iedere straat in Tbilisi wordt gerenoveerd , en dat tegen een tempo..
Geld is er genoeg.
Zo is er bvb een grote nieuwe kathedraal gebouwd met 'giften' van anonieme Georgiers.
De oppositieleider voor de verkiezingen van 1 oktober heeft een geschat fortuin van 6 miljard dollar,en belooft veel.
Zo is het hier altijd geweest als ik het goed begrepen heb.
Shaaskavilli kan dan natuurlijk niet onderdoen, dus er wordt hier heel wat geinvesteerd en gebouwd!
Georgische vrouwen?
Geen uitzonderlijke kleding, hakken of make-up.
Wel ontwikkeld en bij de tijd.
De weg vragen doe je hier het best aan een vrouw.
Ze nemen je bij de arm en brengen je waar je moet zijn.
Georgie en Tbilisi liggen relatief dicht bij de zee , dus een aangenamer klimaat hier ,veel meer groen;
Hier in Tbilisi een interessante mix van culturen.
Veel kerken ,Russisch Orthodox, Synagoge ,Moskee, Armeens, Georgisch, Katholiek, ze zijn allemaal vertegenwoordigd.
Er is de oude stad van Tbilisi, recht boven de rivier gebouwd , mooi gerestaureerd.
Er zijn de sulferbaden.
Er zijn forten en kastelen.
Er is een zoo, een botanische tuin ,een etnografisch museum.
Iedere avond is er een klank en lichtshow met dansende fonteinen en vuurwerk, en alle gebouwen worden mooi verlicht.
Georgisch is een Kartveliaanse taal , die wel wat gemeen heeft met andere Kaukasische talen.
Het is een oud schrift uit de 5de eeuw voor Christus.
Het heeft een alfabet met wat voor ons 33 kronkels lijken , voor mij heel wat sierlijker kronkels dan die van Armenie.
Maar minstens even onbegrijpelijk.
Voor mijn dagtrips dus eerst met de metro naar het vertrekstation van de minibusjes.
Daar werd ik iedere keer door telkens weer een andere dame gedurende 5-10 minuten door een markt geloodst tot ik in het goede busje zat.
Het busje brengt me waar ik moet zijn , geen muziek op de bus, alles rustig en gemoedelijk;
Eerste uitstap naar Mtskheta, de Georgiers noemen het het 2de Jeruzalem.
Volgens de legende kocht een Jood uit Georgie het kleed van Christus van een Romeinse soldaat en gaf dit als geschenk aan zijn zuster.
Totaal geschokt stierf de vrouw ter plekke , en bovenop haar graf werd een grote kathedraal gebouwd.
Sedertdien zijn hier heel veel mirakels gebeurd.
In hetzelfde dorp staat nog een kerk die , ten tijde toen het hier nog de hoofdstad was , gebruikt werd door de koningen om er gekroond en begraven te worden.
Het is nog steeds een zeer belangrijke plaats voor de gezagvoerders.
Een derde kerk werd opgericht op de plaats waar El Nino zou gebeden hennen.
El Nino was een jongedame die na een verschijning wonderen begon te doen ,en die de toenmalige Koning van Georgie overtuigde om het Kristendom als officiele godsdienst in te voeren.
Verder staan er nog heel wat kerkjes in dit kleine dorpje,een ruine van een fort en de omgeving is prachtig!
Volgende uitstap naar Gori, geboortestad van Stalin.
Het Stalin museum is er nog steeds.
Je kan er het 1-kamer huisje zien waar de kleine Jozef de eerste 4 jaar van zijn leven doorbracht.
Er is de kogelvrije trein waarmee hij naar de conferentie in Jalta gereden is.
De trein waar hij bijna altijd mee reed, want Vadertje Stalin was bang van vliegen.
In Gori is er ook nog een mooi fort en aan een aantal verkeersvrije straten wordt de oude historische stad heropgebouwd, de omgeving is ook hier prachtig..
Hier zie ik ook de grote auto's van de UN rijden.
Die zijn hier blijkbaar nog altijd na de oorlog tussen Noord en Zuid Ossetie in de jaren 90.
De huizen voor de vluchtelingen staan er ook nog.
Het lijken mij mooie huizen , maar een leven elders opnieuw moeten opbouwen kan nooit goed zijn.
Noord Ossetie is hier slechts 30 km vandaan, de grens nog steeds potdicht.
Laatste uitstap naar Telavi, de wijnstreek van Georgie.
De zomer was hier goed , dus de oogst is nu!
Een uitstap die niet doorgegaan is;
Na 2 uur in het minibusje gezeten te hebben ,begon het mij te dagen dat het niet meer vol zou geraken.
De rit naar Telavi duurt minstens 3 uur en om dan nog een busje vol te krijgen om terug te komen?
Blijkt dat er een week geleden een terroristische aanslag gebeurd is zo'n 10 km noord van Telavi, dus vlakbij de Tsjetsjeense grens.
3 leden van de special forces omgekomen , 9 terroristen gedood , nog wat terroristen op vrije voeten.
En dan begint het politiek steekspel.
Volgens de regeringspartij een actie georganiseerd door Tsjetsjenen of mensen uit Dagestan die over de grens komen om onrust te zaaien , onveiligheid te creeen en de mensen aan te zetten om te stemmen op een partij met nauwe banden met Rusland.
Volgens de oppositie een in scene gezette actie door de regering om steun te verwerven om nader aansluiting te zoeken tot de EU en NATO.
Er wordt zelfs geinsinueerd dat 'men ' de overblijvende terroristen een baard gaat aanbinden en ze zo met een bom de markt op sturen--kijk--de moslims--de Tsjetsjenen-- vallen ons aan.
Alles om de verkiezingen te winnen.
Het gaat hier om vele miljarden tegen vele miljarden.
Verdreven of uitgeweken tyconen proberen ook vanuit Rusland, Duitsland, England hun invloed te laten gelden.
Er zijn verschillende TV stations en verschillende kranten , ook in engels, elk met hun eigen sponsors.
Er zijn dus vele versies van hetzelfde verhaal.
De spanning stijgt hier dus , hoewel allen bij de politiekers.
Vannacht de nachttrein naar Batumi, op naar de Zwarte Zee.
Batumi ligt aan de Zwarte Zee, zo'n 20 km ten noorden van de Turkse grens en is de hoofdstad van Adjarie.
Adjarie is al sinds de Sovjettijd een Autonome Republiek, iets zoals de Krim in Oekraine.
In 2004 was er , ook hier, sprake van om af te scheiden van Georgie.
Gelukkig is die burgeroorlog niet doorgegaan en heeft Georgie dus nog een kust.
Batumi heeft een zwoel,tropisch klimaat , met palmbomen,druiven ,kiwi's en zelfs bananen.
Er is een mooie oude stad en een 6 km lange wandelboulevard langs de zee.
Overal staan fonteinen en kunstwerken die s' avonds mooi verlicht worden.
Er is een dolfinarium, een zoo, een botanische tuin.
Er wonen hier heel wat Turken en dat geeft de stad een zuiderse atmosfeer.
De marktjes, de restaurantjes, de theehuisjes , de rijstijl ook....
De laatste jaren is hier heel veel geinvesteerd en gebouwd.
Alle grote hotelketens zijn hier en heel veel nieuwe restaurants.
Ook van hieruit weer uitstapjes gemaakt.
Eerste microbus trip naar Kutaisi, de 2de grootste stad van Georgie.
Kutaisi is in de lange geschiedenis van Georgie ook al een paar keer hoofdstad geweest.
Als de regeringspartij de verkiezingen wint is het de bedoeling om het parlement naar hier te verhuizen.
Voor mij was Kutaisi een old style sovjet stad , met een mooi pas gerenoveerde kathedraal en een zeer lekkere pizza genoten op het centrale plein.
Volgende uitstap naar Khulo.
Khulo is een klein stadje zo'n 80 km de bergen in.
De lage Kaukasus komt hier tot aan de zee , dus op amper 80 km stijg je van 0 tot 3000 meter.
Op een weg die niet geschikt is voor mensen met wagenziekte.
Soms lijkt het of de bus enkel op velgen rijdt en niet op banden.
De rit tot Khulo duurt een dikke 2 uur.
Het is een onbeschrijfelijke mooie rit,prachtig landschap,veel groen , houten bruggen, houten huizen, hooimijten, kerkjes.
Loslopende koeien, paarden ,varkens , allemaal tewerkgesteld bij de groendienst.
Opeens zijn we in Khulo.
Dit lijkt in niets op een stadje.
Het lijkt eerder zijn bestaansreden te danken te hebben als laatste gehucht voor de daarvoor ook al weinig geasfalteerde weg helemaal stopt.
Veel toeristen had men er nog niet gezien.
De kindjes riepen: hello, what is your name?, maar vanop een veilige afstand.
Blijkt dat 90 % van alle moslims in Georgie hier in deze streek leeft;
Een reden te meer dus waarom er naar mij gestaard werd.
Volgende dag naar Poti, de belangrijkste haven.
Ook in Poti renoveert men de lokale kathedraal--was onder de sovjet tijd een theater.
Verder is er al een monument ter herdenking van de oorlog van 2008.
In deze stad leven nog duizenden vluchtelingen van deze oorlog.
Geen rijke buurten hier, geen nieuwe hotels, restaurants of resorts.
Het contrast met Batumi kan niet groter zijn.
Morgen mijn laatste dag hier, dan de nachttrein terug naar Armenie.
Nog 1 dag Yerevan en dit verlof is voorbij.
Het was een ervaring.
De mix tussen oost en west, tussen wat was en wat misschien wel komt.
Voor mij was het bijzonder om hier eindelijk eens te komen en Georgie voldeed aan al mijn verwachtingen.
Ook bijzonder voor mij waren de gesprekken die ik hier had met mensen uit Azerbeidzjan, Israel , Saoudi Arabie, Rusland, Wit Rusland , de gesprekken die ik had met mijn gastvrouwen en die met de mensen op de bus, met de baboeska's op de trein en op straat.
Na een paar weekjes thuis ben ik er nog eens uitgevlogen.
Naar Zagreb dit keer , het mag ook eens een gewone bestemming zijn?
Zagreb heeft een bovenstad, een benedenstad en een nieuwe stad.
De bovenstad is het oudst en werelderfgoed van de Unesco.
Veel kerken , musea en restaurantjes, kleine straatjes..
Je raakt er via de trappen of je kan de funicular nemen.
De kortste ter wereld , 65 meter.
De bovenstad huist oa het ' museum of broken harts' , jullie denken toch niet dat ik daar geld aan uitgegeven heb?
Tot de benedenstad hoort de zeer mooie kathedraal , nog meer kerken en musea , en in de talrijke café's en eethuisjes is Belgisch bier een topper.
Er zijn ook prachtige gebouwen uit de 17-18 de eeuw.
De nieuwe stad huist winkels en nog meer terrasjes , waar, zo lijkt het toch , iedere Kroaat Modaal van een koffie, met glaasje water, geniet.
Na een dagje Zagreb verder naar Zadar.
Zadar is zowat de hoofdstad van Dalmatie en al heel oud.
De oude stad ligt op een ommuurd schiereiland en is een ongelooflijke mix van alle heersers die hier in haar lange historie voorbij gekomen zijn.
Je hebt Griekse zuilen , die men door de tijd geintegreerd heeft in een Byzantijnse kerk.
Er is een Romeins forum daar waar een deel van de stad afgebrand was.
Er zijn tientallen kleine straatjes met steeds andere bouwstijlen, allemaal kriskras door elkaar.
Er is een zeeorgel , aangedreven door de wind.
En er is natuurlijk de Adriatische Zee.
Ik ben ook een cruise gaan maken naar het Komati Nationaal Park.
Een eilandengroep voor de kust van zo'n 150 onbewoonde eilanden.
Onderweg aan land gegaan op Lavadara eiland, onbewoond dus.
Voor wie altijd al op een onbewoond eiland wou leven, na een uurtje ben je blij dat je er terug af mag en dat men ondertussen lekker voor jou gekookt heeft op de boot.
Nog een tussenstop gemaakt in Sali, een klein visserdorpje.
De rit van Split naar Dubrovnik, Parel aan de Adriatische Kust was zeer mooi.
Bergen , fotogenieke dorpjes, de Adriatische zee met zijn helder water.
Heel veel bochten ook, de afgrond dikwijls vlakbij.
Het mooiste uitzicht op de oude stad van Dubrovnik heb je vanuit vogelperspectief, het is ook het bekendste beeld van deze ommuurde stad.
Het historische Dubrovnik heeft een aantal bredere straten en ook een paar ruimere pleinen, het voelt wat meer aan als een echte stad.
Dubrovnik kan tot 6 cruiseschepen ontvangen per dag, dus in de kleine oude stad is het dan koppenlopen.
Toeristen die hier veel geld uitgeven aan musea.
Een dagje wandelen op de oude muren en een paar musea en je bent al gauw 100 euro kwijt.
Het is dus Dubrovnik zien en met een lege portemonee terug naar huis?
Dubrovnik ligt tegen een heuvel aan, en mijn gastenverblijf is ergens halverwege de heuvel.
Trappen staan hier op het stadsplan aangeduid als straten.
Ik heb hier al meermaals gedacht dat de Kroaten de uitvinders van de trap zijn.
Ik logeer in een kamertje bij burgers.
Die hebben mij ondertussen in hun hart gesloten , dus s' avonds heb ik lange gesprekken over het leven in Kroatie, in Belgie, de euro , de mogelijke toetreding van Kroatie tot de Europese Unie volgend jaar, de oorlog van 1991 , toen ze hier beschoten werden door de Serviers en 3 maand zonder elektriciteit gezeten hebben.
Ook over de kleine pensioentjes, uiteraard.
Die mensen moeten hier rondkomen met 600 euro, vandaar dat ze slechts 2 boten, een auto , een scooter ,een huis in Boznie Herzegovina, een in Montenegro en natuurlijk dit appartement in Dubrovnik hebben.
Ze dachten dat ik zowat een inkomen van 3000 euro zou hebben.
Ik heb wat zitten vertellen...
Ze koken nu voor mij.
s' Morgens koffie, gelieve niet te roeren.
S'Avonds verse vis of calamari , groenten uit eigen tuin en zelfgemaakte wijn.
Kroatie--oktober 2012-- Montenegro en Bosnie Herzegovina
Vanuit Dubrovnik uitstapjes gaan maken.
Naar Cavtat.
Toen de bewoners hier eeuwen geleden te veel ongewenst bezoek kregen van Slaven besloten ze zo'n 20 km verder een versterkte stad te bouwen die zou uitgroeien tot Dubrovnik.
Het is een mooi klein haventje aan zee , vol met eethuisjes en hotelresorts.
Je hebt er een klein historisch centrum , met de typische straatjes, steegjes , trappen , trappen, trappen..
Helemaal aan de top staat er een mausoleum.
Van daaruit heb je een mooi uitzicht op de zee en de bergen.
En op de komst van de nu gewenste bezoekers.
Cavtat ligt vlak onder de aanvliegroute voor Dubrovnik's luchthaven.
En toerisme zorgt voor zowat alle inkomsten hier.
Volgende uitstap naar Montenegro.
Montenegro ,vroeger ook deel van Joegoslavie , is sinds 2006 onafhankelijk;
Je moet nu dus de grens over.
Na zijn onafhankelijkheid kreeg Montenegro veel investeringen vanuit Rusland.
Benzinestations, shoppingcentra , buitenverblijven voor Russen.
Helaas kwam er de wereldwijde crisis in 2008 , sedertdien dus veel onafgewerkte gebouwen en een dipje in hun jonge economie.
Toch blijven Russen er meer dan 50 % van de toeristen uitmaken.
Vooral omdat er bijna geen enkele andere maatschappij naartoe vliegt.
Het is een heel mooi land , met veel bergen, echte zandstranden en ook cultuur.
Ik heb er de baai van Kotor bewonderd.
De enige fjord in Zuid Europa , er worden naar eigen zeggen de lekkerste oesters en mosselen gekweekt.
De fjord is in ieder geval diep genoeg om ook de grootste cruiseschepen te laten varen tot het fotogenieke stadje Kotor.
Fjord en stadje ook al op de lange lijst van Unesco.
Vandaar verder tot Budva, nog maar eens een oude binnenstad, een mooie citadel, verschillende stranden en veel eethuisjes.
In Montenegro betaal je gewoon met euro's.
Hun land met 600.000 inwoners vond het te duur om een eigen munt in te voeren , dus hebben ze toelating gevraagd aan Europa om de euro mogen te gebruiken.
Ook nog naar Mostar geweest.
Ver is Mostar niet van Dubrovnik , maar je doet er wel lang over.
Mostar is nu deel van Boznie Herzegovina en dat landje heeft dus natuurlijk zijn eigen douane.
Republiek Dubrovnik was indertijd niet zo gerust in de goede bedoelingen van de Venetiers.
Dus verkochten ze , strategisch goed gezien, een stukje zee van 24 km aan de Otomanen.
Konden de Venetiers hun niet meer rechtstreeks aanvallen, maar moesten eerst voorbij de moslimsupermacht.
Lang leve de Republiek dus , maar daardoor zit men nu nog steeds met een historische corridor voor Bosnie Herzegovina.
Als je dus naar Mostar wil rijden , moet je eerst Kroatie uit, Bosnie Herzegovina in , Bosnie Herzegovina terug uit, Kroatie in , Kroatie terug uit , om uiteindelijk te gaan aanschuiven om Boznie Herzegovina binnen te rijden.
Ook als je gewoon vanuit Dubrovnik naar de rest van Kroatie wil , moet je via hun corridor.
En ,more fun ,Boznie Herzegovina heeft wel een stuk zee ,maar geen haven .
Dus alles moet aangevoerd worden via Ploce, een Kroatische haven.
Hoeft het gezegd dat er tussen die twee landen al heel wat onderhandeld is over een eventuele landruil, het bouwen van een brug, het organiseren van een ferry rond Boznie Herzegovina.
Helaas is er door de crisis geen geld en hoopt Kroatie volgend jaar lid te worden van Europa en geld te krijgen voor de brug;
Boznie Herzegovina krijgt weinig toeristen, er is ook geen industrie meer na het uiteenvallen van Joegoslavie.
Volgens onze Kroatische gids gaat hier zowat elke man voor zeg 5 jaar , naar Duitsland werken.
Keert dan terug met een Mercedes en geld voor de bouw van een huis, natuurlijk liefst beide groter dan die van de buurman..
Men betaald hier met de Convertibele Mark, 2 Mark voor 1 Euro.
Misschien zit daarin de goocheltruc hoe men hier overleeft?
Het is ook absoluut not-done om over religie te praten.
Onze gids waarschuwde ons dat dat de enige vraag was die we niet mochten stellen ' is dit nu waar de moslims-katholieken, orthodoxen wonen?'
Ze gaan hier daarover zo ver dat de nummerplaten uit een willekeurige reeks cijfers en letters bestaan, en niet zoals in veel landen , bvb Kroatie, waar een nummerbord beginnend met Du- Dubrovnik, ZG- Zagreb aangeeft.
In Boznie Herzegovina dus niet , want zo zou je kunnen zien , dat is iemand uit die stad en daar wonen overwegend moslims, katholieken,ortodoxen.
Je voelt dat de spanningen tussen katholieken, orthodoxen en moslims er nog steeds zijn.
Ook binnen hun eigen land kunnen ze het over niks eens worden, nog niet over de woorden van hun volkslied, niet over de officiele feestdagen.
Wat moet je vieren,Rooms Katholiek nieuwjaar, Orthodox nieuwjaar , of de dag dat Mohammed zijn eerste lief leerde kennen?
En de 1000 joden die hier nog wonen willen ook nog Holocaust dag als officiele feestdag.
Ze hebben een speciale regeringsrotatie regel , waardoor om de 4 jaar telkens 1 van de 3 grootste bevolkingsgroepen het land mag leiden.
Natuurlijk schrapt de nieuwe bewindsploeg onmiddellijk alle beslissingen van de vorige;
Je voelt dat de verschillen en de wonden er nog steeds zijn.
Er zijn trouwens nog veel ruines en door kogels getroffen gebouwen in de stad.
Die laat men als protest en als herinnering aan de voorbije oorlog.
De orthodoxen wonen hier nog steeds links , de moslims rechts van de hoofdstraat.
Na de oorlog hebben de katholieken een groot kruis op een heuvel gebouwd.
Met de bedoeling dat dat het eerste is wat de moslims zien als ze s' morgens opstaan.
Ook hebben ze op hun kerk een zeer hoge toren gebouwd zodat nu de katholieke kerk het hoogste gebouw van de stad is.
Een lang verhaal om te vertellen dat ik dus de Bekende Brug van Mostar ben gaan bekijken.
Vernield in de oorlog en terug opgebouwd.
Een fotogenieke brug , maar je bekijkt ze anders als je haar geschiedenid kent.
Ik vond Boznie Herzegovina geen aangenaam land.
Niet voor niets is hier lang geleden het letterlijke startschot gegeven voor Wereld Oorlog 1.
het werd te koud in Kroatie, dus ben ik even naar huis gevlogen, mijn dierbare vrienden, mijn naaste familie en natuurlijk onze mascotte Sam gezien, Bedankt Jos, de zomerkledij ingepakt, en dus weg voor mijn langere reis.
Mijn origineel reisplan ging via Sri lanka.
1 van de mooiste eilanden ter wereld , en sedert mei een nieuwe bestemming van Aeroflot.
Ik dus onmiddellijk ingeschreven.
Helaas, eind augustus besliste Aeroflot om niet meer op Colombo te vliegen.
Mijn alternatief Air Asia schortte begin oktober ook de vluchten vanuit Bangkok.
De in september opnieuw opgestarte ferry vanuit Indie werd recent ook weer afgeschaft.
Britisch Airways gaat misschien weer beginnen vliegen.
De vluchten van Air Asia vanuit Kuala Lumpur zijn gehalveerd.
Dan kan je moedig en volhardend zijn , maar koppig zijn kan je in grote problemen brengen.
Ik heb dus besloten de Tamil Tijgers de Tamil tijgers te laten.
Air Asia betaalt me mijn tickets terug, chapeau voor een low cost maatschappij , want ik had natuurlijk geen annulatieverzekering
Aeroflot re-route mij gratis naar Bangkok;
In Thailand ben ik al geweest , maar er blijft genoeg te verkennen.
Bangkok is nog steeds een stad waar je jezelf belooft om nooit meer naar Azie te komen.
Het is er verschrikkelijk druk , de luchtkwaliteit is er adembenemend.
Ik was er tijdens het eind van het regenseizoen in Chinatown.
Daar sta je dan een paar uur te wachten tot de bui weg is en je ziet hoe men met een mes de groeven tussen de stenen op de straat proper maakt, Kan het water beter weg.
Daarna snijdt men met hetzelfde mes de sla.
Smakelijk toekomstige klanten!.
s'Avonds de nachttrein genomen naar Chiang Mai.
700 km naar het noorden en heel wat koeler.
Een aangename 35+ temperatuur.
Maar er is meer zuurstof en het is er veel gezelliger dan in Bangkok.
Honderden restaurantjes, reisbureautjes.
Een relaxte sfeer, vriendelijke bevolking.
Ik was hier een paar jaar geleden al , dus geen foto's meer van alle Wat die hier zijn.
Ik ben hier nu naar het Nationaal Park Doi Sutheb geweest en naar de Chiang Mai Zoo.
Een parel van een zoo!
Gelegen tegen een helling, deel van het nationaal park eigenlijk.
Er is een skytrain en een busje, maar je kan dus ook een hele dag gaan hiken in het tropisch oerwoud.
Onderwijl kom je giraffen, struisvogels,koala's, zelfs panda's ..tegen.
Je hebt het gevoel dat de dieren in hun natuurlijke habitat zitten, terwijl jij zweet als nooit voorheen.
De dieren zitten tralie-vrij, ze hebben hier ook de grootste vrij-vlucht volière die ik ooit gezien heb, 2 watervallen in 1 volière?
Je mag ook alle dieren voeden , à rato van 5 bath , speciaal voer natuurlijk , en de luipaard enkel met het vlees op een stokje door de tralies.
Wat er eigenlijk Unesco aan Luang Prabang was , is me niet duidelijk geworden.
De ligging is erg mooi, aan de Mekong rivier en omgeven door weelderig tropisch groen en heuvels.
Dit was ooit de hoofdstad van Laos , er is dus een Koninklijk Paleis, met de auto-de boot-de koets van de koning, een aantal mooie Wat , tempels.
Maar uiteindelijk beslaat het beschermde stadsdeel slechts 3 straten, 1 langs de Mekong, en 2 straten parallel eraan.
Ik zie er niet bepaald uit als een local , maar blijkbaar straal ik iets uit.
Ik word constant aangesproken met vragen over richting enz.
Door jonge mensen uit Spanje,, die eerst nog eens op reis gaan en dan hun land gaan verlaten om ergens Engels te gaan doceren.
Britse gepensioneerden die met een stadsplan nog niet het Koninklijk Paleis kunnen vinden.
Fransen met een Inspecteur Clouseau accent.
Thai uit Arizona, USA, Japanners,
Ook een Zuid Koreaan,een volhardend type, maar als ik in 40 gr de trappen naar de tempel op de berg op ga, besluit hij een ander blondje te zoeken.
Omdat het centrum zo compact is , kom je steeds dezelfde mensen weer tegen..
Iedere dag dezelfde T-shirt dragen heeft zo zijn voordelen
Na een paar dagen zwaaien de tuk-tuk chauffeurs allen nog maar.
Na een paar dagen een VIP ticket gekocht naar Vientanie, hoofdstad van laos.
De VIP bus had de airco op 35 gr staan, viel in panne om 23u30.
Er was een dinner stop om 2 u ' snachts, met voor iedereen noodle soep, inbegrepen in het VIP ticket.
De noedels lagen al in de kom, dus alleen nog een paar stukjes afgekookt vlees en wat wier erbij en overgieten met een bouillon.
Geen Michelinster voor dit restaurant, nog geen kleintje.
Na deze versterking van de inwendige mens en de memorabele sanitaire stop erna , nog 5 uur te gaan naar Vientanie.
De weg was ook dit keer niet echt 'todos asfaltos' om het zeer zacht uit te drukken , het aantal bochten ongeveer zoveel als er kronkels zijn in een 25 kg pak spirelli.
Vientanie zelf had ook zijn serie van Wat, een zeer mooi en recent presidentieel paleis, heel veel nieuwe gebouwen van ministeries van armoedebestrijding ,aidsbestrijding, difteriebestrijding..
Veel sovietvlaggen ook?? De tijd van hamer en sikkel is toch al even voorbij?
Verder prijzen in US$, agressieve tuk-tuk-rijders en zeer veel dure auto's.
Toyota Hilux 4D4 moeten ze hier recent eens bij het waspoeder bij gegeven hebben.
De stadsbussen betaald door de Japanse vrienden.
Het project tegen overstromingen betaald door Australie.
Veel projecten ook van Frankrijk, China, Thailand.
Na een dagje sight-seeing had ik het er wel gezien.
Dus de laatste Kip gespendeerd en de internationale bus genomen naar Udon Thani.
De bus stopt aan de Laos immigration, iedereen de bus uit voor de uitgangsstempel, rijdt dan verder over de Friendship Bridge--betaald door Thailand.
Op deze brug verandert het verkeer van rijrichting
De Thai gaan rechts rijden, de mensen uit Laos rijden vanaf hier links richting Thailand.
Na de ingangsstempel van Thailand wordt onmiddellijk de karaoke video gestart.
Een Thai, die probeert een Maori te imiteren.
Didgeridoo, lange witte rok,zwarte BH,bierbuik.
Op de achtergrond een stel dames die er uitzien of ze als kind in het deeg voor de space cake gevallen zijn.
Wat kan je dan beter doen dan je ogen sluiten en een uurtje slapen?
Udon Thani is een uurtje over de grens, ik dacht in een klein stadje terecht te komen,een vlek op de kaart.
Niets is wat het lijkt.
Het is hier een shopping paradijs, de ene mall na de andere.
Overal kan je eten, drinken ,shoppen, er zijn verschillende biergardens waar je voetbal kan volgen op tientallen TV schermen.
Iedere avond gratis optredens , in de biergardens , op de openluchtmarkten en in de mall's.
Vandaag nog in de mall een optreden gezien van een zanger die optrad voor mensen die recent een nieuw huis gekocht hadden,met hapjes en drankjes.
Soms zie ik ook dingen die ik niet begrijp.
Zo stond de voltallige staf van een Japans-Koreaans buffet een dansje op te voeren terwijl de klanten gewoon verder aten.
Je kan hier zowat alles krijgen, Mc Donalds, KFC, Starbucks, Pizza Hut, Sizzler, Donking Donuts, Fish and Chips, tot sauerkraut mit wurst.
Ik geniet van de vele Japanse, Koreaanse, Thai restaurants waar een maaltijd mij minder kost dan het gebruik van het bestek een paar weken geleden in Kroatie.
In Udon Thani geen toeristen, wel heel veel buitenlanders die hier definitief wonen of komen overwinteren.
De prijzen de helft van de rest van Thailand en de bevolking extreem vriendelijk.
De kerstboom is hier al opgesteld.
De kans op een witte kerst is hier zeer laag bij 35gr.
Thailand-Laos-Maleisie-Taiwan-Filipijnen-Bali 2012-2013-Kuala Lumpur
Een nachttrein van Udon Thani naar Bangkok genomen, goed geslapen ,airco en geen karaoke.
Slechts met 3 uur vertraging in Bangkok aangekomen.
Diezelfde namiddag om 14u45 de trein op richting Butterworth, Maleisie.
Op deze tweedaagse dwars door Thailand dus heel wat van het landschap kunnen zien.
Het is overal tropisch groen, hoe meer naar het zuiden hoe meer palm- en bananenbomen.
Een aantal uren ten zuiden van Bangkok zie je vanuit de trein de bergen die de grens vormen met Myanmar.
Nog meer naar het zuiden krijg je meer karstgebergte , veel meer water en de typische rode aarde.
Vind ik altijd een prachtige combinatie,het rood van de aarde, het weelderige donkergroen van het oerwoud,hier en daar een moeras en witte ibissen als kers op de taart.
Iets na zes is het donker en komt de treinbegeleider je bed maken.
Een bovenste bed is heel wat smaller dan een onderste en omdat ik iets groter ben dan de gemiddelde Thai kan ik ook niet rechtop zitten.
Vanaf 6 uur is het dus bedtijd voor mij en ik verdwijn achter mijn blauw gordijntje.
Slecht geslapen die nacht.
Eén van mijn medereizigers was een Chinese die geen moment haar mond hield.
De trein schudt boven nog wat meer dan beneden.
En om de één of andere reden was ik bang om de grens te missen.
Onnozel natuurlijk..
Volgende morgen om 8 u arriveren we in Hat Yai.
Hier krijgen we een nieuwe locomotief en rijden enkel de eerste twee wagons verder.
Heel veel politie op de trein, het is hier nogal gevoelig gebied met opstandige moslims.
Een uurtje later zijn we aan de grens.
Het papierwerk gaat vlot.
Wel opnieuw wennen aan de alomtegenwoordige hoofddoeken;
Vanaf hier wordt onze trein een soort boemeltrein.
Het landschap blijft even mooi, alleen heeft nu ieder dorpje zijn eigen nieuwe moskee in plaats van een wat.
Bijna 24 u nadat we uit Bangkok vertrokken zijn komen we aan in Butterworth.
Daar neem ik de ferry naar het eiland Penang.
Nog een kort ritje met de bus en ik ben weer in hetzelfde hotel als begin dit jaar.
Penang is op die paar maanden zichtbaar achteruit gegaan.
Nog veel meer winkels en restaurants staan leeg, zelfs in de vroeger drukke nieuwe foodcourts.
Er zijn ontelbare aanbiedingen voor leningen, no money down, 0 % intrest.
Veel meer hoofddoeken ,overal bordjes halal.
s' Morgens om 6 uur gaat de ochtendploeg aan 't werk.
Wel een beetje een vreemde ochtendploeg.
In mijn buurt klimmen er zowat 25 in een minaret, en daar gaan ze dan een nagel in een blokje hout proberen te slaan.
Aaaiiiaaaaiiaaaiiiiiiii!
nog eens geprobeerd.
Aaaaaiiiiiiiiiiiii!!!
Handige Harry's zijn het dus niet.
Na twee dagen terug de ferry naar het vasteland.
Tip voor de Nederlanders,die richting uit is de ferry gratis!
De nachttrein naar Kuala Lumpur.
Ik ga nog maar eens een klasse lager.
Voor deze trein waren alle bedden bezet, dus reis ik in een zetel, executive class.
De trein is nauwelijks vertrokken of er barst een waar volksfeest los.
Letterlijk iedereen begint te eten, drinken , computergames spelen, via hun tablet, met geluid, te supporteren voor een voetbalmatch, naar hun favoriet muziekje te luisteren, geluid boven geluid natuurlijk.
Kinderen rennen op en neer, GSM, I-pad's en blueberries gaan af.
Slechts één man slaapt, hij snurkt de hele nacht door.
Dit is ook weer een boemeltrein, stopt heel veel en het licht gaat nooit uit.
Het wordt een lange nacht.
Er zit niks anders op dan te wachten tot het ochtend wordt boven Kuala Lumpur.
Zeven uur s' morgens aangekomen in Kuala Lumpur, hoofdstad van Maleisie en meteen een fikse wandeling gaan maken nu het nog koel is.
Naar het Nationaal Museum, de National Gardens met heel veel dappere joggers en thai-chi beoefenaars.
Naar de nog door de Engelse zeer mooi aangelegde botanische tuin geweest, het Nationaal Monument, het Merdaka plein, het cultureel centrum gaan bekijken.
De kerstkoopjes zijn hier al volop aan de gang.
Met de bekende Kerst-evergreens die in een eindeloze lus gedraaid worden.
Kerst is business en dus Halal?
Binnen een paar weken zijn het hier verkiezingen en het gaat hier hard tegen hard.
Maleisie is altijd al moslim geweest ,maar zeer tolerant tegenover andere godsdiensten.
Helaas hebben ze hier ook meer en meer extremisten die volgens de regering heel Maleisie zullen ten onder brengen.
Er zijn nu al 4 provincies waar die de meerderheid hebben, 3 in het noorden aan de grens van Thailand en 1 in het oosten.
Daar zijn nu al bvb de banken en openbare diensten op vrijdag en zaterdag gesloten, ipv op zaterdag en zondag.
Penang en zijn knutselaars van de ochtendploeg is er vlakbij.
Hier in Kuala Lumpur draait de economie nog zeer goed, de mensen zijn zeer vriendelijk;
Extreem eigenlijk.
Veel mensen spreken mij aan en vragen of alles ok is en ik heb veel vriedelijke babbels.
Iedereen glimlacht mij toe;
In een hoofdstad!!
Daarnet een grote fles water, een grote fles cola en mijn 2 flesjes bier voor vanavond gaan kopen in de supermarkt.
De bewakingsagent die er altijd rondloopt ging met me mee naar de kassa en ik mocht voorgaan;
Groetjes uit Taipei, hoofdstad van de Republic of China, Taiwan.
Ik wist er niet zoveel van , dat het één van de Aziatische Tijgers is , dat ze jaren de hoogste toren ter werled hadden ,101 verdiepingen.
Het begon al in het vliegtuig.
Rustig, stil, geen hoofddoek meer te zien.
In de luchthaven geen vuile , natte WC meer, maar zo'n zalig full-option Japans model met geluid verhullende knoppen en verwarmde bril.
Toen ik na mijn nachtelijk dutje op de luchthaven wakker werd, stond mijn persoonlijke veiilgheidsagent 'het' te doen tegen de liftdeur, zijn tai-shi oefeningen;
Taipei is een zeer leefbare stad.
Als toerist heb je genoeg aan het uitgebreide metronetwerk met ongeveer 100 stations die je zowat overal brengen.
Frequentie zowat om de minuut, soms moet je eens 3 min wachten.
Vanaf het station is het dan nog 300-500 meter wandelen naar een bezienswaardigheid , zeer goed aangegeven.
De metro is zeer proper , er wordt nog opgestaan voor een ouder iemand, er wordt ordelijk op een rij gewacht, er wordt niet getelefoneerd maar een sms-je gestuurd, er wordt niet luid gesproken, men draagt monddoekjes om anderen niet ziek te maken.
Taipei is een zeer groene stad;
Binnen de stadsgrenzen en het metro netwerk kan je warmwaterbronnen bezoeken , naar het strand,een vlinder-trail gaan doen;
Er zijn tientallen hike-trails in de heuvels en bossen rond de stad, en er moeten een paar 100 km fietspad langs de rivier zijn.
Maar ook elders in de stad overal een aparte fietsbaan.
De fiets kan ook mee met de metro.
Er zijn natuurlijk ook veel musea en historische gebouwen en tempels;
Shopping mall's zijn groot tot zeer groot;
Aan de restaurants staan soms lange rijen , maar de porties zijn lekker en groot;
Er zijn heel wat toeristen in Tapei, maar allemaal uit Honk Kong, Maleisie, Singapore en veel Taiwanezen ook.
Ik ben hier nu 5 dagen en heb nog geen ' westerling' gezien.
Dus ja, de schoolkinderen op museumbezoek joelen als ze me zien, hello!! hello!!!
Ik wordt op mijn schouder getikt, wil je samen met mij op de foto?
De metrostellen zijn gebouwd door Siemens ,maar met een lager plafond;
Iedere keer als ik in en uitstap maak ik dus een respectvolle buiging voor het systeem.
Mijn kennis van de taal beperkt zich tot Nie How en nog een paar woorden.
Hun kennis van het Engels is beter, maar meestal wordt ik toch bij de hand genomen en geleid tot waar ik moet zijn;
Onderweg wordt er veel gegiecheld, gezongen en aan tai-shi gedaan.
Taiwan ligt zowat op de Kreeftskeerkring , dus na het evenaarsklimaat van Kuala Lumpur nu een temperatuur tuissen 20-25 gr.
Wat ik al bezocht heb?
Tamsui, met zijn fort, little white house en fishermann's warf
Hongshulin, met de mangrove hike;
Beltou en Xinbeltou, met de hotsprings en de Plum garden.
Welkom in Georgie.
Op een bankje genieten van de zon.
Batumi ligt aan de Zwarte Zee, zo'n 20 km ten noorden van de Turkse grens en is de hoofdstad van Adjarie.
Foto's Georgie
Groetjes uit Kroatie!
Vanuit Zadar met de bus naar Split.
Foto's Split- Trogir-Omis.
De rit van Split naar Dubrovnik, Parel aan de Adriatische Kust was zeer mooi.
Foto's Dubrovnik.
Vanuit Dubrovnik uitstapjes gaan maken.
Foto's Montenegro en Bosnie Herzegovina
Groetjes uit Thailand!
Vanuit Chiang Mai kan je de bus nemen naar Laos.
foto's Laos 2012
Wat er eigenlijk Unesco aan Luang Prabang was , is me niet duidelijk geworden.
Foto's Thailand 2012
Een nachttrein van Udon Thani naar Bangkok genomen, goed geslapen ,airco en geen karaoke.
Foto's Maleisie 2012
Groetjes uit Taipei, hoofdstad van de Republic of China, Taiwan.
