De rit van Split naar Dubrovnik, Parel aan de Adriatische Kust was zeer mooi.
Bergen , fotogenieke dorpjes, de Adriatische zee met zijn helder water.
Heel veel bochten ook, de afgrond dikwijls vlakbij.
Het mooiste uitzicht op de oude stad van Dubrovnik heb je vanuit vogelperspectief, het is ook het bekendste beeld van deze ommuurde stad.
Het historische Dubrovnik heeft een aantal bredere straten en ook een paar ruimere pleinen, het voelt wat meer aan als een echte stad.
Dubrovnik kan tot 6 cruiseschepen ontvangen per dag, dus in de kleine oude stad is het dan koppenlopen.
Toeristen die hier veel geld uitgeven aan musea.
Een dagje wandelen op de oude muren en een paar musea en je bent al gauw 100 euro kwijt.
Het is dus Dubrovnik zien en met een lege portemonee terug naar huis?
Dubrovnik ligt tegen een heuvel aan, en mijn gastenverblijf is ergens halverwege de heuvel.
Trappen staan hier op het stadsplan aangeduid als straten.
Ik heb hier al meermaals gedacht dat de Kroaten de uitvinders van de trap zijn.
Ik logeer in een kamertje bij burgers.
Die hebben mij ondertussen in hun hart gesloten , dus s' avonds heb ik lange gesprekken over het leven in Kroatie, in Belgie, de euro , de mogelijke toetreding van Kroatie tot de Europese Unie volgend jaar, de oorlog van 1991 , toen ze hier beschoten werden door de Serviers en 3 maand zonder elektriciteit gezeten hebben.
Ook over de kleine pensioentjes, uiteraard.
Die mensen moeten hier rondkomen met 600 euro, vandaar dat ze slechts 2 boten, een auto , een scooter ,een huis in Boznie Herzegovina, een in Montenegro en natuurlijk dit appartement in Dubrovnik hebben.
Ze dachten dat ik zowat een inkomen van 3000 euro zou hebben.
Ik heb wat zitten vertellen...
Ze koken nu voor mij.
s' Morgens koffie, gelieve niet te roeren.
S'Avonds verse vis of calamari , groenten uit eigen tuin en zelfgemaakte wijn.
Na een paar weekjes thuis ben ik er nog eens uitgevlogen.
Naar Zagreb dit keer , het mag ook eens een gewone bestemming zijn?
Zagreb heeft een bovenstad, een benedenstad en een nieuwe stad.
De bovenstad is het oudst en werelderfgoed van de Unesco.
Veel kerken , musea en restaurantjes, kleine straatjes..
Je raakt er via de trappen of je kan de funicular nemen.
De kortste ter wereld , 65 meter.
De bovenstad huist oa het ' museum of broken harts' , jullie denken toch niet dat ik daar geld aan uitgegeven heb?
Tot de benedenstad hoort de zeer mooie kathedraal , nog meer kerken en musea , en in de talrijke café's en eethuisjes is Belgisch bier een topper.
Er zijn ook prachtige gebouwen uit de 17-18 de eeuw.
De nieuwe stad huist winkels en nog meer terrasjes , waar, zo lijkt het toch , iedere Kroaat Modaal van een koffie, met glaasje water, geniet.
Na een dagje Zagreb verder naar Zadar.
Zadar is zowat de hoofdstad van Dalmatie en al heel oud.
De oude stad ligt op een ommuurd schiereiland en is een ongelooflijke mix van alle heersers die hier in haar lange historie voorbij gekomen zijn.
Je hebt Griekse zuilen , die men door de tijd geintegreerd heeft in een Byzantijnse kerk.
Er is een Romeins forum daar waar een deel van de stad afgebrand was.
Er zijn tientallen kleine straatjes met steeds andere bouwstijlen, allemaal kriskras door elkaar.
Er is een zeeorgel , aangedreven door de wind.
En er is natuurlijk de Adriatische Zee.
Ik ben ook een cruise gaan maken naar het Komati Nationaal Park.
Een eilandengroep voor de kust van zo'n 150 onbewoonde eilanden.
Onderweg aan land gegaan op Lavadara eiland, onbewoond dus.
Voor wie altijd al op een onbewoond eiland wou leven, na een uurtje ben je blij dat je er terug af mag en dat men ondertussen lekker voor jou gekookt heeft op de boot.
Nog een tussenstop gemaakt in Sali, een klein visserdorpje.
Batumi ligt aan de Zwarte Zee, zo'n 20 km ten noorden van de Turkse grens en is de hoofdstad van Adjarie.
Adjarie is al sinds de Sovjettijd een Autonome Republiek, iets zoals de Krim in Oekraine.
In 2004 was er , ook hier, sprake van om af te scheiden van Georgie.
Gelukkig is die burgeroorlog niet doorgegaan en heeft Georgie dus nog een kust.
Batumi heeft een zwoel,tropisch klimaat , met palmbomen,druiven ,kiwi's en zelfs bananen.
Er is een mooie oude stad en een 6 km lange wandelboulevard langs de zee.
Overal staan fonteinen en kunstwerken die s' avonds mooi verlicht worden.
Er is een dolfinarium, een zoo, een botanische tuin.
Er wonen hier heel wat Turken en dat geeft de stad een zuiderse atmosfeer.
De marktjes, de restaurantjes, de theehuisjes , de rijstijl ook....
De laatste jaren is hier heel veel geinvesteerd en gebouwd.
Alle grote hotelketens zijn hier en heel veel nieuwe restaurants.
Ook van hieruit weer uitstapjes gemaakt.
Eerste microbus trip naar Kutaisi, de 2de grootste stad van Georgie.
Kutaisi is in de lange geschiedenis van Georgie ook al een paar keer hoofdstad geweest.
Als de regeringspartij de verkiezingen wint is het de bedoeling om het parlement naar hier te verhuizen.
Voor mij was Kutaisi een old style sovjet stad , met een mooi pas gerenoveerde kathedraal en een zeer lekkere pizza genoten op het centrale plein.
Volgende uitstap naar Khulo.
Khulo is een klein stadje zo'n 80 km de bergen in.
De lage Kaukasus komt hier tot aan de zee , dus op amper 80 km stijg je van 0 tot 3000 meter.
Op een weg die niet geschikt is voor mensen met wagenziekte.
Soms lijkt het of de bus enkel op velgen rijdt en niet op banden.
De rit tot Khulo duurt een dikke 2 uur.
Het is een onbeschrijfelijke mooie rit,prachtig landschap,veel groen , houten bruggen, houten huizen, hooimijten, kerkjes.
Loslopende koeien, paarden ,varkens , allemaal tewerkgesteld bij de groendienst.
Opeens zijn we in Khulo.
Dit lijkt in niets op een stadje.
Het lijkt eerder zijn bestaansreden te danken te hebben als laatste gehucht voor de daarvoor ook al weinig geasfalteerde weg helemaal stopt.
Veel toeristen had men er nog niet gezien.
De kindjes riepen: hello, what is your name?, maar vanop een veilige afstand.
Blijkt dat 90 % van alle moslims in Georgie hier in deze streek leeft;
Een reden te meer dus waarom er naar mij gestaard werd.
Volgende dag naar Poti, de belangrijkste haven.
Ook in Poti renoveert men de lokale kathedraal--was onder de sovjet tijd een theater.
Verder is er al een monument ter herdenking van de oorlog van 2008.
In deze stad leven nog duizenden vluchtelingen van deze oorlog.
Geen rijke buurten hier, geen nieuwe hotels, restaurants of resorts.
Het contrast met Batumi kan niet groter zijn.
Morgen mijn laatste dag hier, dan de nachttrein terug naar Armenie.
Nog 1 dag Yerevan en dit verlof is voorbij.
Het was een ervaring.
De mix tussen oost en west, tussen wat was en wat misschien wel komt.
Voor mij was het bijzonder om hier eindelijk eens te komen en Georgie voldeed aan al mijn verwachtingen.
Ook bijzonder voor mij waren de gesprekken die ik hier had met mensen uit Azerbeidzjan, Israel , Saoudi Arabie, Rusland, Wit Rusland , de gesprekken die ik had met mijn gastvrouwen en die met de mensen op de bus, met de baboeska's op de trein en op straat.
Georgisch is een Kartveliaanse taal , die wel wat gemeen heeft met andere Kaukasische talen.
Het is een oud schrift uit de 5de eeuw voor Christus.
Het heeft een alfabet met wat voor ons 33 kronkels lijken , voor mij heel wat sierlijker kronkels dan die van Armenie.
Maar minstens even onbegrijpelijk.
Voor mijn dagtrips dus eerst met de metro naar het vertrekstation van de minibusjes.
Daar werd ik iedere keer door telkens weer een andere dame gedurende 5-10 minuten door een markt geloodst tot ik in het goede busje zat.
Het busje brengt me waar ik moet zijn , geen muziek op de bus, alles rustig en gemoedelijk;
Eerste uitstap naar Mtskheta, de Georgiers noemen het het 2de Jeruzalem.
Volgens de legende kocht een Jood uit Georgie het kleed van Christus van een Romeinse soldaat en gaf dit als geschenk aan zijn zuster.
Totaal geschokt stierf de vrouw ter plekke , en bovenop haar graf werd een grote kathedraal gebouwd.
Sedertdien zijn hier heel veel mirakels gebeurd.
In hetzelfde dorp staat nog een kerk die , ten tijde toen het hier nog de hoofdstad was , gebruikt werd door de koningen om er gekroond en begraven te worden.
Het is nog steeds een zeer belangrijke plaats voor de gezagvoerders.
Een derde kerk werd opgericht op de plaats waar El Nino zou gebeden hennen.
El Nino was een jongedame die na een verschijning wonderen begon te doen ,en die de toenmalige Koning van Georgie overtuigde om het Kristendom als officiele godsdienst in te voeren.
Verder staan er nog heel wat kerkjes in dit kleine dorpje,een ruine van een fort en de omgeving is prachtig!
Volgende uitstap naar Gori, geboortestad van Stalin.
Het Stalin museum is er nog steeds.
Je kan er het 1-kamer huisje zien waar de kleine Jozef de eerste 4 jaar van zijn leven doorbracht.
Er is de kogelvrije trein waarmee hij naar de conferentie in Jalta gereden is.
De trein waar hij bijna altijd mee reed, want Vadertje Stalin was bang van vliegen.
In Gori is er ook nog een mooi fort en aan een aantal verkeersvrije straten wordt de oude historische stad heropgebouwd, de omgeving is ook hier prachtig..
Hier zie ik ook de grote auto's van de UN rijden.
Die zijn hier blijkbaar nog altijd na de oorlog tussen Noord en Zuid Ossetie in de jaren 90.
De huizen voor de vluchtelingen staan er ook nog.
Het lijken mij mooie huizen , maar een leven elders opnieuw moeten opbouwen kan nooit goed zijn.
Noord Ossetie is hier slechts 30 km vandaan, de grens nog steeds potdicht.
Laatste uitstap naar Telavi, de wijnstreek van Georgie.
De zomer was hier goed , dus de oogst is nu!
Een uitstap die niet doorgegaan is;
Na 2 uur in het minibusje gezeten te hebben ,begon het mij te dagen dat het niet meer vol zou geraken.
De rit naar Telavi duurt minstens 3 uur en om dan nog een busje vol te krijgen om terug te komen?
Blijkt dat er een week geleden een terroristische aanslag gebeurd is zo'n 10 km noord van Telavi, dus vlakbij de Tsjetsjeense grens.
3 leden van de special forces omgekomen , 9 terroristen gedood , nog wat terroristen op vrije voeten.
En dan begint het politiek steekspel.
Volgens de regeringspartij een actie georganiseerd door Tsjetsjenen of mensen uit Dagestan die over de grens komen om onrust te zaaien , onveiligheid te creeen en de mensen aan te zetten om te stemmen op een partij met nauwe banden met Rusland.
Volgens de oppositie een in scene gezette actie door de regering om steun te verwerven om nader aansluiting te zoeken tot de EU en NATO.
Er wordt zelfs geinsinueerd dat 'men ' de overblijvende terroristen een baard gaat aanbinden en ze zo met een bom de markt op sturen--kijk--de moslims--de Tsjetsjenen-- vallen ons aan.
Alles om de verkiezingen te winnen.
Het gaat hier om vele miljarden tegen vele miljarden.
Verdreven of uitgeweken tyconen proberen ook vanuit Rusland, Duitsland, England hun invloed te laten gelden.
Er zijn verschillende TV stations en verschillende kranten , ook in engels, elk met hun eigen sponsors.
Er zijn dus vele versies van hetzelfde verhaal.
De spanning stijgt hier dus , hoewel allen bij de politiekers.
Vannacht de nachttrein naar Batumi, op naar de Zwarte Zee.
Het land van Lavrentie Beria , Jozef Stalin en Eduard Sheverdnadze ,om er maar een paar te noemen;
Het land dat beweert de wijn uitgevonden te hebben.
Het land waar de Griekse Argonauten op zoek waren naar het Gulden Vlies.
Een land met een lange geschiedenis van invallen door veroveraars, oorlogen , intriges en corruptie..
Maar ook een land dat prat gaat op zijn gastvrije mensen.
Er staat hier net als in Armenie een Moedertje.
Moedertje Georgie met het zwaard in de hand, klaar voor mogelijke indringers.
Maar in haar andere hand houdt ze een glas wijn , als welkom voor de gasten.
En dat heb ik hier al geweten.
Mijn hostel is natuurlijk niet het Marriot Hotel, maar ik slaap in een zeer ruime kamer , met een aparte zitkamer en een buitenterras.
Daar wordt s 'morgens het ontbijt geserveerd.
4 soorten fruit, 2 soorten kaas, 2 soorten jam,een bordje tomaten en augurken, een warme schotel , gebakken kaas met ei of worstjes , blini's ,koffie, limonade , brood , yoghurt.
Hongerig aan je dag beginnen is er dus niet bij;
Tbilisi is een drukke stad met inderdaad ,zoals men mij verteld had ,een overtal aan Mercedessen.
Hier echter geen show-off parade van nieuwe auto's.
Geen haantjesgedrag.
Alles gaat er hier zeer rustig en gemoedelijk aan toe.
Tbilisi is zeer proper en modern.
De metro werkt bvb al met een no-touch kaart, een elektronische 3 in 1 kaart ,waarmee je aankopen kan doen, waarmee je ook je openbaar vervoer betaald en die bovendien ook nog fungeert als een soort klantenkaart.
Je kan er bvb gratis vervoer mee verdienen.
Tbilisi is veilig.
Mannen in zwart pak , die met 10 rond een tafeltje zitten , roken en koffie drinken, die heb ik hier wel al gezien.
Is dat de Georgische maffia?
Geen idee , maar de meeste mannen hier zijn hard aan het werk.
Zowat elk gebouw,iedere straat in Tbilisi wordt gerenoveerd , en dat tegen een tempo..
Geld is er genoeg.
Zo is er bvb een grote nieuwe kathedraal gebouwd met 'giften' van anonieme Georgiers.
De oppositieleider voor de verkiezingen van 1 oktober heeft een geschat fortuin van 6 miljard dollar,en belooft veel.
Zo is het hier altijd geweest als ik het goed begrepen heb.
Shaaskavilli kan dan natuurlijk niet onderdoen, dus er wordt hier heel wat geinvesteerd en gebouwd!
Georgische vrouwen?
Geen uitzonderlijke kleding, hakken of make-up.
Wel ontwikkeld en bij de tijd.
De weg vragen doe je hier het best aan een vrouw.
Ze nemen je bij de arm en brengen je waar je moet zijn.
Georgie en Tbilisi liggen relatief dicht bij de zee , dus een aangenamer klimaat hier ,veel meer groen;
Hier in Tbilisi een interessante mix van culturen.
Veel kerken ,Russisch Orthodox, Synagoge ,Moskee, Armeens, Georgisch, Katholiek, ze zijn allemaal vertegenwoordigd.
Er is de oude stad van Tbilisi, recht boven de rivier gebouwd , mooi gerestaureerd.
Er zijn de sulferbaden.
Er zijn forten en kastelen.
Er is een zoo, een botanische tuin ,een etnografisch museum.
Iedere avond is er een klank en lichtshow met dansende fonteinen en vuurwerk, en alle gebouwen worden mooi verlicht.
Yerevan had ik zo wat gezien , dus wat uitstapjes naar 'den buiten' georganiseerd.
Naar Echiadzin, het Vaticaan van Armenie gereden.
Hier staat de oudste kerk van Armenie, dateert van 300 na Christus.
Men bewaart hier naar t' schijnt zelfs de dolk waarmee men Christus op zijn kruis gestoken heeft , om te controleren of hij wel dood was of nog leefde?
Dit relikwie is alleen te bekijken door bijzondere gasten , zoals Paus Joahannes 2 en Jaques Chirac, maar dus niet door een toerist uit Belgie.
Niet dat ik daar op zat te wachten.
Ook nog naar Laka Sevan gereden ,waar niks te zien was en de mensen niet vriendelijk waren.
Naar Garni gereden , wat wel een fantastische ervaring was.
Garni is een dorpje waar nog een zeer oude Egyptische tempel staat in een wondermooie omgeving.
Langs een kronkelend baantje door de bergen ,met een aftandse bus waarin alleen nog staanplaatsen waren en waar de stadsbewoners vers fruit en groenten meenamen naar den buiten?
De bus rammelend en zigzaggend over de niet overal geasfalteerde weg naar nog een echt klein dorp.
Een dorp waar de Lada nog alleenheerser is.
De Lada aangedreven door 'man-power'.
Duw de auto bergaf en hij start--niet altijd natuurlijk.
Een dorp met niet alleen putten in de weg , maar ook gaten, zodat je de watertoevoer kon zien lopen.
De riooldeksels ,allemaal al jaren geleden ingeleverd tegen een heleboel gouden tanden.
Maar dus een zalig plekje.
Terwijl ik stond te wachten tussen de weegbree en het gras op de bus terug naar Yerevan, veel gesprekken gevoerd met lokale oma's en opa's.
Dus bus was op tijd want er was geen tijdsschema...........valt hij?
Gewoon wachten en een babbeltje slaan.
Terug in Yerevan de weg- nummer micro-autobus-- gevraagd naar de zoo.
Je moet toch ook eens iets anders zien dan kerken en monumenten.
Een ouderwetse zoo, maar ze hadden een tof nijlpaard.
De botanische tuin was meer een verwilderd bos waar families barbeque gaan houden.
Daarna terug met het zoveelste busje naar het vrijheidspark, de vroegere gratis kermis van de sovjet.
En naar het momument van Moedertje Armenie.
Daar is een museum over de oorlog in Nagorno Karabach en een over de gesneuvelde Armeniers tijdens WO2.
Of ze voor of na al die miserie opgericht is weet ik niet ,maar ze hebben hier nog steeds een zeer grote Armeense Brandy fabriek.
Mijn indruk van Armenie?
Armenie is leeg , wie niet gesneuveld is , is naar Yerevan gegaan of uitgeweken;
Armenie is bruin ,dor, zeker nu , in het droog seizoen , het heeft hier maanden niet geregend.
Een Armenier is of lid van de maffia , en rijdt met een zeer, zeer dikke auto , of is schapenhoeder en heeft dus niks buiten gezelschap van tel-ze-maar schaapjes.
In Armenie wordt er zo te zien niks geteeld, buiten wat aan de bomen groeit.
Granaatappels, druiven , vijgen, appels.
Ook nog wat steengroeven gezien , verder niets.
Er schijnt ook nog 1 goudmijn te zijn;
De wegen hebben hun laatste onderhoud gehad in sovjet tijd.
Benzine kost 1 euro en is overal te krijgen.
Er zijn multinova's en flitscamera's.
Aanduidingen op de grote wegen ook in latijnse letters , ook voor hotels en motels, overal kan je barbequeen.
En net als in Sovjet-land heb je clusters langs de weg waar je meubels, lusters, speelgoed kan kopen;
Er is zelfs een Las-Vegas-Van-Armenie-Casino-Strip--geen commentaar als je ooit Las Vegas gezien hebt.
Russisch is hier nog steeds de verplichte taal op school.
Als derde taal heeft men de keuze uit Engels, Frans of Duits.
Gisteren de nachttrein genomen van Yerevan naar Tbilisi , Georgie.
3de klas natuurlijk.
De internationale trein bestaat uit 4 wagonnetjes , nog niet halfvol.
Gezelschap van 2 baboeska's en een jongeman uit Vilnius.
Om 21 uur Armeense douane, die hebben een laptop bij en daar gaat mijn visum voor Armenie.
Om 22 uur Georgische douane, ze nemen al onze 54 paspoorten mee.
De trein rijdt verder.
Probeer maar eens te slapen zonder paspoort.
Om 23u50 krijgen we onze paspoorten terug, hoewel ze mijn paspoort aan de Litouwer proberen te geven.
Om middernacht rijden we Tbilisi binnen.
Een onvergetelijk beeld.
Alle historische gebouwen zijn nog verlicht , het is een zachte heldere nacht.
Helaas gaat het hoofdstedelijk centraal station van Tbilisi dus blijkbaar dicht om 2 u s' nachts.
Ik keek dus aan tegen een nacht zwerven door de straten zonder stadsplan.
Gelukkig was er mijn Litouwse Ridder die mij ,bij nacht en ontij ,zoals dat heet , naar een hostel gebracht heeft.
Er was plaats , dus ik had een bed voor de nacht.
Mijn ridder had nog heel wat plannen , maar toen er deze morgen 10 u nog niks bewoog.
Heb ik de 24 u service, de eigenaar , wakker geschud.
En ben ik zelf op zoek gegaan naar mijn hostel hier.
Het is een fantastisch plekje, ik blijf hier een week.
Het is even geleden , maar voor zij die dachten dat er achter de Z van Zuid -Korea niks meer kwam.
Ik ben terug aan de A, de A van Armenie.
Een land waar ik weinig over wist, maar da's een reden om er eens te gaan kijken.
Het is een landje midden in de Kaukasus, zonder toegang tot de zee.
Omgeven door landen die hun niet gunstig gezind zijn.
De enige grenzen die momenteel open zijn ,zijn die naar Georgie en naar Iran.
Met Turkije hebben ze ruzie omdat die hun Berg de Bergen , de Ararat hebben afgenomen.
Berg Ararat is niet alleen een fotogenieke berg , maar ook de berg waar volgens de overlevering de Ark van Noah gestrand zou zijn.
Schipbreuk lijden op een berg van dik 5000 meter hoogte , het zat Noah niet mee.
Je kan de berg vanuit Erevan zien ,maar het is nu buitenland.
Dan is er ook nog het probleem met Nagorno Karabach en de grens met Azerbeidzjan.
De geschiedenis van heel de Kaukasus leest als een kluwen van intriges , oorlogen , corruptie en grenzen die steeds maar verplaatst worden.
Mijn eerste indruk vanuit de lucht was dat van een droog land, afgesneden van de zee.
Geen van de bergen zijn hier begroeid, geen bossen , geen groen.
Ook aan de grond zijn de meeste gebouwen grondkleur, natuursteen dus.
Yerevan zelf is een hoofdstad zonder verkeersinfarkt.
Alles gaat hier rustig.
De Mercedessen GL en SLK, de BMW X6 ,de Masserati, de Hummers , en de old style Zil en Lada's stoppen als ik wil oversteken.
Er is hier Armani en Gucci en Lacoste, maar ook nog ruimte voor mensen met een lager budget.
Yerevan is vol met terrasjes , maar ook met bankjes waar je gewoon kan gaan zitten.
Het is hier nu zalig klimaat, 30 gr overdag, 25 gr s' avonds.
Mijn hostel hier is ook zeer goed.
s'Morgens uitgebreid ontbijt met allerlei lokale specialiteiten.
De mensen zijn behulpzaam, zo ook de taxichauffeurs op de luchthaven die me de weg wezen naar de micro-avtobusjes.
Da's zoiets als een dolmusje in Turkije.
Een reguliere bus naar de stad is er niet, dus werd het een rit met een aftands busje waar ik met een bang hart iedere omwenteling van de motor mee beleefde.
Daarna nog begeleiding van 3 verschillende mensen om mijn hostel te vinden.
De straatnamen staan enkel in het Armeens aangeduid, of niet, dus hulp van lokale russisch sprekenden was zeer welkom.
Er zijn hier nog veel dingen die herinneren aan de sovjet tijd.
De metro natuurlijk , de monumentale gebouwen, de winkels met 5 kassa's, 1 voor de melk, 1 voor de kaas , 1 voor de koekjes.
De politie heeft hier ook zo'n vliegende schotel op--moet een groot fabriek geweest zijn.
Er zijn de grijze woonblokken met de binnentuintjes , 1 huisnummer voor een heel woonblok .
De vele parken worden bevloeid met lichtblauw geschilderde tankwagens.
Iedereen vanaf mijn leeftijd spreekt nog vloeiend russisch.
De jeugd leert zoals overal ter wereld engels.
Natuurlijk zijn er ook verschillen.
Dit is de Kaukasus en dit is Armenie.
De meeste mensen hebben hier dus zwart haar , een grote neus en hebben strakkere gelaatstrekken.
De mannen gespierde armen , de dames hoge hakken.
De mannen kussen elkaar en iedereen heeft een i-pad.
Iedereen lijkt te roken , vooral op restaurant, zelfs kinderen.
Yerevan is ook vol van terrasjes en parkjes waar het altijd vol zit met mensen die een koffie drinken, een taartje of een kebab eten.
Vooral s' avonds als de fonteinen kleurrijk verlicht worden.
Yerevan centrum is eigenlijk niet zo groot, ik heb hier dus al wat afgewandeld en bezocht.
Het Open Square, de Surp Grigor Lusavorisch en de Surp Sargis kathedralen , de blue mosque , het Republic square, het monument van de genocide, het monument van Mother Armenia, de Cascade, Avenue One..
Hong-Kong tot Zuid-Korea 6/1/2012--24/2/2012--Seoul.
Groetjes uit Zuid Korea.
Klinkt warmer dan het is.
Na een vlucht van 6 uur richting noorden was het koud, zeer koud!
Van +32 gr naar -2 met een gure wind erbij.
Na maanden van palmbomen en tropisch oerwoud ben ik opeens in een land waar de meeste bomen kaal zijn en alleen de dennen nog wat groen zien.
Terug verwarming op de trein en in de metro.
Geen airco meer nodig , weg met de liters water, nu lekkere warme chocomelk en koffie.
De hoofddoeken zijn vervangen door goretex jassen met windstopper , dikke mutsen , sjaals.
Ik reis hier in Korea met een Railpass.
Geeft me ongelimiteerd toegang tot de treinen voor 10 dagen.
Vergelijkbaar met de Japan Rail Pass in Japan.
Seoul is een moderne, rijke stad ,met veel hoogbouw.
Er worden nog volop nieuwe wolkenkrabbers gebouwd.
Seoul heeft ook heel wat geschiedenis , dus ik ben al heel wat tempels gaan bekijken.
Ben ook al in Pusan geweest.
De 2de stad, grootste havenstad en helemaal in het zuiden van het land.
Daar was het gelukkig al wat warmer , en de ijzige wind wat minder.
Pusan heeft een ferry terminal ,de Jagalchi vismarkt, het Yongdusan park, monumenten voor de oorlogsslachtoffers, veel en grote warenhuizen, bvb het Lotte warenhuis, waar je binnenin een fontein met lichtshow hebt, boven het 10de verdiep een kinderspeeltuin, een daktuin en een fantastisch uitzicht over de haven en de stad.
Pusan heeft winkelwandelstraten waar heel veel monumenten en beeldhouwwerken staan.
Bij historische plaatsen staat altijd een verklarend bord, ook in het Engels.
Er is ook een kilometers lange winkelgalerij onder de grond, hier alle aanduidingen in het Russisch.
Ook al een reisje gemaakt naar Gagneugn.
De rit daar heen loopt door een skigebied en vlak naast de zee.
Ook daar winkels genoeg.
Ik ben er oa naar het kunstmuseum geweest.
De mensen zijn hier heel vriendelijk en behulpzaam.
Helaas spreekt bijna niemand Engels , zelfs niet in het station of in hotels.
De meeste toeristen komen hier vanuit China of Japan , dus hebben ze geen nood aan Engels.
Hong-Kong tot Zuid-Korea 6/1/2012--24/2/2012--Georgetown-Maleisie
Georgetown ligt op het eiland Penang, iets ten zuiden van Thailand.
Men noemt het 'de Parel van het Oosten'.
De oude binnenstad is door Unesco herkend als waardevol patrimonium.
Dit was net als Hong Kong en Singapore één van de belangrijkste havens voor het Brits Imperium.
Het staat vol met mooi gerestaureerde huizen en gebouwen uit de tijd van de Engelsen.
Verder zijn er nog mooi gerestaureerde shophouses van de Chinezen.
Dit zijn kleine winkeltjes , met er boven de woning, het winkeltje een paar meter minder diep dan het huis.
Je kan er dus in de schaduw winkelen , als er geen koopwaar of brommers in de weg staan.
Georgetown is een drukke stad , waar het gevaarlijk is om de straat over te steken.
Gelukkig rijdt iedereen hier aan dezelfde kant van de weg en in dezelfde richting.
Er is een gratis bus voor de toeristen die bij de belangrijkste bezienswaardigheden in het historisch centrum stopt.
Zeer handig bij deze hitte!
Georgetown is ook de stad met de oudste ferry verbinding met het vasteland, en sedert een paar jaar ook met de langste brug er naartoe.
De historische binnenstad is mooi , erbuiten een mix van 1 verdieping tellende huisjes en gloednieuwe wolkenkrabbers, grote villa's en condomniums voor expats.
Iedereen lijkt hier een nieuw huis gekregen te hebben.
De eerste dag dat ik hier aan kwam was het groot feest bij de Indiers.
Als ik het goed begrepen heb het Selva Vinayaga feest.
Een feest van 4 dagen, er wordt gratis eten uitgedeeld.
De giften aan de tempel waren vooral cocosnoten, hele vrachtwagens vol.
De tweede dag dacht ik in een shoot-out terecht gekomen te zijn.
Het was geen bankoverval ,maar een opname voor een lokale soap.
Diezelfde dag was er nog een militaire taptoe op de esplanade.
En de Chinezen hadden blijkbaar toch nog iets te vieren , weer vuurwerk die avond.
De stranden zijn hier wit.
Maar niet zo wit als ik onderhand gewoon ben.
Ben naar het Hard Rock Café-hotel geweest.
Niemand daar op het strand, wel aan het extra te betalen zwembad.
Er is ook niet zoveel strand.
Meestal kronkelt de weg vlak langs de rotsen , dus wel mooie uitzichten.
Ben hier ook al naar het Nationaal Park geweest.
Weer bergop bergaf , door de mangrove bossen dit keer.
Het blijf even warm , alleen is de zoute zeelucht veel nadrukkelijker aanwezig.
Het is verboden om in het nationaal park te kussen en je moet deftig gekleed zijn.
Probeer hier dan maar eens een romantische strandwandeling te maken.
Ik heb geinvesteerd in een all-you-can-drive buskaart.
Kan ik naar wat minder toeristische plekjes op dit eiland.
Want toeristisch is het hier wel, veel toeristen en expats.
Heel veel moskeeen hier en de karaoke die daar uit komt is ook niet te harden.
Luid en vals.
Hier zie je ook regelmatig dames in boerka.
Altijd schrikken , zo'n dame geheel in het zwart.
Ik voel me hier dus lang niet zo in mijn sas als in Kuching.
Weg zijn de vriendelijke mensen , geen hello!! meer.
Niemand lacht nog, ook niet naar elkaar.
De vrouwen klagen tegen mij over de anderen, de indiers, de moslims, de thai, de chinezen, allemaal zijn ze over elkaar ontevreden.
Sommige mannen geven mij niet eens antwoord meer als ik iets vraag.
Ik ben immers geen moslim.
Zelf hebben ze maar 2 vragen, of ik alleen ben en of ik getrouwd ben..
Men is hier vooral bezig met geld verdienen.
Overal moet je voor betalen , zelfs voor het bezichtigen van een moskee.
Er zijn er ook waar je als niet moslim niet binnen mag.
Geef me dan maar de botanische tuin of het stadspark!
Hong-Kong tot Zuid-Korea 6/1/2012--24/2/2012--Borneo-Maleisie
Ik was hier in Kuching op de afsluitende plechtigheid van Chinees Nieuwjaar.
Ik dacht daar mooie dansen te zien van de Chinese Draak.
Kwam terecht op de eretribune , en heb zitten luisteren naar de toespraken van de burgemeester van Kuching Zuid ( ja, ze hebben hier 2 burgemeesters), de toespraak van de Chinese ambassadeur en de president van deze deelstaat;
Daarna werd er in meer dan 65 tentjes gratis eten uitgedeeld;
Je kan je de massa chinezen voorstellen, ik daartussen.
Ik heb me beperkt tot de Fortune koekejs.
Maandag was de laatste dag van Chinees Nieuwjaar, 15 dagen vuurwerk , de laatste dag nog wat extra pijlen de lucht in.
Ik heb hier ook eens een dagje museumbezoek gedaan. ,
Museum van Chinese geschiedenis, Islam museum, Sawarak museum, met aquarium, etnologische afdeling , mooie Longhouses, een deel over de oliewinning hier, het kunstmuseum, het museum van textiel.
Het mooiste vond ik het Islamitisch museum, met oa het Paard van Kadaffi en een maquette van de moskee in Jeruzalem, een cado van Arafat tijdens een staatsbezoek.
Maar het mooiste in dat museum waren de prachtig bewerkte houten deuren , boten , meubels.
En het chinees huwelijksbed, compleet met wachtkamer voor de concubine.
En in al die museums was het 'maar' 25 gr.
Ik weet het , bij jullie is het koud, maar hier is 25 gr lekker fris.
Ik ben ook nog eens met de bus naar Damai Beach geweest, het Malibu van Borneo stond in mijn boek.
Resorts genoeg, Damai beach resort, Rainforrest beach resort , en strand en regenwoud vlakbij elkaar.
Gaan wandelen dus op het strand aan de Zuid Chinese zee , en een hike gemaakt door het oerwoud van Borneo.
Ik dacht dat het wat koeler zou zijn in het bos.
Helaas , bergop en bergaf klimmen bij vochtigheidsgraad 90 % en 35 gr , gezweet heb ik!!
Geen andere hikers tegengekomen , alleen een Engels koppeltje op zoek naar een warme pint.
Voilà , dat was Borneo.
Het was hier goed weer en het eten zeeeeeeer lekker !
Vanavond na al dat zweten in het bos een frisse pint!!
De rit van Split naar Dubrovnik, Parel aan de Adriatische Kust was zeer mooi.
Foto's Split- Trogir-Omis.
Vanuit Zadar met de bus naar Split.
Groetjes uit Kroatie!
Foto's Georgie
Batumi ligt aan de Zwarte Zee, zo'n 20 km ten noorden van de Turkse grens en is de hoofdstad van Adjarie.
Op een bankje genieten van de zon.
Welkom in Georgie.
Foto's Armenie
Yerevan had ik zo wat gezien , dus wat uitstapjes naar 'den buiten' georganiseerd.
Het is even geleden , maar voor zij die dachten dat er achter de Z van Zuid -Korea niks meer kwam.
Foto's Zuid korea 2012
Ook aan deze reis komt een eind.
Groetjes uit Zuid Korea.
Foto's Maleisie 2012
Ik ben in Penang ook nog naar de Kek Lok Tempel geweesst, de grootste boeddhistische tempel in Azie.
Georgetown ligt op het eiland Penang, iets ten zuiden van Thailand.
Ik was hier in Kuching op de afsluitende plechtigheid van Chinees Nieuwjaar.
Groetjes uit Kuching, Borneo, Maleisie.
