Na een paar jaar corona en nu ook nog een oorlog binnen Europa heb ik beslist het roer om te gooien zoals dat heet.
Wat minder werken en wat meer verlof.
Trouw aan het oude principe om weinig te geloven van wat men zegt en liever zelf te gaan kijken..
Ik begin met Noord Macedonie.
Een nieuw landje , het bestaat pas sedert 2019.
Het ligt in de Balkan, dat was altijd al een ingewikkeld kluwen.
Jaren hebben ze onderhandeld met Griekenland over wie nu het echte Macedonie bezit.
En ook wie het geboorteland is van Alexander de Grote.
Met Albanie hebben ze oneneigheid over waar Moeder Theresa nu echt thuis hoort.
Ze hebben nog wat geschiedenis als ex-Yoegoslavie en natuurlijk zit er ook nog een stukje sovjet geschiedenis aan vast.
Het is een klein landje met zo'n 2 miljoen inwoners.
De Macedoniers zijn overwegend Orthodox , maar er leven ook heel wat Albaniers, die voor de helft moslims zijn,dus al twee godsdiensten.
Ik vlieg naar Skopje International Airport, vroeger gekend als Alexander de Grote International Airport, maar dat mag nu niet meer van Griekenland-Europa.
Het is een klein, vrij nieuw luchthaventje en er rijden maar een paar bussen per dag naar het centrum.
De officiele bus blijkt een minibusje te zijn, de rest van de passagiers neemt een taxi of wordt afgehaald .
Mijn hotel is een 4 sterren hotel , maar toch een beetje oud- russische stijl.
Een hartelijk welkom en de check-in in twee minuten.
Maar mijn kamer is op het derde, dus neem de lift naar het derde, stap uit, je bent nu op het vierde, dus ga rechts en een trap naar beneden..daar vindt U uw kamer.
Mijn kamer zelf is perfect, nog met een echte ouderwetste sleutel, en nee, toch niet helemaal sovjet stijl, de deur gaat vlot open en dicht.
De volgende morgen is het ontbijtbuffet een uitgebreid buffet gaande van soep, warm en koude gerechten tot pannenkoeken en taart.
En de kokkin die steeds maar nieuwe schotels komt aanbrengen, steeds op zoek om nog een plaatsje te vinden op de tafel.
Iedereen is extreem vriendelijk, er wordt mij iedere keer smakelijk en een prettige dag gewenst.
Met een volle maag kan ik op pad.
Skopje is een rustig stadje.
Veel groen , veel shopping malls, veel mannen die aandacht aan mij besteden...
Als je russisch kan lezen begrijp je hier het meeste van wat er geschreven staat.
Maar iedereen spreekt vlot engels.
Ik logeer op de grens van de oude stad met de bazaar en het oude fort.
Maar ook vlakbij het moderne Skopje, waar men zich eens goed laten gaan heeft aan het oprichten van beelden en monumenten.
Ik heb geluk met het weer en geniet van het zonnetje op een bank in het grote stadspark.
Het was achtereenvolgens Macedonisch, Romeins, Slavisch, Otomaans en Servisch.
Vroeger was het gekend als "stad van de consuls" omdat er zoveel consulaten gevestigd waren.
Nu is het een rustig stadje waar de cafe en terrasjescultuur overheerst.
Het is ook een universiteitsstad, zelfs de Ataturk zou hier gestudeerd hebben.
Er is een mooie archeologische site , geen griekse maar een macedonische.
Bitola ligt vlakbij Pelister nationaal Park en je kan hier prachtige wandelingen maken.
Er zijn nog steeds een paar consulaten gevestigd, dus nog wat mooie gebouwen te zien ook.
Ook wat moskeeen, een katholieke kerk en een zeer mooie Orthodoxe kerk.
De verkeersvrije winkel- wandel-terrasjescultuur-straat heet tegenwoordig Shirok Sokak, maar iedereen zegt nog Marshal Tito street.
Je kan naar de zoo, de bazaar en het stadspark waar je natuurlijk ook iets kan eten en drinken.
De grens met Griekenland is hier maar 30 kilometer vandaan, maar er is geen busverbinding, zelfs de taxi's moeten een speciale vergunning hebben om de grens over te rijden.
Geen grensoverschijdend gedrag dus deze keer..
Op het centrale plein staat een mooie klokkentoren en zit er een man op een paard.
Anders dan in Skopje waar zowat op iedere hoek van de straat er een standbeeld staat van een man-op-paard, staat er hier maar eentje in heel de stad.
Er hangt geen bordje aan ,zal niet toegelaten zijn door Europa, maar ik vermoed dat ik weet wie het is.
Op het plein ook nog het russisch consulaat, met vlag.
Dat mag gelukkig nog wel.
Bitola heeft trouwens ook een oorlogskerhof van 13.000 franse gesneuvelden in WO1.
Triestig toch dat de geschiedenis zich steeds maar herhaalt.
Jonge, gezonde mannen moeten hun leven geven voor iets- niets- wat uiteindelijk toch met overleg moet opgelost worden.
Als ik later die dag terug aan het college-museum waar Ataturk nog gestudeerd heeft voorbij wandel, zie ik dat de tank die ernaast staat door de plaatselijke jeugd gebruikt wordt om op te spelen.
Na een paar dagen genieten van de pracht van de oude stad,ga ik de toeristische dienst binnen en vraag wat ik kan gaan zien in de directe omgeving van Krakow.
Normaal krijg je dan een kaart en begint men cirkels te tekenen.
Dit is de moeite, dit is mooi.
Nu zucht de dame .. er is hier zoveel te zien.
Ze geeft me een map , bekijk die eens en als je weet wat je wil gaan zien en je hebt vragen kom maar langs.
Dus op het plannetje gekeken en er is dus inderdaad alleen al binnen de stad nog heel veel te zien.
Ik kies om alvast te beginnen met naar alle 'fototoestelletjes' op de map te gaan.
Dat icoontje is toch het teken van iets moois?
En zo kom ik langs forten, kloosters, sanctuaria, parken, natuurgebieden..
Veel bezienswaardigheden zijn natuurlijk gerelateerd aan Paus Johannes 2, geboren en opgegroeid in Krakow.
Zijn geboortehuis, de steengroeve waar hij nog gewerkt heeft, het kapelletje op weg naar zijn werk, de kerk waar hij zijn eerste mis opgedragen heeft..
Wat vroeger dus een steengroeve was , is nu een mooi beschermd gebied waar je heerlijk kan gaan wandelen.
Vanop de rotsen heb je een mooi uitzicht over Krakow en de steengroeve is ondertussen een meer geworden.
En zo te zien binnenkort een zwemparadijs.
Raar detail, er is ook een Elvis Presley straatje, een Elvis Presley steen en een Elvis Presley monument(tje).
Ik ontdek op de kaart ook nog de ligging van het voormalig concentratiekamp Plazow.
Waar vroeger het kamp was ,is er nu een beschermd natuurgebied.
Het enige overblijvende gebouw is het 'Grey House', woonst van de commandant van het kamp .
Verder staan er verspreid over het terrein foto's van hoe het was met beklijvende getuigenissen.
Het grijpt je aan, zeker nu in de lente de natuur op zijn mooist is.
Het is een prachtig natuurgebied, buiten het fluiten van de vogels niks dan stilte en de bloesems in volle pracht, teken van nieuw leven..
En dan weer zo'n foto en getuigenis..
Hier was de appelplaats, hier was een executieplaats...
Wat verder , de spoorbrugbrug over , nog een zeer mooi natuurgebied.
Hier kan je iets eten en drinken, op het strand liggen, met een bootje varen, zwemmen , in een door de stad voorziene hangmat liggen, of gewoon genieten van de natuur vanop een bankje.
Op de terugweg eet ik nog eens lekkere pelmeni en heb een lang gesprek met de eigenaar.
Op zondag is het nog maar eens feest in Krakow.
De Pauliner kerk en klooster houden hun jaarlijkse processie.
Van de burcht naar het klooster en terug.
Er wordt natuurlijk ook een kerkdienst gehouden.
Heel veel hoge gebedsdienaars hier en een kleurrijk geheel!
Volgende bestemming in dit jaar van stedentrips is Hongarije.
Ik was al in Cuba toen Fidel er nog was..
In Venezuelea toen Chavez nog leefde.
Ik was op doorreis in Wit-Rusland ,waar Loekashenko nog steeds de baas is.
Dus nu eens naar Hongarije , het land van Orban.
Budapest is een aangename stad.
Hoofdstad, maar ik logeer in de ambassadewijk en wordt s' morgens wakker van het fluitconcert van de vogeltjes.
Er is links en rechts van de rivier veel te zien.
Ik verken al eens de rechteroever met de kathedraal , het parlement, de centrale markt , het stadspark , de daktuin van het museum van het etnografisch museum en geniet van het uitzicht op linkeroever.
De volgende dag ga ik naar het Margaretha eiland tussen Buda en Pest in .
Het is een prachtig plekje met een eeuwenlange historie.
Ooit konijneneiland voor de jacht, daarna werd er een klooster gesticht waar Margeretha, de dochter van de koning 'mocht leven' als dank omdat de Tartaren verdreven waren...
Het eiland huist de ruine van het klooster, een mini zoo, een watertoren, zwembaden, kuuroorden,een openluchttheater, een rozentuin, en een heel mooie japanse tuin.
Je kan er natuurlijk ook iets eten en genieten van de fontein- en muziek show.
Pecs ligt helemaal in het zuiden van het land vlakbij de wijnstreek en , als je heel ver kan gooien, op een steenworp van Kroatie.
Budapest heeft zowat 2.000.000 inwoners, de Oekrainers inbegrepen.
Pecs is een relatief klein, liefelijk stadje van 160.000 zielen.
Ik logeer in hotel Central, en dat is inderdaad op 5 minuten wandelen van het centrale plein af.
Het centrale plein is omringd door een heel stel fotogenieke gebouwen met , de geschiedenis herhaalt zich, een oude moskee die nu dienst doet als kerk.
Er is ook een standbeeld van man op paard en een paar fonteinen .
Verder heeft dit stadje ook nog een overmaatse kathedraal, een vroegchristelijke begraafplaats .een synagoge, een moskee.
Pecs is ook bekend voor zijn porselein en keramiek van de Zsolnay fabriek, mooi !!
Vanuit Pecs kan je ook mooie wandelingen maken de sparrenbossen en de heuvels in.
Ik wandel naar de TV toren , de mooie zoo, het sport en recreatiepark en zweet heel wat af.
Mijn laatste dagen hier keer ik terug naar Budapest.
In Pest, op rechteroever is alles plat, zitten de meeste hotels, winkels en restaurants.
Magdalena eiland ligt in het midden van de rivier en wordt aanzien als de groene long van Budapest.
En dan is er nog Buda, linkeroever.
Buda is heuvelachtig, groener dan Pest en het huist een aantal zeer mooie gebouwen.
Ik dus mijn wandelschoenen aan en de brug over naar het Kasteel district.
Het is te warm op de wandelpromenade langs de rivier ,die ook al op het lijstje van Unesco staat, dus wandel ik niet tot de kabelbaan aan de kettingbrug, maar neem de schaduwzijde van alle straten die omhoog lopen.
En opeens ben ik in het Fishersmen Bastion.
Mooi op zich , met veel toeristen , mooi uitzicht op de omgeving en rechteroever.
Er staat een fotogenieke kerk en nog maar eens ,een wel heel mooi, beeld : man op paard '.
In de omliggende straatjes links van het bastion is het rustig wandelen.
Als ik daarna richting Koninklijk Paleis wandel kom ik voorbij het Sandor Paleis, tegenwoordig de woonst van Orban.
Mooi optrekje met uitzicht op het parlement aan de overkant van de rivier.
Vanaf het kasteel heb ik al uitzicht op de citadel en het vrijheidsstandbeeld, maar de hemel wordt donker.
Dus wandel ik terug en laat nog iets voor een volgend bezoek aan Budapest.
Ik was ooit al in Tsjechie, maar dat was in de vorige eeuw, meer nog, in het vorig millennium.
Toen eigenlijk maar op doorreis van een vakantie naar Polen.
Het was nog een tijd dat we op kamers gingen in een fremdenzimmer en ,dat weet ik ook nog, ze hadden lekker eten en natuurlijk is Tsjechie 'de bakermat' van de pils.
Ik vind een goedkoop ticket, er is een B&B hotel goed gelegen en goedgeprijsd, ik heb twee weken vrij, dus op naar Praag!
Na Noord Macedonie, Polen en Hongarije is dit het vierde land binnen Europa waar ik niet met mijn euro's terecht kan.
Ik ben ondertussen niet meer verlegen om maar 10 euro te wisselen op de luchthaven.
Zij zijn ook niet verlegen om een belachelijke wisselkoers te geven.
Met die 10 euro neem ik de luxe airportbus naar het centrum en heb zelfs nog geld over voor een pint op het centrale plein.
Praag ligt ook aan een rivier, de Moldau.
Er is een Oude Stad, een Nieuwe stad, een Joodse wijk, een Burcht, veel bruggen over de rivier, de ene al mooier dan de andere.
Zoals iedere stad heeft ook Praag zijn eigen karakter.
Na Budapest vind ik Praag vooral druk.
Veel verkeer, veel mensen, en , op mijn leeftijd toch al wat belangrijk, er is in heel de stad bijna nergens een bank te vinden om eens gewoon te gaan zitten.
Veel bezoekers , maar het zijn bijna allemaal Oekrainers.
Ook in mijn hotel kunnen Oekrainers gratis logeren.
En ofwel volgen ze mij al van Krakow naar Budapest en dan naar hier, ofwel zijn ze met veel meer dan ik dacht.
Ik vind het wel bijzonder triest dat blijkbaar de babuska die met waterige ogen de sokken van haar kleinkind probeert te verkopen of de bloemkool uit haar datsja....
Want het tafelzilver heeft ze al verkocht bij het ineenstorten van de sovjetunie....
En de deduska die in de winkelstraat met zijn weegschaal zat om voor 1 grivna je gewicht te wegen....
Blijkbaar de grens niet over geraakt zijn...
Ik zou er graag naartoe gaan en met hun op een bankje in het stadspark zitten..
Weinig andere toeristen dus.
Het vliegtuig zat ook lang niet vol.
Maar Praag is een mooie stad, en nog steeds goedkoop.
Brno is de hoofdstad van Zuid Moravie en ligt 230 km van Praag.
Er stonden lange wachtrijen in het treinstation, begin van de vakantie?, en het was wat minder druk in het busstation.
Dus kies ik deze keer voor een rit met de Flixbus.
De bus zit helemaal vol , dus het mondmaskertje nog maar eens bovengehaald.
Verder wel comfortabel zo'n Flixbus.
Er is free wifi, stopcontacten aan boord, voldoende ruimte, een WC en airco.
Die airco is nodig, want het is warm!
Als ik in Brno uitstap is het 34 gr.
Gelukkig is mijn hotel maar een kwartiertje wandelen.
Daar is mijn hotel opeens 15 euro duurder geworden 'door Corona'.
De dame aan de receptie spreekt alleen tsjechisch en blijft volhouden dat het duurder geworden is 'door Corona'.
Ik spreek alleen russisch, spaans, engels en vooral nederlands en blijf volhouden dat Corona al 3 jaar bestaat en dat ik niet wens extra te betalen.
De bazin wordt erbij gehaald en kijk, als ik cash betaal bestaat Corona niet meer.
Ik betaal dus gewoon met euro's en het originele bedrag.
Verder kan ik alleen maar heel positief zijn over dit hotel.
Ik heb een zeer mooie, grote kamer en s' morgens is er een uitgebreid ontbijtbuffet met als extra bonus uitzicht op zowel het kasteel als op de kathedraal.
Iedereen is vriendelijk en zelfs de hotelgasten groeten elkaar bij het ontbijt.
Brno is een studentenstad en dat merk je meteen aan de vele cafe's en restaurantjes.
Veel goed gevulde terrasjes met dit weer waarbij de meeste strandstoelen klaar hebben staan voor de klanten.
Het Oude Brno huist een paar mooie pleinen en mooie gebouwen , een groot aantal kerken waaronder de kathedraal die op een hoogte staat , de Kerk van St John met de Loreta kapel en een kopie van de 'Heilige trappen van Jeruzalem' , die Jezus zou beklommen hebben op weg naar Pontius Pilatus.
Iets verderop hebben ze ook nog een rijkelijk versierde Basiliek .
Vlak ernaast het klooster waar Mendel , vader van de genetica, in de tuin jaren erwten kweekte om de overerving van eigenschappen te onderzoeken.
Op een heuvel boven de stad ligt Kasteel Spilberk.
Heel mooi en heerlijk genieten op een bankje in het omliggende bos .
Brno heeft ook veel standbeelden waaronder eentje van een man op paard...
Dit paard heeft wel heel lange benen, sommigen beweren dat het een giraf is.
In Brno staan er veel bankjes.
Op een namiddag zit ik wat te rusten in de schaduw .
Een man vraagt me of ik Oekrainse ben?
Nee, hij wel?
Hij is een Oekrainer uit Krakow die al 25 jaar in Tsjechie woont en werkt.
We hebben een lang gesprek, natuurlijk over de miserie van de oorlog .
Hij heeft nog familie in Oekraine, in Rusland, in Estland..
Hij vindt het tof dat ik wat russisch spreek.
Jammer genoeg spreekt hij geen engels, alleen een klein beetje voetbal-duits..
Anders zou hij graag naar Belgie komen, dat is het land waar je het meeste krijgt heeft hij gehoord---zijn woorden.
Daarna gaat het over het inkomen..hoeveel verdien ik..
Ik vertel hem waar ik werk, hoelang ik werk en dan hoeveel ik krijg.
En omdat ik pas een paar maand geleden zo'n 1000 euro per maand ingeleverd heb op mijn wedde, vertel ik zelfs het juiste bedrag.
Zo weinig?
Nog wat uitleg over de kost voor huur en verwarming, over de belastingschalen voor 'wit'werkers...
Hij besluit dat we misschien wel wat geld verdienen , maar dat de staat het nadien gewoon weer terugneemt.
We gaan terug naar de wereldpolitiek, wie-wat zit er nu echt achter deze oorlog, wie wordt er beter van en komt er een derde wereldoorlog.
We zijn het over veel eens.
Tot ik na een half uurtje naar mijn hotel wil om wat te rusten tot het minder warm wordt en hij wil dat ik met hem mee ga naar zijn appartement om een wijntje te drinken.
Tsja, je kan het niet over alles eens zijn...
Ik ga ook nog een dag wandelen in het Wilson Forest park, nog een echt bos vlakbij de stad.
Van hieruit mooi uitzicht over de stad en heerlijk koel onder de bomen.
Op weg ernaartoe loop ik het observatorium en planetarium binnen.
Buiten kan je leren over de zwaartekracht, hoeveel weeg je op aarde, op mars, op venus, op jupiter?
Venus is wat afslankend, mars een blitzdieet en jupiter te mijden!!
Er staat ook nog een ruimtevoertuig, maar het mooiste was de fototentoonstelling binnen.
Vilnius is , volgens de boekskens, van de drie Baltische hoofdsteden het minst toeristisch.
Hoewel, eerst werd mijn vlucht maanden geleden geschrapt en twee dagen vervroegd...
Maar op de dag van vertrek was de vlucht overboekt ..
Bijna extra avontuur , maar uiteindelijk kon ik toch mee.
De luchtvaart draait nog steeds niet normaal.
Vilnius telt 570.000 inwoners en heeft , volgens de Unesco, de grootste Oude Stad van de Baltische Staten.
Verder is er niks groot in afstanden hier.
Je wandelt van de luchthaven naar het centrum op 50 min, 5 haltes met de bus.
Een half uurtje wandelen naar het trein en busstation.
Vilnius was het Jeruzalem van het Noorden, maar er rest nu nog maar 1 synagoge.
Je kan hier wel ontelbare kerken gaan bezoeken, sommige zeer sober, andere waarmee we een heel deel van onze staatsschuld zouden kunnen betalen.
Hongerig of dorstig moet je hier niet naar bed, ze hebben hier zelfs volledig verkeersvrije straten waar over de volledige 1-2 kilometer lengte terrasjes staan.
Vilnius is een rustig stadje, het lijkt wel of ik in een resort zit.
Bijna geen verkeer op straat.
Geen lawaai, geen zwerfvuil, veel parken en bankjes en niemand die je lastig valt.
In mijn hotel ruimte zat, grote entree,zitruimtes. een afsluitbare speelruimte voor de kids, een ontbijtzaal waar je 10 meter afstand van elkaar kan houden en natuurlijk, wat het echte verschil maakt, iedereen is rustig.
Aan de nummerborden te zien zitten we hier allemaal samen, russen, wit russen, polen, duitsers.
Ik ga dus wandelen in een binnenstad waar wel toeristen zijn en de voertaal 90 % russisch is.
Verder is er ook een zeer mooie wijk de rivier over waar nog prachtige oude huizen staan.
Ik ga naar parken waar alleen de bomma met haar kleinkind komt.
En ook naar Uzipis.
Uzipis is een zichzelf op 1 april 1997 autonoom verklaarde Republiek.
Ze hebben een president, een nationale hymne, een vlag , een grondwet in meer dan 20 talen vertaald .
Je kan er zelfs een ingangsstempel krijgen.
De republiek is drie straten groot en vooral toeristisch.
Toen Vilnius nog tot Polen behoorde was Kaunas de hoofdstad van Litouwen, nu is het de tweede stad van het land.
En zoals ieder land heeft ook iedere stad zo zijn eigen karakter...
Kaunas is een stad aan de stroom, meer nog, een stad aan de samenstroom van twee rivieren..
Mooi park en je kan er zelfs een minicruisje maken over de rivier.
Ideaal plaatsje om een kasteel en een stad te bouwen en geld te verdienen.
Een fotogeniek kasteel , compleet met een beeld 'man op paard', genaamd 'Vrijheid Strijder'.
Een fotogenieke oude stad ook, met meer cafe-terrasjes dan overgebleven kinderkopjes en ieder avond live muziek.
Kaunas is de trotste wereldrecordhouder van de langste brug , niet in meters, maar wel de langste tijd om ze over te steken.
Vroeger behoorde de ene kant van de rivier tot het russische rijk, de andere kant tot het pruisische rijk..
Het is dus dertien dagen later of vroeger als je aan de overkant bent...
Even nadenken als je verlof aanvraagt..
Het kasteel huist--natuurlijk -een monster--je kan gaan luisteren aan een gat in de muur en dan hoor je het monster snurken..
Flauw,maar er zijn er weinigen die het kunnen laten..
Ik ben gaan luisteren en het beest was thuis... de volgende dag ook.
Kaunas heeft ook nog twee werkende funiculairs, een zeer grote kathedraal gebouwd 'omdat het plein ervoor gemaakt was', een nog grotere kerk hoog op de heuvel als 'dank voor de onafhankelijkheid' en om de grootste te zijn,en 1 moskee en 1 synagoge.
Er is veel lucht en groen en ruimte in deze stad.
Zo is er nog een echt-echt-echt groot eeuwenoud eikenbos , veel eiken zijn meer dan 300 jaar oud, heerlijk om te wandelen.
Een van de betere ideeen die men hier gehad heeft is de oprichting van een courtyard gallery.
Duur woord voor wat eigenlijk een lelijke binnenkoer vol garageboxen en geparkeerde auto's was...
En nu dus nog steeds een lelijke binnenkoer met geparkeerde auto's is, maar versierd met parels van street art.
Gratis toegankelijk, 24 op 24 , zeer laagdrempelig natuurlijk, je wordt alleen gevraagd stil te zijn voor de omwonenden.
Kaunas is trouwens culturele hoofdstad in 2022, dus er wordt overal nog steeds veel vernieuwd en verbouwd, maar het wordt mooi.
Ik logeer in de nieuwe stad maar toch in een historisch hotel.
Hotel Metropolis is een statige oude dame met een indrukwekkende entreehall, glas in lood ramen en een kluis waarbij je het jammer vindt dat er steeds minder met cash wordt betaald.
De kamers zelf zijn modern, ik heb 200+ zenders op de TV en warm water in juli..
En toch, het 'socket-near-the-bed' krijgt hier weer een nieuwe betekenis.
In dit hotel logeerde in 1940 nog een Japanse diplomaat die Visa for Live leverde aan de joodse gemeenschap.
Redde zo meer dan 1.000 mensen.
Mijn hotel is dus zo centraal gelegen als maar kan.
Op 50 meter is er Laives Aleja , een wandel, winkel, animatie -promenade met veel bankjes waar iedereen flaneert.
Nog een ding, want dit wordt ondertussen een lang verhaal.
In het centrum is er een park dat vroeger de begraafplaats was.
Die begraafplaats was mooi verdeeld volgens de demografie van toen.
Een deel voor de orthodoxen en hun kerk, wat vierkante meters voor de katholieken, een hoekje voor de moslims en hun mini moskee, nog wat voor de evangelisten..
Kaunas, een stadje waar ik het gewoon zou kunnen worden..
Ik reis naar Galicia, het uiterste noord-westen van Spanje.
Geen aangenaam middellandse zee klimaat hier, maar de invloed van de onstuimige atlantische oceaan.
Het is hier zeer mooi, veel groen , prachtige kusten met inhammen, eilandjes...ik geniet ervan!
Maar dus ook zeer wisselvallig weer.
Mijn in Slovenie tweedehands gekochte regenjas bewijst waterdicht te zijn, maar is eigenlijk te warm als de zon schijnt.
Mijn uitvalbasis wordt Vigo , de meest westers gelegen haven , en de grootste vissershaven van Spanje en Europa.
Ik begin met een daguitstap naar Pontevedra.
Gesticht door de Romeinen, getuige nog steeds een romeinse brug.
Vroeger de belangrijkste haven van Galicia, maar helaas ergens in het verleden totaal verzand..
Wel gebleven, het mooie historische centrum.
Vigo, waar ik logeer , heeft natuurlijk ook een uitgebreide geschiedenis
De noormannen, de arabieren, de engelsen, de turken,..allemaal waren ze hier..
Maar Vigo gaat vooral de geschiedenis in als stad waar de zeeslag van Rande plaats vond.
Ik had er nog nooit van gehoord, maar er zou ergens op de bodem van baai nog een schat van rond de 42 miljoen goud- en zilverstukken liggen.
Zo schrijft Jules Verne in zijn boek 20.000 miles onder zee dat de schat van Koning Nemo hier zou liggen.
Ik heb mijn badpak niet bij.
Ik maak met de lokale bus nog een uitstap naar Baiona.
Baiona heeft een prachtige baai , is een dorpje gebleven van 5.000 inwoners, heeft een mini oud centrum, een fotogeniek fort...
In Baiona ligt ook een replica van de Pinta, de boot die als eerste terugkeerde van een lange tocht en de boodschap bracht dat men India had bereikt, wat natuurlijk achteraf Amerika bleek te zijn.
Op de paar uur dat ik in Baiona ben heb ik negen seizoenen doorstaan , maar het was tof!
Ik heb ooit in onze bibliotheek in Brasschaat een boek ontleend over de plaatsen erkend door Unesco als Werelderfgoed.
Het zal natuurlijk niet up-to-date geweest zijn, want de lijst wordt nog steeds bijgewerkt.
Maar het was in ieder geval een heel dik en zwaar boek.
Terug in Andalusie vink ik nog eens twee stadjes van mijn lijstje af.
Ubeda en Baeza zijn twee kleine stadjes erkend door Unesco om de renaissance stijl .
Net zoals in zoveel andere stadjes hebben ze een lange ,rijke geschiedenis.
De romeinen, de arabieren , christenen hebben hun sporen nagelaten,
En naar goede gewoonte werden de heiligdommen aangepast naar de nieuwe mode- godsdienst.
Hier in Ubeda staat een kerk van San Pablo, van buiten een schoolvoorbeeld van de typisch Vlaamse bouwstijl, ik zet er een kot aan en nog eens een kot en nog eens een kot aan.
Van buiten dus een spuuglelijk iets, maar binnen prachtig.
Er staan ook heel veel mooie paleizen, kloosters, natuurlijk een kathedraal,...
Opvallend , ieder huis heeft twee voordeuren na elkaar..
Beide stadje zijn het paradijs voor wie houdt van kleine smalle straatjes, kasseitjes, bergop en bergaf gaan.
Ik had ook zeer wisselvallig weer en het hoogseizoen is natuurlijk voorbij, dus bijna geen mens gezien.
Vooral in Baeza was dat heel speciaal, je voelt echt of je in het verleden aan het wandelen bent.
Mijn laatste dag ga ik nog eens wandelen langs de stadsmuren van Ubeda.
Van hieruit heb je zicht op de vlakte met tot aan de horizon olijfbomen.
Madrid, Spanje, de foto's.
2022 is ondertussen al bijna twee maand oud.
Dag allemaal.
Bitola heeft een rijke geschiedenis.
Noord-Macedonie, 2022, de foto's.
Op zoek naar het mooiste plekje in de tweede maand van mijn 'nieuwe leven' kies ik voor Polen.
Na een paar dagen genieten van de pracht van de oude stad,ga ik de toeristische dienst binnen en vraag wat ik kan gaan zien in de directe omgeving van Krakow.
Men zegt dat Krakow het hart en Warschau het hoofd van Polen is.
Volgende bestemming in dit jaar van stedentrips is Hongarije.
Pecs ligt helemaal in het zuiden van het land vlakbij de wijnstreek en , als je heel ver kan gooien, op een steenworp van Kroatie.
Mijn laatste dagen hier keer ik terug naar Budapest.
Hongarije, de foto's.
Ik was ooit al in Tsjechie, maar dat was in de vorige eeuw, meer nog, in het vorig millennium.
Brno is de hoofdstad van Zuid Moravie en ligt 230 km van Praag.
Terug in Praag is de hitte voorbij .
Praag, Brno, Tsjechie 2022, de foto's.
Vilnius is , volgens de boekskens, van de drie Baltische hoofdsteden het minst toeristisch.
Litouwen 2022. De foto's.
Na Tallinn, Estland, en Vilnius, Litouwen, reis ik voor een paar dagen naar Riga .
de foto's.
Slovenie is een klein landje.
Vanuit Maribor maak ik een dagtrip naar Ptuj.
Slovenie, 2022, de foto's.
Ik reis naar Galicia, het uiterste noord-westen van Spanje.
Vanuit Vigo neem ik de express trein naar Porto.
de foto's.
Ik heb ooit in onze bibliotheek in Brasschaat een boek ontleend over de plaatsen erkend door Unesco als Werelderfgoed.
Antequera ligt op de kruising tussen Sevilla, Granada, Malaga en Cordoba,
Normaal had ik nu op Gran Canaria gezeten, maar mede door de oorlog in Oekraine ga ik nog maar eens naar het vasteland van Spanje.
Valencia zou volgens een aantal lijstjes de meest aangename stad ter wereld zijn om te wonen.
Toledo-Spanje- de foto's.
