Vandaag mijn laatste dag in Bangkok, dus gauw nog even een mailtje.
Die eerste avond ben ik gewoon wat gaan wandelen, naar de rivier, en daarna door het centrum terug langs honderden antiekshops , juwelenwinkeltjes , zijdewinkeltjes en tempels , de Wat Shuan Phlu ,de Wat Muangkhai , en nog veel meer..
Een " Wat' is dus een tempel, en er zijn er veel!
Allemaal sierlijk van vorm en afwerking en prachtig gekleurd.
Er staan ook honderden kleine tempeltjes , ' ieder huisje zijn tempeltje' , zo lijkt het hier.
En die zijn even mooi en verzorgd.
Je kan naar die kleine fijne details blijven kijken.
En allemaal zijn ze versierd met vooral gele bloemen.
Op dag 2 naar het centraal station.
Een treinticket kopen was geen enkel probleem.
Er zijn infobalies waar men terecht kan met vragen.
Bovendien staat ook alles in het Engels aangeduid, en zoals gezegd, iedereen is vriendelijk en probeert te helpen.
Daarna naar de Wat Traimit Tempel ( de Tempel van de Gouden Boeddha) en naar chinatown.
Chinatown , overvol met auto's , tuk-tuk's , brommers, winkels ,kraampjes , eetstalletjes , Chinezen en toeristen.
Ik probeer de geuren , de warmte en de drukte te ontvluchten en ga nog maar eens een tempel binnen.
De Thai zijn heel vriendelijk en nodigen je met gebaren uit om ook binnen te gaan kijken.
In de Wat Pathuma Kongka - die vol staat met Boeddha beelden , word ik zelfs rondgeleid door een lama die mij in gebarentaal probeert een uitleg te geven over wie wie is.
Ik zie nog heel wat tempels op weg naar huis , en allemaal vind ik ze mooi;
Thuis ga ik douchen , drink nog een paar flessen water , rust wat.
s' Avonds komen John en Peter uit Cambodja , we gaan nog wat eten en maken nog een wandeling over Silom road.
Vrijdag was een warme dag.
We beperken ons tot ontbijten , zwemmen.
We gaan met de sky trein naar het Jim Thompson Thai house;
Een prachtig mooi huis vol antiek uit de regio maar ook een wondermooi aangelegde tuin.
We gaan luxueus eten en installeren ons nog maar eens aan het zwembad.
Zaterdag cruise op de Chao Praya rivier.
Er is een speciale boot voor de toeristen die bij de bezienswaardigheden aanlegt.
We kopen een dagticket en bezoeken The Grand palace en Wat Phra Kaeo, heel veel toeristen.
Het Phra Sumane fort, een heerlijk rustig plekje
En de Wat Kanlayanamit , met een fantastisch mooie, grote gouden Boeddha!!
Groetjes uit Chiang Mai! Gisteren te voet naar het treinstation. Ik heb een aantal tuk-tuk rijders , zogenaamde agenten die een goede markt voor koopjes wisten , en een paar negers moeten teleurstellen. Het kan niet zijn dat ik er op andere dagen meer Thai uitzie, dus is het rondlopen met een rugzak(je) dat een stempel op je drukt. Buiten water valt er aan mij nogthans weinig te verkopen. ' t Was gisteren nog maar eens een warme dag , dus ben ik regelmatig in een luxe hotel wat gaan rusten. Dagboek bijgewerkt , kranten gelezen. Om 19u35 stipt vertrokken met de trein , Expresstrein nummer 13 was een oude dieseltrein. Vlot wagon 7 gevonden. De slaapcoupé's in Thailand zijn toch iets anders. Langs weerszijden van de wagon staat er 1 rij eenpersoonszetels , per twee naar elkaar.. Om een slaapplaats nummer 38 te hebben moet je dus twee zetels naar elkaar toe openklappen. Boven deze zetels is er nog een rij neerklapbare bedden. De bagagerekken staan in de tussengang. Personeel genoeg op deze trein; Eerst komt er een dame om de vloer te vegen. Daarna een man om de grote rugzakken vast te sjorren aan de bagagerekken. Niks dan backpackers op deze trein , drank en lawaai...zucht. Daarna volgt de kaartjesknipper , de politie , de verkoper van ontbijten , de verkoper van vers fruit, de verkoper van het avondmaal. We vertrekken stipt op tijd. In plaats van een fluitsignaal wordt hier 3 keer op een gong geslagen. We stoppen nog een paar keer in de buitenwijken van Bangkok. Sommige reizigers blijken in de verkeerde wagon te zitten of op een verkeerde plaats. Er wordt dus wat heen en weer gelopen voor iedereen zit waaar hij of zij hoort te zitten. Onze treinstaf blijft er vriendelijk bij. Rond half tien komt er iemand om onze bedden te maken. Da's gemakkelijk voor ons en die man kan het ongelooflijk snel. Lakens , een hoofdkussen , een dekentje ,EN gordijntjes langs de gang. We hebben nu allemaal ons eigen kleine plekje. Slapen gaat niet eenvoudig. Heel de nacht worden we door elkaar geschud , hevig door elkaar geschud. Blijkbaar zijn de treinsporen hier maar zozo gelegd. Blij dat ik in een onderste bed lig! Regelmatig staan we ook stil, we rijden zelfs een heel eind achteruit. Om 9u45 , het normale aankomstuur staan we nog steeds tussen de bananenbomen. Dan schokken we wat vooruit, staan weer stil. Uiteindelijk komen we om 13u in Chiang Mai aan. Om aan de backpackers te ontsnappen, ga ik naar het eerste grote hotel dat ik zie. Ik logeer nu in Chiang Mai Plaza hotel , een 4-sterren hotel , genre oude-chique.. Inchecken kost wat tijd , maar de derde kamer is geschikt.. Na de douche blijkt dat er toch geen wifi in het hotel is; Dus de stad in. Mc Donalds heeft wel een sticker van wifi, helaas alleen een sticker , misschien volgende week? Starbucks 't zelfde verhaal. Ik zit nu in de lobby van het Royal Lana hotel , met een ietwat illegaal verkregen 5-dag pas voor internet.
Gisteren een hele dag tempels gaan bekijken; Er zijn er +- 350 in chiang Mai; Ik heb ze nu gezien in hout, in steen, in goud afgewerkt, groot, klein, gerenoveerd.. Chiang Mai is de tweede stad van Thailand , dus heel wat minder groot, minder druk. Wat minder dan Bangkok, dus 't zwembad is maar op het tweede verdiep in plaats van op het tiende , en de prijzen zijn hier maar de helft. Het klimaat is veel aangenamer; Overdag ook zweten bij 35 graden , maar 's avonds koelt het heerlijk af tot +- 20 graden; Toch kan je ook hier door de luchtvervuiling nauwelijks de bergen rond de stad zien. Er is hier een stadsdeel , men noemt het het eiland, dat omringd is door grachten , en daarin bevinden zich massa's tempels, winkels en goedkope hostelletjes. Het is er vrij rustig en je kan er uren rondstappen, op iedere hoek staat een tempel. Af en toe een monument of een paleis..oef!! Ik krijg chocola van een jonge monnik en we zitten samen te praten aan een vijvertje waar vroeger de Koning moest komen mediteren vlak voor hij gekroond werd; Hij had al engels gestudeerd en moest nu nog 4 jaar les volgen om monnik te worden. Hij wist me te vertellen waarom er zoveel honden rondlopen; Thai houden van honden ,en houden er veel. En als hun beestje ongewenst puppies krijgt, mogen ze die naar de tempel brengen en dan moet de tempel ze verzorgen. De honden worden dus goed verzorgd en worden geacht te tempel te bewaken; Tsja.... Aan sommige tempels kan je vogeltjes loslaten--tegen betaling--dat brengt je dan geluk. De tempels worden veel bezocht door Thai, die brengen fruit en bloemen mee voor Boeddha. Iets verderop advies gekregen waar het goed is om koopje te doen van een politieagent die nog aan de Sorbonne gestudeerd heeft. Mijn Frans is niet zo goed en ik wil niks kopen, dus vertelt hij mij alleen maar wat meer over het monument van de 3 koningen
s'Avonds is hier een grote markt met honderden stalletjes en eetgelegenheden. Ik kies een plaatsje in een out-door restaurantje met 3 tafeltjes , en bestel iets.. Geen foto-menu hier, ik zeg shrimp en hij zegt yes..
Je kan hier ook aan vis-therapie doen; Dat houdt in dat je met je benen in een aquarium gaat zitten, voor het raam ,met je gezicht naar de straat; Het aquarium zit vol met dat soort vissen die men bij ons in zijn aquarium zet om het glas proper te houden. Het is dus de bedoeling dat deze beestjes de dode cellen van je benen en voeten komen opeten.. Zolang heb ik dus nog niet in de zon gezeten dat ik daar aan meedoe!!
Vandaag heb ik me ingeschreven voor 2 daguitstappen. Morgen ga ik naar het olifantpark, vrijdag naar Chiang Rai aan de grens met Laos en Birma. De beide georganiseerde busritten kosten allebei maar 1000 Bath. Busrit, entree's en middagmaal inbegrepen. Goedkoper,makkelijker en veiliger dan een brommer huren, benzine kopen, de weg zoeken.
Vandaag ben ik ook naar het busstation een ticket gaan kopen naar Nakhon Ratchasima --of Korat--volgens sommige boeken. Ik heb nu een ticket 1ste klas voor maandag. Dat ticket bestaat uit 4 papiertjes, waarvan 1 met de datum en het uur van vertrek op. Mijn naam en prijs die ik betaald heb kan ik ook lezen. Bestemming en vertrekstation is in het Thais; 2de briefje met een koffertje erop--dat is voor de bagage. 3de briefje eentalig Thais, ik denk het reglement; 4de briefje, een tekeningetje met vork en mes. Waarschijnlijk hoort er dus een maaltijd bij een 1ste klas ticket?
Gisteren dus naar een olifantkamp geweest. In een klein minibusje samen met 2 Denen,1 Nieuwzeelander, 4 Portugezen, 2 Amerikanen, 2 Koreanen en 2 mensen uit Singapore. Op weg naar 't park wat uitleg gekregen over olifanten; De Thaise olifant heeft een groter hoofd maar kleinere oren dan zijn Afrikaans neefje. Er leven nog +- 5000 olifanten in Thailand, er zijn zowat 20 olifantkampen rond Chiang Mai, er is zelfs een olifantenkliniek; We moeten ons niet schuldig voelen dat we op een olifant gaan rijden; Vroeger werkten ze in de teak -hout industrie; Nu mogen de Thai die boom niet meer kappen , teak hout wordt nu ingevoerd uit Japan. De olifanten hebben door ons nu een nieuwe job, minder zwaar, want er mogen slechts 2 toeristen op 1 olifant. En zo'n beestje weegt 4000 kg en kan tot 2000 kg dragen. Bovendien krijgen ze veel meer bananen dan vroeger. In het kamp krijgen we eerst een olifantenshow; De olifanten voetballen, dragen boomstammen en schilderen. Daarna maken we een ritje met de ossenwagen. Dat gaat ontzettend traag , en met houten wielen aan de kar over een karrenspoor..een hobbelige ervaring! Daarna gaan we met de olifant terug. Ik deel een houten bakje met een jonge Thaise; 't Is ook haar eerste rit op een olifant. Ook hier is je stevig vasthouden de boodschap! Wiebelen en schudden doen we , maar het is een fantastische ervaring!! Daarna krijgen we een maaltijd aangeboden en na wat shoppingmogelijkheden in het Lisu dorp gaan we raften; Op een vlot de rivier af.. Gelukkig is het droog seizoen, dus ook het tochtje op het vlot gaat zachtjes en langzaam. Op weg naar huis stoppen we nog aan een orchideenkwekerij en vlindertuin. Na een hele dag onthaasten worden we weer afgezet aan ons hotel. Een fantastische dag!!
Vandaag met de bus naar de grenzen in het noorden; Vandaag een karikatuur van een gids , spreekt heel slecht verstaanbaar Engels, de chauffeur laat ons eerst heel de binnenstad zien voor we iedereen opgeladen hebben. Deze keer op pad met een Pool, een Australier,een Amerikaan die zijn visum wil gaan verlengen aan de grens, een Zwitserse, een paar Japanners en een koppeltje uit Laos; Eerste stop vandaag de warmwaterbronnen. Wat stoom uit de grond en rondom veel shoppingmogelijkheden. Volgende stop , iets voor Chiang Rai , de Witte Tempel. Een mooie , moderne,nieuwe stijl. De muren binnenin zijn niet meer beschilderd met beelden uit het leven van Boeddha, maar met GSM, de aanslag op het WCT in New York. Verder naar de Gouden Driehoek; Het punt waar Laos, Birma en Thailand samenkomen. Je kan optioneel met een boot even de Mekong over naar Laos, ik verken liever het dorpje, klim naar een tempel op de top en heb een prachtig vogelperspectief op de rivier. Ik ontmoet een koppeltje uit Servie. Ik vertel ze wat over mijn ervaringn van vorige reizen. Zij trakteren mij op een biertje uit Laos. Na de lunch rijden we verder tot de grens met Birma. Alleen de Amerikaan gaat de grens over om zijn visum te vernieuwen. Wij niet , want als je Thailand overland binnenkomt krijg je slechts een visum voor 2 weken. Na de shoppingmogelijkheden an de Thais-Birmaanse grens verder naar het dorp van de Akha. Een bergvolkje dat wil betaald worden om op de foto te staan. Je kon er ook souvenirs kopen. Dan nog een nachtelijke rit terug naar Chiang Mai.
Gelukkig Chinees Nieuwjaar!! Gisteren van s' morgens vroeg pang-pang-vuurwerk!! In ieder winkeltje stond er een grote tafel afgeladen vol met allerlei eten, eend , fruit, allerlei flessen, pakjes, bloemen. Er werd ook papier verbrand op het voetpad , gewone dozen ,maar ook een soort namaakgeld. Er werden ook massaal loterijbriefjes verkocht; Sommige winkeltjes waren dicht , die waren al aan 't festen. Het was een zeer warme dag gisteren , dus heb ik wat rust gehouden aan het zwembad.
Vandaag de Draak zien dansen. Hij ging in Chinatown alle winkeltjes bezoeken , onder luide begeleiding van trommels--bom-bom-bom!! Overal kreeg de Draak geld , die heeft dus een goede dag gehad! Vanavond vuurwerk natuurlijk en eten, veel eten , de vreemdste dingen eerst. Ook muziekoptredens.
Morgen met de bus naar Khorat; 12 uur busavontuur. In khorat heb ik nog geen hotel geboekt. Ik heb er geen stadsplan van , dus heb ik toch geenenkel idee waar ik terecht kom. Als de bus op tijd is ben ik er al om 4 uur s' morgens , dus alle tijd om iets te zoeken; In Khorat schijnt niet veel te zien te zijn. 60 km ervandaan een oude Khmer-tempel , verder niks, volgens de reisgids.
De bus 1ste klas! Het begon al met een gratis watertje. Daarna kregen we een "wonderbun" , zo stond het op het zakje; Die wonderbun was een sponsagtige cake gevuld met 2 soorten confituur. Daarna hebben we nog een romantische film gezien--eentalig Thais natuurlijk. Daarna kregen we een Thaise sit-com te zien met een luide lachband. Vervolgens een soap--wat een Thaise miserie!! Daarna kregen we nog eens water en een dekentje. Dat was nodig , want de airco stond veel te koud voor mij. Enfin , als je dacht dat we dan gingen slapen Karaoke- in het Thais , maar luid!! Ikke dus heel blij met de meegebrachte oordopjes!! Rond 10 uur gestopt bij een groot benzinestation. Ik lees op het raam dat hier de coupons voor de 1ste klas reizigers kunnen omgewisseld worden; Voor mijn voedselbon kreeg ik een schep rijst en de keuze uit een heleboel gerechten. Ik dacht , vlees met boontjes , dat ziet er lekker uit; Helaas de boontjes bleken spicy groene pepertjes te zijn. Vlees met rijst dus. Na nog wat karaoke toch nog wat geslapen. Om 4 uur waren we er al; Helaas in Khorat geen stadsplannetje te vinden. Dus wat overgetekend van het enige plannetje dat er hing; In deze stad geen tweetalige straatnaamborden. Bovendien hadden ook de hotels geen opschrift 'hotel'. Diegene die ik gevonden heb waren niet duur, dat geef ik toe,maar ik wou er voor geen goud verblijven. Wel een originele tempel gezien , helemaal in marmer en met een Boeddha grot. Daarom , terug naar t busstation en de bus op naar Phimai. Op een lokale bus wordt ook luide muziek gespeeld en ze stopt overal. Aan ieder huis, aan iedere winkel, iemand geeft een teken dat hij er op of af wil, en de bus stopt--heel eventjes. Op zo'n lokale bus 3 man personeel. 1 chauffeur, 1 man die kaartjes verkoopt en iemand die het in- en uitstappen begeleidt, en die ook het beheer heeft van de bagage; De tempel van Phimai, indertijd nog gebouwd door de Khmer is echt wel mooi. Helemaal anders dan de Boeddhistische tempels. Bovendien mooi in 't groen gelegen en weinig bezoekers. Het is een zeer, zeer, zeer warme dag! In Phimai wat hotelletjes bekeken, maar ook niks zindelijk gevonden. Dus terug de bus op naar Khorat en daar een ticket gekocht naar Pitsanelok. Dit keer een VIP ticket. Het VIP ticket hield in water, 2 keer wondercake, een degenfilm, karaoke, een dekentje en geen eten. En je kon de zetel op masagestand zetten. Er waren problemen met de airco--iedereen probeerde te slapen met het dekentje over zijn hoofd. Om 2 uur deze nacht op straat gezet. Nog veel te vroeg, ik heb dus samen met wat Thai wat op de bank liggen slapen. Daarna --hoera!!--hier wel een stadsplan. Eerst wat koffie gedronken en dan naar de stad. Ik logeer nu in hotel Pailyn , een mooi hotel. Pitsanelok is een rustig stadje , met een paar wondermooie tempels. Ik blijf hier 3 dagen. Morgen of overmorgen ga ik naar Sukothai, met de bus..
Ik ben net terug van mijn dagje Oud-Sukhotai , ooit de eerste hoofdstad van Thailand. Het moet gezegd, dit verdient zijn plaatsje op de Unesco Werelderfgoed lijst! Zeer mooie tempels , gelegen in een prachtige omgeving met tropisch groen en waterpartijen. De tempels een beetje in Thai- , in Khmer-, zelfs wat in Griekse stijl. Mooi!!! De busrit zelf viel best mee, op de terugrit Thai boksen gezien op TV.
Morgen mijn laatste dag in Phitsanelok. Een klein rustig stadje , het 'echte' Thailand? Gisteren was er hier weeral vuurwerk. De Chinese Draak was nog maar eens op stap. Weeral alle winkeltjes in en uit, overal een haar uit zijn baard achterlatend in ruil voor wat geld. Ditmaal om te vieren dat er binnen 7 dagen weer een feestdag is.; Andere culturen.
Daarna langs de wandelboulevard naast het water gaan kijken naar de weinige houten huisjes die nog resten. Zo kwam ik in een school terecht; Deze school had een mooie Wat op hun binnenkoer staan. 't Was net etenstijd voor de kindjes. De speelplaats stond helemaal vol met bekertjes, met daarin een tandenborstel en tandpasta. Ik dacht dus terecht gekomen te zijn op de feestdag van de tandenborstel. Gelukkig was er een leraar die me vertelde dat dit een ritueel is van elke dag, zo leren de kinderen elke dag poetsen;
Iedere morgen zie ik vanaf de ontbijttafel hoe Boeddha zijn ontbijt krijgt. Alle eten en drinken dat bij ons huisaltaar staat wordt vervangen , tot vreugd van de lokale vogels. Opvallend ook hoeveel mensen hier nog echt geloven. Die bijvoorbeeld groeten als de bus een tempel voorbij rijdt. Maar ook in alle tempels die ik bezocht heb, altijd gelovigen.
In dit sstadje doet iedereen altijd zijn schoenen uit. Dus ook in het internetcafé, dat weliswaar zoals overal ter wereld vol zit met jeugd die spelletjes speelt. Toch wachten ook hier alle schoenen, ook de mijne ,buiten. Overal zie je dus schoenen staan , bij de kapper, bij het reisbureau, en bij de tempels natuurlijk. Hier moet je zelfs je schoenen uitdoen als je naar de -gratis- WC gaat bij de tempel. Daar zijn er plastieken sloffen voorzien om binnen te gaan. Een echte Thaise WC is natuurlijk een hurk WC, met links de emmer voor het gebruikte papier, en rechts een bak water waar een kommetje in ronddrijft. Dat kan je gebruiken om door te spoelen. Soms kan het nogal krap zijn in het toilet..
Heel vriendelijke mensen hier, ze spreken zeer weinig Engels, maar een brede glimlach en een opgestoken duim verstaat iedereen. Een rustig stadje , relatief weinig verkeer , klein, overzichtelijk. Er rijden wel fietstaxi's , maar dan voor delokale bevolking. Er zijn hier heel weinig toeristen , dus in plaats van tuk-tuk? tuk-tuk? zwaaien de kindjes nog naar mij.
Morgenavond neem ik de bus naar Rayong; Da's een stadje 70 km ten zuidoosten van Pattaya. Ik hoop dat ze daar ook een strand en hotels hebben. Anders rij ik door naar Pattaya. Waarschijnlijk wel wat toeristischer dan Phitsanulok.
Groetjes uit Pattaya! Ik logeer hier helemaal in 't centrum aan 't strand. Tijdens de busrit naar Rayong een travestieshow gezien.; Mannen in blauw-rood geruit kort plooirokje , met daaronder witte kniekousen en roze balletschoentjes; Ze deden een soort salsadans, gecombineerd met een vals gezongen Engelstalige karaoke..; In Rayong het ondertussen vertrouwde verhaal; Geen stadsplan, geen Engels , dus de weg proberen te vragen. De woorden citycenter, sea, sand, beach,..geen reactie. Ik had een hotel gezien vanuit de bus , dus daar naartoe. Dezelfde vragen , dezelfde reactie.; Nog een paar hotels afgegaan, de zee is hier ergens tussen 5 en 32 km vandaan?? Rayong is ook geen mooi stadje , dus besluit ik naar het busstation te gaan. Een Brit stuurt me de goeie richting uit, en een Thais koppeltje voert me uiteindelijk met hun auto naar het busstation , een ander dan datgene waar ik toegekomen ben. Daar wordt ik op de bus gezet naar Pattaya; Misschien omdat het zondag is,maar onze chauffeur en zijn begeleider stoppen overal. Om nieuwe bloemen te kopen voor het busaltaar van Boeddha, om een babbeltje te slaan met een verkoopster, om iets te drinken , om de hond te knuffelen.. We doen 3 uur over de 60 km Ik wordt uit de bus gezet. Vlak aan een hotel. Prijs gaan vragen. Goed nieuws , ik wordt aangesproken in een Indisch Engels EN er wordt mij direct een speciale prijs aangeboden., dat geeft moed!! Ze hebben ook een stadsplannetje.; Eindelijk weet ik weer waar ik ben. Ik ga nog wat hotelletjes langs , allemaal geven ze mij een special prijs; Uiteindelijk kies ik dus voor het Center Beach hotel , neem een koude douche en geniet van de ondergaande zon met een biertje.
Pattaya.. Ik ga geen oordeel geven over Pattaya, wie ben ik , alleen wat indrukken. Pattaya is groot geworden toen de amerikanen hier tijdens de oorlog in Vietnam een hersteloord oprichten voor hun soldaten; Ze hebben hier nog steeds een basis. Pattaya is druk, groot, warm en zwoel, zeer zwoel.; Het strand is niet breed en vlak erachter heb je een wandelboulevard waar je onder de palmbomen kan lopen. Dan is er nog Walking Street. Daar kan je alleen s' nachts terecht. Als je er iets wil gaan drinken , ga je snel geholpen worden, er staan gemiddeld zowat 15 dames achter de toog; Men is ook voorbereid op aardbevingen , alle plafonds zijn gestut met palen; In Pattaya worden heel vlot contacten gelegd; Ik heb hier al Noren, Egyptenaren ,Duitsers en Thai gehad die met mij willen gaan samenwonen; En dan heb ik hun nog niet verteld dat ik in Brasschaat woon.. Ik wacht nog wat af , hoop op een NOG beter voorstel. Ik laat ze dus heel graag voor de Thai. Je ziet hier dus heel veel mannen , in een schreeuwerige outfit waarin ze thuis zeker niet gezien willen worden, met een Thais meisje. Ook wel mannen met een andere man , waarvan dan de Thai de jongste is. En Thai die er enkel vanop een afstand uitzien als vrouw. Gelukkig voor Pattaya zijn hier nu ook de Russen. Ongeveer 80% van de toeristen hier zijn Russen; En die komen hier -in groep- aan 't strand liggen , zwemmen, eten, uitgaan, excursies maken en kopen; In ieder winkeltje spreekt men Russsich. Op de dijk wordt je aangesproken in t Engels --hello!!, maar als ze een kostuum willen verkopen is het zdrastvoetje.. Verder is Pattaya een paradijs voor rokers en liefhebbers van tatoo's. Ik ben hier naar de tempel van de Big Boeddha geweest en naar een uitkijkpunt bij het monument van de zeemacht; Veel meer is hier niet te zien.
Morgen rij ik terug naar Bangkok; Waarom nu al naar Bangkok? Vrijdag wordt hier een belangrijke uitslag verwacht over een corruptiezaak. De rechtbank gaat beslissen of een oud premier zijn zowat 79 biljoen Bath =79000 miljoen Bath, eerlijk verkregen heeft. De man zelf beweert dat hij al rijk was voor hij premier werd. Men vreest voor grote betogingen. Vorig jaar zijn hier bij een gelijkaardige zaak zelfs beide luchthavens van Bangkok tijdelijk gesloten geweest. Ook moeten alle buitenlanders die hier permanent verblijven voor zaterdag hun identiteit opnieuw bewijzen. Dat omdat een aantal criminelen, waaronder een Belg, van de Thaise "gastvrijheid " geprofiteerd hebben; Een groot probleem voor de 3 miljoen vluchtelingen hier uit Birma , en de illegalen uit Cambodja en Laos. Die gaan dus misschien ook betogen. Er is ook een uitbraak van rabies in Bangkok--400000 honden worden ingeent; En op 26-27-28 februari is het Lantaarn Festival voor de Chinezen. In Bangkok is dus heel wat meer te beleven dan hier. Bovendien is het er even warm en heeft het hotel daar ook een zwembad!! Dus..op naar Bangkok!!
In de metro , met nog veel zitplaatsen vrij in wat toch het spitsuur op vrijdagmorgen zou moeten zijn, krijg je via aan LCD scherm informatie over welk het volgende station gaat zijn, naar welke lijnen je daar kan overstappen , in welke wagon je zit , en waar de roltrappen , lift en trappen zijn.
Ik ga eerst naar Uneo park, een groene oase in de grote stad , met heel wat musea en ook de Tokyo Zoo.
Tokyo zoo is klein en ligt zoals die van Antwerpen midden in de stad.
Toch had ik er graag naartoe gegaan, ze hebben oa ook panda's;
Tot ik iets voor 9u30 aan de ingang kwam.
Ik vroeg me al af waar die 127 miljoen japanners waren;
Hier dus , en ze zijn allemaal 3 jaar oud;
Nog nooit zoveel kindjes bij elkaar geizen en allemaal met een geel, groen , blauw petje op.
Ik vergeet de zoo dus en bekijk de rest van Uneo park.
Daarna wandel ik naar de Sensoji Tempel in Asakusa, en ga daarna naar mijn hotelletje vlakbij.
Vandaag van Tokyo naar Nagoya.
Eindelijk eens goed weer , en ik heb uitzicht op Mount Fuji!
Daarna van Nagoya naar Takayama, dwars door de Japanse Alpen.
Takayama zelf is ook een heel mooi stadje.
Verder via Toyoma naar Echigo-Yuzama, in de winter een skioord.
Van een aantal mensen krijg ik veel vragen over hoe het hier nu is, moeilijk, duur, mooi?
Daarom hier wat indrukken.
Over Japan vond ik ook heel weinig informatie, dus als dit voor iemand nuttig kan zijn..
Japan is een mooi land.
Tempels en altaren ,mooi , maar daar had ik er eigenlijk na China en Thailand even genoeg van gezien.
Ik heb me dus beperkt tot de natuur;
Het noordelijkste eiland, Hokkaido , is helemaal anders dan de rest van Japan.
De meeste Japanners zijn er nooit geweest.
Het is het enige grote eiland waar berken groeien;
Het is er weinig bevolkt , ik had er het gevoel in Siberie te zijn.
Het voelt helemaal niet aan als Azie, eerder westers, en s' winters kan je er maanden ijssculpturen bezoeken , in openlucht.
Het grootste eiland Honsu , is het drukst bevolkt.
Alle grote steden liggen hier. Maar ook de Japanse Alpen , veel skigebieden en Mt fuji.
Een prachtig gebied,ik heb er veel moto's zien rijden.
De weg , en de spoorweg , volgen de rivier , dus geen moeilijke passen, alleen veel bruggen en tunnels;
Shikoku , het derde eiland , minst bewoond en minst bezocht door toeristen.
Je komt er via een ongelooflijk lange brug.
Buiten prachtige natuur is er niks te zien;
Kleine dorpjes met heel mooie houten huisjes en Japanse tuintjes, waar de bonsai-boom niet gesnoeid , maar iedere dag liefdevol geknipt wordt.
Kyushu, het 4de- zuidelijkste eiland;
Heel tropisch , veel palmbomen, lianen, bamboe , heel veel vulkanen en warmwaterbronnen.
Is Japan duur?
Nee, natuurlijk is dit geen 3de wereldland.
Maar zeker niet extreem duur.
Ik geef wat voorbeelden.
Er gaan 120 yen in een euro.
Om het wat gemakkelijker te maken, als je de yen's deelt door 3 , heb je oude Belgische franken.
Koffie 200 yen--op de trein 300.
Cola 150 yen--500 cl
Bier 310 yen --500 cl, op 't café 500
Bento box sushi of andere maaltijdschotel , tussen 500 en 1000 yen--schotel op restaurant vanaf 600 yen.
De Mc Donalds heeft een 100 yen menu--hamburger-porkburger-softdrink-ijsje--100 yen--Big Mac 300 yen.
Benzine , de duurste 153 yen.
Kleding , shampoo, ongeveer dezelfde prijzen als bij ons.
Bloemen en fruit, da's hier duurder.
Vervoer.
De goedkoopste en comfortabelste manier om te reizen is met de trein.
En dus met een Japan Rail Pass.
Ik heb 8 dagen logies uitgespaard met mijn pas.
Heb meer dan 50 trajecten gereden , waaronder vele met de shinkansen hogesnelheidstrein.
Normaal is dat heel duur, maar met de pas zeer betaalbaar.
Die pas is er alleen voor buitenlanders.
Je bent in Japan als toerist heel welkom.
Er zijn toeristenprijzen , bijna overal.
Maar in tegenstelling tot veel andere landen , betaal je hier niet meer, maar minder.
Tot 50% korting op vertoon van je paspoort.
Logies.
In ieder stad vind je rond het station hotels voor zakenreizigers.
Prijzen starten vanaf 4000 yen voor een &-persoonskamer.
Een interessante keten van gloednieuwe hotels is www.toyoko-inn.com
Ze staan altijd vlakbij het station, hebben 2 gratis te gebruiken computers in de lobby, er is free wifi, ontbijt is inbegrepen , en overal spreekt men engels.
Bovendien heb je als je member wordt, 30% korting op zon- en feestdagen en op de 10de van de maand.
Er zijn ook Love hotels;
Gezien vanuit de trein en herkenbaar door de felle kleurtjes.
Helaas niet goedkoper dan een gewoon hotel , en uit ervaring ( in Brazilie) weet ik dat er maar 1 bed in de kamer is;
Een alternatief bestaat erin om voor een kort verblijf een kamer te huren.
ttz voor 8 uur, bvb van 5 tot 13 u , da's dan goedkoper;
Is Japan veilig?
Ja.
Mijn eerste dag in Japan.
Ik vind , bij toeval , 1 van de 2 café's in Tokyo waar je gratis koffie kan drinken.
Vragen de dames die bij mij aan het tafeltje komen zitten of ik even op hun spullen kan passen.
Je kunt gerust al je bezittingen laten staan, niemand komt eraan.
Japan is bvb ook het land van de paraplu.
Als het regent, maar ook als de zon schijnt.
Niemand wil hier een mooi kleurtje.
Dus heeft iedereen ofwel een hoedje op , of een paraplu.
Een paraplu die buiten voor de winkel wacht.
Japan is natuurlijk ook het land van de verwarmde WC bril.
Een zalig gevoel!
Maar zo'n Japanse WC Western Style kan nog veel meer.
Zo heb je bvb een knop , als je die indrukt krijg je het geluid van een doorgetrokken WC.
Kwestie dat je buren je privé geluiden niet kunnen horen.
Daar is een Japanner vooral mee bezig, de ander niet storen.
Ik denk dus dat ze zo'n monddoekje dragen om niemand anders te infecteren.
Japan , ook het land van de vriendelijke treinbegeleider.
Dit moet ik jullie toch ook nog even meegeven.
Een kaartjesknipper in Japan komt nooit van achter jou.
De treinbegeleider gaat eerst naar de voorkant van de wagon.
Neemt zijn kepie af ,stelt zichzelf voor , glimlacht, zegt dat hij-zij ten dienste staat van ons , maar dat hij-zij nu toch even langs komt om te kijken of we niet op de verkeerde trein zittten.
Zo'n man-vrouw wordt niet in elkaar geslagen.
Bovendien heeft iedereen betaald.
De Shinkansen-treinen zijn allemaal wat verschillend ,maar toch steeds zeer comfortabel.
De zitplaatsen zijn ruim en verstelbaar , en bijna altijd is de zitplaats naast jou vrij.
Soms is er een stroomaansluiting.
Er is een defilibrator op iedere trein , een kamertje om te ontspannen , een rookkamer, een kamer om je te omkleden, drankautomaten.
Natuurlijk is er ook een mobiel winkeltje.
En alle aankondigingen zijn ook in het Engels.
Spreken ze Engels in Japan?
Genoeg.
Zelf had ik geen enkel probleem.
Japanners zijn zeer vriendelijk en behulpzaam, ze willen helpen.
En als ze het niet gezegd krijgen, zeg ik het , en ja--dat is wat ze bedoelen.
Ondertussen is het hier 24 uur.
Morgen wordt een lange dag.
Japan is niet het eind van de wereld , maar ligt wel aan de andere kant ervan.
Ondertussen weten jullie al hoe laat het is als jullie een mailtje van mij krijgen.
We zijn er nog eens mee weg.
Vorige woensdag na 't werk naar Duinkerke gereden.
Daar overnacht en ' s morgens de ferry naar Dover.
Even een inlevingsmoment gehad hoe het moet zijn als je , zeg maar , als Pakistani, al je geld hebt uitgegeven om met een vrachtwagen tot Duinkerke te geraken.
Als je al in Duinkerke geraakt bent, want da's al een rot-eind van Pakistan.
Hoe ' t voelt om in de kou en in de stromende regen te staan wachten op de boot die komen moet.
Dan , damn!!, tot de ontdekking komen dat men voor de verkeerde boot geboekt heeft.
Uiteindelijk toch op de boot geraakt.
De boot vertrekt en je denkt, is dat wat ik daar zie Dover?
Nee, t' is nog maar Calais..
Na 2 uur, eindelijk, The White Cliffs of Dover, in een stralende zon!
Voor mij was het een beetje een mijlpaal, één van die plekken die je toch eens gezien moet hebben?
Dicht bij huis maar daarom niet minder mooi.
Daarna mijn eerste rit door Engeland.
Al de clichés waren er , de plots opkomende mist, de golvende hellingen met schaapjes , de 18-19de eeuwse mansions met de bakstenen schoorstenen.
't Was genieten!
Mijn chauffeur en de GPS brachten ons veilig door de file's tot in de cargo buurt van Londen Heathrow.
Terminal 5 van Heathrow valt best mee.
Ik 'genoot' er van mijn eerste warme pint!
Vandaag is de moto normaal naar JFK , New York verstuurd.
Morgen vliegen wij er naartoe.
Maandag hopen we dat de douane open is, Colombus Day in Amerika.
Na een paar zalige dagen door wondermooi Texas vandaag een rustdag, en morgen ook.
Mijn chauffeur is morgen de mekanieker van dienst.
Hij vervangt de olie van de moto, en controleert verder alles aan de moto, remmen, banden.;
Er komt zelfs een soort computertest aan te pas.
Nogal technisch..
Verder hebben we vandaag onze laatste inkopen gedaan.
Deet , ontsmettingsmiddel, nog wat medicijnen , motorolie..
We moesten ook nog op zoek naar een nieuw toetsenbord voor de laptop.
We hebben een oprolbaar exemplaar gevonden.
Hopelijk houdt de rubber het vol tot in Zuid Amerika.
Verder herschikken we onze bagage, halen de money-belt boven.
De kaart van de USA mag weg.
Mexico en Midden Amerika worden onze volgende kaarten.
De verzekering voor de meeste landen in Midden en Zuid Amerika hadden we al gekregen bij Farley in Michigan.
De verzekering voor Mexico hebben we nu ook.
Blijft nog die voor Belize, Nicaragua, El Salvador en Colombia.
Te regelen aan de grens.
We zijn ook al bezig met de verscheping van de moto en onszelf , van Panama naar Colombia.
Daar zal ook wel niemand klaar staan met een mooie 4-kleurenfolder om ons te helpen.
Zorgen voor later.
Eerst zaterdag de ingangsprocedure voor Mexico.
Niet zo'n eenvoudige grensovergang.
Maar we zijn er klaar voor..
De banden zijn ondertussen opgewarmd.
En ja, we zullen voorzichtig zijn.
Waarschijnlijk dus geen cantina bezoeken s ' avonds , hoogstens een biertje kopen in een lokaal Pemex benzinestation.
Ik ga later wel naar de lokale cantina in Brasschaat!
Ik denk dat ''het'' uiteindelijk wel zal meevallen in Mexico.
Statistisch moet er toch meer kans zijn dat je omvergereden wordt door een camioneiri-muy-sportivo , dan dat je in een vuurgevecht tussen drugkartels terecht komt?
We zijn de lijn Acapulco-Veracruz gepasseerd, vanaf hier is dus alles weer nieuw voor mij In 2007 waren we niet verder geraakt. Toen was heel de streek rond Villahermosa ondergelopen door de vele orkanen. Dit jaar is het ons dus wel gelukt. De streek van villahermosa , de provincie Tabasco ,heeft ieder jaar wel zijn deel van overstromingen. De laatste zware orkaan hier was begin oktober. Ze waren dus nog druk bezig de bruggen en wegen te herstellen. Heel de streek ligt hier zowat op zeeniveau. Je rijdt heel de dag door één groot moeras. Geen herfstkleuren hier. Wel mooi, weelderig groen , palmen, bananenbomen, waterlelies , ibissen ,roofvogels, grote libellen en heel veel muggen!! De koeien wandelen regelmatig eens tot in het water om af te koelen. De honden liggen in de schaduw te wachten tot de avond. Het is hier één grote sauna! Villahermosa is nogal een grote stad. De volgende dag verder gereden via Ciudad Del Carmen naar Campeche. Een mooie rit langs witte stranden met palmbomen en heel veel pelikanen. Campeche is een klein stadje, maar wel mooi gerestaureerd. Ze hebben er zelfs nog een omwalling uit de tijd van de spanjaarden. De binnenstad is mooi en gezellig om in rond te wandelen. Vandaag zijn we tot in Merida gereden. Een iets korter rit vandaag. Dus hebben we onszelf eens getrakteerd op een buffetje in de lokale Hyatt. Fantastisch lekker eten , vooral de deserts!
We redden ons hier dus wel in Mexico. De mensen zijn heel vriendelijk. Mexico is in die paar jaar hard vooruitgegaan. De benzinepompen Pemex zijn nog steeds uitgebaat door de staat. Dat geeft vaste prijzen , met bediening aan de pomp. En ja, nog steeds, ik betaal en Herbert krijgt het wisselgeld terug. Aan de benzinepompen is meestal ook een OKKO winkeltje , waar je koffie, frisdrank en kleine hapjes kan krijgen. Steeds zeer hygienisch en er zijn ook altijd propere WC's. Dat helpt een reiziger natuurlijk al een heel eind op weg.
Gisteren naar Chitchen Itza geweest. Heel mooi! Na de Grote Tempel van de Maja's doorgereden naar de Grote Tempel van het Toerisme, Cancun. Cancun , de Zona Hotelleria en de Riviera de Maja. Hadden de Maja's dat eens kunnen zien... Nu zijn we in Chetumal, een stadje net voor de grens van Belize.
Belize is een speciaal landje. In heel Midden Amerika spreekt men spaans, hier engels. Dit is voormalig Britisch Honduras, de beeltenis van de Queen of England staat hier nog steeds op de muntjes. Er wordt wel rechts gereden. Aan de grens een paar motorijders leren kennen uit El Salvador. We zijn uitgenodigd om iets te komen drinken in El Salvador. De aankoop van een verzekering ging vlot, de ontsmetting van de moto en de rest van de grensprocedure ook. In Belize wonen er negers die allemaal op de bus schijnen te wachten. De meeste huizen staan op palen. We zitten hier nu echt in de Carraiben, dus alles is tropisch groen.
We zijn eens tot in Belmopan gereden, de articifiele hoofdstad. Er woont bijna niemand , dus konden we vrij gemakkelijk rijden tot vlak voor het hoofdpostkantoor van Belize. Het parlement en het hoofdkwartier van de politie zitten op hetzelfde kleine pleintje.
Ook eens tot aan de wereldberoemde Belize Zoo gereden. Eén van dé highlights van Belize. Helaas , gesloten tot 1 december wegens de doortocht van een orkaan.
De binnenstad van Belice City lag er maar verkommerd bij. Geen plek dus om s' avonds eens weg te gaan.
Het valt op dat zowat alles te koop staat in Belize. De huizen , de auto's , de gronden. Veel winkels gesloten en verlaten.
Belize, een speciaal landje met een speciale sfeer. Bovendien met een exclusief bier 'Belikin' , het enige bier in Belize. Dat ben ik nu aan het proeven. Schol!!
Een laatste mailtje uit Mexico. We zijn op weg naar Guatemala. We zijn nog even de archeologische site van Palenque gaan bekijken , en het mooie stadje San Cristobal de Los Casas. We zijn hier nu in Chiapas state. Na dagen in de vlakte zijn we nu in de bergen. Dit is ook-nog steeds- de streek van de Zapatisten. In een dorpje vlakbij Paleque hebben we de fedrale politie gemaskerd en tot de tanden bewapend zien klaarstaan voor een inval. Ik hoop dat die mensen dat ook niet tot hun 65 moeten doen. Dit is ook nog echt indianengebied. Kleine huisjes, het lokale restaurant bestaat uit 1 grote frigo en een houten vloer. Iedereen verkoopt ook benzine in bussen van alle formaten. Kwaliteit niet verzekerd. Morgen wacht ons dus een nieuwe grensovergang. En nog meer bergen en topes (vluchtheuvels). Maar ook , gelukkig, nog steeds goed weer!!
Groetjes uit Quetzaltenango! De grensovergang is heel vlot verlopen. Moto laten ontsmetten. Moto uitvoeren uit Mexico. Moto invoeren in Guatemala. En dan nog wat stempeltjes in onze paspoorten. Heel vlot gegaan en heel correct. Onze resterende peso's gewisseld op straat voor Quetzales.
Guatemala is een heel mooi land. We hebben heel de dag op zowat 2000 à 2500 meter hoogte gereden. De mensen zijn heel vriendelijk. Ook hier zijn overal flessen bezine te koop. De huizen zijn verzorgd. Bij vele is er een proper betonnetje waarop ze hun mais drogen. Ze kweken ook bloemkolen, tomaten , ananans.
De mensen zijn zeer verzorgd gekleed, de vrouwen in die prachtige gekleurde kleren. Natuurlijk rijdt het hier ook vol met de typische chickenbussen , ook levendige kleuren en ambiance met de busbegeleiders. Coleur local genoeg, en ook de muziek ambiente, en de geuren... Een fantastisch land!
De bankautomaten werken niet , toch niet voor onze kaarten. Dus maar geld gewisseld. Daarvoor moet je eerst aanschuiven. Dan wordt je identiteit genoteerd, je wisselkoers berekend. Daarvan krijg je een papiertje. Daarmee gaan je aan een ander loket aanschuiven. Daar krijg je dan Quetzales. Allemaal heel correct met een afschrifje erbij. En veilg, er staan 2 mannen met een machinegeweer in de bank.
We zijn hier al fantastisch lekkere taart gaan eten, en lekkere kip. In het restaurant wordt de deur voor je opengehouden. En bij t 'buitengaan wuift de manager je uit.
We zijn nu in Midden Amerika en volgen de Panamerican verder naar het zuiden.
Brasschaat--Buenos Aires 10/10/2010--28/01/2011-El Salvador
Groetjes uit San Miguel , El Salvador! Gisteren door de bergen van Guatemala. Het was er koud en mistig op meer dan 3000 meter hoogte--9 graden. Voorbij Lake Attilan dus en daarna dwars door Guatemala city. Heel veel shoppingcenters , grote cinema's, fastfood ,de lokale BMW, Porche, Jeep dealers gezien. In het benzinestation waar we tankten verkochten ze zelfs Baltika 7 --een russich biertje; Deze morgen naar de grens met el Salvador. Een chaotische overgang , midden van een amrkt, vol stilstaande , maar ook bewegende stalletjes; Uit en invoeren van de moto kostte zoals gewoonlijk een paar uur tijd, en heel wat zweet. Vandaag zitten we maar op 150 meter hoogte, dus 36 gr warm.
El Salvador is ook mooi en tropisch. De bergen zijn wat minder hoog dan in Guatemala , maar we zitten toch weer een ietsje zuidelijker , dus weelderige natuur. Hier geen benzine te koop langs de weg; Wel een levend gordeldier, wat leguanen en --ook-nog-levende kippen.
Nog een verschil met Guatemala. Hier hebben alle huizen een afsluiting, met een poort, en meestal nog een metalen poort, zodat je niks kan zien. In tegenstelling tot Guatemala waar geen politie te zien was, behalve in de bank , is hier het leger, de politie en het veiligheidspersoneel hier overal. Vandaag bvb naar het WC geweest in een benzinestation waar de deur bewaakt werd door iemand met een Uzi. Vandaag ook dwars door San Salvador, de hoofdstad , geren. Opeens reden we midden in een markt en moest ik weer te voet gaan kijken waar we met de moto doorkonden. In El Salvador weer geen sloppenwijken gezien , wel Burger King, Mc Donalds,Shopping centra, wildwaterparken. En we werden gefotografeerd met de GSM vanuit rijdende auto's. Ook niks nieuws.
Ook hier in San Miguel overal mooie hotels, karaoke bars , chique restaurants. En bovenal , weer zeer vriendelijke mensen. Ze helpen je oversteken , proberen wat engels te spreken.
El Salvador viel dus goed mee; Morgen naar Honduras!
Groetjes uit Managua, Nicaragua! Voor Honduras waren we gewaarschuwd. Iedereen die er doorrijdt , en je moet er wel door, wordt tegengehouden door de "'politie"' .De grensovergang zelf was al een moeilijke. Ons Belgisch inschrijvingsbewijs heeft geen vervaldatum, bovendien hebben we maar één exemplaar. Dit in tegenstelling blijkbaar met dat in Honduras; Maar misschien als we iets extra betaalden?? Het moet ook wel moeilijk zijn voor de douanebeambte. Probeer maar te begrijpen wat er op dat papier staat als je geen nedelands kent; Er staat bvb op zitplaatsen 2 . kleur onbekend. Enfin , rond de middag hadden we al onze benodigde stempels en papieren. Ondanks en niet dankzij allerlei ''helpers''. Oef! Klaar voor de 160 kilometer PanAm door Honduras! Tot 100 meter verder. Controle. Klaar , nog eens 300 meter. Terug van de moto. Vijf kilometer verder--politiestop. We hebben geen veiligheidskegel bij. Zo'n grote rode die ze op straat zetten. Volgens deze politiemensen in Honduras verplicht voor moto's. We moeten een boete betalen. Veel gediscuteer tot we hun uitnodigen om samen terug te rijden tot de grenspost. Dan is het toch niet meer nodig.
Honduras is een mooi bergachtig,tropisch land. Weinig landbouw, geen fabrieken zoals in El Salvador. Men voert hier veel pulpa ( inktvis ) uit. En er is wat eco-toerisme. Dit is het land waar veel zeeschildpadden aan land komen. De mensen zijn vriendelijk en we vinden zonder problemen een proper hotel. s' Avonds is er overal feest.
Deze morgen richting Nicaragua. De grens ging heel vlot. Wat entreegeld voor onszelf , een verzekering voor de moto en wat heen en weer geloop van de douane naar de politie en terug , een toeristentaks. Maar alles zeer vlot. Op twee uur was alles Ok. In Nicaragua nog veel ranches, veel ruiters , sommige op een wit paard, maar ik heb toch gekozen voor een rit op de moto. Ook al rijstvelden gezien , koffieplantages. En veel grote 4*4 wagens. Nicaragua is volgens de statistieken het armste land van de Amerika's. Het meer van Managua hebben we ook al gezien. Vanavond dus in de hoofdstad. Momenteel zijn ze buiten heel veel vuurwerk aan het afschieten. Het wordt hier al kerstsfeer!!
Groetjes uit Costa Rica! We zijn nu de ''bananenrepublieken'' uit. Officieel toch. Zelf vind ik ons terecht gekomen in Little Afrika. Alles is hier minder goed geregeld dan in de vorige vier landjes Guatemala, El Salvador; Honduras en Nicaragua. Het is hier minder proper; Alles is voorzien voor Amerikaanse toeristen. Alles kan je eventueel ook betalen in dollars, hier en daar spreken ze Engels. Het is hier wel duurder dan in Amerika ,en je krijgt weinig waar voor je geld. Minder dan de vorige landen dus. Wel een prachtige weelderige natuur. Een echt dik regenwoud , met dus een saunagevoel gezien de vochtigheid en de temperatuur. Ze hebben hier ook een housingboom gehad , en nu dus hun eigen real-estate crisis; Bijna alles met zeezicht staat te koop, ook de grote resorts. Vandaag was de Panamerican Highway afgeloten door landslides. We moeten dus omrijden langs de kustweg. Gelukkig voor ons was die vorig jaar geasfalteerd. Toch hebben we ook heel wat modder gezien. Maar nog steeds geen regen!
Hola Amigo's! De laatste dag in Costa Rica was zwaar. Veel ondergelopen wegen. Ik moest oa door een rivier waden die de weg kruiste, maar dan naast de brug wegens te gevaarlijk en teveel stroming op de brug. Terwijl probeerde Herbert de moto veilig naar de overkant te rijden tussen de camions die toch nog volle gas reden en hopen dat er onder water nog een brug was en geen putten. Nog uren staan water lekken aan de Panamese grens tijdens de grensprocedure. We moesten daar een papier tekenen dat we niet binnen een periode van 3 maand terugkomen naar Costa Rica; Er rest ons dus maar één weg meer , naar Zuid Amerika.
In Panama nog urenlange tropische storm. Heel traagjes en met alle fluo aan die we bijhebben toch in een hotel geraakt.. Gelukkig was het regen van 20 gr warm , maar onze kleren zijn toch een paar dagen nat gebleven; Eerste dag in Panama dus ook één om snel te vergeten.
Panama is nog maar eens anders. Veel minder dichtbebost dan Costa Rica , maar natuurlijk wel heel warm en vochtig; Het zit er vol negers en hier en daar staat er zelfs een moskee. Maar het triestisgste is dat ze me regelmatig probeerden verkeerd terug te geven.
Dat was dus het laatste land van Midden Amerika. We zijn het Panama Kanaal overgereden iets boven de stad. Een prachtig gezicht , de grote schepen diep beneden in de kloof onder ons. Helaas mochten we niet stoppen voor een mooie foto. Bovendien waren we op zoek naar de luchthaven. Geloof het of niet , maar er staat geenenkele richtingaanwijzer naar Tocumen, de internationale luchthaven. Na veel vragen en veel zweet eindelijk toch gevonden; Little Afrika!! Naar de cargo, want in Panama loopt de weg dood; We moeten over het Darien Gap en moeten dus een luchtbrug organiseren voor ons en voor de moto. Het spaans dat ze in Panama spreken , daar verstaan we niks van , hun engels is nog erger. Maar dan blijkt dat er een rus werkt op de cargo. Dus hadden we een tolk en een gids.
Gisteren hebben we de moto mogen binnenleveren, hebben we een vliegtuigticket voor onszelf geboekt en een hotel in bogota. Vandaag zijn we naar Colombia gevlogen; We logeren helemaal in het centrum. Morgen gaan we proberen de moto af te halen bij de verschepingsfirma , de moto proberen door de douane te krijgen. En ergens proberen een verzekering voorde moot te kopen.
We hebben dus een paar rustdagen.. Enfin , we zijn in Zuid Amerika!!
Na Bogota , met zijn fastfoodketen die Kokoriko heet, en een die Kikiriko heet, waar je dus kip kan eten.
Bogota, waar je Duvel, Leffe, Hoegaarden, Stella en verse Leonidas kan kopen.
Bogota, waar alles en nog veel meer is, en dan is er ''Buiten Bogota''
Een andere wereld.
Een wereld met koetjes in de wei, bruine wollige in de bergen, grijze met een bult in de tropen.
Veel bergen, veel hotelletjes, veel restaurants.
Colombia is een motoland, maar dan wel de lichtere modellen dan de onze.
Colombia heeft tolwegen ,maar deze zijn gratis voor moto's.
Herbert kan dus iedere keer zijn rijkunst bewijzen op de smalle rijstrook, want berekend op een 125 cc brommertje.
In dit land is de politie en het leger je beste vriend.
Zowat iedere militair en politieman steekt zijn duim op om ons succes te wensen.
Heel af en toe laten ze ons stoppen om Herbert de hand te schudden.
Nog geenenkele controle gehad.
Bussen en auto's worden wel grondig gecontrolleerd.
Door de overvloedige regenval die ze hier gehad hebben , is zowat heel het land uitgeroepen tot rampgebied.
Daardoor konden we niet over de bergen naar Venezuela,maar zijn we het dal van de Magdalena rivier gevolgd.
Ook mooi!!
Dwars door het tropisch regenwoud tot aan de Atlantische oceaan.
Weer in de Carraiben dus.
Helemaal in het noorden tegen de grens met Venezuela is er een kleine enclave van moslims.
Nogal schokkend om dames te zien in een lang kleed , na al die diep uitgesneden decolletes en hoge hakken.
Over het drinken van bier en het eten van varken waren ze niet zo strikt.
Maar 't kan er ook slechter uitgezien hebben door 't vele water in de straten.
Gisteren ,zaterdag , een poging gewaagd om naar Venezuela te rijden
Vlotte grensprocedure.
Voor ons toch.
Helaas was de douane in 't weekend gesloten voor buitenlanders.
We zouden dus moeten wachten tot maandag voor we de moto tijdelijk konden invoeren.
Dat hebben we niet gedaan.
In dit eerste dorpje stond ook al alles onder water, benzinepompen , huizen.
Dus om in een grote plas water te zitten wachten , op een dieet van bonen in tomatensaus uit blik..
We hebben beslist om zoals dat heet--het roer om te gooien --en terug te rijden.
Zelfs in het Paradijs van Hugo Chavez is hier en daar de noodtoestand uitgeroepen.
Maar we hebben wel een beetje geholpen door toch een uitgangstaks te betalen en twee cola's te drinken.
Van de 15 km Venezuela die ik gezien heb onthou ik de grote ,oude Amerikaanse auto's, de vriendelijke mensen , allemaal behulpzaam, echt waar, de verschrikkelijke slechte staat van de weg, het vele water...
Maar dat zegt natuurlijk niks over de rest van het land.
Misschien kom ik er nog wel eens terug
We zijn nu dus terug in Colombia, en rijden ook nu weer door het dal van de Magdalena rivier.
Volgens onze informatie zijn er ook langs de kust veel problemen met het water en aardverschuivingen.
We proberen dus zo zuidelijk mogelijk de bergen van de Andes in te rijden.
Die moeten we uiteindelijk toch in op weg naar Ecuador.
Ik kreeg heel wat vragen , dus hier wat antwoorden.
Van Colombiaanse koffie krijg je mooie zwarte ogen, en hij is lekker sterk.
In het noorden van Colombia kweekt men vooral vee.
Heel grote ranches daar.
Maar ze winnen er ook aardolie, aardgas, palmolie.
Veel water en tropisch daar.
In de tropen heb je in iedere hotelkamer een huis-gekko, da's een groen diertje dat met zijn zuignapjes langs de muren en het plafond loopt om vliegjes te vangen.
Loopt nooit over je lakens en is stil.
Er zit er ook altijd maar één.
In de tropen is er nooit koud water , en ook geen warm water.
Wat uit de kraan komt is op buitentemperatuur, dus meestal een aangename 32 graden.
Buiten tegen het raam zit er meestal een zeer grote, mooie sprinkhaan.
Zo van ' t formaat dat niet meer in mijn handpalm past.
Helemaal in ' t noorden komt de Andes tot aan de Caraibische zee.
Daar staat het vol met toeristische resorts.
Bij helder weer kan je van daaruit zelfs Pico Bolivar zien, een berg met eeuwige sneeuw, met op de voorgrond palmbomen.
In het zuiden wordt meer mais en suikerriet gekweekt.
En ook koffie natuurlijk.
In sommige tuintjes gaat het leger zoeken naar nog andere plantjes.
Die schijnen zelfs onder autozetels te groeien.
We zijn in Cali geweest voor onderhoud van de moto.
Cali, vroeger een no-go stad door de drugsmaffia, nu de uitgangsstad van Colombia.
We zijn nu in Ipiales, net voor de grens met Equador.
We slapen nu op 3000 meter hoogte.
De andes is nog steeds even mooi en indrukwekkend als vroeger.
Weer even aanpassen , eergisteren op 0 meter, gisteren nog op 1000 meter.
Vanaf vandaag weer een dekentje.
Voorlopig zijn we goed weggekomen met al de overstromingen hier.
Gisteren nog Kameraad Chavez op de TV gezien.
Hij was live aan t' bellen met Raoul Castro , de broer van..
Blijkbaar maakt die ook lange zinnen, want Chavez kreeg er geen woord tussen.
Wat wel voor hem spreekt, hij heeft zijn presidentieel paleis--deels -- opengesteld voor de slachtoffers van de overstromingen.
Vandaag de evenaar bereikt! Nog een mijlpaal!! We zijn nu in het zuidelijke halfrond. Vandaag zijn we overgegaan van de herfst naar de lente. Nog 17 dagen en voor ons begint hier de zomer! Alles OK..
Ecuador heeft wat van een communistisch land. bij 't binnenrijden van de stad een groot monument. Een permanente kermis in iedere iets grotere stad.Heel veel samen-zijn-we-sterk spreuken langs de weg. 'De bomen leveren ons zuivere lucht, hou het water rein'.. Het heeft ook wat katholiek. Veel grote en nieuwe kerken, veel dorpen met een uitvergroot Christusbeeld boven op de berg.
Ecuador is goedkoper dan Colombia, en ze rijden er veel rustiger. Iedereen is hier " in de wolken". We zijn nooit lager geweest dan 2000 meter. Meestal tussen 3000 en 3500 meter. Dat vole je als je inspanningen doet.
Ecuador heeft veel vulkanen en hoge bergen. helaas is een staalblauwe hemel hier een zeldzaamheid. en de vergezichten zijn toch te weids voor de foto. Koude temperatuur en mist, maar onvergetelijke indrukken. Bij het evenaarmonument bvb waren we helemaal alleen. En de lokale bewoners kwamen ons feliciteren en ons de hand schudden dat we zover geraakt waren. We hebben er een cola gedronken om het te vieren.
Koffie in Ecuador is ofwel een volle tas water of een volle tas melk. Daar kan je dan --naar smaak--oploskoffie--100% Colombiaans --aan toevoegen. Ontbijt is zeer uitgebreid , met koffie, fruitsap , yoghurt, brood met geitenkaas , en een warme schotel met rijst, aardappeels, vlees , groentjes; s'Morgens vertrek je dus al met een volle maag.
De andere maaltijden zijn bijna niet te verkrijgen zonder soep. Kippensoep met kippepootjes (de tenen ) bvb. en die liggen er niet in voor de smaak. zo bleek op de lokale markt , waar je diezelfde teentjes als brochette kon krijgen. Het eten zelf is wel lekker, en goedkoop. En het is altijd veel , dus je eet ervan wat je lust.
De hotels zijn met warm en koud water, en met een warm dekentje voor s' nachts. Ook niet duur trouwens. alles is hier heel verzorgd. Veel nieuwe huizen en alle tereinwagens. maar ook , vooral in de bergen ,nog veel traditioneel geklede mensen. Met poncho, een zwarte hoed en veelkleurige kleren. Iedereen is vriendelijk en hun spaans is al heel wat begrijpelijker.
Ecuador was dus een meevaller. We zijn nu in het zuiden, vlakbij Loja. Morgen halen we normaal de grens en gaan we naar Peru.
De laatste 200 km van de Panamerican in Ecuador waren afgesloten door aardbevingen en modderstromen. We hebben dus een alternatieve bergrit gemaakt, even mooie vergezichten , maar wat meer rijvaardigheid nodig van de chauffeur .En dan , op diezelfde dag , rij je van 3000 meter hoogte , sparrenbossen en 6 gr , naar de woestijn in Peru, 20 meter hoog en 34 gr warm. De grensprocedure weer heel vlot. nog maar eens " welkom in ons land! We hopen dat jullie een goede indruk krijgen van ons land" Een schril contrast met de landjes in midden amerika. Peru. ieder land is even wennen en aanpassen. De eerste indruk is bruin-grijs-stoffig en warm. Na het uitzonderlijk net Ecuador is Peru een plastic-woestijn. Overal afval. Het noorden is een echte woestijn, de Desierto de Sechura. Grijze stene huisjes, ezeltjes, en plastiek zakjes, overal. Dan denk je : dit is not Brasschaat!! Maar dan vind je toch nog een proper hotelletje. En ' s morgens verse broodjes. Een restaurantje met heerlijke vis. koffie is hier 100 % Peruaans, maar ook in oplosvorm, dus water en koffie-al-gusto. Taart is hier enorm groot en lekker, de ijsjes ook. Massa's fietstaxi's hier in Peru , en de chauffeurs ervan met het IQ van een kalkoen die er door aangereden is. ze claksoneren als ze je gezien hebben, als ze willen stoppen, als ze willen vertrekken, als ze iemand willen oppikken , als ze willen afslaan...ze klaxoneren de hele tijd door. Richtingaanwijzers zijn hun armen , maar echt duidelijk zijn die bewegingen ook niet. Gelukkig rijden die niet op de grote verbindingswegen en alleen maar in de stad. Net zoals in Ecuador is er hier heel veel landbouw. overal wordt er land teruggewonnen op de woestijn door irregatie en herbebossing. Eigenlijk is Peru één grote woestijn. De enorme duien gaan over in bergen. Geen boom te zien. Maar nu , door de mens, midden in de woestijn , druiven , asperges, fruit, mais, suikerriet , rijstvelden. Een mooie woestijn , vol afwisseling en vol kleurtjes , mijnbouw is hier ook. Vandaag door Lima gereden. De Panamerican loopt er dwars doorheen; Een lelijke stad vol druk verkeer. We zijn nu in Ica, de wijnstreek van Peru. Een klein , gezellig stadje.
Vandaag waarschijnlijk onze laatste nacht in Peru. We zijn nu in de buurt van Arequipa , nog een 350 km naar de grens. We hebben heel de kustweg gevolgd.De Nasca Lijnen gezien. vanop een torentje in de woestijn; Een paar mooie strandwandelingen gemaakt. vroeger nooit de link gelegd tussen Peru en een strandvakantie. Sinds Atico zijn we weer op bekend terrein. tot zover waren we in 2005 al gereden , vanuit Buenos Aires toen; Toen moesten we terug omdat er te weinig water in de Amazone rivier stong. Dit jaar hebben ze zelfs het Panama kanaal tijdelijk moeten sluiten door overvloedige regen. Het ene jaar is het andere niet.. De kust is helemaal woestijngebied , maar ongelooflijk mooi. Morgen of overmorgen zijn we dus in Chili. daar gaan we proberen nieuwe banden voor de moto te krijgen. Klinkt simpel als je het zo neerschrijft...
Chili.. De bandenwissel in Iquique is wonderwel vlot verlopen. Soms gebeurt het ook.Door iemand die je nooit gezien hebt vriendelijk ontvangen worden. Uitgenodigd worden voor de maaltijd. en alles perfect geregeld en het werk tot in de puntjes correct uitgevoerd. Een schril contrast met het genre back-pack hotel niveau dat we hadden in Cali, Colombia. Waar zelfs de BMW garage leek op hotel Falwty Tower.; Een parel in de woestijn.; Dat is Iquique trouwens ook. Een oase aan zee na de woestijn. vorig jaar nog op CNN bij breaking news omdat het er voor 't eerst in jaren geregend had. altijd goed weer dus daar op de terrasjes aan zee. We hebben op onze terugwe gtrouwens al iedere keer aan het strand gelogeerd. gisteren in Caldera , een klein vissershaventje waar je vis eet op 50 meter van de haven , met zicht op de pelikanen. Vandaag in Sirena, een grotere stad , met zijn eigen house-booming, shopping centers , maar ook een fantastische zonsondergang. Chili, een aanrader voor een strandvakantie, met mooie hotels en lekker eten. toch iets speciaals aan Chili? Ze zijn heel correct, betalen allemaal braaf hun belastingen. chili is zowat het enige lanf denk ik waarje , zelfs als je naar 't WC gaat, een tax-bonnetje krijgt? Een ervaring. Ondertussen zijn we bijna in Santiago..
Ola Amigo's! We zijn nu bijna in Puerto Mountt, het einde van de Panamarican Highway. We waren aan de grens met Peru , waar we uren aan de grens gestaan hebben omdat de douane in staking was Het schept een band , 9 uur aan de grens samen met een paar duizend Peruanen en Chilenen. Wij stonden er voor ons plezier, de anderen moesten ergens zijn. We waren ook nog bij de gelukkigen , de auto's werden doorgelaten à rato van één per uur. Ocharme de voetgangers in de volle zon.. De sfeer bleef plezant. We waren in Arica voor de nacht, een bankautomaat en een hotel. We waren in Iquique voor onze bandenwissel. We waren in Antofagasta voor een bezoek aan de mall. Net boven Antofagasta kruisten we de steenbokskeerkring, net eronder hadden we onze fotostop aan " mano en la desierto". In Caldera hadden we ons klein lieflijk vissersdorpje dag. Copiapo voorbij. In La Serena onze beach ervaring. Zuidelijk van Santiago verandert het landschap volkomen. Na meer dan 2000 km door de woestijn reden we door weiden , bossen en wijngaarden. Vorige nacht waren we in Los Angeles, een stadje hard getroffen door de aardbeving van februari dit jaar. En , verrassing, daar op de Plaza Des Armas , de Fenix 2 capsule waarmee de mijnwerkers hier uit de mijn bij Copiapo gered werden. Een klein ijzeren capsulletje, maakte een zeer diepe indruk op mij. Chili blijft voor mij een vreemd land. Ze houden van Duitsland, maar hun organisatie blijft een ramp. Van de verkeersborden krijg je hier een punthoofd! En zoals gezegd, iedereen houdt zich hier aan de regels en aan de wet. Een BTW briefje voor benzine,WC, koffie.. Wennen voor een Belg. Nog steeds stralend weer.
Gisteren vertrokken uit ons koud Belgie via Moskou, waar het nog kouder was en volop aan ' t sneeuwen.
Vandaag mijn laatste dag in Bangkok, dus gauw nog even een mailtje.
Groetjes uit Chiang Mai!
Gisteren een hele dag tempels gaan bekijken;
Gisteren dus naar een olifantkamp geweest.
Gelukkig Chinees Nieuwjaar!!
Foto's Thailand 2010 deel 1
De bus 1ste klas!
Ik ben net terug van mijn dagje Oud-Sukhotai , ooit de eerste hoofdstad van Thailand.
Groetjes uit Pattaya!
Pattaya..
Foto's Thailand 2010 deel 2
Groetjes uit Nagoja, japan.
In Nagoya heb ik besloten om maar direct door te rijden naar Hiroshima.
Foto's Japan 2010 deel 1
Hallo , hier Tokyo!!
Foto's Japan 2010--deel 2
Van een aantal mensen krijg ik veel vragen over hoe het hier nu is, moeilijk, duur, mooi?
Hallo allemaal!
Groetjes uit Flint , Michigan , USA.
Groetjes uit Houston , Texas!
Ola Amigo's!
Groetjes uit Veracruz!!
We zijn de lijn Acapulco-Veracruz gepasseerd, vanaf hier is dus alles weer nieuw voor mij
Gisteren naar Chitchen Itza geweest.
Belize is een speciaal landje.
Een laatste mailtje uit Mexico.
Foto's USA- Canada-Mexico-Belize--2010
Groetjes uit Quetzaltenango!
Groetjes uit San Miguel , El Salvador!
Groetjes uit Managua, Nicaragua!
Groetjes uit Costa Rica!
Hola Amigo's!
Foto's Guatemala-El Salvador-Honduras-Nicaragua-Costa Rica-Panama 2010
Ons weekendje Bogota zit erop.
Na Bogota , met zijn fastfoodketen die Kokoriko heet, en een die Kikiriko heet, waar je dus kip kan eten.
Ik kreeg heel wat vragen , dus hier wat antwoorden.
Ecuador heeft wat van een communistisch land.
Foto's Colombia-Ecuador 2010
De laatste 200 km van de Panamerican in Ecuador waren afgesloten door aardbevingen en modderstromen.
Vandaag waarschijnlijk onze laatste nacht in Peru.
Chili..
Ola Amigo's!
Foto's Peru--Chili 2010
We hebben ons doel bereikt.
We zijn nog een paar dagen in de Andes gebleven.
