Eventjes niks horen In het vroege ochtendgloren Enkel "t ruisen van de regen Was mijn metgezel De druppels vielen als een zegen zo stil geruisloos naar beneden Winter koud en nat de stilte van de regen Het deed me wel wat
Als de kou in je kleren kruipt je ouder wordt als je lichaam protesteert en steeds meer klachten uit dan begin je te denken waar is al die tijd van hopen en wensen van willen en kunnen? Maar die tijd baarde spijt toch kan ik me verzoenen met de spijt om die tijd en naar wat ik was begin het te beseffen dat die tijd geen verloren moeite was
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
