|
Ik vul de lucht om je heen, als de dauw-druppels, het landschap sieren.
Ik pak voorzichtig je hand,als het fluisteren van de wind, het enige is, dat hoorbaar is.
Ik streel zachtjes je gezicht,als een vlinder gratieus, op je pad is neergestreken.
Ik omhels je warm, als de lente-regen, zorgzaam, een gedicht schrijft op het water.
Ik stroom door je aderen,als een zachte melodie, met jou door de bergweide danst.
Ik vul je hart, als de geur van thuiskomst, je herinnert dat ik altijd bij je ben.
En als het smeltwater uit de bergen, uiteindelijk opgaat in de zee,
Dan zwijgen de woorden en schitter ik
overal
28-08-2016, 00:00 geschreven door witteke 
|
.
.
.
.
