Elke lente opnieuw trekt de aarde haar mooiste kleren aan Het frisse groen over velden en weiden doet de mensen in hun hart verblijden De bloeiende bloemen en bomen in duizenden kleuren Het is sprookjesachtig met al die heerlijke geuren De mooiste woorden kunnen ons niet vertellen wat een bloeiende krokus over de lente zegt
Kraters in mijn hart zijn dikwijls geslagen steeds genazen ze soms pas na lange tijd elke heuvel overwinnen niet omdraaien voor moeilijk begaanbare paden vechten en strijden want je kán het héb vertrouwen in jezelf niemand houdt mij tegen doelen die ik gesteld heb zal ik halen al moet ik er een omweg voor maken
Het leven is als een bloem, Een bloem die alsmaar groeit. Een bloem die langzaam open bloeit. een narcis, een tulp of mischien een roos., Soms blij, verdriet en soms boos.
Vogeltjes vliegen heen en weer in het dorp hangt er een prettige sfeer mensen met een blijde lach zijn de mensen die ik graag mag de barometer stijgt en stijgt en de wind zwijgt ja zwijgt de bloemekes groeien in het gras ik wou dat het altijd lente was
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
