Het komt in het leven maar al te vaak hier op neer. Jij verlangt van die ander net dat kleine beetje méér. En als je het zomaar niet krijgt voel je dat als gemis. Dan zeg je dat de mentaliteit aan het veranderen is. Ja, het is veranderd, maar wie heeft dat gedaan? Met zijn allen zijn wij daar gewoon schuldig aan. Gaf jij aan die ander net dat kleine beetje méér? Of dacht jij ook, zo kan het vandaag wel weer. Dus kom maar, zet je tijdklokje nu eens even stil. Luister geduldig naar wat een ander vertellen wil. Geeft elkaar wat aandacht en begrip, keer op keer. Dan hebben wij allemaal net dat kleine beetje méér.
De taal van het hart is een taal van innerlijke uitstraling die zelfs de regenboog kleurt in de straling van de zon en waarbij de woorden passen "liefde heelt en liefde deelt".
Neen, het is niet nodig over liefde te praten, want de liefde heeft zijn eigen stem, en spreekt voor zichzelf. Enkel de stilte maakt dat onze harten nader tot elkaar komen en elkaar beter leren kennen.
Met trossen hingen ze aan een vetbol De meesjes op mijn klein terras aten hier hun buikjes vol alsof het een feestje was het roodborstje Kon niet hangen,helaas maar smulde van brood besmeerd met pindakaas 'n pijp met zonnepitjes hadden ze zo leeg en ook de olienootjes die ik aan een draadje reeg.
'n Dikke kraai kwam aangevlogen stoof het kleine grut uiteen vloog met een notennetje weg en dat was heel gemeen, want ook in vogelland ligt blijkbaar lief en leed dicht bij elkaar.
Dat thuis, dat je omarmt en bij kilte je verwarmt. Een thuis waar lichtjes zijn, en je hart weer heelt bij pijn. Thuis waar je tot rust kunt komen, en je veilig weg laat dromen. Thuis is iemand om mee te praten, waar je in je waarde wordt gelaten. Worden zorgen je te zwaar, thuis staat altijd voor je klaar.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
