Deze korte dagen dwingen ons de duisternis in met onze wagen Witte en rode slierten bevolken de snelweg files op de radio je raakt nooit snel weg Dansende koplampen in de ogen je verliest de helft van je gezichtsvermogen en ook je humeur die vroeg ochtendritten stellen je teleur
Geloof is als een zilveren kruis hoop als het anker van een schip liefde als bloemen die bloeien daarom blijven deze woorden mij boeien laat geloof, hoop en liefde niet verwelken op deze mooie aarde dan geven ze jou de grootste waarde
Tijd is te traag voor hen die wachten, te snel voor hen die vieren, te lang voor hen die rouwen, te kort voor hen die genieten en een eeuwigheid voor hen die liefhebben.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
