Steeds wanneer ik op een willekeurig moment er even bij stilsta hoeveel mij geschonken is, veranderen veel van zelfsprekendheden in een bron van geluk.
Ik wou dat ik een roos was. Kristallen dauwdruppeltjes op mijn gezicht. Opvallen tussen het struikgewas. Een rode gloed in het ochtendlicht. Doornen scherp als naalden. Mijn hoofd bestaat uit 20 stukken. Een geur die altijd al om me heen dwaalde. Zodat jij me uiteindelijk kunt plukken.
Als men in het licht wil staan moet men eerst door het donker gaan. Door het donker moet men leren hoe men het licht dan kan waarderen In mijn hart is een luik dat altijd open staat waar je dus in en uit gaat. Ben ik verdrietig, dan ben ik binnen hoor ik iemand heel zachtjes zingen. Ben ik blij, dan ben ik buiten en hoor ik de vogels fluiten. Er is ook een deur, die gaat open en dicht. Als je in mijn hart zit, is mijn deurtje dicht. Als ik buiten ben, is het deurtje open zodat jij altijd voor steun en liefde in en uit mijn hart kunt lopen
Pure liefde meer dan chocolade alleen wanneer je het voelt, merk je het meteen Onafhankelijk, ongedwongen en met mededogen doordrongen Geven zonder nemen, deze liefde is puur echte liefde, een eeuwig brandend vuur
Ergens heel diep opgeborgen Zit er vast die kracht in mij Steeds op zoek, misschien wel morgen Komt die kracht dan helemaal vrij Dan zal ik leven vol van kracht Met al zijn mogelijkheden De zoektocht gaat nog even door Nog vol onzekerheden Maar bloei ik open op een dag Kan ik weer op gaan bouwen Wetend dat ik er wezen mag Weer vol van zelfvertrouwen
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
