|
Wie kent ze niet
Die momenten van verdriet
Wie herkent het niet
Het verstoppen zodat niemand het ziet
Wanneer je zo graag iets zou willen zeggen
Je masker even opzij kon leggen
Niet eens dapper willen zijn
Maar bang verdrietig en klein
Verlangend naar twee sterke armen
Die je troosten en verwarmen
Dicht tegen iemand aan
Jezelf gewoon eens laten gaan
Die zalf leggen op je wonden
Je pijn doen verdwijnen als ze konden
Uit kon huilen al je pijn
Om weer op te laden en sterk te zijn
30-11-2013, 00:00 geschreven door witteke 
|
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
