Geen paniek, er is nog
niks verloren de nacht brengt raad en morgen zijn ze uitgewist,
de kronkelsporen van kort verdriet en zielenpijn je ziet het
dan weer duidelijk zitten gedaan venijn, gedaan chagrijn het
einde van wat zinloos vitten maakt plaats voor volle zonneschijn.
Slapende bladeren, maken de grond zo kleurrijk en zacht Een
windvlaag neemt ze mee, op een niet gekozen richting Het palet
van de grond, zo veranderlijk, soms wonderschoon, soms
vloekende kleuren Bladeren zijn net mensen, mensen die het
leven nemen zoals het komt ...
.
.
.
.
.
.
.
.
