In dit leven ben ik een vrouw Maar in mijn volgende leven kom ik terug als een beer. Als je een beer bent mag je winterslaap houden Je doet 6 maanden lang niet anders dan slapen Dat lijkt me wel wat.
Voordat je je winterslaap gaat houden, moet je je wekenlang volproppen met eten Dat lijkt mijn ook wel wat.
Als berin baar je je baby's, die zo groot zijn als kastanjes, terwijl je slaapt Als je wakker wordt zijn het gedeeltelijk opgegroeide schattige lieve babybeertjes Dat lijkt mij helemaal wel wat.
Als je beer bent dan VERWACHT je partner dat je grommend wakker wordt dat je harige benen hebt en dat je zwaar overgewicht hebt
Het kippetje heeft het altijd druk Maandag moet ze dweilen Dinsdag nageltjes vijlen Woensdag wormpjes bakken Donderdag houtjes hakken Vrijdag de kippenpap roeren Zaterdag kuikentjes voeren Op zondag is ze vrij dan legt ze een gespikkeld ei.
De motor ronkt de radio bonkt de jeugd houdt van lawaai Als alles meezit ligt de toekomst open kunnen ouders hopen op een goeien ouden dag en dan veel tijd vrijmaken over kleinkinderen waken die toch zoveel kabaal maken
Met vriendschap kun je
delen, wat je hart je zegt
vandaag. Maar vriendschap is ook
voor velen, liefde, samen zijn maar
soms ook een gewetensvraag. Blijft vriendschap immer
bloeien, en is het tegen stormen
bestand. Wat zonder woorden ook
kan groeien, een hechte
gevoelstoestand. Niks is natuurlijk
zomaar gewoon, echte vriendschap is wat
ik koester.
Zonder een
verwachtingspatroon, als een parel in een
oester. Door vriendschap kun je
leren, wat het jou verrijkt als
mens Laten we ons erdoor
inspireren,... overschrijdt het iedere
grens.
Waarom
voel ik toch die pijn Van het alleen en eenzaam zijn Met zoveel
mensen om mij heen Voel ik me soms zo erg alleen Ik sta wel
eens bij mijzelf stil En vraag me af wat ik nou wil Een beetje
liefde en gezelligheid Aandacht van een ander op zijn
tijd Romantiek,sterren en maneschijn Zou het er allemaal nog
wel zijn?
Kent u dat gevoel, hier hoor
ik niet bij, of zit dat alleen diep geworteld in mij. Soms wil
ik door de grond wegzakken, maar blijf stokstijf staan alsof ik
blijf plakken.
Kent u dat gevoel, waar leef
ik voor, om me heen draait alles door. De vooruitgang kent geen
grenzen meer, wij lijken net robotten zonder verweer.
Kent u dat gevoel, ik heb het
gehad, schiet mij maar lek, ik sta schaakmat. Ik kan er met
mijn verstand niet bij, het hoeft allemaal niet meer voor mij.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
