Stuck here between heaven and miserie. Piece by piece, you take the best of me. You have a way of making me believe, this beautiful illusion of what we could be. Call it faith, a mistake, anything but love. Some things are ment to break if they ain't strong enough. Don't say we last forever, no don't make me say, forever is just a minute away. Looks like the therapist needs therapy, don't turn to me I can't help you now.
Weer zo 1 van die dagen. Ahjee, dit wordt wel een depri blog, haha. Vraag me af of het echt zoooo erg gesteld is met mij! Maar dat zal wel niet. Ik ben niet depri. 't Loopt gewoon nog steeds allemaal fout. Maar misschien heb ik dat wel zelf in de hand? Nu ja goed, het doet er allemaal niet toe!
Looking for somebody but I always end up with nothing, nothing. Now I know I found you, because you had me at hello. Do you feel this beating in my heart? It's for you babe I thought I'd end up all lonely, but then I found you, now I have you ..
Ik ga me de rest van de week stil binnen bezig houden denk ik, het is officieel mijn ongeluksweek deze week, hahn ik trek het precies echt aan Heeft een leerkracht tegen mij gezegd vorig jaar trouwens, moest ik examen mondeling bij afleggen en ik kwam binnen. Zegt hij kijk ik weet nu ik je zie, nog niemand heeft de pech gehad vandaag, maar ik weet nu ik je zie, jij gaat het moeilijkste kaartje trekken. Want er zit 1 iets moeilijkere tussen. Ik stond daar huhn wat zegt die allemaal? Nu goed, trok ik me eerste kaartje, zei hij al nou goed dit is de middelmaat, en daar kon ik wel iets van. Maar al die kaartjes waren middelmaat. De volgende twee reeksen had ik iedere keer de moeilijkste, kon er niks van. Maar hij heeft me er toch door gelaten, geen idee waarom. Hij zei dat je zo van die mensen hebt die precies altijd pech hebben, god nee ik vind het niet leuk dat hij dat zegt tegen mij, en ik wil ook niet denken dat ik hele tijd pech heb, bah, zo zit mijn leven niet in elkaar. Ik ben best gelukkig, en iedereen kent tegenslagen..
Maar ik heb er toch nog vaak aan gedacht, aan die leerkracht en vooral wat hij zei. Sommige mensen zijn voor het ongeluk geboren ..
Tegenwoordig denkt niemand erover na, iedereen flapt er maar vanalles uit. Ben ik dan te kwetsbaar? Of luister ik op een verkeerde manier naar wat mensen zeggen? Middelbaar is een eitje, dat is hier en daar een kruisje zetten en af en toe eens een boek openslaan. Middelbaar is op je gat zitten en luisteren en vooral genieten. Middelbaar is easy work, zo maar wat aanmodderen en uiteindelijk met 80% afsluiten. Zo gaan die dingen.
Wat als je niet dat ideaal past? Wat als jij wel kennis wil opdoen, maar er niet in slaagt om die kennis op papier te krijgen ..
Ik zit me weer zoveel af te vragen de laatste tijd, hoewel ik echt blij ben dat ik op een andere school zit, in een andere omgeving en vooral met zoveel andere mensen, het is ongelooflijk hoeveel ik al bijgeleerd heb, ik ben echt gemotiveerd en ik heb weer plezier gevonden in naar school gaan. Maar ik zit me echt nog vaak af te vragen.. Waarom ik niet in dat rijtje pas .. Waarom ik er niet in slaag om even naar een blad te kijken en het allemaal te begrijpen, waarom ik niet zo'n bolleboos, een haantje de voorste ben, iemand die steeds met alles mee is en mooie punten scoort.
Vind ik andere dingen belangrijker? Ik ben sociaal, ik ben geen meisje om alleen te zijn, hoewel me dat soms enorm deugd kan doen :) Ik ben liever buiten, dan dat ik binnen aan mijn bureau'tje zit, ik kom liever onder de mensen dan dat ik leer uit een boek. En dat merk ik ook, die school is zo anders, door te praten met andere mensen daar en de leerkrachten leer ik zoveel meer bij.. Maar daar scoor ik natuurlijk geen mooie punten mee. Ik heb jaren aan een stuk me ingezet, me suf gestudeerd en er geprobeerd vanalles in te stampen maar het lukt me niet. Ik kan amper iets onthouden, ik ben het beu. Maar ik ga mijn diploma halen, en hierna doe ik iets wat ik echt graag doe. Geen idee wat.
Wat een week. AArrrgh. Soms word ik echt gek, ik ben het misschien ook wel al een beetje, maar soms heb ik echt het gevoel.. Dat het me te veel wordt. Want dan zijn er van die dagen dat alles wat maar kan tegengaan ook effectief tegen gaat. Dan luistert er niemand naar je, en loopt alles mis, dan mag jij letterlijk de stront van andere mensen gaan opruimen, dan rijden er maar twee wagonnen en zitten die uiteraard net bomvol op het ijskoude perron waar jij staat te wachten.. Bijgevolg zomaar een uurtje wachten op de volgende trein, die uiteraard weer bomvol zit en waar je lekker op elkaar geperst kan rechtstaan de rest van de rit, heerlijk gewoon.
Ik zou dagen aan een stuk kunnen slapen, liggen en weg zijn van de wereld. Razen, razen, razen, mijn dromen laten voorbij vliegen maar niet hoeven te denken.
Ik ben moe, mama, zo moe.
Laat me slapen. Laat me dromen, laat me mijn eigen leven dromen.
Soms zijn er van die genante momenten, dat ik mezelf wegwens. Momenten die ik zelf veroorzaak, als ik weer eens onelegant voor de dag kom en erin slaag om iets compleet belachelijk te doen of te zeggen.
Andere momenten worden dan weer veroorzaakt door anderen.. Wanneer ze 'per ongeluk' iets over mij eruit flappen, tegen verkeerde personen. Zoals bv mijn ex-vriendje.
Here is one of the moments that you love to hate me And you hate that you love me so Because everything simple gets complicated When we dont talk no more
And I understand that you feel this way And Im sorry for my actions yesterday But I cant turn back the fucking time And I cant get it out of my mind
Hello, I could stick around a little longer with you. It doesnt really mean that im into you. Youre alright but Im your darling to enjoy the party, dont get too excited because that's all you get from me. Hey.
I thank you too but I really think that you should know; I just came to say "Hello".
I'm not the kinda girl whod mess it up with you, I'm gonna let you try to commence with you. It's alright I'm getting dizzy just enjoy the party, It's ok with me if you dont have that much to say. hey Kinda like this thing but theres something you should know; I just came to say hello.
Boy you put me on the spot I don't know what to say But I'm trying anyway Like my hearts gonna drop My mind drifts away and I can't control the pains
Words are spinning in my head Don't know why I'm holding back I should just tell you how I'm feeling yeah heh
The more I brush it off Tell myself it's nothing at all Deeper I fall And I imagine everyday A thousand different ways How you respond to what I say
Am I getting lost in my dreams? Are you unreachable to me? Cause these butterflies just won't go away
I don't wanna act a fool Don't wanna look confused If I let you know about the way I feel Don't know what you gonna do So I keep it locked inside And imagine lyricsmusicvideo.blogspot.com you were mine And I'm feeling you so close but yet so far You hold the key to my heart
But if I never tell you then you'll never know And the secret is get-ting heavy to hold This is more than just a crush So I may stut-ter when I speak And my knees may get a little weak But I've got nothing to lose and only you to gain Tell me do you feel the same?
Ik haat het dat sommige mensen al hun lasten op de schouders van andere mensen leggen. En ik haat het nog meer dat die andere mensen die lasten niet aankunnen en breken. Ik haat het dat ik breek.
Zaterdag nog zo gelukkig .. Drie uur later stond alles weer op zijn kop.
Grrrrrrrr. Waarom waarom waarom???? Ik word er moe van, helse koppijn en al die domme domme domme dingen die overal bij komen kijken en mijn hoofd in sluipen. Als als als als .. Dit, dat, want, MAAR .. God, ik weet het allemaal niet meer. Steeds opnieuw, hetzelfde in mijn hoofd. Alles op automatische piloot. Steeds opnieuw dezelfde film, dezelfde taferelen, dezelfde beelden. Voor altijd gegrift in mijn geheugen, als het ware op mijn netvlies gebrand, pillen, messen, alcohol, politie, ambulance, paniek .. Erna het gevoel machteloos te zijn, vraagtekens, het ongecontroleerd huilen. Waarom doen mensen zo'n dingen? Waarom proberen mensen er een einde aan te maken.. Waarom willen mensen andere mensen op zo'n manier shockeren? Hoe ga je om met die ziekte ..
Ik weet niet of ik dat wel kan. Ik weet niet of ik het aan kan, iemand keer op keer te moeten redden, keer op keer klaar te staan en alle lasten te dragen. Egoïstisch? Ik wil het absoluut niet zijn .. Maar ik kan niet verantwoordelijk zijn voor het leven van iemand anders :(
Soms is het leven zo mooi, dan gaat alles goed. Zoveel nieuw, maar zo aangenaam. Goeie punten, vriendelijke mensen, oké ja rare mensen maar ik neem het er graag bij .. Misschien hoor ik er gewoon meer thuis. En de zon schijnt, mensen zijn lief voor elkaar.. Mensen die zorgen veroorzaken blijven uit je buurt, bewust of onbewust, en dan gaat alles even goed.
Als ik volwassen was geweest, hadden ze me met ziekteverlof gestuurd en had ik zolang kunnen thuisblijven als ik zelf wilde. Maar ik ben niet volwassen, ik ben maar een tienermeid en als ik van school thuis blijf dan heet dat spijbelen. Het water is zwaar, maar biedt enkel weerstand als je niet weet hoe je erdoor moet glijden. Willen zwemmen onder het oppervlak. De hele tijd omhoog komen drijven en in de ogen van anderen niet bewegen zoals je het zelf wilt, omdat je lichaam niet gehoorzaamt. Het gevoel hebben dat iedereen elke kleine beweging van je beoordeelt, zich altijd, altijd in de gaten gehouden en bekritiseerd voelen. Als je aan het spel begint, moet je de regels kunnen aanvaarden. Hoe vaak hadden ze dat al niet gezegd? Je kan het je niet herrinneren dat je het hebt gehoord, maar je weet maar al te goed dat het zo is. Maar ik kan de regels niet aanvaarden, ik ben te broos en te gevoelig. Elk hard woord slaat diepe wonden, als je als anderen was geweest, die commentaar van zich af kunnen schudden, had je het misschien gehaald. Maar je trekt je alles ten volle aan, het goede én het slechte. "Als iemand haar goeds had gezegd, had ze zich ontvouwd, was ze gaan bloeien als de mooiste roos." Maar niemand ontdekt jouw nood. Alleen jijzelf kent de waarheid, dat jij boeiender bent dan de populairste meisjes, dat jij eigenlijk de koningin bent en niemand anders. Maar je wordt geen koningin als de wereld om je heen het er niet mee eens is. De meerderheid kiest haar leiders, en niemand zou ooit voor jou stemmen. Vergeten is niet moeilijk als je dat werkelijk wilt. Waar je niet aan wilt denken, wordt uit je geheugen weggespoeld alsof het er nooit is geweest. Het is ongemeen eenvoudig. Bijna toverij. Hokus pokus en pof, het vervelende is weg. Alles wat de mens bepaalt kun je aan de buitenkant al zien. Je weet alles wat je vooraf hebt besloten te weten. Niemand wil een vriendin die de hele tijd om iets vraagt, op een stille, zorgelijke manier die maakt dat je tegen haar onuitgesproken wens geen neen kunt zeggen. Je wil niet in de buurt komen van wat pijn doet in anderen, zeker niet als die anderen schaduwen zijn. Schaduwen in de hoek van het leven. Weet je hoe het voelt om alleen te zijn? Neen. En je wilt het ook niet weten. Je wil maar liever doen alsof alles goed is. En dan kom ik en verpest je mooie droom. Sorry. Ik ben namelijk 100% eenzaam. Zo mag je eigenlijk niet schrijven hé? Alles moet vlug en vlotjes gaan. Anders wordt alles zo lastig. Schrijven kan ik. Zonder dat was ik al lang gek geworden. Misschien word ik toch gek, ook al schrijf ik. Soms lijkt het zo. Alsof m'n hoofd uit elkaar zal spatten en alles eruit zal vloeien. Dat zou je niet willen meemaken. Bepaalde herrinneringen wis je niet weg. Je schrobt je geheugen schoon met alle zelfbedrog en vergetenskunst die je in je hebt, maar de herrinneringen zijn erin gebeiteld, ze gaan nooit weg. Verdwijnen doen ze nooit meer. De hel is een plek waar niets ophoudt. De hel is een plek met een eindeloos geheugen. De werkelijkheid stinkt en schokt. In het echte leven gaat alles zo toevallig. Het toeval rolt door ons leven als een stuurloze bulldozer, hier en daar verplettert het iemand. Niet omdat dat de bedoeling was of omdat het lot het wil, maar ddoor het zuivere hersenloze toeval. Het gebeurt, meer niet. Niemand die het wil, of die erop aanstuurt. Je wilt achteraf altijd dat je het anders had gedaan. Je kneedt elk detail tot je er scheel van ziet, als ik die keer dit-en-dat niet had gezegd of gedaan. Het brengt niets op, die manier van denken. Je wordt er enkel moe en treurig van en het helpt niets. Ik weet alleen dat er een heleboel ingewikkelde dingen in mijn hoofd zitten en dat mijn gedachten zo ongelooflijk snel gaan. Als ik moet neerschrijven wat ik denk, kan mijn pen niet altijd volgen. Zelfs mijn hersenen kunnen dat niet eens. Leven zonder water, uitgedroogd wakker worden en zo dorstig inslapen alsof je een kilo zout hebt opgegeten. Nooit kunnen oplossen, niet kunnen verdwijnen in het onbekende. Nooit vrijgelaten worden van schuld, degene zijn die gedwongen wordt de haat te dragen..? Overal war ik kom wordt het leeg om me heen. Ik kan niet wachten om te gaan slapen, in mijn dromen wordt ik tenminste met rust gelaten.
Er zijn weer duuuuuuuuuuuuuuuuuuizend dingen die ik snap. Maar écht duizend. Wanneer ga ik eindelijk door hebben hoe alles in elkaar zit .. Of valt dat niet te begrijpen? Hoe doet iedereen dat toch .. Ik kan er zo moeilijk mee om.
Het regent hier weer. Bluh. Ik wil zomer en zon en vers fruit en hitte .. Ik wil een drukkende warmte en neerliggen in het gras, kijken naar de wolken. Nog 3 dagen en het is zover. Een nieuwe start, een heel nieuw leven. Een compleet andere omgeving, ander reistraject, andere mensen. Zelf het leskrijgen zal anders zijn, compleet anders. Dju ik heb zenuwen. Ik vraag me af hoe het gaat lopen, stel dat het tegenvalt .. Stel dat het niet lukt. Ik weet niet. Ik wil dat het lukt, dus dan zal het vast ook wel lukken.. Denk ik. Een vriendin van me zit sinds kort in een instelling. Een open instelling weliswaar, ze is ook niet geplaatst ze is er vrijwillig ingegaan. Nuja, op aanraden en sterk aandringen van. Maar ik denk wel dat het het enige is wat haar nog kan helpen.. Deze week probeerde ze zelfmoord te plegen. Ik moet huilen als ik eraan denk. Hoe zoiets in haar opkomt dat snap ik nog, ik denk dat iedereen wel af en toe eens een moment heeft waarop het hem/haar te veel wordt en waarop ze even weg willen van alles .. Maar dan vind ik dat er nog een verschil is met het daadwerkelijk doen. Ik snap er niks van. Het is niet gelukt. Ik snap ook niks meer van jongens, nooit gedaan eigenlijk, maar hoe ouder ik word hoe slechter dat wordt. Sensitive boy laat niks meer van zich horen, ik zit er niet heel erg mee in, tenslotte hebben we een leuke tijd gehad samen en nja .. Ik weet niet. Lekkere boy daarentegen verschijnt steeds meer, maar raar. Pff, ik heb het gevoel dat hij niet helemaal eerlijk met me is. In het begin was het lachen, beetje zeveren en tegelijk ook wel wat serieus zijn. Maar nu, af en toe biecht hij zo eens iets op. En ik denk dat hij nog meer voor me verbergt, voelt gewoon niet aangenaam. En dan mijn ex ook weer hele tijd grrrrrrrr. Ik word er helemaal gek van. Van al die toestanden hier. Van het bedriegen en het zorgen maken en de leugens en de hele cirque. Soms lijkt het leven gewoon een grote soap arrg !
Er zijn weer duuuuuuuuuuuuuuuuuuizend dingen die ik snap. Maar écht duizend. Wanneer ga ik eindelijk door hebben hoe alles in elkaar zit .. Of valt dat niet te begrijpen? Hoe doet iedereen dat toch .. Ik kan er zo moeilijk mee om.
Het regent hier weer. Bluh. Ik wil zomer en zon en vers fruit en hitte .. Ik wil een drukkende warmte en neerliggen in het gras, kijken naar de wolken. Nog 3 dagen en het is zover. Een nieuwe start, een heel nieuw leven. Een compleet andere omgeving, ander reistraject, andere mensen. Zelf het leskrijgen zal anders zijn, compleet anders. Dju ik heb zenuwen. Ik vraag me af hoe het gaat lopen, stel dat het tegenvalt .. Stel dat het niet lukt. Ik weet niet. Ik wil dat het lukt, dus dan zal het vast ook wel lukken.. Denk ik. Een vriendin van me zit sinds kort in een instelling. Een open instelling weliswaar, ze is ook niet geplaatst ze is er vrijwillig ingegaan. Nuja, op aanraden en sterk aandringen van. Maar ik denk wel dat het het enige is wat haar nog kan helpen.. Deze week probeerde ze zelfmoord te plegen. Ik moet huilen als ik eraan denk. Hoe zoiets in haar opkomt dat snap ik nog, ik denk dat iedereen wel af en toe eens een moment heeft waarop het hem/haar te veel wordt en waarop ze even weg willen van alles .. Maar dan vind ik dat er nog een verschil is met het daadwerkelijk doen. Ik snap er niks van. Het is niet gelukt. Ik snap ook niks meer van jongens, nooit gedaan eigenlijk, maar hoe ouder ik word hoe slechter dat wordt. Sensitive boy laat niks meer van zich horen, ik zit er niet heel erg mee in, tenslotte hebben we een leuke tijd gehad samen en nja .. Ik weet niet. Lekkere boy daarentegen verschijnt steeds meer, maar raar. Pff, ik heb het gevoel dat hij niet helemaal eerlijk met me is. In het begin was het lachen, beetje zeveren en tegelijk ook wel wat serieus zijn. Maar nu, af en toe biecht hij zo eens iets op. En ik denk dat hij nog meer voor me verbergt, voelt gewoon niet aangenaam. En dan mijn ex ook weer hele tijd grrrrrrrr. Ik word er helemaal gek van. Van al die toestanden hier. Van het bedriegen en het zorgen maken en de leugens en de hele cirque. Soms lijkt het leven gewoon een grote soap arrg !
Letting go is learning, experiencing, and growing. To let go is to be thankful for the experiences that made you laugh, made you cry, and made you grow. I move on. I don't care.
huhn wat zegt die allemaal?
