Goed, ik ben even niet zo proper bezig denk ik. Van de jongen waarvan zijn papa overleden is, wist ik dat hij een oogje op me heeft. Hij is leuk en lief en hij kan goed praten, hij heeft het ook heel moeilijk nu momenteel, hij is heel kwetsbaar en ik heb het gevoel dat ik hem écht niet kan kwetsen nu. Maar nu heeft er blijkbaar nog een jongen een oogje op me,écht een ongelooflijk lekker ding. (ik weet het, lekker oppervlakkig) Maar ik kan er ook goed mee lachen en mee praten en we doen ook af en toe iets samen en ik verveel me nooit met hem.. En nu heb ik het gevoel, de laatste tijd toch, dat alletwee die jongens denken dat we zo bijna iets hebben. Nu ik heb met geen van beiden gekust, geen van beiden het gevoel gegeven dat het iets meer was, en toch.. Het lekker ding wil me steeds meer zien, steeds meer met me afspreken. Hij wil me voorstellen aan zijn vrienden, hij spreekt over volgend jaar eens samen op reis gaan .. Ik weet het niet goed. Terwijl de gevoelige jongen .. Hij heeft al zoveel meegemaakt .. Ik weet niet of ik zelf genoeg levenswijsheid heb om echt iets te kunnen betekenen voor hem. Maar ik wil zeker wel iets betekenen voor hem. Maar ook voor het lekker ding, want God .. Die jongen. Ik lach me er iedere keer echt ziek mee. En ik kan met mijn hand op mijn hart zeggen dat ik nog nooit zo een ongelooflijk knappe jongen heb gezien. Het leuke is dat hij geen playboy is, hij is gewoon .. Echt, eerlijk. En ik wil niet moeten kiezen. En toch voelt het niet goed.
Soms voel ik me zwak. Dan denk ik dat de grond onder mijn voeten ieder moment kan wegzakken, om een kuiltje te maken en mij erin te laten verdwijnen. Op dat moment ben ik er dan ook stellig van overtuigd dat dat het beste is, zowel voor mij als voor de rest van de wereld. Soms ben ik écht zwak. Maar op andere momenten kan ik vliegen, dan heb ik het gevoel dat ik de wereld aankan. Laat ik alles op me afkomen en doet het me niks. Dan kan ik bergen verzetten en onderdruk ik emoties en blijf ik gaan.
Een vriend van me heeft een oogje op me, heel toffe en knappe jongen. Z'n vader is pas geleden overleden en ik stel me vragen .. Hij heeft al een tijdje een oogje op me, is er gewoon nog nooit zo openlijk voor uitgekomen als nu. En ik weet niet goed hoe ik ermee om moet gaan, langs de ene kant wil ik hem niet kwetsen, god nee, die jongen heeft het al moeilijk genoeg. Ik mag er niet aan denken. Maar langs de andere kant ben ik niet overtuigd van mijn eigen gevoelens voor hem, of zullen die nog moeten groeien? Wanneer kan je trouwens zeker zijn dat je gevoelens hebt voor iemand en wanneer niet?
Zoals laatst, heb ik mijn ex weer gezien, was er volledig van overtuigd dat ik hem niet meer wou en dat hij me niks meer deed. Toch kon ik mijn ogen niet van hem afhouden en heb ik thuis een halfuur zitten wenen voor ik me weer beter voelde. Ik wil niet degene zijn die iemand anders pijn doet.
En het meisje dat haar vriendje belogen had, die zogenaamde vriendin.. Het bedrog is uitgekomen, moest een keer uitkomen en zij ontkent alles .. Vreselijk want de jongen in kwestie gelooft haar. Alle bewijzen liggen op tafel, alles is overduidelijk. Maakt liefde dan echt blind? Of is het de wanhoop, de angst om alleen te zijn die je dwingt om verzinsels te geloven, al is het duidelijk dat dat niet de waarheid is. Kun je zo gek zijn op iemand dat je er alles voor over hebt, letterlijk alles, dat je je eigen leven ervoor opgeeft en de rest van de wereld je niks meer kan schelen .. Vroeger dacht ik altijd dat dat échte liefde was, maar nu stel ik me vragen. Echt gezond is het niet. Een leefbare situatie is het ook niet.
Ik ga naar een vriendin nu, samen niks doen. De leukste tijd van mijn leven. Volgens mij is dat échte vriendschap, mensen met wie je lekker samen niks hoeft te doen. Zolang je maar samen bent. Komt dicht in de buurt van liefde ook denk ik. Met dat verschil dat ik op meisjes niet verliefd wordt. Jammer genoeg denk ik soms, want ik heb al vaak gedacht dat een relatie met een meisje echt zoveel makkelijker moet zijn. Maar jongens zijn langs de andere kant zoveel aantrekkelijker ..
Het is leuk om zelf mijn dagen in te kunnen vullen, om kleur te geven aan mijn leven zoals ik het wil. Niet dat ik me nu ineens altijd goed voel, maar de warmte van de zon en de vrijheid die ik heb helpen wel. Soms is het druk, soms zit ik dagen stil. Hier en daar lukt het om iets bij te verdienen, aangezien ik geen vakantiejob heb, toch geen vaste. Maar ik heb vandaag weer maar eens ondervonden dat ik moeite heb met het ontvangen van geld voor dingen die ik gedaan heb, niet dat ik er warmpjes bij zit. Integendeel zelf, maar toch .. Zoals vandaag, ik ben heel moe, heb hard gewerkt, maar had niet het gevoel dat ik MOEST werken. Dus zie ook niet in waarom ik er dan geld voor zou moeten krijgen, voel me daar eerlijk gezegd ook niet echt goed bij. Als ik het graag doe, en ik doe er andere mensen een plezier mee tja .. Moest het nu mijn dagelijkse job zijn, dat is iets anders, je moet van iets leven natuurlijk. Maar op dit moment hoh .. Het is leuk om dingen bij te leren, grenzen te kunnen verleggen, om te doen waar ik zin in heb.
Soms vraag ik me écht af wat er in andere mensen hun hoofd omgaat. Ik zou er goud voor geven om gedachten te kunnen lezen. Maar dan nog .. Welke waarheid zou je dan moeten geloven?
Well it was just a dream, just a moment ago, I was up so high, lookin down at the sky. Dont let me fall. I was shooting for stars, on a saturday night; they say what goes up, must come down, but dont let me fall.
Because I'm gliding up there so very high, that if the clouds were to drop me then I'd fall out the sky. I dont really know why I'm here I guess I'm just here for the ride, I swear it feels like I'm dreaming. So call me whatever you want, tie me to whatever you like, but lets get one thing straight; you know my name so I run this town.
