I complicated our lives, by falling in love with him. I complicated our lives, now I'm losing my only friend. I don't know why, I had to try living my life on the other side. Now I'm so confused, I don't know what to do. I started blurring the lines, because I didn't care. I started crossing the line, because you were never there. No where to turn, no one to help, it's almost like I don't even know myself. Now I have to choose, and I don't know what to do.
Rejection is like an icecold bath, but the water is feeling good this time. And I hate that I missread you boy.. You never said I was your baby, you never said that I was the one. You never said you would try or that you would take me or you would leave me. You just said goodbye. I got a habbit I can't break, so it does all the breaking. And a heart that slowly heals, because I fall for the ones who are taken..
Inside we all know, only the strong ones survive. Maybe things happen for a reason, it gives me pain, which makes me strong. I will survive.
Soms zou ik graag eens in de hoofden van andere mensen kunnen kijken. Eens zien wat er in omgaat, of ik werkelijk de enige bent die denkt zoals ik soms denk. Ik heb mijn muziek van vroeger terug boven gehaald, van toen ik een jaar of 14-15 was. Flaw. Mooie muziek, mooie teksten. Maar zo depressief. Ik luisterde hier dag in, dag uit naar.
I wish that there was something I could say, to make things right.
Ik was niet zoals de meeste van mijn vrienden, een rebelse puber. Ik zou nooit kunnen tippen hebben aan mijn broer trouwens. Ik was rustig, geen aandachtstrekker. Zorgde nooit voor problemen, misschien woedt mijn storm gewoon nog vanbinnen. Heeft zich altijd vanbinnen bevonden. Ik ben nog steeds rustig, ik hou nog steeds niet van aandacht. Noch positief noch negatief. Ik ben graag op mezelf, maar kan er tegelijk net zo veel van genieten om in gezelschap te zijn.
Is this what I've become? Can't seem to recognize, that stare behind those eyes. I am fading into nothing. There must be someone I can see..
Rare dag, een dag als vandaag. Ik had zoveel plannen maar heb ze een voor een afgezegd. Ik had er geen zin meer in. Niet zo strak van mezelf, want nu kan ik hier een hele dag alleen zitten schimmelen terwijl ik allemaal toffe dingen had kunnen doen. En dat dankzij Flaw. Misschien omdat ze na al die tijd, nog steeds perfect verwoorden hoe ik me voel, wat er vanbinnen in me omgaat. Al die tijd .. Is er dan niks veranderd? Zal het eigenlijk ooit nog veranderen?
You don't have to explain, because I'm not going to do this again. Where were you, when my tears were falling..
