Ik haat het dat sommige mensen al hun lasten op de schouders van andere mensen leggen. En ik haat het nog meer dat die andere mensen die lasten niet aankunnen en breken. Ik haat het dat ik breek.
Zaterdag nog zo gelukkig .. Drie uur later stond alles weer op zijn kop.
Grrrrrrrr. Waarom waarom waarom???? Ik word er moe van, helse koppijn en al die domme domme domme dingen die overal bij komen kijken en mijn hoofd in sluipen. Als als als als .. Dit, dat, want, MAAR .. God, ik weet het allemaal niet meer. Steeds opnieuw, hetzelfde in mijn hoofd. Alles op automatische piloot. Steeds opnieuw dezelfde film, dezelfde taferelen, dezelfde beelden. Voor altijd gegrift in mijn geheugen, als het ware op mijn netvlies gebrand, pillen, messen, alcohol, politie, ambulance, paniek .. Erna het gevoel machteloos te zijn, vraagtekens, het ongecontroleerd huilen. Waarom doen mensen zo'n dingen? Waarom proberen mensen er een einde aan te maken.. Waarom willen mensen andere mensen op zo'n manier shockeren? Hoe ga je om met die ziekte ..
Ik weet niet of ik dat wel kan. Ik weet niet of ik het aan kan, iemand keer op keer te moeten redden, keer op keer klaar te staan en alle lasten te dragen. Egoïstisch? Ik wil het absoluut niet zijn .. Maar ik kan niet verantwoordelijk zijn voor het leven van iemand anders :(
