And if you do me right I'm going to do right by you. And if you keep it tight, I'm going to confide in you. I know what's on your mind, there will be time for that too. Iff you hang with me, hang with me.
Just don't fall recklessly, headlessly in love with me. Because its going to be, All heartbreak blissfully painful and insanity, if we agree.
Oh you can hang with me.
When you see me drift astray, out of touch and out of place. Will you tell me to my face? then I guess you can hang with me.
Start van het weekend. Het zou leuk moeten zijn maar ik ben niet zo goed gezind.
Ik kan het niet vinden met arrogante, brute mensen. Mensen die verwachten dat je alles kan, perfect van de eerste keer, mensen die je niet toelaten om fouten te maken maar je kleineren, vernederen, je het gevoel geven dat je het domste schepsel op aarde bent. Ik kan er niet mee omgaan.
Ik mag dan weinig zelfvertrouwen hebben, weinig inzicht en weinig zelfstandigheid (WTF). Het enige wat ik vraag is een beetje rust, geen gejaagdheid of stress want daar word ik slordig door. Geen bruutheid, want daarvan slaag ik tilt. Als iemand geweldig met mij omgaat of bruut of snauwt tegen mij, dan klap ik dicht. Dan kan ik niet meer normaal en helder denken, dan word ik bang. Ik heb graag duidelijkheid, niet iemand die onverstaanbare dingen tegen mij mompelt en na een vriendelijke 'wablief?' me opnieuw afsnauwt.
Ik vraag me af of ik overgevoelig ben, maar ik kan gewoon niet presteren onder druk. Ik heb nood aan kalmte en rust, iemand die me desnoods hetzelfde geduldig 5 keer kan uitleggen. Als dat maar twee keer lukt, en ik kan het dan nog niet, en die persoon wordt boos dan, dan mag je erop rekenen dat het niet meer zal lukken. Ik kan het gewoon niet vinden met zo'n mensen. Dat het snel moet gaan tot daar aan toe, dat snap ik ook. En ik heb zelf ook graag dat het vooruitgaat. Maar je kan niet verwachten dat ik meteen alles feilloos kan en snap, zelf zonder het eens voorgetoond gezien te krijgen of zonder het eens tot in detail uitgelegd te krijgen.
Ah wat een zootje weer, het ziet er naar uit dat iedereen in mijn nabije omgeving onder een of andere invloed van onderdrukking staat. Onderdrukking of stress of een dierbare of ..
Of anderen die zich laten beïnvloeden door materiële zaken en die verkiezen boven plezier en vriendschap.
Ik ben slimmer geworden het voorbije jaar, althans zo voelt het voor mezelf aan. Ik was zo'n feestbeest, zo'n losbol. Iemand die altijd uitging tot in de vroege uurtjes, waar de party was daar kon ik niet snel genoeg zijn. Altijd lachen, de gekste dingen meemaken en overal in de vreemdste situaties terecht komen. Ik besef meer dan eens dat ik geluk heb gehad, je hoort wel vaker dat het bij sommigen fout afloopt. Ik ben dankbaar voor het feit dat ik dat allemaal heb mogen meemaken, zonder er op een of andere manier letsel aan over te houden. Het is misschien niet helemaal juist om mezelf als slimmer te zien, maar ik ben op meerdere vlakken veranderd. Ik zeg sneller neen, als ik iets niet wil dan doe ik het ook niet meer. Toch niet voor iemand waarvan ik vind dat die het niet waard is. Is het effectief zo dat er een tijd komt waarin je gaat beseffen wie er echt belangrijk voor je is en wie niet? Wie er toe doet en wie niet? Van wie je zeker kan zijn en zeggen dat die de rest van je leven bij je zullen blijven en iets zullen blijven betekenen voor je.. ? Ik heb veel geleerd het voorbije jaar, op levensgebied. Op vlak van waar wil ik naartoe met mijn leven, op gebied van wat ik zelf graag doe en niet van wat iemand anders graag doet. Misschien liet ik me te vaak meeslepen door andere mensen, te vaak onder druk zetten door wat zij wilden of verkozen. Ik kies voor mezelf vanaf nu. Het is mijn leven en waarom zouden mensen die onbelangrijk zijn voor mij zich daar in te moeien hebben. Vanaf nu volg ik wat ik zelf wil. Sommige mensen zullen altijd dicht bij mij blijven, die zal ik altijd graag zien en graag hebben. Maar om anderen heb ik geen verdriet meer, ik blik terug op een gelukkige tijd. Waarin ik toch wat heb meegemaakt, mooie en minder mooie mensen heb leren kennen, dingen ontdekt die ik zonder anderen nooit ontdekt zou hebben.. Ik heb ongelukkige tijden meegemaakt en gelukkige, maar ik ben zo dankbaar. Dankbaar voor alles wat ik heb meegemaakt en gezien, dankbaar voor het feit dat ik hier ben en het leven leef dat ik leef.
En nu is het volledig aan mezelf, bepaal ik zelf mijn pad en de richting die ik uit wil gaan. Met slechts een paar mensen, die er echt toe doen, dicht bij mij.
