Ik ga me de rest van de week stil binnen bezig houden denk ik, het is officieel mijn ongeluksweek deze week, hahn ik trek het precies echt aan Heeft een leerkracht tegen mij gezegd vorig jaar trouwens, moest ik examen mondeling bij afleggen en ik kwam binnen. Zegt hij kijk ik weet nu ik je zie, nog niemand heeft de pech gehad vandaag, maar ik weet nu ik je zie, jij gaat het moeilijkste kaartje trekken. Want er zit 1 iets moeilijkere tussen. Ik stond daar huhn wat zegt die allemaal? Nu goed, trok ik me eerste kaartje, zei hij al nou goed dit is de middelmaat, en daar kon ik wel iets van. Maar al die kaartjes waren middelmaat. De volgende twee reeksen had ik iedere keer de moeilijkste, kon er niks van. Maar hij heeft me er toch door gelaten, geen idee waarom. Hij zei dat je zo van die mensen hebt die precies altijd pech hebben, god nee ik vind het niet leuk dat hij dat zegt tegen mij, en ik wil ook niet denken dat ik hele tijd pech heb, bah, zo zit mijn leven niet in elkaar. Ik ben best gelukkig, en iedereen kent tegenslagen..
Maar ik heb er toch nog vaak aan gedacht, aan die leerkracht en vooral wat hij zei. Sommige mensen zijn voor het ongeluk geboren ..
Tegenwoordig denkt niemand erover na, iedereen flapt er maar vanalles uit. Ben ik dan te kwetsbaar? Of luister ik op een verkeerde manier naar wat mensen zeggen? Middelbaar is een eitje, dat is hier en daar een kruisje zetten en af en toe eens een boek openslaan. Middelbaar is op je gat zitten en luisteren en vooral genieten. Middelbaar is easy work, zo maar wat aanmodderen en uiteindelijk met 80% afsluiten. Zo gaan die dingen.
Wat als je niet dat ideaal past? Wat als jij wel kennis wil opdoen, maar er niet in slaagt om die kennis op papier te krijgen ..
Ik zit me weer zoveel af te vragen de laatste tijd, hoewel ik echt blij ben dat ik op een andere school zit, in een andere omgeving en vooral met zoveel andere mensen, het is ongelooflijk hoeveel ik al bijgeleerd heb, ik ben echt gemotiveerd en ik heb weer plezier gevonden in naar school gaan. Maar ik zit me echt nog vaak af te vragen.. Waarom ik niet in dat rijtje pas .. Waarom ik er niet in slaag om even naar een blad te kijken en het allemaal te begrijpen, waarom ik niet zo'n bolleboos, een haantje de voorste ben, iemand die steeds met alles mee is en mooie punten scoort.
Vind ik andere dingen belangrijker? Ik ben sociaal, ik ben geen meisje om alleen te zijn, hoewel me dat soms enorm deugd kan doen :) Ik ben liever buiten, dan dat ik binnen aan mijn bureau'tje zit, ik kom liever onder de mensen dan dat ik leer uit een boek. En dat merk ik ook, die school is zo anders, door te praten met andere mensen daar en de leerkrachten leer ik zoveel meer bij.. Maar daar scoor ik natuurlijk geen mooie punten mee. Ik heb jaren aan een stuk me ingezet, me suf gestudeerd en er geprobeerd vanalles in te stampen maar het lukt me niet. Ik kan amper iets onthouden, ik ben het beu. Maar ik ga mijn diploma halen, en hierna doe ik iets wat ik echt graag doe. Geen idee wat.
Wat een week. AArrrgh. Soms word ik echt gek, ik ben het misschien ook wel al een beetje, maar soms heb ik echt het gevoel.. Dat het me te veel wordt. Want dan zijn er van die dagen dat alles wat maar kan tegengaan ook effectief tegen gaat. Dan luistert er niemand naar je, en loopt alles mis, dan mag jij letterlijk de stront van andere mensen gaan opruimen, dan rijden er maar twee wagonnen en zitten die uiteraard net bomvol op het ijskoude perron waar jij staat te wachten.. Bijgevolg zomaar een uurtje wachten op de volgende trein, die uiteraard weer bomvol zit en waar je lekker op elkaar geperst kan rechtstaan de rest van de rit, heerlijk gewoon.
Ik zou dagen aan een stuk kunnen slapen, liggen en weg zijn van de wereld. Razen, razen, razen, mijn dromen laten voorbij vliegen maar niet hoeven te denken.
Ik ben moe, mama, zo moe.
Laat me slapen. Laat me dromen, laat me mijn eigen leven dromen.
huhn wat zegt die allemaal?
