Zo dwars door me heen En ik heb weer eens geen idee Waar ik nou heen verdween Ergens verloren in zijn ogen Ergens verdronken in zijn zijn Hij is de koning van de weemoed Met mijn hart als kroondomein
After a while you learn the difference between holding a hand and falling in love. You begin to learn that kisses dont always mean something and promises can be broken just as quickly as they are made and sometimes goodbyes really are forever.
Ik moet met je praten. Wel weet je.. We hebben het er nog niet echt over gehad, of toch wel maar niet heus. En ik merk dat je twijfelt. Door jouw twijfels ging ik ook twijfelen, nee niks zeggen, dit is net goed. Het is goed om eerlijk te zijn en door jouw eerlijkheid .. God ja, je snapt wel wat ik bedoel. Maar ik moet met je praten klinkt zo serieus, terwijl ik niet zo wil zijn. Niet zo'n zwaar beladen ''we-moeten-praten-gesprek''. Ik dacht dat ik je vertrouwde, ik was ervan overtuigd. Maar ik weet het nu niet meer, niet omdat je me hebt teleurgesteld of gekwetst.. Maar ik weet het gewoon niet meer. Ik wil je best geloven, maar ons gesprek heeft veel duidelijk gemaakt. En misschien zag ik alles te rooskleurig. Er zal ALTIJD vanalles tussen ons staan.. Is het niet de lange afstand, dan wel jouw ouders of net de mijne en als het dat niet is valt er wel iets anders uit de lucht.
Even de tijd nemen nog iets te schrijven. Denk dat ik het hier gisteren of maandag 'volgeblogd' (<- hoe schrijf je dat juist? En is het wel een echt woord? ) had en toen ik op toevoegen wou klikken ging het niet meer .. Zodanig lang dat ik vanzelf weer uitgelogd was en bijgevolg dus ook niks meer kon posten. Weg ellenlange tekst, en ook al was hij deftig doorspekt met gezever ik had er mijn werk ingestoken, en met enige trots kan ik zeggen dat hij goed was. Vraag mij nu niet meer over wat hij precies ging, weer een van mijn hersenkronkels die ik wat dieper had uitgewerkt, maar waar ik nu niet meer in detail over kan treden.
Ik heb een beetje stress, misschien heeft het daarmee te maken. Binnenkort heb ik namelijk examens. En ik moet zeggen ik zie ze zitten, ik sta er overal goed voor en ook met studeren boert het wel lekker. Jeetje wat een zinnen, wat een woorden, geen flauw idee of ik die juist gebruik (ik twijfel er sterk aan) maar het klinkt grappig. Zag onlangs een meisje terug, een jeugdvriendin. Nu ik weet niet of het nog langer een vriendin kan genoemd worden? Is het meer een kennis? Ik denk er wel over na maar ik weet het niet. Zo iemand waar je vroeger vaak mee samen was, ik vind jeugdvriendin echt een foute term want ik ben verdorie 19 ik zit nog volop in mijn jeugd. iemand waar je vroeger vaak mee samen was, waar je een en ander hebt mee meegemaakt, waar je je mee hebt geamuzeerd, gehuild .. Een meisje dat even oud is als jij maar waarmee het contact de laatste jaren serieus verwaterd is. Dit doet me denken aan wat ik ook al eens schreef hier, over dat het niet moeilijk moet zijn om zomaar te verdwijnen, en dat is het ook niet. Dat bewijst dit meisje. Hoewel ik niet weet of ik jaloers ben op haar levensstijl, ik weet het natuurlijk wel maar zoiets mag je niet zeggen. Ik wil niet overkomen als een verwend nest, het is haar keuze, het moet toch ergens ooit haar keuze geweest zijn denk ik toch ... Maar goed, ze is 20. Ze had een kindje, van ongeveer 5 jaar, dat kindje is ondertussen wel al een jaar of 3,4 geplaatst. Zij kon er zelf niet voor zorgen. Heroïne, drugs, prostitutie, diefstal, instelling, later gevangenis.. Ze is zwanger nu, alweer. Dakloos, heeft wél een vaste vriend. En wat voor 1. Ik keek me de ogen uit toen ik hem zag. En ik herken haar niet meer, ze lijkt me zo vaag zo ver weg. Iedere keer moet ik weer meer moeite doen om mijn goeie vriendin van vroeger te herkennen. Ik vraag me af hoe je zo kan ontsporen en verdorie .. Waarom laten mensen in haar omgeving dat toe? Waarom liet ik dat toe? Ik vraag me af in hoeverre je jezelf verantwoordelijk kan stellen voor het leven van anderen. En dan mijn vriendin die verblijft in een instelling, omdat het niet goed met haar gaat. Omdat ze al tig keer zelfmoord heeft proberen plegen en het maar blijft proberen. Ook 20 jaar. Jarenlang misbruikt, door haar eigen broer. Ik weet niet wat er aan de hand is maar alles loopt hier weer door elkaar. Het is druk druk druk, en ik weet niet naar welke kan ik mijn hoofd nu moet draaien.
) had en toen ik op toevoegen wou klikken ging het niet meer .. Zodanig lang dat ik vanzelf weer uitgelogd was en bijgevolg dus ook niks meer kon posten. Weg ellenlange tekst, en ook al was hij deftig doorspekt met gezever ik had er mijn werk ingestoken, en met enige trots kan ik zeggen dat hij goed was.
