Hier zijn we weer. Amai, enige tijd geleden ja. Ik weet niet wat het was, deze nacht kreeg ik plots inspiratie om allemaal interessante dingen op te schrijven. Het had niet veel gescheeld voor ik mijn computer had opgestart, maar toen overwon de vermoeidheid het al weer. Niet dat ik nog veel zou geweten hebben, de laatste tijd al iedere avond voor het slapengaan menige hoeveelheid alcohol binnengehad. Het verbaast me dat ik nog weet wat ik dacht gisteren. Jaja, ik weet het. Een paar blogberichten eerder zei ik nog dat ik geen alcohol nuttig. Doe ik normaal echt niet. Maar heb me de laatste tijd al zo slecht gevoeld bah. En ik weet niet wat ik wil. Grr.
Are we in love or are we not? I thought I loved you, but I forgot the way love actually is supposed to feel. Tell me, please, are your feelings real? And do you believe in us, or is our 'relationship' just based on lust? I told you about the way I think and act, you could have my heart and that's a fact. Everything you said to me today, is repeating in my head in the same way. I open my heart way too quick, I put trust in everyone, it's sick. I'm so afraid to get hurt right now, wish I knew how to hold you, but I don't know how ...
De jongen waarvan zijn papa recent overleden is, is sinds gisteren terug van reis. Hij is ongeveer een week en een half weggeweest, en moet zeggen heb hem wel gemist. Iets meer dan gemist misschien wel. Vandaag spreken we af. Ik zal het wel zien, als ik hem zie en zin heb om hem te bespringen dan weet ik genoeg ..
Goed, ik ben even niet zo proper bezig denk ik. Van de jongen waarvan zijn papa overleden is, wist ik dat hij een oogje op me heeft. Hij is leuk en lief en hij kan goed praten, hij heeft het ook heel moeilijk nu momenteel, hij is heel kwetsbaar en ik heb het gevoel dat ik hem écht niet kan kwetsen nu. Maar nu heeft er blijkbaar nog een jongen een oogje op me,écht een ongelooflijk lekker ding. (ik weet het, lekker oppervlakkig) Maar ik kan er ook goed mee lachen en mee praten en we doen ook af en toe iets samen en ik verveel me nooit met hem.. En nu heb ik het gevoel, de laatste tijd toch, dat alletwee die jongens denken dat we zo bijna iets hebben. Nu ik heb met geen van beiden gekust, geen van beiden het gevoel gegeven dat het iets meer was, en toch.. Het lekker ding wil me steeds meer zien, steeds meer met me afspreken. Hij wil me voorstellen aan zijn vrienden, hij spreekt over volgend jaar eens samen op reis gaan .. Ik weet het niet goed. Terwijl de gevoelige jongen .. Hij heeft al zoveel meegemaakt .. Ik weet niet of ik zelf genoeg levenswijsheid heb om echt iets te kunnen betekenen voor hem. Maar ik wil zeker wel iets betekenen voor hem. Maar ook voor het lekker ding, want God .. Die jongen. Ik lach me er iedere keer echt ziek mee. En ik kan met mijn hand op mijn hart zeggen dat ik nog nooit zo een ongelooflijk knappe jongen heb gezien. Het leuke is dat hij geen playboy is, hij is gewoon .. Echt, eerlijk. En ik wil niet moeten kiezen. En toch voelt het niet goed.
Soms voel ik me zwak. Dan denk ik dat de grond onder mijn voeten ieder moment kan wegzakken, om een kuiltje te maken en mij erin te laten verdwijnen. Op dat moment ben ik er dan ook stellig van overtuigd dat dat het beste is, zowel voor mij als voor de rest van de wereld. Soms ben ik écht zwak. Maar op andere momenten kan ik vliegen, dan heb ik het gevoel dat ik de wereld aankan. Laat ik alles op me afkomen en doet het me niks. Dan kan ik bergen verzetten en onderdruk ik emoties en blijf ik gaan.
Een vriend van me heeft een oogje op me, heel toffe en knappe jongen. Z'n vader is pas geleden overleden en ik stel me vragen .. Hij heeft al een tijdje een oogje op me, is er gewoon nog nooit zo openlijk voor uitgekomen als nu. En ik weet niet goed hoe ik ermee om moet gaan, langs de ene kant wil ik hem niet kwetsen, god nee, die jongen heeft het al moeilijk genoeg. Ik mag er niet aan denken. Maar langs de andere kant ben ik niet overtuigd van mijn eigen gevoelens voor hem, of zullen die nog moeten groeien? Wanneer kan je trouwens zeker zijn dat je gevoelens hebt voor iemand en wanneer niet?
Zoals laatst, heb ik mijn ex weer gezien, was er volledig van overtuigd dat ik hem niet meer wou en dat hij me niks meer deed. Toch kon ik mijn ogen niet van hem afhouden en heb ik thuis een halfuur zitten wenen voor ik me weer beter voelde. Ik wil niet degene zijn die iemand anders pijn doet.
En het meisje dat haar vriendje belogen had, die zogenaamde vriendin.. Het bedrog is uitgekomen, moest een keer uitkomen en zij ontkent alles .. Vreselijk want de jongen in kwestie gelooft haar. Alle bewijzen liggen op tafel, alles is overduidelijk. Maakt liefde dan echt blind? Of is het de wanhoop, de angst om alleen te zijn die je dwingt om verzinsels te geloven, al is het duidelijk dat dat niet de waarheid is. Kun je zo gek zijn op iemand dat je er alles voor over hebt, letterlijk alles, dat je je eigen leven ervoor opgeeft en de rest van de wereld je niks meer kan schelen .. Vroeger dacht ik altijd dat dat échte liefde was, maar nu stel ik me vragen. Echt gezond is het niet. Een leefbare situatie is het ook niet.
Ik ga naar een vriendin nu, samen niks doen. De leukste tijd van mijn leven. Volgens mij is dat échte vriendschap, mensen met wie je lekker samen niks hoeft te doen. Zolang je maar samen bent. Komt dicht in de buurt van liefde ook denk ik. Met dat verschil dat ik op meisjes niet verliefd wordt. Jammer genoeg denk ik soms, want ik heb al vaak gedacht dat een relatie met een meisje echt zoveel makkelijker moet zijn. Maar jongens zijn langs de andere kant zoveel aantrekkelijker ..
Het is leuk om zelf mijn dagen in te kunnen vullen, om kleur te geven aan mijn leven zoals ik het wil. Niet dat ik me nu ineens altijd goed voel, maar de warmte van de zon en de vrijheid die ik heb helpen wel. Soms is het druk, soms zit ik dagen stil. Hier en daar lukt het om iets bij te verdienen, aangezien ik geen vakantiejob heb, toch geen vaste. Maar ik heb vandaag weer maar eens ondervonden dat ik moeite heb met het ontvangen van geld voor dingen die ik gedaan heb, niet dat ik er warmpjes bij zit. Integendeel zelf, maar toch .. Zoals vandaag, ik ben heel moe, heb hard gewerkt, maar had niet het gevoel dat ik MOEST werken. Dus zie ook niet in waarom ik er dan geld voor zou moeten krijgen, voel me daar eerlijk gezegd ook niet echt goed bij. Als ik het graag doe, en ik doe er andere mensen een plezier mee tja .. Moest het nu mijn dagelijkse job zijn, dat is iets anders, je moet van iets leven natuurlijk. Maar op dit moment hoh .. Het is leuk om dingen bij te leren, grenzen te kunnen verleggen, om te doen waar ik zin in heb.
Soms vraag ik me écht af wat er in andere mensen hun hoofd omgaat. Ik zou er goud voor geven om gedachten te kunnen lezen. Maar dan nog .. Welke waarheid zou je dan moeten geloven?
Well it was just a dream, just a moment ago, I was up so high, lookin down at the sky. Dont let me fall. I was shooting for stars, on a saturday night; they say what goes up, must come down, but dont let me fall.
Because I'm gliding up there so very high, that if the clouds were to drop me then I'd fall out the sky. I dont really know why I'm here I guess I'm just here for the ride, I swear it feels like I'm dreaming. So call me whatever you want, tie me to whatever you like, but lets get one thing straight; you know my name so I run this town.
I complicated our lives, by falling in love with him. I complicated our lives, now I'm losing my only friend. I don't know why, I had to try living my life on the other side. Now I'm so confused, I don't know what to do. I started blurring the lines, because I didn't care. I started crossing the line, because you were never there. No where to turn, no one to help, it's almost like I don't even know myself. Now I have to choose, and I don't know what to do.
Rejection is like an icecold bath, but the water is feeling good this time. And I hate that I missread you boy.. You never said I was your baby, you never said that I was the one. You never said you would try or that you would take me or you would leave me. You just said goodbye. I got a habbit I can't break, so it does all the breaking. And a heart that slowly heals, because I fall for the ones who are taken..
Inside we all know, only the strong ones survive. Maybe things happen for a reason, it gives me pain, which makes me strong. I will survive.
Soms zou ik graag eens in de hoofden van andere mensen kunnen kijken. Eens zien wat er in omgaat, of ik werkelijk de enige bent die denkt zoals ik soms denk. Ik heb mijn muziek van vroeger terug boven gehaald, van toen ik een jaar of 14-15 was. Flaw. Mooie muziek, mooie teksten. Maar zo depressief. Ik luisterde hier dag in, dag uit naar.
I wish that there was something I could say, to make things right.
Ik was niet zoals de meeste van mijn vrienden, een rebelse puber. Ik zou nooit kunnen tippen hebben aan mijn broer trouwens. Ik was rustig, geen aandachtstrekker. Zorgde nooit voor problemen, misschien woedt mijn storm gewoon nog vanbinnen. Heeft zich altijd vanbinnen bevonden. Ik ben nog steeds rustig, ik hou nog steeds niet van aandacht. Noch positief noch negatief. Ik ben graag op mezelf, maar kan er tegelijk net zo veel van genieten om in gezelschap te zijn.
Is this what I've become? Can't seem to recognize, that stare behind those eyes. I am fading into nothing. There must be someone I can see..
Rare dag, een dag als vandaag. Ik had zoveel plannen maar heb ze een voor een afgezegd. Ik had er geen zin meer in. Niet zo strak van mezelf, want nu kan ik hier een hele dag alleen zitten schimmelen terwijl ik allemaal toffe dingen had kunnen doen. En dat dankzij Flaw. Misschien omdat ze na al die tijd, nog steeds perfect verwoorden hoe ik me voel, wat er vanbinnen in me omgaat. Al die tijd .. Is er dan niks veranderd? Zal het eigenlijk ooit nog veranderen?
You don't have to explain, because I'm not going to do this again. Where were you, when my tears were falling..
The most beautiful view is the one I share with you.
Aarrg, ik ben gefrustreerd. Ik heb net een zotte discussie gehad met een vriendin. Het ging over ontrouw. Een gemeenschappelijke vriendin heeft gedurende een periode haar vriendje bedrogen, en dat komt nu uit. Veel mensen zijn er al van op de hoogte, behalve het vriendje in kwestie, die weet van niks. En het meisje is ook niet van plan daar verandering in te brengen. Nu vindt die vriendin van mij dat oké, ze vindt dat het meisje het niet moet zeggen tegen de jongen. Maar ik kan daar niet bij, ik zit daar nu al hele tijd over na te denken. Hoe kun je zo liegen tegen iemand die je graag ziet .. Om hem te sparen omdat je hem graag ziet? Ik kan het me onmogelijk inbeelden .. Als je iemand graag ziet kun je er dan zonder schuldgevoel of niks, een hele tijd tegen blijven verder liegen? Mijn hart breekt als ik daaraan denk, ik zou me niet in de positie van de jongen willen bevinden. Van het meisje ook niet natuurlijk, maar ik zou niet op dezelfde manier kunnen omgaan met de hele situatie als zij gaat. Oké, iedereen maakt fouten. En uit je fouten moet je leren. Zij heeft er blijkbaar uit geleerd dat ze voor haar relatie wil blijven gaan .. Maar wil dat dan zeggen dat de jongen geen recht meer heeft op de waarheid? Dat de jongen geen recht heeft om te weten wat ze achter zijn rug uitspookt? Hoe kun je iemand zo behandelen vraag ik me af .. De hele vriendengroep is er al van op de hoogte, ik ben er niet trots op dat ik zelf het lef niet heb om naar de jongen toe te stappen en hem te vertellen wat ik weet. Ik heb er de ballen niet voor. Ik vind het ook niet mijn taak, tenslotte is het hun relatie, hun leven. En uiteindelijk ja .. Zij moet uitmaken of ze het hem zegt of niet. Ik word er gek van dat ik me hierover druk maak. Ik heb medelijden met de jongen, maar ook met het meisje.. Zoveel mensen die haar veroordelen, die de hele situatie veroordelen. Iedereen die klaar staat om zijn mening te geven. Iedereen die zich opnieuw wil moeien en zoveel beter weten over hoe ze met de situatie zou moeten omgaan.. En dan die vriendin, ik weet dat ze een beetje oppervlakkig is en soms hele rare meningen kan vormen. Ik heb er respect voor, daar niet van. Maar het doet me ook twijfelen aan haar oprechtheid. Het doet me twijfelen aan heel veel mensen hun oprechtheid, wanneer kun je iemand vertrouwen .. Wanneer kun je er zeker van zijn dat iemand 100% oprecht tegen je is. En mag je dat wel verwachten van mensen? Sommige mensen kunnen de waarheid simpelweg niet vatten, hebben er nood aan alles te verdraaien of lichtjes te overdrijven .. Maar als je zelf eerlijk bent, zelf van het principe bent dat eerlijk zijn en trouw zijn belangrijk zijn, mag je dan verwachten van andere mensen dat die dat ook zijn? Of is dat gewoon vreselijk naïef.. In mijn ogen kun je ontrouw niet goedkeuren, gelijk welke reden dan ook. Je bedriegt iemand die je graag ziet, iemand die je vertrouwt.. Fouten kunnen altijd gemaakt worden echt, daar hoor je me niet over ik maak ook veel fouten. Maar is het dan ook niet de bedoeling dat je die fouten kunt toegeven en er op die manier uit kunt gaan leren .. Maar erover liegen en jezelf goedpraten, ik kan er niet bij. Het is zo oneerlijk. Ik vraag me af, zoveel fouten die ik gemaakt heb in mijn leven al die dingen die ik anders zou willen doen, of het zoveel beter zou zijn als ik zou gelogen hebben. Als ik dingen zou ontkent hebben. Als ik gedaan zou hebben alsof sommige dingen niet zouden zijn gebeurd of gezegd of gedaan. Zou alles beter zijn.. OF is het net goed zoals het nu is. Is het wel goed om je daar zoveel over af te vragen? Uiteindelijk is het gebeurd en gezegd is gezegd. Je kan er niks meer aan veranderen. Maar voor in de toekomst ..
Stomme hersenen. Heb ik eindelijk vakantie, hoef ik eindelijk nergens over na te denken. Ga ik mijn hersenen liggen pijnigen over zoiets. Je houdt het niet voor mogelijk.
It doesn't matter if it's right or wrong, I'm finally moving on. And it hurts like hell but I've got to try, you already know the reasons why.
