Inside we all know, only the strong ones survive. Maybe things happen for a reason, it gives me pain, which makes me strong. I will survive.
Soms zou ik graag eens in de hoofden van andere mensen kunnen kijken. Eens zien wat er in omgaat, of ik werkelijk de enige bent die denkt zoals ik soms denk. Ik heb mijn muziek van vroeger terug boven gehaald, van toen ik een jaar of 14-15 was. Flaw. Mooie muziek, mooie teksten. Maar zo depressief. Ik luisterde hier dag in, dag uit naar.
I wish that there was something I could say, to make things right.
Ik was niet zoals de meeste van mijn vrienden, een rebelse puber. Ik zou nooit kunnen tippen hebben aan mijn broer trouwens. Ik was rustig, geen aandachtstrekker. Zorgde nooit voor problemen, misschien woedt mijn storm gewoon nog vanbinnen. Heeft zich altijd vanbinnen bevonden. Ik ben nog steeds rustig, ik hou nog steeds niet van aandacht. Noch positief noch negatief. Ik ben graag op mezelf, maar kan er tegelijk net zo veel van genieten om in gezelschap te zijn.
Is this what I've become? Can't seem to recognize, that stare behind those eyes. I am fading into nothing. There must be someone I can see..
Rare dag, een dag als vandaag. Ik had zoveel plannen maar heb ze een voor een afgezegd. Ik had er geen zin meer in. Niet zo strak van mezelf, want nu kan ik hier een hele dag alleen zitten schimmelen terwijl ik allemaal toffe dingen had kunnen doen. En dat dankzij Flaw. Misschien omdat ze na al die tijd, nog steeds perfect verwoorden hoe ik me voel, wat er vanbinnen in me omgaat. Al die tijd .. Is er dan niks veranderd? Zal het eigenlijk ooit nog veranderen?
You don't have to explain, because I'm not going to do this again. Where were you, when my tears were falling..
The most beautiful view is the one I share with you.
Aarrg, ik ben gefrustreerd. Ik heb net een zotte discussie gehad met een vriendin. Het ging over ontrouw. Een gemeenschappelijke vriendin heeft gedurende een periode haar vriendje bedrogen, en dat komt nu uit. Veel mensen zijn er al van op de hoogte, behalve het vriendje in kwestie, die weet van niks. En het meisje is ook niet van plan daar verandering in te brengen. Nu vindt die vriendin van mij dat oké, ze vindt dat het meisje het niet moet zeggen tegen de jongen. Maar ik kan daar niet bij, ik zit daar nu al hele tijd over na te denken. Hoe kun je zo liegen tegen iemand die je graag ziet .. Om hem te sparen omdat je hem graag ziet? Ik kan het me onmogelijk inbeelden .. Als je iemand graag ziet kun je er dan zonder schuldgevoel of niks, een hele tijd tegen blijven verder liegen? Mijn hart breekt als ik daaraan denk, ik zou me niet in de positie van de jongen willen bevinden. Van het meisje ook niet natuurlijk, maar ik zou niet op dezelfde manier kunnen omgaan met de hele situatie als zij gaat. Oké, iedereen maakt fouten. En uit je fouten moet je leren. Zij heeft er blijkbaar uit geleerd dat ze voor haar relatie wil blijven gaan .. Maar wil dat dan zeggen dat de jongen geen recht meer heeft op de waarheid? Dat de jongen geen recht heeft om te weten wat ze achter zijn rug uitspookt? Hoe kun je iemand zo behandelen vraag ik me af .. De hele vriendengroep is er al van op de hoogte, ik ben er niet trots op dat ik zelf het lef niet heb om naar de jongen toe te stappen en hem te vertellen wat ik weet. Ik heb er de ballen niet voor. Ik vind het ook niet mijn taak, tenslotte is het hun relatie, hun leven. En uiteindelijk ja .. Zij moet uitmaken of ze het hem zegt of niet. Ik word er gek van dat ik me hierover druk maak. Ik heb medelijden met de jongen, maar ook met het meisje.. Zoveel mensen die haar veroordelen, die de hele situatie veroordelen. Iedereen die klaar staat om zijn mening te geven. Iedereen die zich opnieuw wil moeien en zoveel beter weten over hoe ze met de situatie zou moeten omgaan.. En dan die vriendin, ik weet dat ze een beetje oppervlakkig is en soms hele rare meningen kan vormen. Ik heb er respect voor, daar niet van. Maar het doet me ook twijfelen aan haar oprechtheid. Het doet me twijfelen aan heel veel mensen hun oprechtheid, wanneer kun je iemand vertrouwen .. Wanneer kun je er zeker van zijn dat iemand 100% oprecht tegen je is. En mag je dat wel verwachten van mensen? Sommige mensen kunnen de waarheid simpelweg niet vatten, hebben er nood aan alles te verdraaien of lichtjes te overdrijven .. Maar als je zelf eerlijk bent, zelf van het principe bent dat eerlijk zijn en trouw zijn belangrijk zijn, mag je dan verwachten van andere mensen dat die dat ook zijn? Of is dat gewoon vreselijk naïef.. In mijn ogen kun je ontrouw niet goedkeuren, gelijk welke reden dan ook. Je bedriegt iemand die je graag ziet, iemand die je vertrouwt.. Fouten kunnen altijd gemaakt worden echt, daar hoor je me niet over ik maak ook veel fouten. Maar is het dan ook niet de bedoeling dat je die fouten kunt toegeven en er op die manier uit kunt gaan leren .. Maar erover liegen en jezelf goedpraten, ik kan er niet bij. Het is zo oneerlijk. Ik vraag me af, zoveel fouten die ik gemaakt heb in mijn leven al die dingen die ik anders zou willen doen, of het zoveel beter zou zijn als ik zou gelogen hebben. Als ik dingen zou ontkent hebben. Als ik gedaan zou hebben alsof sommige dingen niet zouden zijn gebeurd of gezegd of gedaan. Zou alles beter zijn.. OF is het net goed zoals het nu is. Is het wel goed om je daar zoveel over af te vragen? Uiteindelijk is het gebeurd en gezegd is gezegd. Je kan er niks meer aan veranderen. Maar voor in de toekomst ..
Stomme hersenen. Heb ik eindelijk vakantie, hoef ik eindelijk nergens over na te denken. Ga ik mijn hersenen liggen pijnigen over zoiets. Je houdt het niet voor mogelijk.
It doesn't matter if it's right or wrong, I'm finally moving on. And it hurts like hell but I've got to try, you already know the reasons why.
Slechte dag vandaag .. Pf. En dat tijdens de vakantie en tijdens zo lekker weertje.. Niet leuk. Ik moest op gesprek vandaag naar school.. Aw, hele tijd iedereen die weet wat het beste voor je is. En iedereen die perfect weet wat jij wil.
Deze week te weten gekomen dus dat ik er niet door ben. En iedereen weet weer wat het beste is, en iedereen weet weer perfect hoe het komt .. En ah iedereen voelt zo met me mee, en vindt het zo ongelooflijk jammer. Het enige wat ik zou willen is ergens zitten in de zon, muziekje opleggen, stoned worden en nergens meer aan hoeven te denken. Geen teleurstelling meer. Niet voor mijn ouders, niet voor mijn vrienden, niet voor de leerkrachten (? Leerkrachten die aan het huilen waren omdat ik er niet door was.. WTF?),.. niet voor mezelf..
Het is vast té zwaar. Je studiemethode moet nog wat aangepast worden. Je studeert te weinig. Blablabla.. Miljoenen mensen ..Zo moeilijk kan het toch niet zijn om gewoon te verdwijnen.
Hélla, holla, polla .. Pf. Zit hier weer even uit te blazen. Arrg ik vind studeren écht lastig. Nu ik er zo over nadenk, ik wil graag dingen bijleren maar ik zie me dit niet nog eens x- aantal jaren doen. Fack, zinloze dingen die ik er soms gewoon zit in te pompen.. Ik geef echt niet zo hard om de verschillen tussen Bach & Handel. Of die verdomde Michelangelo, oké hij is mooi en interessant maar 3 bladzijden over hem vanbuiten leren .. Sorry, gaat er een beetje over vind ik. En buiten passeren wolkjes en de wind laat bomen bewegen .. Ah, alles is zoveel leuker als je geconcentreerd moet zijn. Ik haat het hier en ik hou ervan :). Zelf mijn kamermuur wordt interessant, plots, zomaar. Veel interessanter dan de blaadjes die op mijn bureau leuk liggen te wezen. Ik hoop dat dit goed komt, ik doe echt mijn best om mijn hoofd erbij te houden maar soms glijden mijn gedachten zo ver weg. Er zijn zoveel plekker waar ik liever zou willen zijn. Ahja, ik droom al van op reis gaan deze zomer. Van de festivals en de zon op je huid. Van terrasjes doen en lang opblijven zonder moe te worden. Nog even op de tanden bijten, mezelf even vermannen. Maar hier krijg ik nog de kans om te dromen, om even voor mezelf uit te maken wat er in mijn hoofd omgaat zonder te moeten letten op regeltjes of dingen die ik niet mag zeggen. Of zonder exacte definities te gebruiken. Ik denk dat ik ben gaan houden van dit blog. Het schrijven van dit blog toch allesinds. Hoeft niet elke dag, jeetje neen. Maar eens even je gedachten kwijt kunnen. Kan verhelderend werken, zeker als je het later nog eens overnieuw kan lezen. Mijn hoofd voelt momenteel echter verdacht leeg aan haha :P. Moe geleerd denk ik, zelf te moe om simpel te zijn. Mijn buurmeisje heeft een nieuw vriendje, feest. Hij is 6 jaar ouder dan haar en zij is 13. Dat maakt hem dus even oud als ik .. Enorm veel commentaar hier, de mama en de buren. Ai ai de schande. Mij geeft het niks, als zij gelukkig is, goed, dan ik ook. Denk dat de roddels en goedbedoelde adviesen enkel averrechts effect zullen hebben. Nou ga maar even gaan verder doen..
De rem is niet beschikbaar, niet voor mij. Ben ik hier, ben ik daar, ben het allebei. Op me wolk zit ik daar, alle tijd van de wereld. Alles kan hier en ik vind het master. Om me heen is niks, het centrum van het universum ben ik. Sterren draaien, om me heen, dus ik ben niet alleen. Ik zweef in het niets, het is vreemd En ik zie jullie wel, maar het gaat aan mij voorbij. En ik hoor jullie wel, maar het gaat aan mij voorbij. Ik laat het.. Denken doe ik. Slapen moet ik. Het gaat niet, Vallen en opstaan, daarom bloed ik. Ik klaag niet, Ik praat niet Niks persoonlijks. Ik haat het. Te moe om te haten, te druk om te slapen. Ik hoor alleen mezelf praten dus laat me! En ik zweef in de lucht, op de wolk in me hoofd, er is niets om me heen..
Ik heb het lastig vandaag. Geraak moeilijk vooruit, ben constant afgeleid. Bij het minste ben ik mijn aandacht kwijt. En het lijkt wel alsof ik het geheugen heb van een goudvis en ik miss Bimbo ben vandaag. Zucht. De examenstress en vermoeidheid beginnen hun tol te eisen. Ik heb een plotse opkomst van puisten en heb niet het gevoel dat die wallen onder mijn ogen ooit nog gaan weggaan, die lijken het daar best fijn te vinden. Wat is dit toch.. En morgen is net een belangrijk vak. Nuja, de rest van de week nog. Met andere woorden, het zal weer lang doorwerken worden vanavond als er niet snel verandering in mijn toestand komt. Zucht.
Alweer genoeg gepauzeerd, ik ga verder (proberen) werken.
Vandaag. Zaterdag. Vroeg opgestaan, redelijk vroeg gaan slapen. Gisteren veel geleerd, vandaag ook al een en ander gedaan, wel minder dan gisteren maar geen nood. We hebben morgen ook nog. Weekend. En ik heb er geen zin in. Ik wil niet buitenkomen, liefst van al binnenblijven en me opsluiten. Ik heb geen zin in volgende week, in na de examens. Een overvolle, drukke planning met feestjes waarop iedereen gelukkig moet zijn, ook al vertoef je in het gezelschap van mensen die je al een heel jaar niet kunt verdragen. Ik heb moeite met zo schijnheilige vertoningen. Het enigste wat ik zou willen is een klein feestje, met dezelfde mensen als met wie ik altijd feest. Dan doen we dom en zetten we de muziek op luid, zodat de buren terug wakker worden. En dan heeft er iemand een speciale drank mee, vindt iemand anders zelf een cocktail uit waar we de volgende dag allemaal een hele dag van naar de WC moeten, en dan worden onze oogjes steeds kleiner naarmate de avond vordert, zakken we giechelend steeds verder in onze stoelen en zitten we zo ver dat we nog amper weten waarom we giechelen. Zo'n feestje wil ik, zo'n avonden wil ik. En ik wil de zon, en zwoele zomeravonden, waar het om 23u00 nog steeds lekker warm is.
Ik zweef in mijn gedachten, alles is zo twijfelachtig, en onzekerheid is een groot gedeelte van mijn karakter. Ik ben bang dat ik verdwaal op m'n pad, want ik raak in de war. Ik twijfel aan elke stap omdat falen niet mag.
Studeren is saai. Zo saai, 't is echt niet normaal. Voel mij als een klein kindje, dat net de opdracht heeft gekregen van de juf om flink en stil een puzzel te maken, maar dat een snoepje heeft zien liggen en aan niks anders meer kan denken dan dat snoepje..
Examens .. Niet zo'n toffe periode. Maar we komen er wel door. Eentje waarvan ik zeker ben dat ik gebuisd zal zijn. Een eenuursvak dus uiteindelijk zal het hopelijk niet zoveel schade aanrichten. Aardrijkskunde. Nooit mijn ding geweest.. Hoe kun je een examen ook zo onmogelijk moeilijk maken. In ieder geval, de andere gingen al beter. Hoewel ik niet met zekerheid kan zeggen dat ik erdoor was, mijn gevoel was beter, maar als ik een ding geleerd heb over de jaren heen is dat ik niet op dat gevoel mag afgaan. Er kan altijd vanalles verkeerd geïnterpreteerd zijn/worden. Zal een druk weekend worden, om te leren bedoel ik dan. Maar morgenvroeg slaap ik uit. Heb deze week amper geslapen, de eerste dagen toen ik nog geen examens had gewoon heel slecht, van de stress. En de laatste dagen omdat ik telkens tot 1u ofzo geleerd heb en alweer opstond om te leren om 4u. Is toch niks voor mij, ik heb veel slaap nodig. Maar als het maar voor een korte periode is, heb ik het er wel voor over.Gistern was ik al emotioneel, heb hele tijd wenend zitten studeren omdat ik er zo'n slecht gevoel bij had. Ik was er van overtuigd dat vandaag een groot fiasco zou worden. Uiteindelijk denk ik niet dat de schade zo groot zal zijn als ik dacht, de rampscenario's die ik voor ogen had van volledige blanco pagina's, zijn uitgebleven. Maar het zwaarste moet nog komen .. Hoe ga ik dat overleven, als ik nu al zoveel stress kreeg voor éénuursvakjes als aardrijkskunde .. Ai ai ai .. Dat belooft voor mijn hoofdvakken volgende week..
In ieder geval ik doe mijn best. Meer dan dat kan ik niet doen denk ik ..
You heard there was a party tonight and I would be here, I just saw you looking at me even though she's here. Everytime I turn around you seem to be worried about me, you showed up to the party for all the wrong reasons. She said if you look over again that she will be leaving.. I dont really feel so bad Because I know you're better without her. I can show you tonight, that I, I'll do it better than her.
Sometimes I don't let things go, get emotional and sometimes I'm just out of control.
-
The perfect time will never come; never wait for perfection just make it.
-
The worst thing you could do right now is tell me that I can find someone better then you ... when you're all I want.
-
Every time I see you I smile, not because I'm happy to see you, but because I've realized I'm finally going to be alright without you.
-
You've got to take the good with the bad, smile with the sad, love what you've got, and remember what you had. Always forgive, but never forget. Learn from mistakes, but never regret.
-
Take chances. Be young. Go crazy. Drive fast. Kiss slow. No regrets!
-
Ik laat je vrij en wil niks meer van je horen, want we hebben verloren en verliezen doet pijn..
-
I decided long ago, never to walk in anyone's shadows. If I fail, if I succeed, at least I lived as I believed. No matter what they take from me, they can't take away my dignity.
Because the greatest love of all is happening to me, I've found the greatest love of all inside of me. The greatest love of all is easy to achieve, learning to love yourself, it is the greatest love of all.
Veel te lang geleden .. Blijkbaar had ik niets interessants te melden. Hoewel als ik kijk naar het laatste bericht dat ik gepost heb, damn het lijkt een leven geleden, zoveel is er gebeurd. En eigenlijk loopt het leven maar door.. Maar ik voel me benauwd. Al die regels en beperkingen, het voelt alsof ik klein gehouden word. Alsof ik niet de vrijheid heb, niet de ruimte om te bewegen zoals ik wil bewegen. Het hoort blijkbaar niet. Is het leven dan zo dat je je steeds aanpast aan anderen? Dat je vaak doet wat anderen van je verlangen, met eigenbelang in je achterhoofd; toch zonder er echt aandacht aan te schenken? Hoe gelukkig kan je worden in je leven .. En wat is dat gelukkig zijn dan precies. Waarom moet je binnen de lijntjes kleuren, marcheren zoals de rest dat doet? Waarom zou ik in godsnaam doelen willen verwezenlijken die me opgelegd worden maar waar ik zelf geen behoefte aan heb. Waarom zou ik me aanpassen aan deze wereld, dit leven waarin ik zomaar terechtgekomen ben, zonder daarom te vragen? Begrijp me niet verkeerd, ik ben dankbaar voor dit leven. Dankbaar voor de kansen die ik gekregen heb om dingen mee te maken en dingen te doen die me mijn hele leven zullen bijblijven. Ik ben blij dat ik leef. Maar ik heb het gevoel dat ik beperkt word, dat ik vaak niet kan doen wat ik wil omdat het in ogen van andere mensen niet juist is. Niet maatschappelijk aanvaardbaar, een schande zoals ze zeggen. Ik hou ervan alleen te zijn, dan kan ik perfect gelukkig zijn. Daarvoor heb ik geen diploma nodig. Ik hou ervan om met mensen te praten, of ik ze nu ken of niet.. Wanneer kun je trouwens met zekerheid zeggen dat je iemand kent. Daarvoor heb je ook geen diploma nodig .. Ik wil geen geld, materiële toestanden heb ik geen behoefte aan. Ik ben het beu van te moeten. Ik zou willen pakken wat ik nodig heb en zomaar ergens de wereld intrekken, mijn eigen verhaal schrijven, mijn eigen toekomst bepalen. Alles zelf ontdekken, op mijn tempo, op mijn manier. Als ik eraan denk dat ik de komende 5 jaar, minstens, nog zal moeten verslijten met studeren om dan eindelijk mijn diploma te hebben, zodat iedereen trots op me is (hoera) word ik sip. Hoe groot is de kans dat ik aan een job zal geraken waarvoor ik gestudeerd heb.. De 40 jaar die volgen zit ik dan vast aan een of ander onderbetaald kutjobje waarvan ik vast op mijn 35ste een burn out krijg. Sorry, voor dit niet zo rooskleurig toekomstperspectief, ik ben heus geen pessimist.. Er heerst gewoon chaos in mijn hoofd. Wie weet loopt het wel helemaal anders, en word ik ontdekt door een belangrijk persoon en wereldberoemd .. Of misschien begint er wel een of andere rijke prins een affaire met mij. En heb ik de rest van mijn leven stomende hete seks. Of wordt de aarde ineens overgenomen door buitenaardse wezens en worden alle mensen slaven.. Grote chaos in mijn hoofd, zoveel is duidelijk. Ik sta voor de examens momenteel, heb vandaag zo vaak gedacht aan opgeven. Er is toch niet echt een kans dat ik het haal dit jaar, veel leerkrachten zijn er, laten ze duidelijk merken, ook van overtuigd dat ze me volgend jaar terug zullen zien. Maar ik heb al veel gestudeerd, ik doe mijn best, probeer het onderste uit de kan te halen en te doen wat ik kan. Misschien vandaar ook de vragen en de chaos die weer hun kop opsteken. Heb net overlezen wat ik geschreven heb en het komt over alsof ik krankzinnig ben, haha. Rare hersenkronkels van mij, ik ben niet gek, denk ik toch. Een beetje prettig gestoord .. Een tikkeltje raar misschien en een serieuze dromer .. Maar voor zover ik weet is daar niet echt iets mis mee. Er zijn andere dingen die ik vreemder vind, de dag dat ik seks heb in de WC's van eender welk café of in de maïs tijdens een of andere boerenfuif of schimmels vind in mijn mondhoek, DAN zal ik mezelf echt vreemd gaan vinden. Maar zo ver laat ik het vast niet komen.
Of misschien ligt het gewoon aan het feit dat ik mezelf al twee weken thuis opgesloten heb, zonder enig direct sociaal contact (buiten het happy weerzien met mijn ex vorige week; NOT. Die jongen is echt een .. boerenpummel, om het even te verbloemen) en dus hele tijd met mezelf en mijn eigen gedachten opgescheept zit. Tussen de boeken en de schriften, met potlood en stylo bij de hand. Serieus ik voel me een kneusje. Echt zo'n seut die geen leven heeft. En wat erger is, ik doe het mezelf aan, terwijl ik het helemaal niet wil, want het wordt me opgelegd door anderen. Grrr. Een mens zou voor minder geïrriteerd worden. Want ik ben jong, ik zit in de fleur van mijn leven, ik moet genieten nu ik kan! Maar ik heb niet het gevoel dat ik kan/mag genieten, ondanks dat iedere volwassene me dit op het hart blijft drukken. "Je studietijd is de mooiste tijd van je leven, geniet ervan." Genieten van de stress, van de teleurstellingen die ik steeds weer moet incasseren, van de verwijten op school en het onbegrip waar ik op stuit? Neen ik wil geen medelijden, jeetje neen, geen medelijden. Ik wil ook niet het slachtoffer gaan uithangen, uiteindelijk kies ik zelf wat ik doe .. Ik kan als ik wil, er zelf voor kiezen morgen de trein te pakken en te verdwijnen. Zomaar weg. Ik vind dat een spannende gedachte.. Een spannende gedachte die rond sluimert in mijn leven, op de loer om eens toe te slaan.. Maar je weet nooit waar het leven je brengt, misschien kijk ik volgende week overal op een andere manier tegenaan. Misschien ook niet ..
I said I don't want to walk this earth if I gotta do it solo.
See, we used to be a team Runnin the streets We was living out our dream You used to be my rider I was your provider Now we separated in two Oh we was burning up the block And everybody know when we step in the spo See, we was like the dynamic duo Id never thought that you'd go, but you did , you did Oh baby you left and sailed away alone And now you got me trapped up on this island Where nowhere to get home
