Oh lets get rich and buy our parents homes in the South of France, let's get rich and give everybody nice sweaters and teach them how to dance. Let's get rich and build our house on a mountain making everybody look like ants.
Zo dwars door me heen En ik heb weer eens geen idee Waar ik nou heen verdween Ergens verloren in zijn ogen Ergens verdronken in zijn zijn Hij is de koning van de weemoed Met mijn hart als kroondomein
After a while you learn the difference between holding a hand and falling in love. You begin to learn that kisses dont always mean something and promises can be broken just as quickly as they are made and sometimes goodbyes really are forever.
Ik moet met je praten. Wel weet je.. We hebben het er nog niet echt over gehad, of toch wel maar niet heus. En ik merk dat je twijfelt. Door jouw twijfels ging ik ook twijfelen, nee niks zeggen, dit is net goed. Het is goed om eerlijk te zijn en door jouw eerlijkheid .. God ja, je snapt wel wat ik bedoel. Maar ik moet met je praten klinkt zo serieus, terwijl ik niet zo wil zijn. Niet zo'n zwaar beladen ''we-moeten-praten-gesprek''. Ik dacht dat ik je vertrouwde, ik was ervan overtuigd. Maar ik weet het nu niet meer, niet omdat je me hebt teleurgesteld of gekwetst.. Maar ik weet het gewoon niet meer. Ik wil je best geloven, maar ons gesprek heeft veel duidelijk gemaakt. En misschien zag ik alles te rooskleurig. Er zal ALTIJD vanalles tussen ons staan.. Is het niet de lange afstand, dan wel jouw ouders of net de mijne en als het dat niet is valt er wel iets anders uit de lucht.
Even de tijd nemen nog iets te schrijven. Denk dat ik het hier gisteren of maandag 'volgeblogd' (<- hoe schrijf je dat juist? En is het wel een echt woord? ) had en toen ik op toevoegen wou klikken ging het niet meer .. Zodanig lang dat ik vanzelf weer uitgelogd was en bijgevolg dus ook niks meer kon posten. Weg ellenlange tekst, en ook al was hij deftig doorspekt met gezever ik had er mijn werk ingestoken, en met enige trots kan ik zeggen dat hij goed was. Vraag mij nu niet meer over wat hij precies ging, weer een van mijn hersenkronkels die ik wat dieper had uitgewerkt, maar waar ik nu niet meer in detail over kan treden.
Ik heb een beetje stress, misschien heeft het daarmee te maken. Binnenkort heb ik namelijk examens. En ik moet zeggen ik zie ze zitten, ik sta er overal goed voor en ook met studeren boert het wel lekker. Jeetje wat een zinnen, wat een woorden, geen flauw idee of ik die juist gebruik (ik twijfel er sterk aan) maar het klinkt grappig. Zag onlangs een meisje terug, een jeugdvriendin. Nu ik weet niet of het nog langer een vriendin kan genoemd worden? Is het meer een kennis? Ik denk er wel over na maar ik weet het niet. Zo iemand waar je vroeger vaak mee samen was, ik vind jeugdvriendin echt een foute term want ik ben verdorie 19 ik zit nog volop in mijn jeugd. iemand waar je vroeger vaak mee samen was, waar je een en ander hebt mee meegemaakt, waar je je mee hebt geamuzeerd, gehuild .. Een meisje dat even oud is als jij maar waarmee het contact de laatste jaren serieus verwaterd is. Dit doet me denken aan wat ik ook al eens schreef hier, over dat het niet moeilijk moet zijn om zomaar te verdwijnen, en dat is het ook niet. Dat bewijst dit meisje. Hoewel ik niet weet of ik jaloers ben op haar levensstijl, ik weet het natuurlijk wel maar zoiets mag je niet zeggen. Ik wil niet overkomen als een verwend nest, het is haar keuze, het moet toch ergens ooit haar keuze geweest zijn denk ik toch ... Maar goed, ze is 20. Ze had een kindje, van ongeveer 5 jaar, dat kindje is ondertussen wel al een jaar of 3,4 geplaatst. Zij kon er zelf niet voor zorgen. Heroïne, drugs, prostitutie, diefstal, instelling, later gevangenis.. Ze is zwanger nu, alweer. Dakloos, heeft wél een vaste vriend. En wat voor 1. Ik keek me de ogen uit toen ik hem zag. En ik herken haar niet meer, ze lijkt me zo vaag zo ver weg. Iedere keer moet ik weer meer moeite doen om mijn goeie vriendin van vroeger te herkennen. Ik vraag me af hoe je zo kan ontsporen en verdorie .. Waarom laten mensen in haar omgeving dat toe? Waarom liet ik dat toe? Ik vraag me af in hoeverre je jezelf verantwoordelijk kan stellen voor het leven van anderen. En dan mijn vriendin die verblijft in een instelling, omdat het niet goed met haar gaat. Omdat ze al tig keer zelfmoord heeft proberen plegen en het maar blijft proberen. Ook 20 jaar. Jarenlang misbruikt, door haar eigen broer. Ik weet niet wat er aan de hand is maar alles loopt hier weer door elkaar. Het is druk druk druk, en ik weet niet naar welke kan ik mijn hoofd nu moet draaien.
When we think we know people, inside out, we think we know what's best for them. We should try to remember we don't even know what's best for ourselves.
When we think we know people, inside out, we think we know what's best for them. We should try to remember we don't even know what's best for ourselves.
Everyone thinks that I have it all but its so empty living behind these castle walls. If I should tumble, if I should fall, would any one hear me screaming behind these castle walls?
Nobody knows Im all alone, living in this castle made of stone. They say that money is freedom, but I feel trapped inside it all. And while I sit so high up on a throne, I wonder how I can feel this low, on top of the world its beautiful but theres no place to fall...
Soms denk ik dat ik niet half besef hoe gelukkig ik wel ben. Want ik heb kleren aan elke dag, ik kan elke dag verse aandoen als ik wil. Ik heb eten elke dag, in overvloed, ik heb toegang tot proper sanitair & niet onbelangrijk, hygiënisch. Ik kan elke dag in bad, ik heb een computer, nee wacht ik heb er 2, er zijn 2 auto's hier, een grote tv, ik heb een kast of twee vol spullen, cosmetica, parfum, zalfjes, kleren, juwelen ... En als ik dan eens down ben ga ik naar de winkel en koop ik nog bij. Simple as that.
Stuck in between heaven and misery, piece by piece you take the best of me. You have a way of making me believe this beautiful illusion of what I thought we could be. I build you up, you let me down. There's a river between us now.
Call it fate, a mistake, anything but love some things are meant to break if they ain't strong enough Don't say we last forever, no don't make me say..
I won't look back, just pack me bags and leave. Pick up the pieces that you took from me. You seem to always now what's right for me, but now the therapist needs therapy. Took the world to figure you out, don't turn to me, I can't help you now.
Seconds to minutes, I was too dazed, won't let anymore time go to waste. This time it's for real, I don't care how you feel, get over the past, because that's all we have.
Gisteren zei trouwens een vriendin, één van mijn betere (denk ik toch), geheel onbewust tijdens het vertellen van een verhaal: ".. en die heeft twee keer moeten dubbelen in het middelbaar, moet u niet zeggen wat voor iemand het is zeker ... " Ik ben blijven steken bij die zin in haar verhaal, heb de rest niet meer opgevangen. Ik kreeg bijna tranen in mijn ogen. En ik weet dat ik er te zwaar aan til, dat ik zou moeten kunnen zeggen foert en misschien bekijken zij mij net anders en .. Ik zal wel overgevoelig zijn en in deze situatie overreageren. Ik heb er werkelijk niet op gereageerd, ben heel stilletjes blijven zitten en heb wijselijk mijn mond gehouden. Het is ongelooflijk hoe mensen er zo dingen kunnen uitflappen, ik probeer zelf altijd te letten op wat ik zeg, draai drie keer mijn tong om er zeker van te zijn dat het er wel goed uit komt en dan komt het er vaak nog verkeerd uit. Zal wel te maken hebben met "wat voor iemand ik ben".
Want uiteindelijk ben ik toch ook diegene die twee keer is blijven dubbelen, in het middelbaar dan nog nota bene. Arm, dom blondje.
Of de tranen worden gespaard voor zaterdagavond. Geen echte lichamelijke tranen, maar wel het balen gevoel. Het down zijn, het .. Weet ik veel. Blabla, bublablabla, bu bla bla bla bla bla !
You're thirsty, so thirsty, it's not my fault. You had a glass waiting for you, but you ain't come that's how you feel, what you want then you shouldn't try to front. Kept it real, told me that now you're trying to get me back ..
Lange leve de mist en de zon en de maan en de sterren en alles wat er maar is.
Een goed begin is het halve werk, dus een goed begin is slechts de helft.
Weet je, 1 van die zotte dagen, dat je denkt 'oh what the fuck' Laat ze allemaal lekker de kaas vantussen hun tenen halen, het boeit me echt niks :D En het leven is mooi, en iedereen is lief. Tot het einde van de week .. Geld op, uit met het mooie lied.
Gelukkig zijn we nog maar woensdag vandaag, wat in houdt; nog lang niet het einde van de week. Nog tijd genoeg om te lullen, lachen & chillen. Tranen spaar ik wel voor zondagavond, haha
) had en toen ik op toevoegen wou klikken ging het niet meer .. Zodanig lang dat ik vanzelf weer uitgelogd was en bijgevolg dus ook niks meer kon posten. Weg ellenlange tekst, en ook al was hij deftig doorspekt met gezever ik had er mijn werk ingestoken, en met enige trots kan ik zeggen dat hij goed was.
