Ik had me voor dit weekend voorgenomen dat slapen m'n belangrijkste trainingen zouden moeten worden. De voorbije week was nog niet super intensief, maar er komen nu wel drie intensieve weken op rij aan. Dus ik kan er mmar beter voor zorgen dat ik nu al niet te vermoeid geraak. Die twee belangrijkste trainingen heb ik gelukkig al bij al goed kunnen afwerken ;-). Ik kreeg het deze week niet anders georganiseerd dan dat zaterdag de enige rustdag was: een Depeche Mode concert in het Stade de France (foto). We hadden besloten om er meteen een volledig dagje Parijs van te maken. Met het fantastische zomerweer dat we erbij kregen, is het een even vermoeiende dan prachtige dag geworden. Maar wat het sporten betreft, heb ik al betere rustdagen gehad. Ik had met momenten het gevoel dat ik evenveel kilometers aan het doen was dan al m'n loopkilometers in de voorbije week tesamen. Voor vandaag zondag stond er enkel nog een lange looptraining op het programma: alles extensief behalve het stuk van km 10 tot 15 aan 4:00 per km. Ik heb dan ook even getwijfeld of het wel een goed idee was om deze morgen - na de vele autokilometers, het dagje stappen in Parijs en het in het holst van de nacht thuis arriveren - deze training te doen ... op m'n nuchtere maag. Ik heb het dan toch maar gedaan en ben deze morgen met een klein drinkbusje water en een Squeezy gelletje vertrokken naar Bornem. Het moet zijn dat ik ondertussen toch wel stilaan onder stoom begin te geraken. Want op geen enkel moment voelde het lastig aan. Alhoewel ik, eerlijk gezegd, tijdens de laatste kilometer aan 15 km/h per toch content was dat ik terug een wat rustiger tempo kon lopen. Ik had wel de pech dat het moeilijkste stuk - met heel wat stukken bergop en vals plat - net in die snelle 5 km zaten. Dat gaf de training nog wat extra pit. Maar ook dan lukte het dus toch goed. Het was weer één van die trainingen die me een enorme mentale boost heeft gegeven. Alles voelt gewoon heel goed aan tijdens het lopen. En dat voorspelt alleen maar veel goeds voor binnen vijf weken.
Dit is mijn weer. Of beter: dit is bijná mijn weer. Doe er nog een graad of tien bij en het is perfect ;-) Daarnet ben ik een rustig looptrainingetje gaan doen. Lekker bakken en braden onder een tropisch zonnetje. What more can life bring us? Laat het op 2 augustus maar gerust meer van dat zijn. Ik ben trouwens stilaan bezig om mijn doelen voor de Antwerp Ironman 70.3 te bepalen. Met doelen bedoel ik de tijden die ik denk of hoop te kunnen halen in het zwemmen, fietsen en lopen. Ik ben er nog niet volledig uit en wil het natuurlijk ook op zeker nog met Rudi en Mieke checken. Veel zal afhangen van de weersomstandigheden. Vooral voor het fietsen dan. Als ik hetzelfde kl*teweer krijg dan in Hamme wordt het moeilijk. Toen ik een paar weken geleden op de website van de Antwerp Ironman ging kijken, werd ik aangenaam verrast door het fietsparcours dat ze haden uitgestippeld. Dat ging potverdorie grotendeels op mijn eigenste trainingsparcours: 90 km van Linkeroever, langs de Expressweg, naar Wachtebeke en terug. In het begin en op het einde wel een beetje minder goed wegdek, maar wel heel veel stukken lang rechtdoor, met weinig bochten. Dus ideaal om een mooi gemiddelde te kunnen rijden. Maar, blijkbaar heb ik te vroeg victorie gekraaid. Toen ik vorige week opnieuw op hun website ging kijken, zag ik tot m'n grote verbazing een totaal ander parcours beschreven. Ik heb dan contact opgenomen met de organisatie en kreeg te horen dat ze het parcours op Linkeroever niet konden waarmaken door - guess what? - wegenwerken in Moerbeke, die niet op tijd klaar zullen geraken. Daarom hebben ze het parcours noodgedwongen verlegd naar rechteroever, grotendeels door de Antwerpse haven. Minder rechte banen in elk geval. Maar wat me meer zorgen baart: met heel dikwijls treinsporen die we zullen moet dwarsen. Dan wordt het nog belangrijker dat het droog blijft. We zien wel. Niets aan te doen. Na een rustweek vorige week, begint m'n trianingsvolume, langzaam maar zeker, toe te nemen. Ik heb al 5 zwemkilometers achter de rug deze week. Er staat me nog een serieus lange fietstraining (> 100km) te wachten. En ook nog een lange, pittige looptraining. Met of zonder tropische temperaturen: opgewarmd geraken zal dus geen probleem zijn.
Ik ben m'n wanprestatie tijdens het zwemmen zondag nog niet vergeten. Maar het is wat het was en that's it. De "room for improvement" is daardoor nog enorm groot. Maar anderzijds vergeet een mens soms te snel waarvan hij vertrokken is. Het is immers wel zo dat ik in het zwemmen ook al heel wat progressie gemaakt heb. Gelukkig maar. En dat heb ik voor mezelf vanmorgen nogmaals bevestigd. In het schema van Rudi en Mieke zat op het einde een reeks van 4 x 100 m , die ik progressief per 100 m moest zwemmen. M.a.w. elke 100 m sneller dan de vorige 100 m. De eerste twee heb ik zonder pull buoy gedaan, de laatste twee met. De tijden waren: 2:07, 1:57, 1:46 en 1:40. Wetende dat ik een paar maanden geleden nog overgelukkig was toen ik een 100 m net binnen de twee minuten kon zwemmen, ben ik best wel tevreden met die tijden. Keep on training en alles nog eens rustig bespreken met Rudi en Mieke en misschien verbaas ik mezelf op 2 augustus wel in het zwemmen .... en daarna in het fietsen .... en in het lopen.
Wat moet ik hier nu mee? Ik zal het maar als één van de vele voordelen van deze mooie sport zien. Het feit dat je er totaal niets van bakt en toch niet met een compleet slecht gevoel zit achteraf. Enkele dagen geleden leek alles nochtans rozegeur en maneschijn. Ik was klaar voor m'n laatste voorbereidingswedstrijd voor de Antwerp Ironman 70.3. Eentje in tropische temperaturen, zoals ik het graag heb. En met het ganse gezin zouden we er een leuke daguitstap van maken. Vanmorgen bleek van dat alles niets in huis te komen. Het liep al mis bij het opstaan trouwens: keelpijn, verstopte neus, een slecht gevoel en daardoor geen deftig ontbijt kunnen nemen. En uiteindelijk konden we niet anders dan beslissen om zonder kinderen richting Hamme te vertrekken in de gutsende regen. M'n goede voornemens om er een ongeloofelijke lap op te geven kon ik meteen vergeten. Degenen die me kennen, weten dat ik niet de man ben om risico's te nemen en dat ging ik tijdens het fietsen dan ook absoluut niet doen, wetende dat het daardoor natuurlijk minder snel zou gaan. Volledig verzopen aan de start. Maar laat dat nu net niet het probleem zijn als je moet beginnen zwemmen ;-) Ook al was ik de vorige keer in Geel bij het zwemmen heel diep gegaan, toch hoopte ik om hier op z'n minst even goed te doen. Tot zover m'n droom. De realiteit trok in de verste verte op niets van dat alles. Slecht. Verschrikkelijk. Erbarmelijk. Beschamend. Ik vind er geen woorden voor. En ik heb er geen verklaring voor, maar de eerste honderden meters gingen gewoon niet. Niet een beetje. Niet slecht. Gewoon niet. Het was op het verzuipen af. Ik vond gewoon geen adem. Ik had me nochtans nog iets verder naar achter gelegd in de start dan in Geel om wat minder last te hebben van al het gejoel. Maar dat heeft niet mogen baten. Ik heb mentaal nog nooit zo'n dreun gekregen in een wedstrijd. Never. Ik voelde dat ik op dat moment bij de allerlaatsten was. Ik merkte de laatste boot verschrikkelijk dicht in m'n buurt komen. Beschaamd. Dat was het enige gevoel dat ik op dat moment voelde. Iets wat ik nog nooit gevoeld heb tijdens een wedstrijd. Maar nu dus wel. Stoppen op verder sukkelen. Geen keuze dus. Pas na een paar honderden meters ben ik in m'n gewone ritme kunnen beginnen zwemmen. Het kalf was natuurlijk al lang verdronken. Ik heb nog wel een paar atleten kunnen inhalen, maar kwam uiteindelijk na meer dan 29 minuten uit het water. Even choco als ik Geel. En dat is eigenlijk nog het ergste. Dat je dan diep bent gegaan voor zo'n beschamende tijd. Tijdens de wissel was ik even m'n kluts kwijt. Iets nieuw deze keer: geen kramp, maar wel draaierig. Het was dan ook niet zo'n bijzonder snelle wissel. Over het fietsen kan ik heel kort zijn. Met momenten een technisch moelijk parcours dat er dan nog eens nat bij lag. Ik wist op voorhand dat ik daardoor nooit dezelfde snelheid zou kunnen halen dan in Oostende of Geel, ook al was stayeren deze keer toegelaten. Geen 40 km, maar slechts 35 km en tegen een gemiddelde van amper 35 km/h. Het resultaat van m'n voorzichte aanpak. Maar dat stoort me eerlijk gezegd minder. De omstandigheden zijn was ze zijn. Ook al ging het minder snel, door al het remmen, soms bijna stilstaan en dan telkens weer optrekken had ik absoluut niet het gevoel dat ik frisser aan het lopen zou kunnen beginnen. Het enige wat me nog restte was daarom te testen wat ik in een kwarttriathlon nog waard ben op 10 km. Met de 43:30 in Geel was ik niet tevreden. Maar misschien kon ik in een kwarttriathlon gewoon niet sneller. En toch moest het sneller, kost wat kost. En ja hoor. Wat is er mooier dan een wedstrijdverslag te mogen afsluiten met een happy end. Het lopen ging goed. Veel beter dan in Geel. Ik merkte het al meteen vanaf de eerste kilometer. Die ging net boven de 4:00. En deze keer kon ik het tempo min of meer aanhouden. De coach had om een negatieve split gevraagd en of hij er een gekregen heeft. Graag gedaan Rudi ;-) De eerste ronde van 5 km ging aan een gemiddelde van 4:12 per km, de tweede 5 km net onder de 4:00 per km. Yes! Net wat ik nodig had op dat kl*tegevoel van het zwemmen even te doen vergeten. Niet voor lang, want m'n blik staat al 100 % richting Antwerpen 2 augustus en daar wil ik niet dezelfde erbarmelijke start meemaken.
Eén grote mentale opkikker. Dat was de training van vanavond. En net wat ik nodig had in deze hectische weken. Ik zag het eigenlijk niet echt zitten toen ik vanavond thuis kwam. Maar dat gebeurt wel meer en ondertussen weet ik het net door te sporten is dat ik volledig weer opkikker. Dat was deze keer niet anders. Dat de training zelf enorm goed ging zal er ook wel voor iets tussen zitten. Ik weet niet hoe lang het al geleden was dat ik nog een dergelijke intervaltraining gedaan heb. Het was er wel één met voldoende recuperatie, dus eerlijk gezegd niet zo'n heel zware training. Maar de versnellingen gingen wel lekker snel. Iets sneller zelfs dan wat het schema vroeg. Maar vooral veel sneller dan wat ik de laatste maanden gewoon ben geweest. Dat kwam dan weer omdat ik het gewoon moeilijk vind om zomaar een bepaalde snelheid te lopen. Het werd niet 10 keer 400 m aan 3:50 per km maar steeds rond 3:30 per km. Ook al zijn zware trainingen achteraf de leukste om gedaan te hebben. Soms betekent het toch ook dat ik na een paar versnellingen al begin af te tellen naar het einde, in de vrees dat einde niet te halen. Maar nu was het omgekeerd. Halverwege het aantal versnellingen had ik spijt dat ik er nog maar enkele mocht doen. De 12 km waren voorbij voor ik het goed en wel besefte. Het gevoel tijdens de training was gewoon super. En ik zit nu nog na te genieten. Genieten en supertevreden omdat ik de trainingen kan doen die ik wil zonder noemenswaardige ongemakken. That's what it's all about. Meer heb ik niet nodig.
Ik heb daarnet m'n schema van Rudi en Mieke voor volgende week gekregen. Deze keer was het iets meer dan gewoon een schema. Ze hadden de moeite gedaan om uitvoerig te beschrijven hoe ik de komende wedstrijd van volgende week zondag in Hamme moet aanpakken, waarvoor dank. Zoals steeds, was ook nu de boodschap duidelijk, meer dan duidelijk. Gaan! Niet gewoon gaan, maar diep gaan, heel diep gaan. "Aankomen is kapot gaan". Mooi toch? ;-) En ik zie het volledig zitten. Was het maar al zondag ... Zoals voor elke wedstrijd had ik voor mezelf ook wel al geanalyseerd met welke resultaten ik tevreden zou zijn. En eigenlijk is het deze keer niet zo moeilijk. Hetzelfde in Geel maar het lopen moet sneller. Ik was enkel echt tevreden van m'n laatste twee km. Nu nog de eerste acht ;-) Het zal natuurlijk ook vooral in het lopen zijn dat het alles of niets wordt. Het absolute verval of net het omgekeerde. Wie niet waagt, niet wint. Het zwemmen in Geel was - voor mijn doen althans - heel goed. Dus dat wil ik evenaren. Ook al ben in toen heel diep gegaan, toch wil ik onder de grens van 2:00 per 100 m blijven. Mocht ik dat in Hamme kunnen bevestigen, kan ik stilaan beginnen dromen van dezelfde snelheid in Antwerpen voor een iets langere afstand. Het fietsen zal moeilijker te vergelijken worden. Het ene parcours is het andere natuurlijk niet. Maar vooral omdat in Hamme stayeren toegelaten is. Niets voor mij. Maar ik ga er mij niets van aantrekken. Gewoon m'n eigen ding doen en zien wat ik waard ben. Als dat dan minder snel gaat dan mocht ik uit de wind in één of andere wiel hebben kunnen zitten, dan is dat maar zo. De einduitslag van de wedstrijd interesseert me niet. Wel m'n eigen tijd, die ik op eigen kracht heb kunnen realiseren. En wat dat schema - of beter de mail - betreft die ik daarnet kreeg. Ik had de mail eigenlijk niet moeten openen om te weten hoe laat het was. "Ik wil schuim zien" was de subject van de mail. Goed gevonden ;-) Van 't bier zal het al zeker niet zijn. Hopelijk niet alleen van het douchen achteraf. Ik zal mijn best doen. Promised.
Ik val in herhaling als ik zeg dat m'n rustweek net op tijd komt. De trip naar London van afgelopen weekend zal er ongetwijfeld ook wel voor iets tussen zitten. Vrijdagmorgen vertrokken en zondagmiddag terug thuis. Verschikkelijk veel kilometers gedaan: gewandeld welteverstaan. En daar word je dus ongelooflijk moe van. Ik voel de vermoeidheid nu nog steeds in m'n ganse lichaam. Nochtans waren niet alle kilometers wandelkilometers. Zowel zaterdagmorgen als zondagmorgen ben ik immers een toertje gaan lopen in Regents Park. Genieten in het kwadraat. Je kan het je gewoonweg niet voorstellen. Ik had oorspronkelijk alleen voor zaterdagmorgen een training gepland. Maar ik kon me zondagmorgen gewoon niet houden. Trainen onder een stralende ochtendzon in een oase van groen en rust en dat in m'n lievelingsstad. Wat moet een mens nog meer hebben? Met het voorbije weekend sloot ik bovendien weer een geslaagde trainingsmaand af. Zowel in het fietsen als in het lopen was mei de maand met de meeste kilometers dit jaar. Wetende dat m'n trainingen ook kwalitatief in orde waren, kan dat alleen maar m'n conditie ten goede komen. Ik voel me absoluut klaar voor m'n derde voorbereidingswedstrijd in Hamme binnen twee weken. Eerst nog wat rusten om klaar te geraken om m'n goede resultaat in Geel te bevestigen.
