Tilburg, Here I come

Tijdens het verlof en onmiddellijk erna heb ik mijn loopschema een beetje verwaarloosd. Maar op 6 september loop ik in Tilburg de 10 km voor dames en ik wil er eigenlijk wel een beetje een mooie tijd neerzetten dus moet ik met de nodige sérieux mijn training hervatten.

Dimitri loopt nu regelmatig met me mee en eigenlijk is dit wel een stuk plezanter. Deze morgen, vrij fris ondanks de uitspatting van gisterenavond, verliep die loopsessie trouwens vrij vlot. In zo'n 35 minuten liepen we zo'n 7 km wat dus neerkomt op zijn 12 km per uur.

Mijn doel voor Tilburg is de 10 km te lopen in 50 minuten en normaal gezien zou dit op dit elan dus moeten lukken.

I love Paris in the summer, when it sizzles


Mijn vriendin A en ik hadden van de promotie gebruik gemaakt om met de thalys eens een dagje Parijs aan te doen en het Picasso museum te bezoeken.

Voor dag en dauw stond ik al in Brussel Zuid om aan te zetten richting Parijs waar we hadden afgesproken. De trein zou vertrekken om 7.15 en we zouden op zijn Frans ontbijten met croissants etc maar alvorens te vertrekken hadden we toch een straffe koffie nodig.

De trein vertrok stipt en anderhalf uur later stonden we in de Gare du Nord.
In de nabije omgeving vonden we al snel een bistro waar we een eerlijk ontbijt bestelden alvorens onze lange tocht te beginnen. 

A. had op internet een circuit gevonden met allemaal 18 e eeuwse winkelgalerijen en dit parcours zouden we volgen. 
Het begin, geen probleem, maar naarmate onze tocht vorderde werd het moeilijker. Het rechtergedeelte van de pagina was immers niet compleet en vaak was het dus wel gissen waar we naartoe zouden gaan.

Uiteindelijk, na wat navraag gedaan te hebben, konden we het parcours toch voltooien en begonnen we aan de rest van de verkenning van Parijs. We kochten een ticketje op de Batobus en bezochten op die manier de Place de la Concorde, de Champs Elysées, de Eiffeltoren en last but not least Montmartre.

Na nog een hapje en een drankje in een italiaans restaurant, uitgbaat door indiers??? vertokken we terug richting Gare du Nord ( picasso hebben we trouwens niet bezocht wegens geen tijd meer over).

We hadden er een trein om 20.15, ideaal om mijn laatste aansluiting te hebben in Brussel zuid richting Oudenaarde.
Ideaal maar riskant.
Je raadt het natuurlijk al dat deze trein vertraging had en ik dus mijn aansluiting in Brussel niet meer zou halen. De Goden waren me echter gunsig gezind. De treinconducteur van de Thalys was ook afkomstig uit oudenaarde en de trein richting oudenaarde heeft gewoon op de aankomst van de thalys gewacht, als dat niet straf  is.
 

Vakantieverslag


t'is al een hele tijd geleden dat ik nog iets heb geschreven. Sinds de aanvang van ons verlof is het er niet echt meer van gekomen. Wat echter niet wil zeggen dat ik in tussentijd niets heb gedaan.

Wat het verlof betreft, onze vakantie in Frankrijk was best wel plezant en ontspannend maar kon in geen enkel opzicht concureren met ons verlof van vorig jaar.

De eerste dagen verbleven we in "Les Menuires". In de winter een hip skioord maar in de zomer blijkbaar een godvergeten gat.

Ik had dit hotel gekozen omdat het niet zo ver lag van de aankomst van een  Tour de France etappe in Bourg Saint Maurice, maar behalve die etappe, die trouwens reuze meeviel, was er in dit dorpje niet veel te beleven. Tenzij je er natuurlijk van houdt om urenlang in de bergen verloren te lopen. Wat bij mij niet het geval is.

Het tweede hotel in Pernes Les Fontaines, vlakbij de Mont Ventoux viel reuze mee. We zouden er maar 4 dagen blijven, onder andere om de aankomst van de Tour renners op de Ventoux bij te wonen, maar we verlieten het hotel met pijn in het hart. Het was immers een pretentieloos familiehotelletje met alle bijhorende voordelen van de provence, vriendelijke mensen, krekels en overheerlijk eten. We bezochten er in de omgeving onder andere Fontaine de Vaucluse, Vaison La Romaine, L'Isle sur la Sorgue en Carpentras. Stuk voor stuk dorpjes die we al gezien hadden maar waar je met plezier terug naar toe gaat.

Het laatste deel van de reis;:  Antibes. De cote d'azur was eigenlijk één van de enige kustgebieden van Frankrijk die we nog niet hadden bezocht en mijn verwachtingen waren heel hoog. En zoals gewoonlijk als je verwachtingen hoog zijn is je ontgoocheling achteraf des te groter als het tegenvalt en dat deed het dus. Zeker in vergelijking met Pernes Les Fontaines.
De bevolking in dit deel van Frankrijk is belange niet zo vriendelijk als in de Provence en de omgeving is er in verre niet even charmant, en duur. Stel je voor een Magnum kost er niet minder dan 2,70 euro???????

We bleven, wat niet echt onze gewoonte is vrij veel aan het zwembad , maar dat kwam alleen maar de rust ten goede.

Aankomst op de kale berg


De liefde voor het wielrennen heb ik niet echt van vreemden. Nee mijn ouders waren niet echt koersfanaten maar mijnen bompa des te meer.

Elk jaar tijdens de 'grote vakantie" keken we samen met bompa vanuit onze luie simili zetel naar de etappes van de tour de france. Hij was het die ons vertrouwd maakte met Merckx, Hinault en Zoetemelk en hoewel we de tactiek toen nog niet echt begrepen keken mijn zus , Fr'ankske en ik elke middag trouw met hem mee en speelden we zelfs verschillende ritten na met onze  miniatuur coureurkes.

Het is echter pas de laatste jaren dat ik terug het wielrennen volg, redelijk fanatiek zelfs want dit jaar net zoals vorig jaar heb ik de keuze van onze vakantiehotels afgestemd op de ritten van de tour. Na de rit van vorige dinsdag met aankomst in Bourg Saint-Maurice wonen we vandaag de aankomst bij op de "Mont Ventoux".

Ik had deze morgen onze wekker gezet om zeker op tijd te kunnen vertrekken want in alle regionale kranten stond er dat de verschillende toegangswegen zouden worden afgsloten om 10.30 uur. We waren er ruimschoots op tijd maar de chaos was enorm. 500.000 toeschouwers werden verwacht en daar waren er volgens mij op dat moment al heel wat ter plaatse.
Uiteindelijk raakten we met de wagen tot in Bedoin, waar we vrij snel onze wagen konden parkeren.
Dit betekende echter dat we nog op meer dan 25 km van de top waren verwijderd. We besloten dan maar om de tocht naar de top te voet aan te vatten en het aan de kinderen over te laten hoe ver we zouden geraken.

Onze eerste doelstelling was te voet tot chalet renard geraken, een vrij ambitieus plan maar de kinderen zagen dit niet echt zitten.Uiteindelijk strandden we op zo'n 15 km van de top en na een aanvaring met de plaatselijke bevolking konden we ons in de zijberm installeren. Het zou echter nog zo'n een 3 uur duren voor de caravaan zou passeren en zo'n 4 uur voor de renners . Gelukkig had ieder van ons de gepaste lectuur bij om de tijd een beetje te doden.

Na het passeren van de tour caravaan werd de doortocht van de renners aangekondigd door het overvliegen van de helikopters.Het was ondertussen zo'n 3.30 uur geworden en de 'mistral" zorgde voor een verfrissend "briesje".

Uiteindelijk was het dan zover, hier hadden we zo'n 4 uur op gewacht, de doortocht van zo'n 120 van de beste renners ter wereld. Al is het niet altijd even evident om ze te herkennen.

De aankomst op de top volgden we uiteindelijk vanuit één van de plaatselijke cafés in Bedoin. Hoewel het spannend was tot het laatste moment was de gele trui van Contador toch al een uitgemaakte zaak. Wat mij betreft niet meer dan verdiend.

Nancy

Het plan was om deze morgen voor dag en dauw richting Frankrijk te vertrekken. De plannen werden iets of wat gewijzigd . Ik wou immers kost wat kost nog voor het vertrek mijn opgelegde loopschema afwerken want de komende dagen zal dit er waarschijnlijk niet meer van komen.

Het was dus uiteindelijk na 9.00 uur toen we vertrokken naar ons eerste reispunt: Nancy. Dimitri wou absoluut de tolwegen vermijden dit jaar en we zouden de hele weg op ons gemakske via nationale wegen afleggen. Het stuk op Belgisch grondgebied was een droom, je kon er een permanente snelheid van 120 km/ uur aanhouden maar eens in Frankrijk bleek dit minder evident. Ik heb eigenlijk nog nooit van mijn leven zoveel ronde punten gezien.

Tegen 16.00 uur kwamen we uiteindelijk in Nancy aan. We checkten in in ons hotel en gingen toen het historische centrum verkennen.

Ik had al van verschillende mensen gehoord dat de "Place Stanislas" een echte aanrader was en dat was het ook. Bij het betreden van het plein waan je jezelf als het ware in Versailles. Prachtige sculpturen alles afgewerkt met bladgoud en prachtige terrasjes. Daar het pas de eerste dag van onze reis is hebben we het niet echt aangedurfd om ons op één van de terrassen te installeren maar een ding is zeker, we komen hier ooit terug maar dan voor een aantal dagen want er is klaarblijkelijk nog veel meer te zien. Nancy was , begin vorige eeuw, samen met Brussel één van de toonaangevende steden wat de Art Nouveau betreft en door heel de stad zijn restanten van deze roemrijke periode te bespeuren.

S'avonds woonden we op de Place Stanislas trouwens een schitterende lichtshow bij. De overheersende klassieke gevels werden gebruikt als drager voor een lichtconcept dat de hele geschiedenis van de stad weergaf. Het was al voorbij elf toen we met de kinderen terug naar de kamer gingen want morgen zou een lange dag worden. De rit naar onze tweede etappe zou immer meer dan 6 uur duren, en zou grotendeels door de alpen lopen. Alle reden dus om tijdig in bed te kruipen.

Madonna comes to Belgium

Twintig jaar later dan ik het had gewild is het dan uiteindelijk zover, Madonna komt naar Belgie en wij gaan kijken.
Toen ze in de jaren 80, Parijs aandeed met haar tournee was het mijn grootste wens om daar naar toe te gaan , maar ik was toen pas 15 en mijn ouders zaten het niet echt zitten , wat toendertijd een heuse ruzie teweeg bracht (terwijl er waarschijnlijk niet eens meer kaartjes beschikbaar waren).

Vandaag is het dus zover. Het weer valt in ieder geval al niet mee maar dat kan de pret toch niet drukken.

Ruimschoots op tijd zijn we richting Werchter vertrokken. Voor het vertrok hadden we nog op internet gekeken of er problemen voorzien werden op de weg. Niet echt maar men gaf wel de raad om de auto niet op de direkt nabijliggende parkings te plaatsen.
Wij parkeerden onze wagen op een gratis parking in het nabijgelegen Haacht, wat meteen al een besparing van 15 euro betekende en we stapten te voet richting festivalweide. Het was wel verder dan ik had verwacht .

Na urenlang staand wachten kwam Madonna uiteindelijk het podium op. En verdorie het deed me iets. De show was wat mij betreft ronduit verbluffend.

De dag nadien las ik in de recencies in de krant dat Madonna niet echt haarscherp zong en vaak gebruik maakte van een tape. Ik vraag mij dan af waar die criticasters de laatste jaren hebben gezeten. Je gaat toch niet naar een concert van Madonna omdat ze zuiver zingt, heeft ze dat trouwens ooit gedaan, bij mijn weten althans niet.