Wedstrijdverslagen & Uitslagen van het 'Moving Marathon Team' : Wouter & Mario.
18-05-2009
Shark Attack Marathon Saalhausen, Wouter Cleppe1e senior (4e alg), Mario 30ste sen 1.
Het marathonteam van Movingstore Gent (Wouter en Mario) is samen met Ken Van Den Bulke afgelopen zaterdaghet avontuur gaan opsnuiven bij onze buren in Saalhausen, Duitsland. Hier was ons een uitdagend parcours beloofd, nl 102km en 3200hm! Veel informatie over deze marathon hadden we niet gezocht, want ondertussen weten we dat de organistaties in Duitsland gewoon op een niveau hoger liggen en dat ze de perfectie bijna altijd benaderen.
Maar, na een kleine startlus van 3km wordt de meute losgelaten op een technische steile klim. De begeleidende motards lopen vast en moeten uitwijken voor de aanstormende leiders (Bekkenk en co) Aangezien de motards naar rechts uitwijken, interpreteren de eersten dit als een signaal dat zij ook rechts moeten. Ik zit in 10de positie en denk niet na. Iedereen volgt! Pas 2km verder komen we voor een wegversperring te staan en hier vertellen de motards pas dat we langs de andere kant moesten Wat is dit??? Dit is niet echt de perfectie??? Nu moeten we een paar honderd man kruisen en inhalen! Tja, als ik ergens niet goed in ben, dan is het in het inhalen van groepen, want hiervoor moet je durven brullen en dat gaat bij mij niet Eens ik de grote meute gepasseerd ben, zie ik niemand meer van de voormalige kopgroep.. Ik schakel naar overdrive in de hoop nog iemand terug te zien.. Het duurt 1u vooraleer ik weer aansluiting vind bij de 2e groep. Op dat moment zijn er al 3 gaan vliegen (Bekkenk, Danowski en Friedrich). Samen met Rob hou ik het tempo hoog en het groepje valt uiteen. Een paar km verder zien we ook de nr 3 terug.
Plots herken ik opnieuw het parcours en dat betekent dat de eerste ronde erop zit. Ik check mijn polar (km-teller uitgevallen) en lees een kleine 1500hms op 2u.. Ok , kan kloppen! Nu weet ik perfect wat er nog moet komen en ik voel me goed. Wel begin ik te beseffen dat ik uiteindelijk zonder drinken zal vallen, want al mijn medevluchters worden bevoorraad, maar ik niet Ook kan ik geen bidons krijgen aan de ravitos.. Stoppen en flessen vullen is jezelf in de problemen steken en dus maar goed rekenen om net aan de streep te geraken! Net voor de laatste ravito halen we ook nr 2 Danowski in. Een 2e plek wordt mogelijk!! Bij de laatste ravito nog een bekertje en nu aanvallen in de laatste klim. Daarna nog een mooie afdaling en ik spurt naar de finish! Maar!!!!! Hier word ik afgeleid en blijkbaar moeten we nog een extra lusje doen . Een lusje van 16km en 350hms!! Tja de dehydratatie slaat toe en ik geraak geen meter meer vooruit. Ik zie nog de helft (zwarte vlekken) en heb geen controle meer over mijn spieren in armen en benen.. De duitse kampioen Friedrich haalt me terug bij en in de laatste Houffalize-achtige afdaling komt ook Rob weer aansluiten. Ik durf niet harder te gaan, want dan zal ik zeker vallen. Ik sleep me naar de streep en word door mijn eigen dikke schuld 4e algemeen en eerste senior Misschien toch maar eens een hoogteprofiel bekijken voor de start volgende keer??
Wouter
Na een korte nachtrust en een mooie plekje om te ontwaken waren we klaar voor ons 1ste marathon van het seizoen. Net zoals wouter en ken stond ik in het 1ste startvak wat enkele files kon schelen. Helaas net zoals wouter was ik ook op het verkeerde traject gestuurd. Rechtsom draaien, rustig blijven en ipv van vooraan te zitten zat ik nu zo goed als achteraan. De 1ste afdaling technische afdaling werd al lopen gedaan met een paar 100 man. Toch zijn er nog altijd mensen die het nodig vinden om te duwen, trekken en te roepen als zot om een paar plaatsen op te schuiven. Na dit kort op onthoud lag de weg open en kon er volop gefiest worden. Helaas bleek al snel de rugpijn opnieuw op te komen. Ik kon geen kracht zetten, geen inspanning leveren of tempo optrekken enkele en alleen verkrampt fietsen. Het 1ste rondje was snel voorbij en ik hoopte om in de 2de ronde toch iets goed te kunnen maken want fysiek was er geen probleem.... Stillaan haalde ik verschillende renners in alleen bleef er eentje zo een 100 meter achter mij gangen gedurende de helft van de wedstrijd. Eindelijk ook het 2de rondje zat er op en we reden het dorp binnen maar ipv van naar de aankomst te rijden deden ze ons nog een extra lus maken (zie wouter). Ik dacht zal zo erg wel niet zijn zeker en schakelde enkele tandjes groter om er snel vanaf te zijn. Helaas we bleven maar klimmen en klimmen en ik kreeg een ferme mentale tik en snakte naar het einde. Net voor de top bleek mijn schaduw in mijn wiel te zitten, miljaar ook dat nog. Aan de laatste controle deelde men mee dat het nu enkel nog afdalen was, pffffffff. De armen en rug deden pijn van de vele kloppen en net voor het einde was er een stuk afdaling om u tegen te zeggen, recht naar beneden met niveau verschillen, wortels en stenen. Bon laatste poging om hem uit mijn wiel te krijgen, alle remmen los, verstand op nul en mijn scalpel zijn werk laten doen. Achter mij hoorde ik gekraak en veel lawaai. Bij het indraaien beneden merk ik nog wel een fiets op maar geen renner meer... Laatste 2km gingen nog over het xc parcours. Eindelijk het is afgelopen. Aan de finisch staat wouter en ik vraag hem om even in de buurt te blijven daar ik niet van de fiets kan wegens hevige rugpijn. Uiteindelijk 30ste sen 1. De volgende dagen amper recht kunnen lopen en veel pijn, na 6 dagen pijn vrij. Nu een nieuwe zadelpijn en andere positie en hopen op beterschap. De 1ste tests zijn hoopvol maar de echte test zal nu in Waimes zijn en daarna Thuin. Deze wedstrijden bekijk ik als training met oog op de marathons later in het seizoen. Ciao
Etappe 1 - 55 km - 1350 hm "Wouter was wat ziekjes, de startklim gaat ons te hard maar we kunnen net aanpikken om een groepje van 8 man te vormen. 1 Fransman rijdt weg, Wouter en ik brengen samen met een tweede Fransman de achtervolging op gang. Zonder ons op te blazen rijden we goed tempo. Bij een kleine versnelling gevolgd door een technisch stuk spelen we de Fransman kwijt. Met nog 300 hoogtemeters te gaan haalt een andere Fransman ons in en de gaat door alsof hij de laatste kilometer rijdt. Wouter vraagt me wat te drinken, aan de kant roept iemand 'encore 2 km'? Met nog 300 hm, onmogelijk denken we, doch iets verder staat 800 m op de grond! Wouter trekt nu ook goed door, ik kon misschien nipt volgen, maar met 't oog op de 2 andere dagen houdt ik een ietsje in. Wouter eindigt 3de, ik 4de! Niet slecht, stiekem hoopte ik op een top-10 plaats. Wel amper 1150 hm."
Tweede etappe - 70 km - 1800 hm "Wouter voelt zich veel beter, super! Het zonnetje is ook van de partij. De startklim gaat me weer iets te snel, maar in het wiel van Wouter geraken we terug bij de kopgroep. Ondertussen rijdt een sterke Fransman weg, hij had weliswaar gisteren zijn pad gebroken en mede hierdoor nog stijve benen. De eerste 40 km gaan redelijk vlot en we houden ons in het groepje. Ik ontdek ook dat het nuttig was geweest om mijn één jaar oude drinkrekjes eens te vervangen: 1 drinkbus kwijt - aiai. Stoppen aan de bevoorrading en een 3 à 4-tal km achtervolgen. Wat later voel ik dat alles goed draait en dat 't tempo wel ietsje omhoog mag: ik sleur goed door op enkele technische passages, we blijven wel met 9 man, maar de Fransen worden moe. Naar 't einde toe komen de hellingen: een eerste steile klim schift al wat Fransen en in de volgende blijf ik met Wouter en nog 2 Fransen over. Rechts van ons in een opening in het bos nemen we nog even tijd om naar een mooie vallei te kijken.
In elk geval, we rijden terug voor een top-5 ! Ik stop terug voor de bevoorrading en 1 van de Fransen gaat ervandoor. In de voorlaatste klim merk ik dat ik er niet meer bij geraak, de andere Fransman -d ie gisteren 2de eindigde - moet eraf en zou nog 7 min verliezen in evenveel kilometer. Ook bij mij is 't allerbeste eraf en ik tracht Wouter bij te houden. Hij heeft echter een kapotte schoen: zijn plaatje zit los, zo kan ik af en toe zelf over hem geraken (terwijl hij op de grond liggend probeert uit te klikken net voor een stappassage). Wouter kan toch wat wegrijden van mij en word zeer verdiend terug 3de, ikke terug 4de!
Straffer nog: de winnaar van gisteren reed 3 maal lek, wij deden alles op 'safe', zonder veel risico's en bezetten nu in het tussenklassement plaats 1 en 2! De derde volgt al op 6'53, de 4de op meer dan 7min! Zonder pech morgen, winnen we! Wouter moet wel nog met de organisatie naar mijn auto om mijn reserveschoenen, de zijne zijn helemaal kapot. De schoenen zijn echter te klein en 't zal zonder binnenzool zijn, al zitten er een paar harde randen in die zool...
Derde etappe - 60 km - 1300 hm "Vandaag voel ik me na een korte nacht niet zo super. Toch geraak ik met Wouter in een een kopgroepje van 9 man. De winnaar van gisteren trekt er weer alleen op uit, maar voor het klassement vormt hij geen bedreiging. Het parcours is vrij snel (iets te snel naar mijn zin) en ik voel mijn linkerbeen wat tegenwringen. Maar ik durf het woord 'kramp' niet uit te spreken, dat zouden die Fransen verstaan. Ik zet mijn rijstijl op 'economisch', want het voelt alsof ik bij elke versnelling zou moeten lossen, doch ik kom nooit in de problemen. Als Wouter even opgehouden wordt door een tak in de wielen schiet het tempo omhoog, maar op zijn 'Wouters' beent hij soepel bij. Eigenlijk heeft Wouter alleen last van zere voeten door te kleine schoenen, tussendoor proberen we ook nog van 't landschap te genieten. Kort naar het einde weer een partij water en modder. Ik zit teveel achterin de groep en we moeten van de fiets, niet erg, moest de Fransman voor me niet nog trager lopen dan mij: er valt een gaatje voor mij en de groep verbrokkelt helemaal. Ik zie Wouter voor me met de 3 resterende Fransen, ze hebben al vlug 10 sec. Ik besef dat ik nu voluit moet gaan, doch een takje in mijn wiel doet me nog stoppen ook. Terug op de fiets en geef ik pas goed gas, gelukkig veel putten waar mijn Orbea fully in 't voordeel is! Een van de Fransen lost, erop en erover. Er volgt een steile off-road klim en ik zie dat Wouter op zijn gemakje achter de 2 Fransen peddelt, wachtend op mij. Ik roep hem toe te gaan en wat later moeten de twee Fransen hem laten gaan, zelf tracht ik tot bij hun te komen, beetje bij beetje. Iets te traag naar mijn zin, klik tandje bij , turbo aan, op en over die Fransen! Ik verbaas mezelf! Ik kom tot op 80 m van Wouter, doch ik voel dat ik bijna zit te sterven, die Fransen 100 m achter me... Gelukkig kijkt Wouter even later achter zich en als hij ontdekt dat ik het ben, houdt hij even in. Samen lossen we even hard af op 't asfalt en met voldoende voorsprong komen we aan de voet van een prachtig kasteel met de slotklim. Door mijn achtervolging zit ik door 't beste heen, Wouter wacht even op me en hand-in hand bollen we over de streep als 2de en 3de, maar vooral: als eindwinnaar en 2de in het eindeklassement!
Conslusie: "Een organisatie die in één woord perfect is te noemen. Perfect uitgepijld, eten, slaapplaatsen, douches en zelfs de nodige zon. Boven krijgen alle buitenlandse deelnemers zelfs een aandenken van de organisatie!"
07-05-2009 om 09:52
geschreven door Teamlid
25-04-2009
La Trace d'hez 55km chrono; wouter 1ste, mario 47ste.
Op zondag 19/04 opnieuw van de partij met ons volledig teamke. Zoals altijd weer op tijd aangekomen . Wat bleek dat zowat iedereen naar Tangsissart was afgezakt om elkaar te bekampen daar dit de enige wedstrijd was op zondag. Niveau en concurentie genoeg zou ik zeggen. We dachten van nog even op te warmen maar daar hadden we de tijd niet voor dus met koude beentjes naar de start. Bleek dat er al een man of 100 klaarstond!!!! Wouter heeft dankzij zijn reputatie en Belgische driekleur een streepje voor en kan zo goed als vooraan starten, ikzelf schuif achteraan. Nauwelijks een babbelke gedaan met mijn oud teammaatje Kris en weg waren we. Met koude benen en een knalstart valsplat naarboven was het voor mij de eerste 30min afzien . Het draaide allesbehalve en ik denk rond de 150ste plaats te hangen,pffffffff. Op naar een lange dag..... Na een 20min komt onze Ken voorbij;volledig onder de modder, blijkbaar had hij de start gemist en daarna nog eens een frisse duik genomen in de af en toe wel zeer diepe plassen. We babbelen effe maar ik besluit zijn tempo niet te volgen gezien mijn slechte gevoel. Ondertussen al verschillende keren stil gestaan in versmallingen,modderstroken ea door tragere renners,grrrrrrr. Na het halfuur begin ik beter en beter te rijden. Ik besluit een tandje of 2 bij te steken en dit werkt. Vanaf dan begint een ware inhaalrace. Renner na renner laat ik achter en merk dat de beentjes op temperatuur zijn. Telkens als ik iemand voor me zie rijden krijg ik vleugeltjes en mijn scalpel zorgt voor de rest. Wat een fiets,miljaar. Zelfs de opstekende rugpijn kan mij niet stoppen.Plots zie ik in de verte een groep van 7 man rijden. Km's ben ik op achtervolgen aangewezen maar door mijn verstand te gebruiken gaan ook zij voor de bijl. Het parcours is verdomd zwaar alles is aanwezig dus hoor je ons niet klagen. De laatste km's zijn zwaar vooral onder de viaduct waar het naar boven kruipen is. Ook nu laat ik nog enkele renners achter om op 500m van de streep samen te komen met een renner van het Vanio team van onze goeie vriend Rafke. Met zijn 2 naar de spurt maar ook dat vormt geen probleem. Uiteindelijk 47ste alg voor mijn 2 wedstrijd, zonder opwarming en met de trainings km's in de benen voor de marathons. Deze jongen is best tevreden met zijn inhaalrace. Beter wordt het nog als ik verneem dat onze Wouter met slechte benen de tegenstand alsnog het nakijken heeft en een zeer mooie verdiende 1ste plaats behaald.
Ook nog eens een merci aan Loek (www.bloggen.be/loek) voor de mooie foto's!!
Op zondag 19/04 opnieuw van de partij met ons volledig teamke. Zoals altijd weer op tijd aangekomen
. Wat bleek dat zowat iedereen naar Tangsissart was afgezakt om elkaar te bekampen daar dit de enige wedstrijd was op zondag. Niveau en concurentie genoeg zou ik zeggen.
. Het draaide allesbehalve en ik denk rond de 150ste plaats te hangen,pffffffff. Op naar een lange dag.....
