Mijn tweede pelgrimsweek verliep in zwart-wit contrast met de eerste week alleen. Het lukte me niet meer om te bloggen. Het 'in groep zijn' slorpte al mijn aandacht en energie op. Deze ervaring heeft me geleerd dat ik absoluut voorstander ben van alleen pelgrimeren. In mijn geval blijkt: alleen wanneer ik in mijn eigen energie blijf en mijn eigen intuïtie volg, dan volgt de magie. Vanaf het moment dat ik me probeerde aan te passen aan de groep was de magie weg en kwam ik in situaties terecht waarin ik me niet prettig voelde. Gelukkig heb ik voor het schrijven geen perfectie nodig. Integendeel! Het geheel heeft me behoorlijk wat inspiratie opgeleverd voor een volgend boek.
De camino Portugues is mooi, maar mist volgens mij het energetische aspect van de camino Frances, waarvan wordt gefluisterd dat die de sterrenroute volgt en over leylijnen loopt. Door het verschil te voelen, geloof ik nu des te meer in krachtplekken op de aarde en in mijn toekomstige reiskeuzes ga ik daar rekening mee houden.
pelgrimstocht op hoge hakken
