Mag ik voorstellen: mijn debuutroman Pelgrimstocht op hoge hakken. Dankzij mijn blog wist ik uiteindelijk de interesse van uitgeverij Manteau te wekken. Ik kan het bijna niet geloven. Symbolisch vind ik het ook prachtig: een uitgeverij met de naam van een kledingstuk!... kan het mooier?! Onder hun vleugels ben ik aan een nieuw verhaal begonnen, want eenmaal het ei gelegd, bleek mijn eerste manuscript 2 dooiers te hebben. Het was even slikken: werk van een jaar opzij leggen en herbeginnen. In 'Toewijding' van Elizabeth Gilbert, las ik dat zij hetzelfde deed. Dit gaf me moed. Het was verrassend te ontdekken dat de nieuwe versie met andere personages zichzelf schreef. In zes weken was ik klaar, met zelfs tekeningen erbij! Bijna dagelijks stuurde ik een hoofdstuk naar mijn uitgever, die mijn teksten al vlug als zijn vrolijke ochtendkrant beschouwde en waar hij tot mijn grote verwondering inhoudelijk niets aan corrigeerde en alleen maar enthousiast aanmoedigde om zo verder te doen. Wat kan het leven mooi zijn! Hoewel ik hiermee niet beweer: rozegeur en maneschijn. 'Elk goed verhaal is een Griekse tragedie' zei mijn uitgever. En zoals de wet van aantrekking het voorschrijft...Hoe meer Griekse tragedie ik in mijn verhaal verwerkte, hoe meer het zich ook in mijn eigen leven wrong en offers vroeg. Als een trotse maar 'alleenstaande moeder' stelde ik mijn eerstgeborene voor op mijn boekpresentatie in boekhandel 't stad leest, wat een avond om van te snoepen is geworden met lekkere zelfgebakken tarta de santiago. Gelukkig en voldaan stapte ik na afloop naar mijn lege huis, waar sporen van weggehaalde meubels op me wachtten, om me onverbiddelijk met de neus op de feiten te drukken dat ik opnieuw aan een volledig nieuw hoofdstuk in mijn leven begin. En ik mag dat zelf invullen... als dat niet tot de verbeelding spreekt!
pelgrimstocht op hoge hakken
