Van een vrouw van de les qicong kreeg ik het nummer van een contact bij de vrt. Mensen van de radio hebben altijd zo van die prachtige stemmen, waar ik helemaal kadul van sla. Naast zulk mooi taalgebruik voel ik me een boerin. Met ingehouden adem bel ik de man op. Een bijzonder aangenaam gesprek volgt. In no time heb ik een lijst met nummers om te contacteren. Weer zinkt de moed me in de schoenen. Misschien moet ik eerst wat dictielessen volgen voor ik verder ga? Ik krijg er echter de tijd niet voor: de dag erop word ik zelf opgebeld. Een vrouwelijke fluwelen stem vraagt me of ik kan langskomen voor een gesprek. De volgende ochtend bevind ik me in de opnamestudio van radio2 in het singel gebouw en beleef een gezellige babbel. Niet makkelijk! Ik hakkel en kom maar moeilijk uit mijn woorden... maar de vrouw weet het mooi te monteren. Hehe, wanneer ga ik het nu leren om me niet meer zo druk te maken op voorhand en meer in vertrouwen te blijven?
pelgrimstocht op hoge hakken
