Mijn toga voor de fashion award is binnengebracht en mag nu oefenen voor de catwalk. Ik ben benieuwd of hij het zo goed gaat doen als mijn kortverhaal. Mijn vingers waren reuzeblij terug iets anders te mogen doen dan tokkelen op een computer. Een maand lang frullen met stofjes en kopspelden…heerlijk. Dankzij dit project heb ik de lat van mijn luxe-besef een paar trappen hoger kunnen leggen. Een bezoek aan een vooraanstaande stoffenfabrikant in Brussel, in het kader van de ontwerpwedstrijd, maakte me duidelijk dat luxe grenzeloos ver gaat. Wat dacht je van een pak op maat, met een geheime symbolische code in verweven, of de namen van je kinderen, in de duurste stof ter wereld? De exclusieve materie werd voor ons uitgehaald. Voor normale mensen ‘gewone’ grijze stof als je het ziet, zoals 13 mannenpakken in een dozijn. Als ik het voelde kreeg ik het warmer: wel erg aangenaam zacht. Als ik de prijs hoorde, werd ik duizelig bij de gedachte dat er mensen zijn die dat kunnen betalen: tussen de 5000 en 8000 euro de meter. Wat maakt die stof dan zo exclusief? : geitenhaar! Maar niet zomaar geiten natuurlijk! Blijkbaar bestaat er een soort die drie haren in hun sik hebben die goud waard zijn!  Om een goudrush te vermijden vertel ik niet dat ze hoog in de Himalaya leven.

Door een beperkt budget, stof die ik niet vond, een onverwacht mannelijk model ipv een vrouw, en een paar fouten en misrekeningen moest ik noodgedwongen mijn ontwerp aanpassen. Ik ben er niet rouwig om want mijn toga is een verbeterde versie van zichzelf geworden.  Ik vraag me alleen af of ze gaan kunnen lachen met mijn zelfgetekende cartoon aan de binnenkant.

Maar nu moet ik dus weer omschakelen naar schrijven terwijl mijn hersens nog op vakantie zijn. (met naaien hebben ze nooit veel te doen).

Ik bedek vloer en meubels met mijn uitgeprint blog en boek. Misschien brengt de visuele aanpak me wel op ideeën. Een hele pelgrimstocht binnenshuis! Doet me denken aan ‘reis rond de wereld’ dat we vroeger speelden op school in de turnzaal. Als ik de vellen tekst zo uitgespreid op mijn bed zie liggen krijg ik inderdaad allerhande ingevingen: een idee voor een romandeken, een kussen, tekst op de muur schilderen, een krantentrui breien… Ik sla mezelf om de oren.  ‘Wil je nu een boek uitbrengen of niet?’

Jamaar, het was toch klaar???! hoor ik roepen???

Wel, ik ben ondertussen tot de conclusie gekomen dat mijn roman voer bevat voor wel 3 romans. Vandaar het idee van te synthetiseren, splitsen, weer samen te voegen, te vereenvoudigen… Ik kan het niet uitleggen want ik heb, na het voorval met mijn (gekopieerde?) titel, nu recent opnieuw 2 ‘wake up’ signalen gekregen…

of zal ik zeggen : ‘shut the f… up’ signalen…? Want dat is volgens mij inderdaad de boodschap. Naaien voor de rechtswereld heeft in ieder geval het thema recht/onrecht getriggerd in mij. En bij deze doe ik er het zwijgen toe!

19-04-2011 om 21:47 geschreven door mooinica