Fannys avonturen hebben een staartje gekregen. Zes maanden
na mijn debuut lag het vervolg in de winkels: De vrouw die een stad kan
verlichten, geschreven in 6 helse weken, in totaal andere omstandigheden dan
zijn voorganger. Het was een moeilijke bevalling. Geen geluksgolf, geen go with
the flow, maar persen en wringen en zweten en afzien. De moeilijkheden die ik
voor Fanny verzon, slopen mijn eigen leven binnen, tot op het banale af:
bevroren waterleidingen en de verwarming die het begaf. Dankzij mijn Pino jas,
een fluo blauwe namaakbontmantel en Charles Bukowski overleefde ik het. Zoals
de excentrieke Bouvier divas waadde ik in bontjas door een koud huis, gefrustreerd
zoekend naar een luchtige toon. De inspiratie en de woorden waren er wél, maar
de humor ontbrak me. Hoe kan een mens humor schrijven als hij zelf geen humor
is?! Het was worstelen met de realiteit die, samen met de winter donkerder werd
en een climax bereikte met de dood van een kameraad.
Schrijven over een vrouw die een stad kan verlichten,
terwijl bij mij al het licht uit was?! Het leek een grap.
In een slapeloos moment, surfend op het net ontdekte ik een
gedicht van Bukowski. Geïntrigeerd las ik die nacht alles wat ik over hem vond.
Het was de uitweg die ik zocht: niet wég van de ellende, maar erdoor. Ik wist
dat ik de rauwe werkelijkheid moest leren omarmen, ipv ze te veroordelen als
slecht, ipv ze te willen idealiseren. Het kreeg allemaal een plek in mijn boek.
De wrede omstandigheden waarin mijn kameraad had gekozen om te sterven werden de
scene van het realityprogramma in het verhaal: een treinstation. Paradoxaal
vond ik via die weg uiteindelijk de humor die ik broodnodig had. Toelaten is
loslaten.
Ondertussen zijn de eerste woorden van deel 3 geschreven. De
inspirerende film Hemingway & Gellhorn op het filmfestival van Gent hielp
me de drempel over om te beginnen. Opnieuw kijk ik een nieuwe manier van werken
tegemoet. Gelijktijdig met het schrijven ga ik een cursus mindfullness
volgen, in de hoop deze keer vanuit innerlijke rust te kunnen schrijven.
Benieuwd of het lukt en wat dit geeft.
pelgrimstocht op hoge hakken
