Hier is hij dan. De nieuwe cover van mijn nieuwe boek to be: 'In bed met Boeddha'. 

Steeds meer moet ik gaan uitkijken waarover ik schrijf… want ik word het. In bed heb ik al veel gelegen. Boeddha laat het tot hiertoe nog afweten. Het schrijven verloopt minder Zen dan ik had gehoopt. Na 8 weken dagelijks te mediteren lijk ik vanbinnen meer een onrustige vulkaan, dan een rimpelloos kalm uitgestrekt meer. Stilzittend komt een mens al wat dingen tegen. Met zachte dwang werd ik van mijn roze kussen getrokken. Wie denkt dat mediteren, wegzweven is in trance, heeft het fout. Het is de soms keiharde werkelijkheid onder ogen zien en er met milde open aandacht naar kijken. Dat ‘mild’ blijkt nog het moeilijkst te zijn. En met al die emoties die getriggerd worden, steken oude issues terug de kop op: mijn eetstoornis oa. De afgelopen weken heb ik me vergiftigd met suiker. Allemaal de schuld van Sinterklaas. Elk supermarkt bezoek stapte ik met een chocolade man onder de arm naar buiten. Maar de troost van een chocolade vent is kort en vluchtig. Hij laat je achter met een misselijk gevoel, een lever op springen, een onscherp zicht, een hoofd vol watten en overbodige love handles.

Veel bedgeheimen met Boeddha kan ik dan ook nog niet delen… niet in de stemming dat ik was. Al bij al tot hiertoe acht hoofdstukken ver geraakt. In het verhaal is Fanny nu in ladakh gestrand… In real life Monica in bed. Misschien moet ik het gewoon maar zien als even acclimatiseren. Uiteindelijk moesten we in Leh zelf ook een paar dagen tot rust komen om te wennen aan het hoogteverschil.

19-12-2012 om 19:10 geschreven door mooinica