Dag beste lezer,

De weken vliegen voorbij, alweer zaterdag, het gaat vooruit hé.

We liggen nog altijd op de Vecht, waarschijnlijk tot maandag, dan voorspellen ze minder wind, dat vaart wat gemakkelijker op het Ijsselmeer.

Deze contreien zijn nog altijd bekend terrein voor ons, weinig avontuur hier, we weten op voorhand waar er ligplaatsen zijn, waar de restaurantjes, cafeetjes en winkels zijn.  Alleen het weer, dat is voor ons, zoals voor iedereen, een vraagteken. We  hebben af te rekenen met een straffe wind, maar dat zal in België niet anders zijn.

Ik weet niet meer exact waar ik vorige keer geëindigd ben. Dus misschien val ik wel in herhaling hier en daar. 

Normaal gezien gingen we onmiddellijk nadat onze achterbank geïnstalleerd was, doorvaren naar de Volkerak, maar een zwaar onweer heeft ons doen besluiten om nog één nachtje in de vluchthaven van Bruinisse door te brengen. Uiteindelijk zijn we pas op vrijdag vertrokken naar de  Volkerak, om code oranje uit te zweten, maar al bij al hebben we geen extravagante toestanden meegemaakt.

Enfin, zaterdag zijn we van de Volkerak naar Arkel gevaren.  Alles perfect verlopen, geen noemenswaardigheden te melden. In Arkel (ook daar weten we de Coop zijn) achter een pot Belgische mayonaise geweest (veel beter dan de Nederlandse, dat is veel te zoet voor onze smaakpapillen) want zondag zijn het stoverij met frietjes en daar moet mayonaise bij zijn!

Zondag tijd om ons favoriete (not) kanaal te bevaren, drie uur klotsen op het Amsterdam-Rijnkanaal. Tijdens  het weekend is het een keuze tussen de cholera en de pest … Amsterdam-Rijnkanaal (is kermisgevoel, constant heen en weer slingeren)  of de Vecht (laveren tussen sloepen, roeiboten en huurboten).  We hebben dus – ondanks alle tijd van de wereld – voor de avance gekozen.  Getuige geweest van de wet van de sterkste, er was een eend aan het oversteken met haar kuikens … zij heeft de overkant gehaald, haar kindjes zijn in de bekken van meeuwen met gemene oogjes beland.  Geen mooi zicht om te zien gebeuren.

Haast en spoed, komt zelden goed: de brug in Nigtevecht lag in panne.  Het is te zeggen, de lichten werkten niet meer correct,  als de brug openging, werden de lichten niet rood voor het autoverkeer.  Dus hebben we nog twee uur en een half liggen klotsen vooraleer we door mochten varen. 

We zijn 3 dagen blijven liggen in Nederhorst den Berg (de jachten mogen maar maximum 3x24 u blijven liggen op dezelfde plaats) en zijn dan verder gevaren naar … Nederhorst den Berg (zelfde dorp, maar in het bochtige parcours 5 kilometer verder op de Vecht).

Onze ene marifoon is van bedenkelijke kwaliteit, gisteren is onze betere beginnen mankeren. We zullen er rekening mee moeten houden dat er na 18 jaar het één en ander zal beginnen verslijten. Ik spreek over de toestellen hé, wij zijn nog lang niet versleten 😊.

Op de website gekeken, blijkt dat we maar 21 KM (enkel) van George Kniest liggen.  Eens gecheckt op de kaart, dit belooft een mooi fietstochtje te worden langs rustige wegen.  Kettingen gesmeerd, fietszakken uitgehaald en weg waren we richting Flevoland (Almere). Ongeveer halverwege vraagt Peter of de winkel wel open is.  Ik had geen idee, en je raadt het al, sluitingsdag de maandag.  We konden natuurlijk op dat moment de website geraadpleegd hebben, maar ons kent ons, eens we bezig zijn kan niets ons stoppen. Rijden, rijden, rijden en stoempen, stoempen, stoempen.   We hebben van de nood een deugd gemaakt en hebben in de jachthaven van Almere gegeten.

De dag nadien opnieuw 42 kilometers fietsen, heen en terug, naar Georgeke Kniest, was iets pittiger dan de dag voordien, lekker stevig windje.  Opnieuw gaan eten in Almere, deze keer hadden we op de website gekeken voor een restaurantje.  We moesten onze weg zoeken tussen allemaal nieuwbouw appartementsblokken en vonden uiteindelijk de eetgelegenheid. Wat een teleurstelling, een veredelde fastfoodrestaurant.  Maar goed de innerlijke mens moet versterkt worden, zeker als hij (al dan niet ondersteund door een fietsbatterij) een inspanning levert. Toen we buiten stapten uit dit culinair laagstandje zagen we 50 meter verder een gezellig (en met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid)  en veel beter restaurantje.

De dagen dat we niet fietsen, doet Peter klussen: marifoons en de waterpomp vervangen, we hebben geen tuin maar er is altijd wel iets te doen aan onze schuit.

Gisteren was het weer fietsdag, tripje naar Hilversum.  Op papier 10 kilometer enkel, maar ik had een knooppuntentrajectje uitgestippeld, fantastisch mooie rit maar … dubbel zolang als de kortste weg 😊. 

Heb ik het al over vogels gehad?  Gisteren vlogen er minstens (en ondanks mijn zin om lichtelijk te overdrijven, deze keer waren het zeker meer) 100 aalscholvers over de Vecht (en helaas ook over onze boot, we dachten even om haar DIXI te noemen in plaats van Mira-Ceti). Ik heb er Peter vanonder de douche voor laten komen, het was indrukwekkend. Er moet hier veel vis zitten in de Vecht. Peter heeft nog geen tijd gehad om dit daadwerkelijk te controleren.

Ik wijk af, Hilversum dus, vooraleer daar te geraken, zijn we voorbij een paar dikke villaÿs gefietst, waarschijnlijk optrekjes van de Gooische vrouwen.  Hilversum zelf heeft ons niet echt bekoord, maar goed, we hebben er voor het eerst in Nederland toch lekker gegeten 😊.

Vandaag, 28 mei sluiten we af met verdrietig nieuws. Vera, een kunstenares, in de letterlijke (ze was pottenbakster en maakte fantastische beelden) en figuurlijke (zij stond zo positief in het leven, dat vonden wij een kunst op zich) betekenis van het woord, heeft deze morgen haar strijd tegen de kanker verloren.  Amper 56 jaar, We vonden het een voorrecht haar te kennen en wensen Danny, haar partner, alle sterkte toe. Rust zacht mooie meid.

Lieve mensen, het leven is zo kort, geniet er met volle teugen van.

Peter & Conny