Dag beste lezer,

Beetje later vandaag, beetje meer gevaren dan gewoonlijk, wat verder gefietst dan gewoonlijk … dan is het rap bedtijd 😊.

Deze morgen om 7u vertrokken om te varen tot een uur of één.  Een tochtje van een kilometer of 50, maar op brede en heel brede wateren, door brede bruggen en grote sluizen (rubriek sluizen, zie verder).

In Meppel riepen we de brug op, normaal gezien mag pleziervaart maar 2x per uur door de brug (op het uur en halfuur), maar we mochten toch 10 minuten vroeger dan toegelaten door de 2 bruggen. Door de Meppelerdiep naar Zwartsluis, dan een ellenlang, recht stuk langs het Zwarte Meer, dan nog een stukje Ketelmeer om uiteindelijk via de Roggebotsluis op de Veluwse Randmeren te arriveren.  Alles is diep, alles is breed, alles is saai.  Zo saai dat Peter de boot gekuist heeft, en een chanceke dat hij juist in tijd is binnengekomen of we hadden nog een paar kilometer verder moeten varen, ik had bijna een afslag gemist … Gelukkig hebben we nog onze GPS, die heeft voor een beetje afwisseling gezorgd, het heeft ons een sluizencomplex bezorgd. De officiële definitie van sluizencomplex: een combinatie van meerdere sluizen en een stuw.  Ze mogen bij Wikipedia een nieuwe beschrijving toevoegen: hoe kunnen we Peter & Conny misleiden tijdens een anders saaie tocht.  In Zwartsluis, moesten we volgens onze GPS door een grote sluis, de Meppelerdiepsluis (er stond zelfs nog bij dat de oude sluis niet meer bevaarbaar is).  We konden ons beiden niet meer  herinneren dat we daar in een sluis gelegen hadden (in 2018 en 2019 daar gevaren), toen we aankwamen, wisten we waarom … de sluis staat altijd open bij normale omstandigheden.

En onze GPS (en we geven eerlijk toe, de kaarten zijn van 2016) sprak ook niet van de Reevesluis, een paar honderd meter voorbij de ons bekende Roggebotsluis.  We hebben in juni 2019 natuurlijk wel gezien dat er tussen Dronten en Kampen serieuze werken aan de gang waren, maar ze moeten goed opgeschoten hebben, want eind 2019 was de sluis al klaar.  Enfin, we hebben niet geschut, ze verwachten deze avond hevige onweders, dus zijn we in een kleine, beschutte baai aangemeerd: De Meerkoet (waarschijnlijk vernoemd naar de honderden meerkoeten – we hebben ze niet echt geteld, maar het waren er wel heel veel 😊).  Vroeger waren dit allemaal gratis plaatsen, nu betalend via een app. Dit is een mooi plaatsje in het groen,  er is een grasveldje en een bankje, maar geen elektra en geen vuilbak (Peter zijn dada 😊).

Het is warm, zwoel … dus besluiten we een fietstochtje te doen, zolang je niet stilstaat (dan slaat de warmte toe) is het best aangenaam  fietsen (je bent dan je eigen windmolentje 😊).  We hebben meer dan 30 kilometer gefietst over 2 provincies: Gelderland en Flevoland.  Via Roggebot, naar Elburg (Gelderland).  In deze Ganzenstad, waan je je in de middeleeuwen, kasseistraatjes, oude gebouwen, een historische vissershaven. In de verkoophaven lag er nog een klein kapitaal aan jachten te koop, ze spreken van een jacht-en camperboom, op de tweedehandsmarkt zijn zeker nog pareltjes te vinden.  Eens over de brug, zijn we terug in Flevoland (waar ons Mira-Ceti ook aangemeerd ligt). Een groter contrast met het oude Elburg kan je niet vinden, deze provincie bestaat nog maar sinds de jaren 80 van de vorige eeuw (heb ik toch ergens gelezen, dus allemaal moderne gebouwen hier. Flevoland is eigenlijk gebouwd uit niets, op de bodem van de vroegere Zuidzee.

Na het fietstochtje gingen we wat uitpuffen op ons voordek, met de parasol open, (alcoholvrij, het mag ook eens gezegd 😊) drankje in onze hand, hoorden we het onweer naderen.  Ik dacht om het ‘buitjeÿ onder de parasol te doorstaan, maar Peter zei dat het beter was dat we de stoelen al wegzetten.  We hadden nog juist de tijd om onze parasol (we moesten wel met 2 zijn) op te bergen of er komt daar een wind- en regenvlaag af, nog nooit gezien.  We waren doorweekt tot op het bot (bij manier van spreken, eigenlijk was het tot op onze speklaag 😊) van de 20 meter te overbruggen en ik waaide gewoon naar achteren.  Dit heeft minder dan een minuut geduurd, maar zo een muur van water hebben we nog nooit gezien.  Heel blij dat we vast lagen en niet ergens aan het varen waren.  Vlak erna hoorden we de ganse tijd ambulances, iemand zal hier toch schade van ondervonden hebben. En de pas gekuiste boot … die ligt nu vol met takken en bladeren ☹

Dus nu zitten we in onze stuurhut, ons derde kostuum van de dag nat te zweten, het is hier nog meer dan 30 graden (pak 1, nat van het zweet tijdens het fietsen, pak 2 van het onweer, pak 3 van de hitte binnen).

Morgen zal ik waarschijnlijk geen blog schrijven, vandaag genoeg lectuur voor twee dagen 😊.

We moeten een kilometer of 50 doorstomen op de Randmeren, we gaan aanleggen aan een eiland en dat zal het zo ongeveer zijn morgen.

Alvast een prettig weekend,

Peter & Conny